คนเรามันมีศักดิ์ศรี ไม่อยากให้ใครมาเหยียบย่ำ ไอ้โจรถ่อย ทำลายเกียรติเขายังไม่พอ คนของแสนก้าวยังมาดูถูกเขาอีก เขาเลยนึกโกรธขึ้นมาเลยเหน็บแนมตอบกลับไปบ้าง“ถึงฉันจะไม่อยากต่อยผู้หญิง แต่ถ้าเธอมาตบหน้าฉันล่ะก็ ฉันจะต่อยหน้าเธอเหมือนกัน จะไม่ยอมให้เธอมาทำฉันฝ่ายเดียว”
พันไมล์ขู่ฟ่อ ดักทางกันไว้ก่อน ถ้าอาบจันทร์เห็นว่าเขาเอาจริง จะได้เลิกทำกริยาต่ำทรามกับเขาเสียที ทว่าเลือดขึ้นหน้าอาบจันทร์แล้ว เธอไม่กลัวอะไรทั้งสิ้น ยิ่งหนุ่มตรงหน้า ตัวเท่าๆกับเธอด้วยแล้ว เธอยิ่งไม่หวั่นเกรง แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ชาย
“ก็ลองดู”
พร้อมคำพูด มือของอาบจันทร์ก็ฟาดพลั๊วะมาที่ใบหน้าขาวๆของพันไมล์ ทว่ายังไม่ทันสัมผัส มือของอาบจันทร์ก็ถูกกระชากออกโดยแรง และถูกจับบิดโดยมือแข็งแรงของใครบางคน
“พอฉันไม่อยู่ก็กัดกันเหมือนหมาเลยนะ จะแยกกันดีๆ หรือจะให้เอาน้ำมาสาดไล่ออกจากกัน”
เสียงตะคอกอย่างฉุนเฉียว ส่งผลให้อาบจันทร์ตัวงอด้วยความเกรงกลัว ส่วนหนุ่มหน้าหวานกลับยืนนิ่งไม่ไหวติง หน้าเชิดขึ้น อย่างดื้อดึง
“อาบจันทร์ไม่ได้หาเรื่องก่อนนะแสนก้าว เขาพูดไม่ดีกับอาบจันทร์ก่อน”
สาวร่างอวบฟ้องโจรหนุ่ม แสนก้าวหันมามองคนหน้าสวยที่ยืนนิ่งไม่ตอบโต้
“อยู่อย่างสงบไม่ชอบหรือไง หรือว่าชอบอะไรที่มันวุ่นวายในชีวิต แบบนี้มันถึงจะมีสีสันใช่ไหม”
เขาถามเสียงเข้ม พันไมล์ไม่ตอบ แต่เดินหนี โจรหนุ่มรีบคว้าแขนเอาไว้ไม่ให้จากไปง่ายๆ
“ไอ้วิธีการเดินหนีคนที่เขาพูดด้วยนี่ อย่าเอามาใช้ที่นี่ ฉันไม่ชอบ ใครพูดอะไรกับนาย นายควรแสดง
มารยาทด้วยการพูดตอบบ้าง อย่ามาทำนิสัยเสียอย่างที่เคยทำมาก่อน เพราะที่นี่จะไม่มีใครอดทนกับนาย”
แสนก้าวพูดด้วยน้ำเสียงข่มขู่ พันไมล์ไม่ตอบ ตาจ้องโจรหนุ่มอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ ปากเม้มแน่น
หนุ่มหน้าคมมองคนอวดดื้อถือดีตรงหน้าด้วยความรู้สึกหมั่นไส้ ความรู้สึกอยากเอาชนะ อยากทำให้คนตัวเล็กยอมสยบมีมากขึ้นกว่าเดิม
สักวันหนึ่งเขาจะต้องทำให้พันไมล์ยอมสิโรราบกับเขาให้จงได้ ตอนนี้ทำเป็นหยิ่งยโสอวดดีไปเถอะ อีกไม่นานคงไม่มีโอกาสทำอย่างนี้อีกแล้ว
“มาเหนื่อยๆ ทานน้ำก่อนดีไหมแสนก้าว”
อาบจันทร์ไปหยิบแก้วน้ำมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ยื่นมาตรงหน้าแสนก้าว โจรหนุ่มหยิบแก้วน้ำยกขึ้นดื่ม แต่มือข้างหนึ่งยังคงกำแน่นที่ข้อมือบอบบางของคนหน้าหวาน
“วันนี้ทำอะไรกิน”
แสนก้าวยิ้มหวานให้อาบจันทร์ สาวร่างอวบทำท่าเอียงอายดั่งสาวรุ่น พันไมล์มองแล้วอดสังเวชไม่ได้ คนหนึ่งก็มีสามีพิการ อีกคนก็เป็นชู้กับเมียลูกน้องตัวเอง หญิงชั่วกับชายโฉด เข้ากันได้ดีจริงๆ
“กบผัดฉ่า หนูนาย่าง งูเห่าผัดพริกจ๊ะ พวกข้างล่างมันเข้าไปในป่า ไปจับกบ จับงูมากิน ส่วนหนูนาฉันดักเอาแถวๆบ้านจ้า เลยเอามาทำให้แสนก้าวทาน”
อาบจันทร์บอกรายชื่ออาหารเย็นมื้อนั้น แค่ได้ฟังพันไมล์ก็อยากจะอ้วก สัตว์พวกนี้ กินเข้าไปได้อย่างไรกัน เขารู้ว่าในป่าไม่มีไก่ย่าง ไม่มีเนื้อหมู เนื้อวัวให้กิน อยู่ในป่า ก็คงจะกินกันตามมีตามเกิด แต่ หนูนา และงูพิษนี่นะ ไปล่าเอามันมากินทำไม
หรือว่าพวกเถื่อนๆ จะชอบกินอะไรป่าเถื่อนอย่างนี้...