Go back to previous page
Forum URL: https://www.palm-plaza.com/cgi-bin/CCforum/board.cgi
Forum Name: Story Club
Topic ID: 403
Message ID: 0
#0, พ่อครับ ลูกชายพ่อ ผมขอนะครับ By Katesnk
Posted by katesnk on 25-Mar-12 at 02:34 PM
อีกหนึ่งผลงานสุดรัก ที่ขอนำมาลง ณ บอร์ดนี้ ชอบหรือไม่ชอบ แนะนำมาได้เลยนะคะ

.......................................

พ่อครับ ลูกชายพ่อ ขอผมนะครับ
By katesnk

พวกคุณเชื่อเรื่อง “นางฟ้า” กันหรือเปล่า
คุณว่า “นางฟ้า” มีจริงไหม?????
หรือมันเป็นเพียงแค่นิทานหลอกเด็กเท่านั้น
นางฟ้าไม่มีจริง

สำหรับตัวผมเอง บอกได้เลยว่า ...
ผมเชื่อว่านางฟ้ามีจริง
นางฟ้าที่มีใบหน้าสวยงาม ตัวเล็กๆ น่ากอด
อ่อนหวาน ใจดี และซุกซน
แถมในบางครั้ง ยัง “เซ็กซี่” อีกด้วย

โชคชะตาได้นำพาให้ผมได้เจอนางฟ้าแสนสวย ในฤดูร้อนในปีหนึ่ง ตอนนั้น ผมอายุ 19 ปี ตามพ่อไปทำงานที่
บ้านผู้มีอิทธิพลคนหนึ่งทางภาคเหนือ วันแรกที่ผมไปช่วยพ่อ ผมก็ได้เจอ
......นางฟ้าของผม หล่นมาจากฟากฟ้า ตกปุ๊ตรงหน้าของผมพอดี

“โอ๊ยย”

เสียงร้องที่ดังขึ้น ของคนคนหนึ่ง ที่อยู่ๆก็หล่นลงมาจากข้างบน

ตรงไหนสักแห่ง ทำให้ผมซึ่งกำลังตื่นตาตื่นใจกับความกว้างใหญ่ และสวยงามของคฤหาสน์แบบล้านนา ต้องรีบวิ่งเข้าไปช่วยเหลือ ผมก้มลงไปประคองคนที่นอนแอ้งแม้งอยู่กับพื้นให้ลุกขึ้นนั่ง ตาก็สำรวจหาร่องรอยบาดแผลที่อาจจะมีตามร่างกายของเขาคนนั้น

“เป็นอะไรบ้างหรือเปล่าครับ”

ผมร้องถามด้วยความเป็นห่วง คนที่ร้องโอยเมื่อครู่หันมามองผม ช่วงจังหวะที่ดวงตาเรียวสวยคู่นั้นช้อนขึ้นมองผม ผ่านขนตาเป็นแพหนา มันทำให้ผมถึงกับตะลึงลาน หายใจขัด เหมือนว่าโลกจะหยุดหมุนขึ้นมาทันที

“รู้จักทางไปสวนสัตว์ไหม”

คำถามแรกที่เจ้าของใบหน้าหวานถามขึ้น เล่นเอาผมผงะ ผมยังไม่ตอบในทันที หากแต่มองคนถามตั้งแต่หัวจรดเท้า สลับกับการมองขึ้นไปด้านบน เพื่อหาจุดที่คนตัวเล็กคนนี้ตกลงมา ต้นไม้ใหญ่เหนือหัวที่ยืนต้นอยู่ข้างๆเรือนไม้สองชั้นขนาดใหญ่ มีร่องรอยกิ่งไม้หักให้เห็น แสดงว่าต้องตกลงมาจากตรงนั้นแน่ๆ

ตกลงมาขนาดนี้ แทนที่จะห่วงความปลอดภัยของตัวเอง กลับถามถึงสถานที่ท่องเที่ยวซะงั้น นี่เป็นความประทับใจอย่างแรกที่ผมมีต่อ นางฟ้าของผม

“รู้ครับ”

“ดี งั้นช่วยพาไปหน่อยนะ”

คนตัวเล็กจับบ่าผม แล้วยันกายลุกขึ้น จากนั้น ก็เหลียวมองไปทางตัวเรือนไม้ด้วยสายตาหวาดระแวง จนผมรู้สึกแปลกใจ แต่ผมไม่ทันได้คิดอะไรมาก นางฟ้าหน้าหวาน ก็รีบเร่งให้ผมพาออกไปจากคฤหาสน์ใหญ่โตแห่งนั้น


“เย้ ดีใจจัง ได้ออกมาข้างนอกแล้ว”

พอออกมานอกบ้าน ได้ นางฟ้าของผมก็แสดงความดีใจออกมาซะดังลั่น ขนาดผมขับมอเตอร์ไซด์ซิ่งด้วยความเร็ว ก็ยังได้ยินเสียงฝ่าลมที่ตีมาอื้ออึง แขนเรียวสอดเข้ามากอดรัดที่เอวผม คงกลัวว่าจะตกเพราะผมขับรถเร็วมาก เพราะกลัวใครบางคนจากบ้านนั้นจะตามเจอ

ผมไม่รู้ว่าผมทำถูกหรือเปล่าที่หนีออกมาพร้อมกับใครบางคนที่ไม่รู้ว่าเป็นคนดีหรือคนร้าย คนที่ผมพาซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์มาด้วย อาจจะไปขโมยข้าวของจากบ้านหลังใหญ่นั้นมาก็ได้ การที่ผมพาเขาออกมาด้วย อาจจะทำให้เราสองคนพ่อลูกติดร่างแห กลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดไปก็ได้

ผมเองก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไมผมถึงยอมง่ายๆแบบนี้ อาจจะเป็นเพราะใบหน้าหวานๆ รอยยิ้มที่สดใส และดวงตาขี้เล่นนั้นกระมัง ที่ทำให้จิตสำนึกแห่งการระแวดระวังภัยของผมอ่อนด้อยลง ผมให้เหตุผลเข้าข้างตัวเองว่า นางฟ้าของผมต้องเป็นคนดี ไม่มีทางเป็นคนร้ายได้แน่ๆ

ในที่สุดผมก็ขับพานางฟ้ามาจนถึงสวนสัตว์เชียงใหม่จนได้ พอลงจากรถ คำแรกที่นางฟ้าพูดกับผมแทนที่จะเป็นคำว่าขอบคุณกลับถามว่า

“มีเงินหรือเปล่า”

ผมมองหน้านางฟ้าของผมอย่างงงงัน ไม่เข้าใจว่านางฟ้าถามผมทำไม แต่ผมก็ตบไปที่กระเป๋ากางเกงทันที

“มีครับ”

ทันทีที่ผมตอบออกไป ก็มีรอยยิ้มกว้างเห็นฟันเกือบ 32 ซี่จากใบหน้าเนียนใสนั้น ท่าทางดีใจเหมือนเด็กๆ

“ดีเลย งั้นช่วยจ่ายค่าตั๋วเข้าชมสวนสัตว์ให้หน่อยนะ”

“เอ่อ....”

อะไรกัน พามาส่งแล้วยังต้องจ่ายเงินให้ด้วยเหรอ ผมมองนางฟ้าของผมตั้งแต่หัวจรดเท้า ก็เห็นเพียงแค่ชายหนุ่มตัวเล็กๆ หน้าตาหล่อหวานๆ แต่งเนื้อแต่งตัวน่ารักทันสมัย เนื้อตัวสะอาดสะอ้าน ผิวพรรณดูเป็นผู้ดี ไม่มีตรงไหนที่มอซอ บ่งบอกถึงความยากจนเลยแม้แต่น้อย

บางทีนางฟ้าของผม อาจจะเป็นใครบางคนที่เกี่ยวข้องกับคนในบ้านใหญ่นั่นก็ได้

“น่านะ พอดีไม่ได้เอาเงินออกมาด้วย หนีเขามา”

นางฟ้าบอกผมแค่นั้น แล้วก็ส่งสายตาวิ๊งๆ เป็นเชิงอ้อนวอน ผมน่ะมันใจอ่อนตั้งแต่เห็นรอยยิ้มแล้ว จึงไม่ยากเลยที่จะควักเงินจ่ายให้

“ใจดีจังเลย เธอชื่ออะไรน่ะ”

นางฟ้าแทนเรียกผมว่า “เธอ”

“กรีนครับ”

“เหรอ ไม่ได้ชื่อกบหรอกเหรอ”

“????????”

“ล้อเล่นน่ะ ก็เห็นเวลากรีนยิ้ม หน้าตาเหมือนกบไง”

อ๊ะ...นางฟ้า หาว่าผมหน้าตาเหมือนกบ ตลกล่ะ ผมออกจะหล่อ

“ตาโตๆ เวลายิ้มปากกว้างเหมือนปากกบ น่ารักออก หายากนะ ที่คนหน้าตาเหมือนกบ จะหล่อได้ขนาดนี้”

โอ๊ย นี่มันคำชม หรือ คำพูดล้อเลียนกันนี่ ผมควรจะดีใจหรือเสียใจดี แต่ รอยยิ้มสดใสนั้น มันทำให้ผมโกรธไม่ลง

“แล้วคุณคือ....”

“ไม่บอก.....กรีนเป็นคนแปลกหน้า ....จะบอกกันง่ายๆได้ไง เดี๋ยวกรีนเอาไปทำเสียๆหายๆก็ซวยดิ”

เฮ่ย อะไรวะ..... คนแปลกหน้า แล้ว ที่นั่งรถผมมานี่ล่ะ มันยังไง ไม่กลัวผมจะพาไปทำมิดีมิร้ายหรอกหรือ

“แล้วจะให้ผมเรียกอะไรล่ะ”

“ก็ตามใจสิ มีชื่อตั้งเยอะแยะร้อยแปด หาที่เหมาะสมแล้วกัน แต่มีข้อแม้ เรียกให้มันเหมาะสมหน่อยนะ”

นางฟ้าหน้าหวานบอกอย่างไม่สนใจ ปล่อยให้ผมนึกชื่อที่จะใช้เรียกเขา แต่ก็นึกไม่ออกว่าเรียกว่าอะไรดี

ผมมองคนหน้าหวาน ตาเรียวสวย ปากแดง ผิวขาวผ่อง ตัวเล็กน่ากอด คนที่ตกมาจากเบื้องบน ชื่อที่เหมาะที่สุดสำหรับเขาก็คือ “นางฟ้า”

ผมจะเรียกเขาแบบนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิง แต่เขาก็น่าทะนุถนอม และผมอยากให้เขาเป็นนางฟ้าประจำใจของผม

“งั้นชื่อ นางฟ้าแล้วกัน”

เขาทำตาโตน่ารัก ยิ้มน้อยๆ เมื่อได้ยินผมเรียกดังนั้น พอผมมองจ้องเขา นางฟ้าก็ทำหน้าเขินอาย แก้มแดง ผมมองอย่างตะลึงลาน คนอะไร น่ารักชะมัด เห็นแล้วเกิดอารมณ์