"ขึ้นมาได้แล้ว"

หลังจากผ่านพ้นไปได้เกือบชั่วโมง จนตะวันบ่ายคล้อยแล้ว แสนก้าวก็ร้องเรียกคนตัวเล็กที่กำลังแหวกว่ายไปมา จนเข้าใกล้น้ำตกที่ไหลลงมาจากหน้าผา บริเวณนั้น ข้างใต้เป็นแอ่งลึก หากไม่ระวัง อาจจะจมลงไปได้โดยง่าย อยู่ดีๆ เขาก็นึกห่วง คนตัวเล็กที่ว่ายเข้าไปตรงบริเวณนั้นอย่างคนไม่ระวังตัวเอง

ทว่าเสียงเรียกของเขาไม่ได้รับการสนองกลับ หนุ่มหน้าหวานยังคงทำท่าดื้อแพ่ง ไม่ยอมฟังคำสั่งเขา แสนก้าวถอดเสื้อยีนส์ออกจากตัว และถอดรองเท้าเพื่อเตรียมพร้อมเผื่อไว้สำหรับการโดดลงไปในน้ำตกเพื่อลากคนที่ทำตัวท้าทายเขา

ภาพที่เห็นบนโขดหินทำให้พันไมล์ใจหายวาบ แสนก้าวค่อยๆถอดเสื้อผ้าออกจากตัวทีละชิ้น จนเหลือแค่เสื้อยืดกับกางเกงบ๊อกเซอร์ที่ใส่ติดตัว ตาจ้องมองมายังเขาไม่วางตา ใบหน้านั้นดูเหี้ยมโหดน่ากลัว
ทำให้พันไมล์เริ่มรู้สึกระแวง การถูกย่ำยีทางเพศจากหนุ่มหน้าเข้มเป็นฝันร้ายที่สุด สำหรับเขา และไม่ต้องการเห็นมันเกิดขึ้นอีก

ด้วยความกลัวทำให้พันไมล์ว่ายถอยห่างและเข้าไปใกล้น้ำตกขึ้นเรื่อยๆ การแช่น้ำเย็นนานๆ ทำให้ร่างกายสดชื่นคลายความตึงเครียด ในขณะเดียวก็ทำให้เกิดผลเสียต่อร่างกาย ตอนนี้ขาเขาเริ่มเป็นตะคริว และเริ่มปวดมากขึ้นจนกระทุ่มน้ำต่อไปไม่ไหว ได้แต่ลอยตัวอย่างเดียว

ร่างเล็กๆที่พยายามจะว่ายเข้าไปใต้สายน้ำ ทำให้แสนก้าวกังวลใจอย่างบอกไม่ถูก เขาตะโกนโหวกเหวกให้พันไมล์กลับขึ้นฝั่ง แต่คนตัวเล็กก็ไม่ได้นำพา ขณะที่เขาเฝ้ามองพันไมล์อยู่นั้น ก็ได้เห็นความผิดปกติบางอย่าง อยู่ดีๆคนที่ทำตัวดื้อดึงก็หยุดว่ายน้ำเอาดื้อๆ และทำท่าเหมือนจะจมลงไปในน้ำ แสนก้าวเห็นไม่ได้การ จึงตัดสินใจพุ่งตัวลงน้ำทันที แล้วแหวกว่ายไปตรงจุดที่คนตัวเล็กลอยอยู่ ยังไม่ทันจะถึงตัว พันไมล์ก็จมหายลงไปใต้น้ำต่อหน้าต่อตา แสนก้าวร้องอย่างตกใจ แล้วรีบว่ายจ้วงเขาไปตรงจุดที่หนุ่มหน้าหวานจมลงไป

แสนก้าวมุดตัวแหวกว่ายลงไปในน้ำ เพื่อหาร่างของคนตัวเล็ก มองหาอยู่นาน ก็พบร่างขาวๆ ที่กำลังจะจมลงไปใต้ก้นแอ่ง เขารีบว่ายเข้าไปหา แล้วคว้าตัวหนุ่มหน้าหวานเอาไว้ได้ทัน แล้วพาแหวกว่ายขึ้นสู่ผิวน้ำด้านบน ตอนนี้คนดื้อสลบไปแล้ว เขารีบลากตัวเข้าหาฝั่งอย่างทุลักทุเล
"ไอ้อ่อนเอ๊ย ตะคริวกินละสิท่า"

แสนก้าวสบถอย่างโมโห เมื่อลากร่างเปลือยของคนตัวเล็กขึ้นมาบนฝั่งได้ เขาวางร่างคนตัวเล็กลงบนโขดหิน สายตากวาดไปทั่วเรือนกายขาวกระจ่างตาเพื่อหาบาดแผล ความงดงามของสิ่งที่เห็นทำให้แสนก้าวอารมณ์ไหววูบ ทว่าเขาไม่มีเวลาชื่นชมมันมาก

สิ่งสำคัญที่ต้องคิดคือการช่วยชีวิตคนที่นอนไม่ได้สติ ท่าทางจะกินน้ำเข้าไปมาก น่าปล่อยให้ตายนัก คนเลวๆแบบนี้ ชายหนุ่มคิดอย่างโมโห แต่สิ่งที่เขาลงมือทำคือการจับให้นอนคว่ำและยกชายโครงขึ้นเพื่อให้น้ำออกจากปอด แล้วก็จับพลิกหงาย จากนั้นก็ก้มหน้าลงไปประกบปากเพื่อผายปอดให้

สักพักหนึ่ง คนตัวเล็กก็สำลักออกมา เป็นสัญญาณการฟื้นคืนสติ แสนก้าวรีบเอาผ้าขาวม้ามาเช็ดเนื้อเช็ดตัวพันไมล์จนแห้ง แล้วเอาเสื้อยีนส์ของเขามาสวมให้หนุ่มหน้าหวานเพื่อให้ร่างกายได้รับความอบอุ่น พันไมล์ตัวสั่นระริกด้วยความตกใจกลัว และหนาวสั่นจากการแช่อยู่ในน้ำนานๆ เห็นท่าทางของคนดื้อรั้นแล้วแสนก้าวก็รู้สึกใจอ่อนขึ้นมา เขาโอบกอดไปรอบตัวของพันไมล์เพื่อให้ความร้อนจากร่างกายถ่ายทอดไปสู่ร่างกายของอีกฝ่าย

"ปล่อยฉันได้แล้ว"

พอตั้งสติได้ หายกลัว พันไมล์ก็ผลักคนที่กอดตนเองให้ออกไปห่างๆ แสนก้าวหมั่นไส้เลยกอดแน่นเข้าไปอีก แล้วทำเสียงเยาะ

"พอรอดตาย ก็เนรคุณเลยนะ รู้งี้ปล่อยให้ตายซะก็ดี"

"แล้วใครใช้ให้นายมาช่วยฉัน ปล่อยให้ฉันตายยังจะเป็นบุญคุณกับฉันมากกว่า"

คนตัวเล็กทำปากเก่ง พยายามจะดิ้นหนีออกจากอ้อมกอด ทว่าไม่พ้น แสนก้าวล็อคแน่นหนาจนขยับแทบไม่ได้ ความหนาวเหน็บถูกทำให้อุ่นขึ้นจากความร้อนภายในกายของโจรหนุ่ม