ตอนที่ 101

“เอ๋ ดีขึ้นรึยัง”เราตื่นขึ้นมาอีกทีก็ค่ำ นอนมาเกือบทั้งวันใบหน้าที่กังวลของพี่โด่ง ทำให้เรารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
“หายแล้ว” เราดันตัวลุกขึ้นนั่ง ยังเหนื่อยบ้างแต่ก็โล่งดี พี่โด่งอาบน้ำเสร็จแล้วนั่งหน้าขาวอยู่ต่อหน้าเรา เราขยับตัวลำบากรู้สึกเจ็บที่ก้น“แย่จังเลย โดนเอาจนเป็นไข้” เรายังติดตลก “พี่โด่งเอ๋เจ็บก้น”เราสูดปากตอนที่ขยับตัว”” “อย่าทำแบบเมื่อคืนอีกนะฮะ” เราชกที่ไหล่แกหลายที พี่โด่งทำทีเป็นหลบ
“หิวมั๊ย”
“หิวแล้ว” เรากลั้นใจลุกขึ้นยืน “พาไปกินข้าวหน่อย” พี่โด่งประคองเราเดินข้ามสะพานเล็กเข้าไปในบ้านเดินผ่านปู่กับย่าที่นั่งดูรายการโทรทัศน์อยู่
“จะไปไหนกัน”
“พาเอ๋ไปกินข้าวแถวตลาดครับ”
“เออเพิ่งหายไข้ก็ยังจะตะลอนอีกนะ เดี๋ยวไข้ก็กลับหรอก”
“ไม่เป็นไรแล้วฮะ ถ้าได้ยาดีอีกสักรอบคงหายสนิท” พี่โด่งรู้ความหมายแล้วรีบเดินออกไปรอข้างนอกทันที รถเคลื่อนออกจากสวนแล้วมุ่งสู่ถนนใหญ่ทางไปตลาด เงาของต้นไม้ข้างทางดำทะมึน
“ดึกแล้วนะพี่”
“ยังไม่ดึกหรอกเพิ่งสองทุ่มเอง” เราไขกระจกให้อากาศภายนอกเข้ามาในตัวรถ สดชื่นมาก กลิ่นไอฝนโชยมาตามความเร็วของรถ เรามองไปที่ข้างทาง
“เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก” พี่โด่งบอกให้เลื่อนกระจกขึ้น เรายื่นมือออกไปนอกรถ ฝนตกอีกแล้ว มันหนาเม็ดมากยังไม่ถึงตลาดเลย พี่โด่งแอบรถชิดข้างทางแล้วเอื้อมมือมาปิดกระจกฝั่งเรา
“ดื้อจริงๆ เป็นหวัดขึ้นมาจะไปไหนได้”
“ไม่เห็นจะกลัวมีเข็มฉีดยาอยู่ใกล้ๆแบบนี้” เราทะลึ่งไปคว้าที่เป้า
“ไหนว่ากลัวไง”
“พูดเมื่อไหร่” เราหัวเราะ
“มารยานักนะเรา เดี๋ยวคืนนี้เอาให้คางเหลืองเลย” เราเบ้หน้าใส่
“เชิญ” เรายังลูบคลำพี่โด่งอยู่ไม่เลิก แกแขม่วท้องให้ปมกางเกงนอนหลุดออกแล้วพยายามจับหัวเราลงไปหาเป้า
“กินไอ้นี่แทนข้าวแล้วกันเอ๋”ไฟของรถอีกฝั่งส่องมาทำให้เราสะดุ้งพี่โด่งรีบผูกกางเกงแล้วออกรถทันที เราหัวเราะอย่างสะใจ สมน้ำหน้า อยากไม่เลือกที่ เรามองหน้าพี่โด่งด้านข้างเหมือนแกอารมณ์เสียที่ถูกขัดจังหวะ รถจอดที่ตลาดเรารีบวิ่งไปร้านขายข้าว ร้านอาหารตามสั่งเล็กๆมีคนนั่งรอฝนหยุดอยู่หลายโต๊ะ กับข้าวถูกวางหลายอย่าง พี่โด่งก็สั่งเบียร์มากินอีก
“เดี๋ยวก็เมาหรอก”เรากินข้าวเยอะหิวมาก อะไรก็หมด พี่โด่งก็หมดไปหลายขวดเหมือนกัน
“พรุ่งนี้ไปไหนกันดีเอ๋” พี่โด่งถามหลังจากรับเงินทอน
“ไปเที่ยวบ้านพี่โด่งได้มั๊ย”
“บ้านไหน”
“ระนอง” เราตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำ
“ก็ดีเหมือนกัน ไปนอนที่โน่นหลายๆวัน จะพาไปทำสวนสะตอ” พี่โด่งขับรถเร็วกว่าขามาอีกแกคงมึนเล่นเอาหวาดเสียวเหมือนกัน ถึงบ้านเรารีบอาบน้ำเพราะกลัวหวัดจะกิน รีบกินยาแล้วทำเป็นนอนตะแคงตัวเข้าฝาแล้วแกล้งหลับตอนพี่โด่งไปอาบน้ำอีกรอบ แกดับไฟในห้องแล้วเอา มือเย็นๆมาจับที่หน้าผาก เราแกล้งหลับต่ออยากรู้ว่าแกจะทำอะไร พี่โด่งนอนลงข้างๆ เอาแขนพาดมาที่ตัว ดันตัวให้เรานอนพลิกมาหาที่ตัวแกเราทำตัวอ่อนขยับตัวไปตามแรงของเขา จนหัวเราหนุนอยู่ที่แขน แกจูบที่หน้าผากหลายทีขนลุกซู่เลย
“รู้นะว่าแกล้งหลับ” เราทำทีเป็นไม่ได้ยิน พี่โด่งรุกต่อไซ้ที่ซอกคอ หนวดเคราที่ไม่ได้โกนขูดไปตามเนื้ออ่อนๆที่รอบคอ แกดึงแขนออกแล้วจับหัวเราวางที่หมอนก่อนจะทับมาทั้งตัว แล้วดูดที่ซอกคอจนเราเสียวหดคอไว้ จั๊กกะจี้จนค้องดันหน้าแกออก
“มารยามากนะเรา” เราหัวเราะร่วนแล้วโอบรอบคอพี่โด่งไว้
“กอดหน่อยนะ”พี่โด่งกอดตัวเราแน่น เรากอดกันหลับ ตื่นมาตอนเช้าพี่โด่งยังไม่ตื่นเราดันตัวแกออก เราดึงกางเกงนอนออกจากตัวแกแล้วนอนคว่ำหน้าอยู่ที่ระดับเดียวกันกับเค จับมันพลิกไปพลิกมาเล่น มันน่ารักดี นะตอนที่มันยังไม่ดุแบบนี้ พ่อแกคงรักแกมากถึงให้มาซะเยอะเชียว เราจับไข่ใบโตเล่นอยากจะทึ้งให้มันหลุดทั้งพวงหมั่นเขี้ยวนัก ทำเอาเจ็บซะสลบเลยเราปล่อยมือออกจากของชอบแล้วออกไปนอกห้อง ย่ากำลังทำกับข้าวกับลูกจ้างในครัว
“มาช่วยกันหน่อยเอ๋” เราเป็นลูกมือช่วยหยิบจับเล็กๆน้อย กับข้าวเสร็จไปก็ไปอาบน้ำ แล้วเก็บเสื้อผ้าคนใจร้ายยังนอนหลับสนิท แก้ผ้าอยู่กลางห้อง พี่โด่งบิดขี้เกียจค่อยๆลืมตาแล้วก็สะดุ้ง เมื่อเห็นตัวเองแก้ผ้าเคลุกโด่
“เฮ้ย กางเกงไปไหนวะ” เรานั่งขำ พี่โด่งเดินโทงๆมาดึงกางเกงที่มือเราไปใส่
“เล่นอะไรบ้าๆ” แกหัวเสียแต่เช้า “อายนะโว๊ย” แกผูกปมกางเกงเสร็จแล้วเดินมาเขกหัวเราที
“ไปกินข้าวกันพี่ ล้างหน้าเสร็จแล้วตามไปนะ” เราวิ่งเข้าไปที่ครัวอีกพี่โด่งหน้าบอกบุญไม่รับตอนกินข้าว
“เป็นอะไรหน้ายุ่งเชียว” ย่าถาม
“จะเตะเด็กเล่นพิเรนท์สักทีวันนี้” เราทำเป็นหูทวนลม ทั้งปู่กับย่าก็งงไม่รู้เรื่องพี่โด่งชี้หน้าเราอีกทีก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ
รถขับไปเรื่อยๆจนถึงระนอง แม่มีลูกจ้างทำไร่เป็นผู้ชายอยู่สองสามคนหนุ่มใต้นี่มันเร้าใจเราจริงๆ พวกนี้หน้าคมผิวคล้ำไม่เหลืองเนียนอย่างพี่โด่ง วัยกำดัดทั้งนั้น แม่ทำบ้านหลังเล็กๆที่หลังบ้านอยู่กัน ก็เป็นเด็กละแวกนั้นกินอยู่กันเสร็จที่นี่เลย พวกเขามองหน้าเราแล้วอมยิ้มพยักเพยิดกัน เอพวกนี้เรานึกในใจ มันขำอะไรกัน พี่โด่งยังงอนไม่เลิก ชวนคุยเท่าไหร่ก็ทำทีเป็นเฉย ถามคำตอบคำมาตลอดทาง ประสาทแค่นี้ก็งอน แม่ลูบหน้าลูบหลังอยู่นานแล้วจูงมือไปห้องนอนพี่โด่ง พี่โด่งยังยืนคุยกับหนุ่มคนงานในภาษาเขาเสียงดัง เรานอนเล่นอยู่ในห้อง แม่ลงไปทำกับข้าวแล้วบอกให้เรานอนพักก่อน พี่โด่งเดินขึ้นข้างบนมาเสียงดังตึงตัง เข้ามาในห้องเห็นเรานอนกระดิกเท้าอ่านการ์ตูนคงหมั่นไส้ แกปิดประตูเสียงดังจนเราสะดุ้ง
“ตัวแสบ ทำอะไรอยู่” แกนั่งลงข้างๆตัวเรา
“นอนรอพี่โด่งอยู่นะสิ อยากมาก”
“คืนนี้จะปล่อยให้นอนคนเดียวเลย เอาแต่เล่น”
“เรื่องอะไร” เราโยนหนังสือไปข้างเตียงแล้วนอนหนุนตักแกเล่น มือก็คลำที่เป้าไปมองหน้าแกไป เรานอนคว่ำหน้ารูดซิบกางเกงออกจับมันออกมาแล้วดูดแรงๆ พี่โด่งคงเสียวมากนอนหงายไปบนเตียงกำลังเพลินกันทั้งคู่ประตูก็เปิดออกพร้อมเสียงแตกหนุ่มของคนงานหน้าเข้ม
“กินข้าว”พี่โด่งสะด้งโหยงรีบพลิกตัวหลบ เราก็อึ้งไปเหมือนกัน เห็นหมดแล้วตายละสิ
“ลงไปก่อนเดี๋ยวตามไป” หนุ่มน้อย ยืนมองแบบงงงงก่อนจะเดินลงไป
“เป็นเรื่องอีกแล้ว” เรามองหน้าพี่โด่งแกหัวเราะแล้วมองหน้าเรา
“นางเอกหนังโป๊ ลงไปก่อนไป” พี่โด่งลุกขึ้นถอดกางเกงแล้วเปลี่ยนเป็นโสร่ง ทำเหมือนไม่มีอะไร แต่เราสิหน้าชาเมื่อต้องนั่งกินข้าวตรงข้ามกับเขา คอยหลบตา
“เอ๋เป็นอะไร กับข้าวไม่รอยเรอะ” แม่ถาม เราเลิกสนใจแล้วมองไปที่พี่โด่ง แกทำไม่รู้ไม่ชี้คุยกับแม่ไปเรื่อย หนุ่มคนงาน สะกิดเพื่อนให้มองหน้าเราบ่อยๆ กินไม่ลงแล้วสิ ไอ้พวกบ้ามองอยู่ได้ เรารีบอิ่มแล้วออกไปเดินเล่นที่หน้าบ้าน แม่ตามมานั่งคุยด้วย เด็กๆพวกนั้นเก็บถ้วยจานแล้วก็ไปออกไปซื้อเบียร์ให้พี่โด่ง พวกนี้คงราวสิบเจ็ดสิบแปด แต่รูปร่างกำยำเพราะทำงานหนักไม่ดูสะโอดสะองเหมือนคุณโด่งเจ้าของบ้านหรอก เรากับแม่นั่งดูพวกผู้ชายกินเบียร์กัน จนแม่ขอตัวไปอาบน้ำแล้วขึ้นนอน เรานุ่งโสร่งไม่เป็นมันดูเหมือนใส่ผ้าถุงมากกว่า อาบน้ำเสร็จก็รีบเข้านอน จะกินถึงกี่ทุ่มก็ตามใจเถอะพี่โด่ง ไม่รอแล้วนอนก่อนดีกว่า...................

ตอนที่ 102

เราเดินตามแม่ไปสวนแต่เช้า พ่อรูปหล่อยังนอนหมดเรี่ยวหมดแรงอยู่ในห้องคนอะไรเมาแล้วอย่างนี่ทุกทีสิน่า เมื่อคืนเราเลี่ยงไม่ได้อีกแล้วนอนหลับไปตั้งนานก็ถูกปลุก พี่โด่งนะพี่โด่ง แม่เดินยิ้มๆเมื่อเห็นหน้าเราซึมด้วยเม็ดเหงื่อ
“บอกแล้วให้นอนอยู่บ้าน ไม่เชื่อ” สามหนุ่มนำลิ่วไปไกลแล้ว สวนของแม่ค่อนข้างกว้างมีหลายอย่างสะตอ ลูกเนียง ทุเรียนยังมีเลยเราเพิ่งเคยเห็นทุเรียนใต้ แม่มาดูสวนทุกวันตอนเช้าแล้วกลับไปนอนเอาแรงตอนบ่ายแล้วกผู้เห็นเหตุการณ์คุยกันกับเพื่อนหัวเราะเสียงดังให้เราได้ยิน เวลาแม่เผลอก็จะทำท่าตอนที่เราดูดใส่หน้าเรา พวกนี้มันก็อายุพอๆกับโอ มันถึงห่ามนักเรานึกในใจเดี๋ยวเถอะมึง ถ้าไม่กลัวพี่โด่งเตะละก้อ แม่ทิ้งให้เราเดินเล่นในสวนคนเดียวแกกลับบ้านไปแล้วเพราะรีบไปทำกับข้าวเดี๋ยวลูกรักจะหิวตอนตื่นขึ้นมา
“น้องๆ” เราหันไปตามเสียง
“เรียกใครน้อง อย่ามาเทียบรุ่นนะ” เรากระฟัดกระเฟียดขึ้นมา หนึ่งในนั้นพูดภาษาใต้แซวเราต่อ
“พี่ชาย ให้น่องดูดไค๊ ฮ้ายเอาม๊าย”
“อยากลองเหรอ” เราตะโกนตอบ
“บ้าน่า ตัวเอง” เขาทำท่าเลียนแบบเรา เรามองค้อนแล้วเดินกลับบ้าน เสียเปรียบจริงๆโดนรุมแบบนี้ พี่โด่งนั่งหน้าหล่อรอกินข้าวแล้ว
“ไปไหนมา”
“เดินเล่นที่สวน”
”เดี๋ยวพี่จะไปข้างนอกกับแม่นะ ถ้าเพื่อนพี่มาหาเอ๋ก็ดูแลเขาหน่อยนะ”
“ใครจะมาเหรอ” เราสงสัย
“หลายคนเหมือนกัน วันนี้จะกินเหล้ากัน ไม่เจอกันนาน”
“กินเหล้าอีกแล้ว” เราเบะปาก “กินอยู่ได้ ไม่เบื่อรึไง” เรานั่งงอนอยู่ใกล้ๆ พี่โด่งลูบผม
“อายุเท่าไหร่แล้วปีนี้”
“ยี่สิบ” เราตอบ
“ทำไมยังเหมือนทำตัวเป็นเด็กอยู่นะเอ๋ โตแล้วนะ งอนแบบเด็กๆไปได้”
“ไม่เห็นเหมือนยี่สิบ แม่มาดู้หน้าเราใกล้ๆ นึกว่าเพิ่งจบมอหก” ปลื้มสิคะงานนี้
“พี่โด่งสิแก่คนเดียว แล้วจะกลับกี่โมง”
“ไปบ้านยาย หน่อยไม่นานหรอก เย็นๆก็กลับ แม่ทำกับข้าวไว้ให้แล้วนะ หิวก็กินพร้อมพวกนั้นเลยไม่ต้องรอ”
“ฮะ” พวกนั้นเหรอ ไม่อยากจะคิดว่าเราต้องอยู่กับไอ้พวกบ้านั่นเหรอ พี่โด่งพาแม่ไปออกไปแล้ว เราก็ขึ้นไปนอนเล่นบนห้อง เสียงเจี๊ยวจ๊าวอยู่ในครัวดังขึ้นมาถึงข้างบน เราค่อยๆเดินลงมาหิวข้าวแล้วเหมือนกัน พวกนั้นเหงื่อโชกตัวเชียว ปู โย และ แอ เป็นชื่อของสามหนุ่ม คนที่เห็นเหตุการณ์ชื่อ โย เรานั่งกินข้าวด้วยกัน กินเสร็จก็ช่วยกันล้าง เสร็จแล้วเราก็ไปนอนเล่นที่หน้าโทรทัศน์ เปิดวีดีโอดู หนุ่มๆอาบน้ำกันเสร็จก็มานั่งดูใกล้ๆ เราดูหนังไม่รู้เรื่องเลย กลิ่นสาบผู้ชายมันเย้ายวนใจอย่างบอกไม่ถูก เลิฟซีนในหนังค่อนข้างรุนแรงจนเราหันไปมองพวกนั้นบ่อยๆ โยมองหน้าเรา เราก็มองตอบอีกสองคนยังสนใจที่ตัวนางเอกในเรื่อง จุ๊ปากไปด้วย เรานั่งงอขาขึ้นมาแล้วเอาคางเกยไว้ที่เข่า โยขยับมือแถวเป้านอกโสร่ง
“เป็นอะไร ดูแค่นี้ก็มีอารมณ์เหรอ” เราเอนหลังพีงที่ฝา “เด็ก”
“เด็กที่ไหน เอาหญิงก็ท้องได้นะ” ปูตอบแทน
“หญิงที่ไหนจะมาให้เอาง่ายๆ” เราค่อยๆเปิดทาง “ไหนว่าไม่เด็กขอดูหน่อยสิ” เราถามเอาดื๊อๆ
“เรื่องอะไร ไปดูของอาโด่งโน่น”
“แล้วมาคุย คงจะเล็กละสิ” เราเอนตัวลงนอนที่พื้นมือลูบที่ต้นขาโยเล่น เขาปัดมือ
“เดี๋ยวสวย” แอ ลุกมานั่งทับตัวเรา ทำท่าเหมือนข่มขืน เราแกะมือออก
“เล่นบ้าๆ ไม่ดูด้วยแล้ว ถ้าเพื่อนพี่โด่งมาขึ้นไปตามด้วยนะ”
“นึกว่าจะแน่” เราชะงัก แล้วหันมามองหน้าโย
“แน่ไม่แน่อยากรู้ก็ตามมาสิ”
“ไม่อยากกินถั่วดำ” โย ตอบ
“ถั่วดำอร่อยดีนะ” เราทิ้งสายตาหึเด็กๆ พูดไปก็เสียเวลาเปล่า นอนหลับไปไม่นาน โยก็เข้ามาในห้องสะกิดที่ตัวเรา
“เพื่อนพี่โด่งมาแล้วเหรอ”
“ยัง”
“แล้วมีอะไร”
“เปล่า”
“แปลกคน” เราไม่สนใจแล้วทิ้งตัวลงนอนต่อ
“อะไรวะ ขึ้นมาหาแล้วยังเล่นตัวอีก”
“อ้าวก็ไม่อยากกินถั่วดำนี่” เราพลิกตัวกลับมามองหน้าโยอีกครั้ง ไม่แน่ใจถ้าหากมีอะไรแล้วพี่โด่งรู้เราจะเป็นยังไงนี่
“นายเป็นไรกับอาโด่ง” โยยังไม่หายข้องใจทั้งๆที่ก็เห็นแล้วเรื่องเมื่อวานนี้ เขาเป็นญาติกันห่างๆกับพี่โด่งด้วย
”ไปถามอานายเองสิ” เราลุกขึ้นจากที่นอนเหมือนได้ยินเสียงรถจอดที่หน้าบ้าน
“จะได้โดนเตะเอาสิ” เราหยุดอยู่ที่หน้าประตูบอกโยให้ลงมาไปข้างล่างด้วยกัน เขาก็ลุกจากที่นอนมือไวของเราก็คว้าหมับกางเกงในก็ไม่ใส่ เต็มมือดี พันธ็นี้ถ้าจะใช้ได้หมดทุกคนเชียว
“เฮ้ย เล่นอะไร” เราปล่อยมือแล้วก็เดินลงข้างล่าง ก็พบว่ามีคนมารอพี่โด่งที่หน้าประตูแล้วหลายคน รุ่นราวคราวเดียวกับพี่โด่งทั้งนั้น ใช้ได้ทุกคนเลย เราอาจจะชอบหนุ่มใต้ก็เป็นได้เห็นใครก็น่ากินไปหมด โยรู้จักทุกคนดี แต่เราไม่รู้จัก
“ใครวะโย”
“อาโด่งพามาจากกรุงเทพฯ ชื่อเอ๋” โยแนะนำเรากับทุกคน พี่โนชมองหน้าเรา
“เฮ้ย เป้า มึงมีคู่แข่งแล้ว” คนชื่อเป้าเพิ่งมาถึง คนนี้คงเป็นกระเทยแน่ๆเรานึกในใจ เขาแต่งตัวเหมือนเป็นข้าราชการ หน้าตาขาวผ่องผิวเนียนแบบคนใต้ แต่หน้าหวานเกินชาย
“โอย เด็กๆ ฉันไม่ยุ่งด้วยหรอก กระเทยเด็ก น่าเวียนหัว” เป้าเบะปากแบบเหยียดๆใส่เรา คงคิดว่าตัวเองสวยเริ่ดซะเต็มประดา ยังไม่รู้จักกันเลยปากร้ายสะแล้วเสียดายมือที่ไหว้ไปเมื่อกี๊ เราไม่ชอบขี้หน้า คนชื่อเป้าขึ้นมาทันทีฉันก็ไม่อยากยุ่งหรอกกับหล่อนหรอกกระเทยแก่ เราปล่อยให้โยดูแลเพื่อนพี่โด่งคนเดียว เราหลบไปเดินเล่นในสวนดีกว่า แดดร่มลมตกแบบนี้ กำลังสบายเชียว โยเดินตามมา
“เอ๋ทำไมไม่อยู่ที่บ้าน”
“คนละรุ่น ไม่มีอะไรคุยด้วย” เราปีนไปนั่งบนตันไม้กับโย มองออกไปตามสวน ยอดไม้ลดหลั่นกันเป็นทิว ไม่ได้ทำตัวเป็นเด็กมานานแล้ว นั่งกันอยู่นานก็เบื่อเราก็ปีนลงมา โยใส่โสร่งแต่ปีนต้นไม้ได้คล่องแคล่ว พี่โด่งเดินมาตามตอนที่เรากำลังลงจากต้นไม้พอดี
“เอ๋ มาเล่นอะไรแถวนี้ บอกให้รอเพื่อนพี่ไง”
“ก็รอแล้ว มากันหมดแล้วเลยมาเล่นในสวน”
“โย ไปช่วยแม่ไป” โยวิ่งกลับไปตามคำสั่ง
“เป็นอะไรขึ้นมาอีก” พี่โด่งมองหน้าเรา “ทำตัวแปลกๆนะเรา”
“เบื่อกระเทย” เราตอบแค่นั้นก็เดินไปจากพี่โด่ง ขี้เกียจต่อความยาวสาวความยืด
“ว่าพี่เขาทำไม” พี่โด่งตามมาเคลียร์
“ไม่ได้ว่าใคร แค่เบื่อ” เราเดินจ้ำอ้าวจนถึงบ้าน ในครัวคุณเป้าเธอกำลังทำกับข้าวเป็นแม่ศรีเรือน หล่อนใส่โสร่งของพี่โด่งตัวเมื่อคืน เห็นแล้วยิ่งฉุนขึ้นมาอีก สนิทกันแค่ไหนนะคู่นี้ และอีกอย่างสรุปแล้วนี่พี่โด่งมีเมียกระเทยกี่คน และ เราเป็นคนที่เท่าไหร่ ......................