"บอกแล้วไง ถ้าไม่กินดีๆ ก็ต้องเจอบังคับ คราวนี้จะยอมกินดีๆไหม"

คนหน้าโหดปล่อยมือออก แล้วปล่อยให้พันไมล์ได้หายใจหายคอหลังจากสำลักข้าวออกมาจนน้ำหูน้ำตาร่วง
ชามข้าวถูกดันเข้าไปหาหนุ่มหน้าหวานอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่มีการปฏิเสธหรือขัดขืน พันไมล์ยอมทานข้าว.โดยดี โดยมีผู้คุมหน้าเข้มนั่งมองไม่วางตา

"อิ่มแล้ว"

กินไปได้ครึ่งชาม พันไมล์ก็เลื่อนชามข้าวมาตรงหน้า แต่พอสบสายตาดุดันที่มองมา หนุ่มหน้าหวานก็ไม่กล้าท้าทายต่อ ด้วยกลัวจะถูกทำร้ายอีก เขาดึงชามข้าวกลับมากินจนหมด ทำให้คนที่นั่งทำหน้าเหี้ยมเกรียมลอบยิ้มอย่างพึงใจ

"ต้องอย่างนี้สิ ทำตัวดีๆ ว่าง่ายๆ จะได้ไม่ต้องเจ็บตัวอีก"

คนพูดทำหน้าดุดัน เขาดึงชามข้าวในมือพันไมล์ แล้วเดินเอาไปวางไว้บนโต๊ะ จากนั้นก็เดินกลับมาหาคนที่นั่งห่มผ้านวมผืนหนา มือใหญ่เอื้อมมือกระชากมันออก แต่พันไมล์รีบคว้าเอาไว้ การยื้อยุดจึงเกิดขึ้น

"ไม่ต้องอายหรอก ฉันเห็นนายหมดทุกซอกทุกมุมแล้ว"

"ใจคอแกจะให้ฉันเปลือยอยู่ทั้งวี่ทั้งวันหรือไง"

พันไมล์ถามอย่างนึกโมโห ไอ้หมอนี่ต้องเป็นโจรโรคจิตอย่างไม่ต้องสงสัย ปล่อยเขาอยู่ในห้อง โดยไม่สวมเสื้อผ้าสักชิ้น เขาทั้งได้รับความอับอาย เวลาที่ถูกโจรหนุ่มมองอย่างโลมเลีย ในขณะเดียวกันมันก็ปิดทางหนีของเขาด้วย อย่าว่าแต่จะปีนหลบหนีเลย แค่จะไปยืนอยู่ใกล้หน้าต่างที่เปิดเอาไว้ก็ยังไม่กล้า ข้างล่างนั้น มีพวกสมุนของไอ้โจรบ้ากามคนนี้ นั่งกันอยู่เต็ม ขืนเขาลงไปทั้งที่เปลือยอย่างนี้ คงไม่ทันได้หนีรอด ถูกพวกมันเรียงคิวข่มขืนแน่ๆ

"ชอบไม่ใช่เหรอ ปกติ เวลาอยู่กับหนุ่มๆ ก็ไม่ชอบใส่อะไรอยู่แล้วนี่"

น้ำเสียงนั้นเยาะหยัน ทำให้พันไมล์โมโหมากขึ้นไปอีก

"ฉันไม่รู้ว่าแกกล่าวหาฉันเพื่ออะไร แต่ฉันไม่ได้ทำอย่างที่แกกล่าวหาแน่นอน"

"และฉันก็เชื่อว่าผู้ร้ายปากแข็งไม่มีวันจะยอมรับในสิ่งที่ตัวเองทำหรอก"

คนหน้าดุโต้ตอบทันควัน จากนั้นก็ใช้แรงที่มีอยู่กระชากผ้าห่มจนติดมือมาโดยมีหนุ่มหน้าหวานเซมาปะทะร่างของเขาด้วย แสนก้าวผลักร่างเล็กให้ลงไปนอนบนเตียงตามเดิม หมุนตัวกลับ แล้วเดินออกจากห้อง ปล่อยให้พันไมล์อยู่คนเดียวในสภาพไร้อาภรณ์ปกปิด

"ไอ้คนเลว ไอ้ชั่ว ฉันเกลียดแก"

หนุ่มหน้าหวานตะโกน พร้อมกับขว้างปาข้าวของที่พอจะหยิบฉวยได้ไปทางประตู ซึ่งมีเพียงแค่หมอน และชามข้าวที่วางทิ้งไว้เท่านั้น เมื่อไม่สามารถทำอะไรคนที่จับเขามาได้ พันไมล์ก็ทุ่มตัวลงบนที่นอน และร้องไห้ด้วยความขมขื่นใจ

หนึ่งชั่วโมงให้หลัง ประตูก็ถูกเปิดออก คนหน้าโหดกลับเข้ามาอีกครั้ง พร้อมด้วยเสื้อผ้าที่ถืออยู่ในมือ มาถึงก็ร้องสั่งให้พันไมล์ลุกตามเขาไป

"จะพาฉันไปไหน"

ถามอย่างหวาดระแวง หรือว่าหมอนี่เปลี่ยนใจจะพาเขาไปฆ่า ก็ดีเหมือนกัน จะได้จบๆกันไปซะที เขาเบื่อที่จะต้องถูกเหยียดหยามน้ำใจอย่างที่เป็นอยู่ ตายไปเสีย จะได้ไม่ต้องทนอับอายอีก
"ไปอาบน้ำ"

ในขณะที่เขาคิดอย่างสิ้นหวัง เสียงที่เย็นชาก็ตอบกลับมา

"อาบน้ำ???"
พันไมล์ทวนคำ ทำหน้าเหรอหรา ไอ้หมอนี่นึกบ้าอะไรขึ้นมาอีก จะให้เขาไปอาบน้ำ ออกไปทั้งที่โป๊ๆอย่างนี้นี่นะ