สวัสดีเช้าวันจันทร์ ตื่นไปทำงานกันแล้วหรือยังคะ พาแสนก้าวกับพันไมล์มาส่ง หนึ่งอาทิตย์ เราจะพบกันครั้งหนึ่ง ที่จริงแล้ว ว่าจะมาลงตั้งแต่เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา แต่เวปปาล์ม ล่มเข้าไม่ได้ เพิ่งจะเข้าได้วันนี้เอง เลยแปะคลาดเคลื่อนล่าช้าไปหน่อย ครั้งหน้าก็จะเป็นวันเสาร์เหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนแปลงนะคะ......................................
“พอแล้วใช่ไหม”
น้ำเสียงเยือกเย็นถาม หลังจากที่โจรหนุ่มไถลตัวลงไปนอนแผ่หราเคียงข้าง แสนก้าวพยักหน้าอย่างเนือยๆ ความเหน็ดเหนื่อยจากการทุ่มพละกำลังไปกับการแก้แค้นทำให้เขาไม่อยากจะพูดอะไรอีก ทั้งที่ตั้งใจไว้ว่าจะเหยียบย่ำพันไมล์ให้เจ็บปวดด้วยคำพูดของเขา
หลังจากได้ฟังคำตอบ หนุ่มหน้าหวานก็ลุกขึ้นจากเตียงอย่างทุลักทุเล แล้วเดินโผเผไปที่ประตู แสนก้าวมองตาม แล้วร้องถามจากในเตียงเสียงค่อนข้างดัง
“จะไปไหน”
“อาบน้ำ ชำระความสกปรกโสโครกออกจากตัว”
หนุ่มหน้าคมดีดตัวขึ้นนั่งทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงแห้งแล้ง และท่าทางเย่อหยิ่งจากลูกแกะในกำมือของเขา
ความโสโครกที่ว่านั่นมาจากน้ำมือของเขาสินะ ถึงอยากจะชำระให้มันหมดไป แต่ถึงอย่างไรก็คงไม่สามารถชำระความสกปรกที่อยู่ในใจของหนุ่มหน้าหวานไปได้
ด้วยอคติที่มีอยู่ต่อพันไมล์ทำให้แสนก้าวไม่รั้งรอที่จะแกล้งเหยื่อของเขาให้ได้รับความเจ็บปวดอับอาย เขาผลุดลุกขึ้นยืนจากนั้นก็เดินตรงรี่ไปที่ร่างบางที่ยืนโงนเงนอยู่หน้าประตู
ดูสิแค่จะยืนยังจะไม่ไหวแล้ว ยังจะมาทำปากเก่ง จะออกไปอาบน้ำ ไม่ได้ดูสารรูปตัวเองเลย หรือว่าเกิดอยากโชว์ขึ้นมา ทางเดินจากห้องพักไปห้องน้ำที่อยู่ด้านหลัง แม้มันจะยังอยู่ในส่วนของตัวบ้าน แต่หากลูกน้องเขาทะเล่อทะล่าขึ้นมาก็จะเห็นเข้าพอดี
ชายหนุ่มคิดอย่างดูแคลนขณะกวาดตาไปทั่วร่างเปลือยที่เขียวเป็นจ้ำจากการถูกเขาเฟ้นฟอนอย่างรุนแรง
“จะไปอาบโชว์พวกลูกน้องของฉันเหรอ ฉันยังระงับความร่านให้ไม่พอหรืองะ…..โอ๊ย
”
ยังไม่ทันที่หนุ่มหน้าคมจะกล่าวถ้อยคำเหยียดหยามจบ หน้าของเขาก็หันไปตามแรงมือเมื่อคนตัวเล็กรวบรวมพละกำลังครั้งสุดท้ายสะบัดฝ่ามือฟาดเปรี้ยงไปที่ใบหน้าหล่อเหลานั้นอย่างแรง ก่อนที่ร่างเล็กนั้นจะทรุดฮวบลงกับพื้นทว่าดวงตาคู่งาม จ้องหน้าคนที่ยืนค้ำร่างอย่างแข้งกร้าว
“แกมันสารเลว จิตใจต่ำ สกปรก โสโครก”
มือแข็งแรงเอื้อมไปคว้าต้นแขนของคนที่นั่งแปะกับพื้นอย่างคนหมดเรี่ยวแรงให้ลุกขึ้นมา ในเมื่อทำปากเก่งได้ก็ไม่ควรจะมาทำท่าสำออยให้เขาเห็น
“นายก็แปดเปื้อนไม่น้อยไปกว่าฉันหรอกนะ อย่าหลอกตัวเองเลยว่าสะอาดบริสุทธิ์ คนโสมมอย่างนายก็เหมาะแล้วที่จะสกปรกไปกับคนโสโครกอย่างฉัน
แสนก้าวกระชากร่างบางให้เดินตามเขาออกไปข้างนอก โดยไม่คิดที่จะหาเสื้อผ้ามาสวมใส่ให้ ในเมื่ออยากโชว์ก็จะจัดไปให้สมอยาก ยิ่งคนที่ถูกลากให้ตามมาไม่ทักท้วงขัดขืน โจรหนุ่มก็ยิ่งเข้าใจไปว่าพันไมล์อยากให้ลูกน้องของเขาเห็นเรือนร่าง ถ้าเพียงแต่เขาเหลียวหลังกลับมามองสักนิด ก็จะเห็นใบหน้าซีดเผือดชื้นเหงื่อของคนที่ใกล้จะหมดสติอยู่รอมร่อ อย่าว่าแต่จะเอ่ยปากคัดค้านเลย แค่จะทรงกายยังแทบจะไม่ไหวแล้ว
อยู่ดีๆ แสนก้าวก็ถูกดึงรั้งจนแทบหงายหลังเมื่อหันกลับไปดูก็พบว่าคนที่เขาลากถูลู่ถูกังให้เดินตามมาแข้งขาอ่อนแรงหมดเรี่ยวแรงเดินตาม จังหวะนั้นเองที่พันไมล์ล้มคว่ำลงกับพื้นโดยลากโจรหนุ่มล้มตามไปด้วย
“เฮ้ย เป็นห่……อะไรวะเนี่ย”
เขาสบถออกมาอย่างฉุนๆเมื่อเสียหลักล้มทับลงไปบนร่างบางที่เป็นลมแน่นิ่งไปแล้ว เขารีบลุกขึ้นนั่งยองๆคร่อมหนุ่มหน้าหวานที่นอนนิ่งไม่ไหวติง เอามือเขย่าตัวก็แล้ว ตบหน้าแรงๆก็แล้วพันไมล์ก็ไม่ฟื้นขึ้นมา และที่น่าตกใจยิ่งกว่านั้นก็คือเนื้อตัวของพันไมล์ร้อนผ่าวราวกับไฟ
“ทำไมใจเสาะจริงวะ อะไรนิดอะไรหน่อยก็ไข้ขึ้น ไม่สบาย อย่ามาตายที่นี่นะ ฉันขี้เกียจฝัง”
โจรหนุ่มตะโกนเสียงดังกรอกใส่รูหูของคนที่สลบไสล ทว่าไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับ เมื่อไม่สามารถทำให้พันไมล์ฟื้นขึ้นมาได้ แสนก้าวก็จำต้องช้อนร่างเปล่าเปลือยของเหยื่อกามของเขาขึ้นมาอุ้ม แล้วเดินเลยห้องของพันไมล์ ตรงไปยังห้องข