Go back to previous page
Forum URL: https://www.palm-plaza.com/cgi-bin/CCforum/board.cgi
Forum Name: Story Club
Topic ID: 403
Message ID: 23
#23, RE: พ่อครับ ลูกชายพ่อ ผมขอนะครับ By Katesnk
Posted by katesnk on 13-Apr-12 at 02:15 AM
In response to message #22
สวัสดีวันสงกรานต์ค่ะ นำความสุขมามอบให้กับทุกๆท่านเนื่องในวันปีใหม่ไทย ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ

...................................................

พิธีกรเว้นวรรคให้คนดูลุ้นกันเล่น ต่างก็ส่งเสียงเชียร์คนที่ตัวเองชอบเสียงดังเซ็งแซ่ไปหมด ผมเองก็ตะโกนก้องในใจ เชียร์นางฟ้าหน้าหวานของผม ขอให้เขาชนะทีเถอะ

“คู่หมายเลข 1 ฟ้า กับ โจ้ ขอเสียงปรบมือให้กับผู้ชนะด้วยครับ”

สิ้นเสียงประกาศ ผมรีบกราดสายตาไปบนเวที มองหาคู่หมายเลข 1 แต่ตอนนี้เวทีมืดไปหมด เพราะเขาดับไฟหมด เหลือแต่ไฟสปอร์ตไลท์ส่องไปบนเวที และมีเสียงดนตรีขึ้นมา



I need time (time)
Love (love)
Joy (joy)
I need space
I need me
(Action!)


พอเพลงขึ้นมา ผมก็แทบกระโดดตัวลอย เพลงที่นางฟ้าของผม
เลือกที่จะใช้ในการเต้น คนที่ผมเชียร์ได้รางวัลที่หนึ่ง เขาชนะการแข่งขัน

ก็น่าอยู่หรอก เขาเต้นได้สวย และยั่วมาก เพื่อนเขาก็เต้นเก่งไม่แพ้กัน ในที่สุดเขาก็ทำสำเร็จจนได้

สายตาของผมมองจ้องไปบนเวที ที่คนทั้งคู่ออกมาเต้นอีกครั้งเพื่อพิสูจน์ความสามารถให้ประจักษ์ ว่าพวกเขาเหมาะสมกับตำแหน่งผู้ชนะเพียงไร

คราวนี้รู้สึกเหมือนว่าทั้งคู่จะมีความมั่นใจมากขึ้น เพราะการเต้นดูแข็งแรง และพร้อมเพรียงกันมาก
ผมคงจะยืนชื่นชมอยู่อย่างนั้น หากไม่ได้ยินเสียงตะโกนเรียกดังขึ้นข้างๆหู พอหันไปก็เห็นลูกค้าที่กำลังเมาคนหนึ่ง มองจ้องหน้าผมอย่างโกรธๆ

“หูแตกหรือไงน้อง ถึงเรียกไม่ได้ยิน สนใจลูกค้าหน่อยสิ หรือจะต้องให้เรียกผู้จัดการมาดูแล”

เมายังไม่พอ แถมทำเป็นกร่างเสียด้วย ผมนับหนึ่งถึงสิบในใจ วันนี้ผมอยากจะอารมณ์ดี ไม่อยากมีเรื่อง

“ไปเอาเหล้ามาให้หน่อยน้อง”

เขาสั่งผมให้ไปเอาเหล้ามาให้เขาด้วยเสียงข่มขู่

“เอากับแกล้มมาด้วย”

เพื่อนของคนขี้เมาที่ตะโกนใส่หูผม ร้องสั่ง ท่าทางจะเมาพอกัน ผมหยิบสมุดจดออเดอร์มาจดรายการลงไป และรับเงินจากเขามา แล้วเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์ พลางยื่นกระดาษที่จดออเดอร์ให้ ส่วนตาก็จับจ้องมองไปยังเวที ที่นางฟ้าของผมกำลังเต้นอยู่

บาร์เทนเดอร์ ผสมเหล้าให้ผมตามใบสั่ง และหยิบกับแกล้มที่ส่งมาจากในครัวให้ ผมถือเหล้า และจานกับแกล้มอย่างระมัดระวัง เดินมายังกลุ่มขี้เมาที่สั่งของไว้

พวกเขารับของจากผม แล้วแบมือยื่นออกมา ทำหน้าไม่พอใจ ผมงง ว่าผมยังไม่ได้ให้อะไรเขา เจ้าคนที่ด่าผมตอนแรกตะคอกแข่งกับเสียงเพลงที่ดังลั่น

“ตังค์ทอนล่ะ ให้แบงค์พันไป ไม่ทอนเลยหรือไง จะอมเหรอ”

เฮ้ย จริงด้วย ผมลืมไปสนิท ว่าผมได้รับธนบัตรใบละ 1000 บาทตามที่เขาว่ามาจริงๆ แต่ตอนที่ผมยื่นเงินให้แคชเชียร์ แล้ว ไปรับของมา ผมลืมหยิบเงินทอนมาด้วย ผมนี่สะเพร่าจริงๆ

รีบขอโทษขอโพยเขา แล้วเบียดแหวกคนออกมาตรงเคาน์เตอร์บาร์ แล้วทวงเงินทอนที่ผมลืมไว้

พี่แคชเชียร์ดุผมที่สะเพร่า แล้วบอกว่าคราวหน้าถ้าลืมอีก จะไม่คืนแล้ว ปล่อยให้ผมหาเงินมาจ่ายลูกค้าเอง ผมรีบเดินกลับไปเอาเงินทอนให้เขา ขี้เมาคนแรกกระชากเงินจากมือผมแล้วมองด้วยสายตาเหยียดๆ เขาไม่ให้ทิปผมด้วย แต่ผมก็ไม่ได้สนใจ ในแต่ละวันต้องเจอกันลูกค้าหลากหลายประเภท บางวันก็เจอคนดีๆ บางวันก็เจอคนแย่ๆ ถ้าผมเอาประสบการณ์เลวร้าย มาบั่นทอนกำลังใจ ผมคงไม่อาจจะอยู่ในโลกใบนี้ได้