239.....
เราพักเรื่องรักของเราไว้ในใจ การที่เราไปหาโมในวันนั้นเรามองเห็นความห่างอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ยิ่งนานเข้ามันยิ่งแย่ลงไปเรื่อยๆ เราบอกกับตัวเองว่าหากตราบใดที่เรายังไม่สามารถบอกตัวเองได้เต็มปากว่าเรารักโมอย่างที่เราเคยคิดกับคนอื่น เราก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเดินไปหาเขาและทำให้เขาเสียเวลาอีก แม้ว่าความรักจะเป็นสิ่งที่เราตามหา แต่ตอนนี้ปัญหามันอยู่ที่ตัวเราเองเท่านั้น
เราสนุกกับการซ้อมงานสต๊าฟ หยีไม่เอาด้วยเหลือเพียงแค่เราคนเดียวเท่านั้นที่เป็นตัวตั้งตัวตีของแผนกตามที่ได้รับมอบหมายมา เราห่างเวทีนางโชว์มาก็นานแล้ว เห็นแผนกต้อนรับเขาซ้อมคิวกัน จัดแจงหน้าที่กันทำพ็อพ หาอุปกรณ์เตรียมเสื้อผ้ากันโกลาหลหลังเลิกงาน
“เอ๋ จะเล่นอะไรเหรอ” หยีถามเรา
“ถ้าไม่ไหวก็ถอนตัวดีกว่ามั๊ง”
“ไม่ได้หรอกรับปากบอสมาแล้วเงินก็ได้มาแล้ว” เรานั่งเลือกเพลงอย่างเครียดๆอยู่คนเดียว ตระเวณไปดูโชว์ก็หลายครั้ง แต่โชว์บางโชว์ก็ไม่สามารถก็อปมาแสดงงานพนักงานได้ เพราะระดับของการเที่ยวไม่เหมือนกัน เราอาจจะคิดว่าที่เราไปดูมาเริ่ด แต่มันก็ใช้ไม่ได้ เพราะพนักงานส่วนใหญ่ไม่ได้ไปเที่ยวแบบพวกเรา แล้วเราจะหาวิธีไหนมาแสดงดีนะ เราแอบไปดูทีน่า ที่กำลังซ้อมกับลูกทีมของหล่อน เรามืดแปดด้าน
“หล่อนจะแสดงทำไมหล่ะ หน้าที่การงานก็มาขนาดนี้แล้ว ยังไม่เลิกอีกเหรอ” ต่อถาม
“บอสเขาสั่งให้ทำ”
“ปฎิเสธก็สิ้นเรื่อง” รับปากไปแล้วจะทำได้ไง เวลาก็ล็อคเรียบร้อย เราค่อนข้างเครียด โชว์คนเดียวมันจะสนุกอะไร เราไปร้านนางโชว์แถวบางรักดูชุดแล้วก็ต้องถอยไม่มีคอนเซ็ปท์ที่อยากจะเล่น เดินดูแถวประตูน้ำไปเรื่อยๆในซอย เห็นร้านตัดชุดนางโชว์ก็นึกภาพไม่ออก ไปดูร้านเช่าชุดร้านอื่นๆก็มึนไปหมด จะเล่นอะไรดี พวกฟร้อนท์เล่นเพลงฝรั่ง ทีน่าจะเล่นหมอลำเป็นทีมเอาใจผู้ชาย เราหยิบชุดชั้นในเต็มตัวของผู้หญิงขึ้นมาดู ถ้าหากเราใส่ชุดลูกไม้แบบนี้ขึ้นเวที จะโชว์เพลงอะไรดี แล้วชุดที่จะใส่ในงานอีก เราจ่ายเงินซื้อไปแล้ว ถุงน่องสายรัดเอาให้เหมือนหนังโป๊เลย ถุงน่องตาข่าย รองเท้าส้นสูงที่เก็บไว้ในตู้ตั้งนานงัดออกมาลอง ใส่ดูแล้วไม่เลวนะแต่ลำบากตอนเก็บ ตัดทิ้งไปเลยดีมั๊ยจะได้ไม่มีปัญหา เราคิดเล่นๆที่ห้อง พอชุดพร้อมก็ต้องหาชุดใส่ในงานต้องวนไปที่บางรักเอาชุดที่เราลองแล้วไม่กล้าใส่เพราะโป๊มาจนได้ แว่บนั้นเรานึกเพลงน่ารักเพลงนึงออก นาทีสุดท้ายเลยนะเนี่ย เรารีบรื้อมรดกตกทอดการแต่งหญิงในกล่องไป เปิดเพลงหัดร้องไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนร้องได้คล่องก่อนวันงานน่าจะลองแต่งหน้าดู วิกผมมรดกที่เมทิ้งไว้ให้เราก็เอามาสระแล้วเป่าด้วยไดร์เกาะไว้ ต่อมาเคาะห้อง
“ทำอะไรร้อนจะตายชักปิดห้องอยู่ได้” ต่อเข้ามาตากแอร์ในห้องเรา มองดูเราที่ค่อยๆบรรจงแต่งหน้าตัวเอง เราชำเลืองดูหน้านางเอกหนังโป๊ ตาดำปากซีด ลองแล้วเหมือนคนป่วย เอาใหม่ทาสีชมพูเข้มดูหน้าดูสว่างดี
“ใจเอานะ” ต่อขยับผมให้เข้าที่
“ใครจะทำผมให้หล่อน”
“เดี๋ยวไปร้านทำผมแล้วก็ให้เขาจัดทรงให้ไม่ยากหรอก แค่ยกสูงแล้วทิ้งลงมา ต่อพรุ่งนี้ไปช่วยเราแต่งตัวด้วยนะ” เราได้ชุดใส่เล่นในงานแล้วแต่เก็บเอาไว้รับรองต้องฮือฮา
“แต่งแบบนี้แหล่ะ สวยดี” ต่อบอก มันคงนึกถึงตอนที่เมจับพวกเราแต่งหน้า ต่อกรีดอายไลน์เนอร์ให้เบาๆ เรายืนอยู่หน้ากระจก
“นี่หล่อนจะเต้นทั้งโล้นๆแบบนี้เลยเหรอ มันไม่ค่อยเซ็กซี่นะ มันอล่างฉ่างไป” เราชี้ไปที่ถุง
“นั่นไงอุปกรณ์” ต่อหยิบมาดู
“มีน่า เห็นเปิดเพลงนี้ทั้งวัน แล้วเทคยารึยัง”
“เรียบร้อย มาเป็นเดือนแล้ว”
“เออ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะไปเป็นเพื่อน หกโมงใช่มั๊ย ไปนอนก่อนนะ” ต่อเดินออกไป เราก็ถอดชุดที่ใส่ลอง กำลังจะเช็ดเครื่องสำอางค์ ก็มีคนเคาะประตู เราไม่ได้ล็อคห้องแต่กำลังหลับตาแกะสก็อตเทปที่เปลือกตาออก
“มีอะไรเหรอต่อ” ไม่มีเสียงตอบ เราลืมตามองผ่านกระจก โมยืนกอดอกอยู่ข้างหลัง ตกใจจนต้องปิดหน้า
“ทำอะไร” เรารีบละเลงครีมเช็ดเครื่องสำอางค์ใส่หน้าแล้วถูมันอย่างรวดเร็ว โมคงเห็นหมดแล้วสิ
“ลองแต่งหน้า พรุ่งนี้มีงานสต๊าฟต้องโชว์” โมยังกอดอกมองเราเช็ดเครื่องสำอางค์จนหมด ดีนะที่ถอดชุดเร้าใจจนเหลือแล้ว เราใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้น แกะวิกออกจากหัวเบาๆ วางไว้แล้วรีบเข้าห้องน้ำ โมเดินตามเข้ามากลิ่นเหล้าแรงพอดู
“ไปไหนมาเหรอ เดี๋ยวเราอาบน้ำก่อนนะ” เขาดันเราเข้าห้องน้ำ
“โม ออกไปรอข้างนอกก่อนเราจะอาบน้ำ” เราชักหวาดๆว่าโมจะเล่นพิเรนท์กับเราอีก
เขาเดินออกไปด้วยดีเรารีบอาบน้ำ โมนอนดูหนังโป๊อยู่ อีกมือถือกระป๋องเบียร์ เขาจิบไปเรื่อยๆ
“ไม่เคยเห็นแต่งหน้า ทำไมรีบลบหล่ะ”
“จะรีบนอน แค่ซ้อมมือเฉยๆ พรุ่งนี้จะแต่งเต็มยศ”
“งานจัดที่ไหนหล่ะ” เราบอกชื่อโรงแรม เป็นงานนอกสถานที่
“แล้วไปยังไง จะเอารถไว้ใช้มั๊ย” โมวางกระป๋องเบียร์ไว้ข้างๆ
“โมไม่ใช้รถเหรอ”
“พรุ่งนี้วันหยุดกะว่าจะมานอนที่ห้องเอ๋ ไม่ได้ใช้หรอก” โมนอนหงายเหยียดยาวทั้งชุดที่ใส่มา
“ไปอาบน้ำไป”
“อาบมาแล้ว” โมนอนมองหน้าเราตาแป๋ว แก้มแดงระเรื่อเพราะฤทธิ์เบียร์
“เสื้อผ้ายับหมดพอดี” เราลุกไปหยิบเสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นมาให้เขา โมจับมันไว้แต่ยังนอนอยู่เช่นเคย เรานั่งลงข้างๆ โมอีกครั้ง
“โมไปฉลองกันมาเหรอ”
“ปล่าว กินคนเดียวที่ห้อง ไม่รู้จะไปไหนก็เลยมานี่ ขอนอนหน่อยนะ” เหมือนเขาคงจะง่วงจริงๆพูดเสร็จก็หลับไป เราปิดไฟที่ห้องก่อนจะนอนลงข้างๆเขา เตียงมันยุบโมคงกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า เราหลับตาหันหน้าไปอีกด้านนึงสักพักโมก็ขยับมาทับตัวเรา
“ไม่รู้จักกันแล้วเหรอเอ๋” ปากที่มีแต่กลิ่นเหล้ากับเบียร์จูบลงมา เราเบือนหน้าออกไป โมชะงัก
“เป็นอะไรหล่ะ” เขาถาม
“โมเมารึเปล่า กลิ่นหึ่งเลย เหม็นเหล้า”เราปัดเขาออกตัวของโมไม่มีอะไรเหลือแล้วเขาไม่ยอมจับตัวเรานอนคว่ำ
“อย่าเพิ่งนะ โม” เราร้องเสียงหลงเมื่อเขากระแทกเราเข้ามารวดเดียว โมดันมันเข้าและคาไว้ครึ่งทางมือกดแขนเราทั้งสองข้างไว้ เขาแทงพรวดๆมันเจ็บปวดอยู่นานกว่าเราจะรู้สึกสนุกไปกับเขา โมหลั่งทะลักเข้ามาจนแฉะแล้วฟุบลงบนตัวเรา
“ดีมั๊ย” เราพยักหน้า มันอบอุ่นอย่างประหลาด ตอนที่เราทำความสะอาดตัวเอง เราไม่ได้กังวลอะไรมากไปกว่ารู้สึกดีอย่างที่เขาถาม ตื่นเช้ามาได้เห็นหน้าเขานอนหลับอยู่ใกล้ๆอีกครั้งแล้วสินะ จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากได้รูป เรามองดูหน้าเขาเพิ่งเห็นความแตกต่างจากพี่โด่งได้ชัดเจนในวันนี้ ถึงแม้ว่าจะคล้ายแต่เราแยกออกได้แล้วว่าเป็นคนละคนกัน เราจูบที่เปลือกตาของเขา โมรู้สึกตัวกอดเราไว้
“แต่งมาให้ดูด้วยนะ” โมบอกก่อนที่เราจะออกไปพร้อมกับต่อ เขานอนเล่นที่ห้องเราทั้งวัน
“ดีนะที่ได้รถมาด้วย ไม่งั้นเสียเวลา”
ห้องแต่งตัวมันวุ่นวายเพราะคนเยอะ มีทั้งหมดห้าโชว์ ฟร้อนท์ แม่บ้าน เอฟบี ผู้บริหาร และ แอดมิน ผู้บริหารเป็นโชว์แรกเพราะอยากดูพนักงานโชว์ด้วย เราจับสลากได้เป็นโชว์สุดท้าย พวกฟร้อนท์ ได้โชว์แรก ทีมงานใหญ่โชว์เพลงฝรั่งเป็นเรื่องเป็นราว คนแสดงนับสิบ ชายจริงหญิงแท้ ลงทุนเยอะ แต่ละคนแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าในโลกอนาคต
ทีน่าที่ตอนนี้อยู่ในผ้าถุงและสไบ ยืนติดดอกไม้ที่ผมของหล่อนข้างๆเราที่ยังแต่งหน้าไปเรื่อยๆ
“ไม่รู้มันเล่นอะไรกัน ของเยอะแยะไปหมดเลย” ทีน่าทำหน้ารำคาญ ทีมใหญ่ “รางวัลแค่สองพัน ดูมันทำสิเว่อร์จริงๆ”
“ต่อ ติดขนตาให้หน่อย” เรายื่นกาวทาขนตาให้ต่อ
“แล้วหล่อนจะออกไปกินอะไรก่อนมั๊ย กว่าจะโชว์ตั้งสามทุ่ม” หกโมงเย็นแล้ว
“ไปสิ เนี่ยเขียนตาเสร็จแล้ว ใกล้เสร็จแล้ว”
“ชั้นยังไม่เห็นชุดหล่อนเลย”
“เดี๋ยวก็เห็น” ทีน่ากับหยีช่วยลูกทีมแต่งตัว
“พวกเอฟบี มันไปแต่งหน้ากันที่สีลม ป่านนี้ยังไม่มาเลย”
“เขาเล่นเพลงอะไรกันเหรอ”
“ก็เพลงฝรั่งอีกนะแหล่ะ I will survive”
“คนเล่นเยอะนะเพลงนี้” ต่อพูดบ้าง
“ไม่รู้มัน ชอบกันนี่ พอเพลงนี้ขึ้นทีไรก็กรี๊ดกันลั่นทุกที” ต่อพยักหน้า
“หล่อนเล่นต่อพวกมัน น่าสงสารนะ แล้วนี่หล่อนขึ้นคนเดียวจริงๆเหรอ”
“ไม่หรอก มีผู้ชายมาเต้นด้วยตอนชั้นเดินออก”
“ไปแอบซ้อมตอนไหนยะ”
“ไม่ต้องซ้อมหรอก แค่ไกด์เขาว่าต้องทำไงเฉยๆ ก็แอดมิน รวมกับช่าง ชั้นเลยไปขอช่างหน้าตาดีๆมาช่วยเป็นพ็อพ มีไอ้หนึ่งด้วยนะ” หยีอ้าปาก
“เหรอ เก่งนะที่ชวนมันได้”
“ไม่ยอมเหมือนกัน” เราเกาะวิกเสร็จ เมสอนเรากับต่อในเรื่องเล็กๆน้อยๆพวกนี้เยอะ ต่อไดร์ผมให้ตรงบนหัวเรา เรารวบผมและเกาะไว้กลางหัว ทิ้งตามยาวลงไปเปิดหน้าผาก ตายาวนั้นคมลึกเพราะอายไลน์เนอร์ ปากสีชมพูหวานถูกแต้มลงไป ต่อหยิบชุดเดินเล่นในงานออกจากถุง
“ต๊าย นี่จะแก้ผ้าเข้างานเหรอเอ๋” ชุดลูกไม้ซีทรูสีขาว หนุนอกแน่นด้วยฟองน้ำและโปร่งบางแนบลำตัว เราใส่ชุดเสร็จ สายเอ็นไก่คล้องที่ไหล่กับชุด เราไม่มีนมจริงช่วยดันชุดต้องให้แม่ที่ร้านทำสายเอ็นเล็กๆเกาะชุดไว้
“นี่ไม่ต้องโชว์แล้วนังเอ๋ เดินแก้ผ้าอยู่ข้างล่างก็พอแล้ว” ทีน่าค้อน เพราะชุดของหล่อนเป็นชุดราตรีสั้นคันๆธรรมดาเมื่อมายืนอยู่ข้างเรา
“ลงทุนเนาะ”
“ไม่เห็นมีอะไรเลยแค่ชุดราตรีธรรมดา” ต่อเกาะเครื่องเพชรบึ้มที่คอ และหู
“โอ๊ย นี่หล่อนจะฆ่าชั้นเหรอเอ๋” ทีน่า รวบผมช่วยต่อตอนใส่สร้อยเพชรให้เรา “สวยจังเลย” ทีน่าอุทานเมื่อเราครบเครื่อง “แพงมั๊ย”
“หมดนี่ พันนึง” ทีน่าอ้าปากหวอ
“มีสปอนเซอร์ ชั้นไม่ลงทุนให้โง่หรอก ถ้าไม่มีคนจ่าย แต่งหญิงเรื่องมาก ใช้เงินเยอะ นี่แหละที่ชั้นไม่อยากจะแต่งกับพวกหล่อน”
“อยากดูอีเวงจริงๆ มีหีมีนมแล้วนี่มันจะแต่งแบบไหน” หยีลูบแป้งที่ลงตัวด้วยพัฟฟ์กับแป้งฝุ่นอีกครั้ง
“ต้องรอให้เหงื่อมันออกสักนิด ผิวที่ลงจะได้ผ่องกว่านี้” เราหมุนไปหมุนมาให้เกิดความร้อนซึมออกจากร่างกาย
“หล่อนใช้เบอร์อะไร” ทีน่าหยิบเมเยอร์มาดู
“เบอร์หนึ่ง” ทีน่าเอาไปเทียบกับของตัวเอง “ของชั้นเบอร์สาม”
“มันถึงแดงอย่างนี้นะสิ”
“แล้วจะแก้ยังไงหล่ะเอ๋” ทีน่าหน้างอที่ซื้อแป้งมาผิดเบอร์
“เอาแป้งฝุ่นเด็กลงทับแล้วกันนะ” ต่อหยิบพัฟฟ์ชุบน้ำเปล่าแล้วลูบให้ทีน่าเพื่อให้เมเยอร์มันจางลงก่อนจะลูบไปทั้งตัวเกลี่ยให้เท่ากันก่อนลงแป้งฝุ่น
“ลงตัว เขาต้องใช้มือมันถึงจะเนียน มาใช้พัฟฟ์มันก็เป็นปื้นๆนะสิ” ทีน่าขอบอกขอบใจที่กลับมาขาวกว่าเดิม ต่อเก็บอุปกรณ์ให้เรียบร้อยแล้วถือตามเรามาด้วยตอนเราเข้างาน พนักงานเริ่มมากันเยอะแล้ว เสียงเฮรับกันเป็นทอดๆอยู่ด้านในดังออกมาตอนที่เรากำลังลงทะเบียน จากห้องแต่งตัวที่เป็นห้องพักแขกต้องเดินผ่านล็อบบี้ เพื่อไปห้องบอลล์รูม ทีน่าเดินขาแทบขวิดเพราะไม่เคย เราก็ไม่ต่างกันหรอกต้องคอยเป็นกำลังใจให้กัน เราจับมือทีน่าไว้
“ยิ้มสิ จะได้ไม่เกร็ง” ทีน่าปล่อยมือแล้วหันไปยิ้มกับทุกคนที่มอง เรารู้ว่าคนมองกันเยอะ ก็ไอ้ชุดที่เราใส่มันมองเข้าไปเห็นเนื้อในนี่นา แม้ว่าลายลูกไม้จะมีไปทั่วตัวแต่ว่าดูยังไงก็เหมือนว่าแก้ผ้า ไม่ได้ใส่ชั้นในดีที่มีลูกไม้ป้ายมาบังอยู่ด้านหน้าไม่งั้นคงจะถูกว่าอนาจารแน่ๆ เวลาเดินรอยผ่าของชุดที่สูงถึงสะโพกอวดขาสวยในถุงน่อง ทุกคนยิ้มแต่ยิ้มนั่นก็มีหลายความหมาย เราไม่ใส่ใจหรอกเพราะเรามั่นใจว่าเราสวย ต่อเดินยิ้มอยู่ข้างๆ
“เอ๋มันบ้าแบบนี้แหละหยี ถ้ามันแต่งทีนะมันกล้ามาก ชั้นยังกลัวมันเลย”หยีตั้งแต่อกหักก็เลิกแต่งหญิง
“ครั้งสุดท้ายแล้วต้องให้เป็นที่เลื่องลือสิ”
“หล่อนแต่งได้อีกตั้งหลายปี ชั้นยังแต่งทุกปีเลย”
“บอสจะไม่อยู่แล้ว ให้แกดูก่อนไปดีกว่า แกกำชับตอนที่ให้ตังค์ว่า ต้องให้ดีที่สุด”
“แต่ไม่ได้หมายความว่าโป๊ที่สุดนี่ แล้วหล่อนจะโชว์อะไรไม่เห็นมาซ้อมใหญ่กับเวทีเลย”
“โชว์ของชั้นง่ายๆ สบายๆ”
”เดินแก้ผ้าบนเวทีเหรอยะ” เราหัวเราะกับคำพูดของทีน่า ชุดโชว์คิดเอาเองง่ายๆอยู่ในมือของต่อ
“ไม่ต้องกังวลหรอกน่า” ทีน่ากลัวแต่โชว์เราจะไม่เด่นหล่อนเคยมาชวนเราไปแจม แต่เราปฎิเสธ พอได้ชุดมันก็นึกเพลงออก เอาที่น่ารักน่ารักไม่แรดมากก็พอ เราได้เพลงแล้วนั่งแกะนั่งร้องดูต้นฉบับเขาเต้นจำท่าที่มันเป็นมาตรฐานแล้วมาปรับให้เข้ากับตัวเอง โดยมีต่อคอยคอมเม้นท์อีกที
“คิดไม่ออกว่ามันจะออกมายังไงนะ เพราะหล่อนไม่เห็นเต้นเหมือนกันสักครั้งเลย” ต่อบ่นที่เราเปลี่ยนท่าบ่อยๆ
ถึงหน้างาน หัวหน้าฝ่ายบุคคลก็อ้าปากหวอเมื่อเจอเรา
“เอ๋ รึเปล่า ตายแล้วสวยจนจำไม่ได้ นี่ไปหาชุดมาจากไหนหล่ะเรา ตายแล้วทำไมมันโป๊แบบนี้” แกเป็นผู้หญิงยุคใหม่ก็ยังพลอยตกใจไปด้วย เราหย่อนบัตรใส่กล่องจับรางวัล แล้วยิ้มหวานให้เด็กฝึกงานหนุ่มที่เพิ่งมาทำงานไม่กี่วันคนที่เริ่มเป็นทอล์คออฟเดอะทาวน์ในโรงแรมเรื่องความหล่อ ต่อเดินพาเราไปที่โต๊ะของแผนก แสงสปอตไลท์สาดตามตัวเราพร้อมการเฮรับ บอสรีบวิ่งมาให้เราเกาะแขนเดินเข้างานอย่างอารมณ์ดี อีกมุมของห้องเรามองเห็น เวงที่มาพร้อมชุดราตรีเกาะอกอวดเต้าหลายร้อยซีซีอยู่กับกลุ่มเพื่อน ต่อทำความรู้จักแล้วนั่งรอเราที่โต๊ะ หลายคนลากเราไปถ่ายรูปด้วยทีน่าคอยประกบติด ป้าๆรอบดึกก็ไม่เบาเหมือนกันขนชุดทางเหนือมาใส่กันหัวหางปักกันให้วุ่นวาย นี่สินะเวลาแห่งความสุขของกระเทย การอำพรางตัว
โชว์ผู้บริหารจบลงอย่างสนุกการจับฝรั่งมาก็อปปี้นักร้องบ้านเราแล้วออกท่าทาง เราขำร่างอ้วนของบอสส์ที่ถูกจับแต่งตัวให้เป็นนักเต้นเท้าไฟ แกก็พยายามทำท่าของนักร้องคนนั้น ดูแล้วน่ารักดี พอผู้บริหารเปลี่ยนเสื้อผ้านั่งประจำที่เสร็จ โชว์อวกาศอลังการของฟร้อนท์ก็เริ่มขึ้น มีหน่วยพิทักษ์อวกาศ มีเจ้าหญิงผู้สร้างโลก มีเทพี่จักรวาลแต่ดูคล้ายเดินแบบพร้อมแสดงท่าทางตามบทที่ได้รับ เราเดินเข้าหลังเวทีพร้อมหนุ่มที่ขอแรง และต่อ ต่อทาแป้งกับลิปให้หนุ่มๆอย่างรวดเร็ว พวกเขาถอดเสื้อโชว์ทั้งกล้ามกระเปาะเล็กๆ
“ช่วยกันหน่อยนะ แค่ยืนกอดอกเหมือนที่ซ้อม นะแหล่ะ ขยับตัวตามเพลงบ้างก็ได้ จะได้สนุก”
“พี่เอ๋ ผมอายนะ” เราเป่ากากเพชรลงบนตัวของหนึ่งและเพื่อนที่หลังเวที
“มาถึงป่านนี้แล้ว ท่องเอาไว้เพื่อแผนกนะ”กว่าพวกฟร้อนท์จะเก็บอุปกรณ์เสร็จทีน่าก็หน้าหงิก การแสดงพื้นบ้านของหล่อนก็ใช่ย่อย ทีน่าไล่ต้อนลูกทีมไปรอหลังเวที ทันทีที่เพลงขึ้นทุกคนก็กรูกันออกไป เราถอดชุดราตรีแล้วใส่ชุดโชว์ง่ายๆ ต่อเอาดอกไม้ดอกใหญ่ๆมาติดที่สะโพกทั้งสองข้าง ดอกไม้สีดำเหมือนกับชุดชั้นในนั่นแหล่ะ ใส่สายรัดที่เกี่ยวกับของถุงน่อง พวกหนึ่งถึงกับอ้าปากค้าง
“พี่เอ๋ แต่งตัวแบบนี้เหรอ” เราพยักหน้า ปากถูกเช็ดออกเปลี่ยนเป็นสีแดงฉ่ำ ต่อสางผมให้เรียบร้อยอีกครั้ง เครื่องเพชรชุดราตรีเปลี่ยนเป็นโชคเกอร์เพชร หนุ่มๆค่อยๆเปลี่ยนกางเกงยีนส์เป็นกางเกงหนังสีดำมีหมุดสีเงินเป็นตะเข็บ นี่ก็เช่ามาเหมือนกัน สามวันหลังเลิกงานที่ทั้งตะล่อมทั้งเกลี่ยกล่อม ถ้าไม่ได้หนึ่งคงไม่สำเร็จ แต่วันนี้พวกเขาพูดง่ายกว่าตอนซ้อมเสียอีก ต่อยื่นแก้วเหล้าให้ทั้งสามคนอีกที หนึ่งเริ่มหนาว
“เอ้าแก้หนาว” ต่อยื่นแก้วเหล้าให้กับสามหนุ่ม แค่นี้ก็เรียบร้อย
เราสวมเสิ้อคลุมสีดำที่ออกแบบให้ถอดง่ายพาดมันไว้ที่บ่าโชว์ของทีน่าเกินเวลาไปนาน พวกเอฟบีกับชุดราตรีสวยเดินนวยนาดไปรอที่หน้าเวที
“เอ๋ เรียบร้อยแล้วนะ” กุ้งกับแมนเป็นสเตจ-โค คอยดูแลพวกนางโชว์ คนละไม้ละมือ “ปิดทำไมหล่ะ”แมนเอาวอล์คกี้ทอล์คกี้มาเขี่ยชายเสิ้อคลุมที่เราห่อตัวไว้
“ไม่ได้เดี๋ยวจืด”
“นี่หล่อนยังมีอะไรจะให้เขาดูอีกเหรอ ชุดเดินเล่นในงานก็แทบจะแก้ผ้าอยู่แล้ว”
“คอยดูก็แล้วกัน” เอฟบีก็แค่ร้องและมีคอรัสในชุดราตรี ดูคล้ายๆเรื่องทูวังฟู แป็บเดียวก็จบ
เอาอีกเอาอีก เสียงคนดูที่ยังสนุกอยู่ เราชะโงกหน้าแอบมองหน้าเวที พนักงานจับจองดูโชว์กันที่ฟลอร์แด้นซ์ นั่ง่กับพื้นหน้าสลอน ยิ่งตอนทีน่าโชว์หมอลำยังกะเปิดคอนเสิร์ท แบบที่สำนวนอิสานบอกว่า ม่วนหน่าฮ้านเลยทีเดียว
“โชว์สุดท้ายเป็นของแอดมินกับเอชแอลพีนะคะ แหมก็ไม่รู้ว่าเขาจะเล่นอะไร น้องเอ๋กับหนุ่มกำลังรออยู่นะคะ พร้อมรึยังคะ” เอ็มซีซาวเสียง จากนั้นไฟหน้าเวทีก็ดับลงหนุ่มๆเดินออกไปยืนตรงจุดเรียบร้อย แมนก็ส่งสัญญาณให้เปิดเพลงและเปิดตัว ดนตรีน่ารักกระจุ๋มกระจิ๋มพอๆกับเสียงนักร้อง คนดูกรีดร้อง โดยเฉพาะแผนกเราส่งเสียงเชียร์ลั่น ตอนที่ทั้งเดินทั้งเต้นออกไป เราเลือกเพลงนี้เพราะ เราชอบเนื้อหา มันโดนใจ
ถ้าหากฉันมีเวทย์มนต์ เป็นแม่มดมีฤทธิ์เหมือนในนิยาย จะเสกเธอให้สนใจ ให้เธอยอมเอาใจทั้งใจให้ชั้น ........
......หากยอมเป็นคู่ใจเอาอะไรก็ว่ามาจะขี่ไม้กวาดไปหาพาบินไปด้วยกัน” ตอนนี้หนุ่มนอนราบกับพื้นโดยมีเรานั่งคร่อมและลูบไล้ไปทั้งตัว ก่อนที่เราจะลุกขึ้นเดินลงเวทีไปนั่งตักบอส.....จะไกวเปลให้ทั้งคืนจะเกาคางให้ทุกวันอย่าห่วงเลยตัวชั้นจะดูแลเธอเอง…..กรีดร้องจนแสบแก้วหู เรารีบขึ้นเวทีเข้าสเต็ปตอนฮุคสุดท้าย เต้นพร้อมกับสามหนุ่มแนวอโกโก้......หากยอมเป็นคู่ใจเอาอะไรก็ว่ามาจะขี่ไม้กวาดไปหาพาบินไปด้วยกัน.....จะไกวเปลให้ทั้งคืนจะเกาคางให้ทุกวันอย่าห่วงเลยตัวชั้นจะดูแลเธอเอง….. สองหนุ่มนั่งชันเข่าชนกันให้เรานั่งส่วนหนุ่มยืนอยู่ข้างหลังยกมือกางออกโดยมีเราเอียงหน้าแนบเป้า นั่นคือตอนจบ เหนื่อยจริงๆ พอโชว์เสร็จก็เปิดฟลอร์ให้พนักงานเต้น และอารมณ์มันก็ต่อเนื่องด้วยเพลงแม่มดอีกครั้ง ต่อเต้นกับหนุ่มของเราที่ฟลอร์เราปลีกตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำชายเพื่อเปลี่ยนชุดหนุ่มหล่อฝึกงานยืนฉี่อยู่คนเดียวเขาตกใจ แต่ก็ยิ้มตาเยิ้มเมาแล้วสิท่า เรายืนมองตัวเองที่กระจกแป็บนึงซับเหงื่อที่หน้าอกก่อนจะเดินเข้าห้องส้วมเพื่อเปลี่ยนชุด
“ว่าไงคะรูปหล่อ” เสียงเพลงดังออกมาถึงห้องน้ำ เราจูงแขนเขาเข้ามาในห้องน้ำได้ด้วยเรากล้าตั้งแต่เห็นหน้าเขาหน้างานแล้ว เขามองเราตลอดตอนที่ลงทะเบียนและตอนโชว์ เขาก็ยืนดูอย่างตั้งอกตั้งใจ เราแกล้งซบเขาตอนที่เขายืนสะบัด มันก็แค่นั้น ปลายแดงแจ๋จ่อที่ปากเราแม้จะมีกลิ่นฉี่แต่โอกาสมันมาถึงแล้ว อั้นสูดปากครางตามแรงโยกของเรา เขาเอามือค้ำที่ฝาส่วนเราชันขาบนชักโครก อั้นแทงปากเรารัวโดยไม่สนใจเสียงคนเข้าออกเราต้องคอยกดชักโครกให้รู้ว่ามีคนอยู่จนแตกคาปาก หวานดี เราและเล็มพร้อมกับช้อนตามองเขายางยืดนั้นหวานเหลือเกิน อั้นก้มลงมองหน้าเรา เราถอนปากออกช้าๆอย่างเสียดายอั้นเช็ดหัวแล้วเก็บลำมันยังอัดแน่นอยู่ที่เป้า เราลูบมันต่อ อั้นยืนให้เราลูบมันเล่นเพื่อรอจนเงียบถึงได้ออกไปพร้อมกับเรา เขายืนอยู่หน้ากระจกยิ้มหวานน้ำแตกแล้วอารมณ์ดี ปากเราเลอะเล็กน้อย กลิ่นสาปเคยังกรุ่นอยู่ที่ปลายจมูก เรายิ้มให้เขา เขาตบก้นเราเบาๆแล้วรีบเดินออกไป เรากลับไปห้องส้วมเปลี่ยนชุดอีกครั้งก่อนจะลบปากเปลี่ยนสีเป็นชมพูใส แต่งรอยเลอะให้เรียบร้อย เดินกลับเข้างาน ไม่สนใจเสียงนกเสียงกาที่แซวมาของพวกผู้ชายที่แห่กันเข้าห้องน้ำหลังจากเพลงแด้นซ์จบ
“แรงนะยะ” ทีน่ากัด พวกเรานั่งรอลุ้นรางวัลที่หนึ่งของงาน ปีนี้ได้ไปเที่ยวภูเก็ตพร้อมตั๋วเครื่องบินสำหรับสองคน โรงแรมได้สปอนเซอร์จากโรงแรมในเครือของเจ้าของ พนักงานดีเด่นประกาศไปแล้ว โชว์ดีเด่นคือฟร้อนท์ รับไปสองพัน ลงทุนสองหมื่น เราไม่ได้อิจฉาหรอก เพราะไอเดียเขาถูกใจผู้บริหาร เราภูมิใจแค่โชว์ถูกใจพนักงานก็พอแล้ว และเราก็ได้เคด้วย เราแอบหันไปมองอั้นที่นั่งรวมกลุ่มกับแผนกเขาหลายครั้งยกแก้วให้เขา เขาก็ยกตอบกลับมา อร่อยดีนะเด็กหนุ่มๆนี่มันหวานจริงๆ
“จิกอีกแล้ว” ต่อตีมือเรา พนักงานเงี่ยหูฟังหมายเลขหางตั๋ว เรามัวแต่ส่งสายตาให้อั้นอยู่ไม่ได้ฟังจนต่อที่ถือหางตั๋วเราต้องสะกิด
“เบอร์หล่อนรึเปล่า ลองช่วยกันฟังซิ”
จีเอ็มทวนอีกครั้ง ทั้งโต๊ะบัญชีกรี๊ดสนั่นเราได้รางวัลที่หนึ่งเหรอนี่ ทั้งเดินทั้งวิ่งไปที่เวทีอย่างรวดเร็ว
“แม่มดเอ็กซ์นี่เองนะคะ ทุกคน ยินดีด้วยคะ” เรารับรางวัลถ่ายรูปกับจีเอ็ม แต่ตาเรามองไปที่โต๊ะของอั้น เราปิ๊งเขาแล้วสินี่ หล่อจริงๆคนอะไร
“จะพาใครไปด้วยดีคะ”
“ยังไม่รู้เลยคะ ตัดสินใจไม่ถูก” เรายิ้มอายๆ จีเอ็มตบบ่าเบาๆ
“ผัวเยอะไม่รู้จะพาใครไป” กุ้งตะโกนแซว
“จริงเหรอคะ”
“ไม่จริงคะ ยังโสดนะคะ กำลังเสกหนุ่มๆให้มารักอยู่คะ”
“เสกเข้าท้องนะซี้” ทีน่าเดินมาที่ขอบเวทีขอไมค์กัดเรา คนในงานก็ฮากัน งานจบด้วยกรุ๊ปพิคเจอร์ ต่อขับรถมารอเราที่หน้าโรงแรม เรามัวแต่ชะเง้อหานายอั้น อยากจะกินอีกสักรอบ
“เอ๋ กลับได้แล้ว ชะเง้อหาอะไรอยู่ เร็วง่วงแล้ว” ใจเรามันอยากแต่ก็ต้องแห้วเพราะอั้นคงไปเที่ยวต่อกับพวกเพื่อนที่มาฝึกงานด้วยกัน เขายังมองมาอีกเราได้แต่โบกมืออำลาก่อนจะขึ้นรถ
“เวลาแห่งความสุขมันสั้นนะ”
“หล่อนไปทำอะไรในห้องน้ำตั้งนาน”
“นิดหน่อย แล้วหล่อนหล่ะ” เราย้อนถาม
“หนึ่งมันเล่นกระเทยมั๊ย” ต่อถาม
“ทำไมเหรอ”
“ตอนที่ชั้นช่วยมันถอดกางเกงโชว์ ชั้นแกล้งจับมันเล่น มันแอ่นให้ชั้นคลึงจนแข็งเลย”
“มันไม่อายเหรอ”
“อายอะไรอยู่ห้องแต่งตัวแค่สองคน”
“แล้วไง”
“ไม่กล้า กลัวคนเห็น”
“ไม่กล้าก็อด”
“ปีหน้าพาชั้นมาอีกนะ ถ้าหล่อนโชว์”
“ถ้าโชว์นะ แต่ไม่รู้จะโชว์อะไรแล้ว”
“กันซีน ว่าแต่หล่อนเถอะ ไปทำอะไรในห้องน้ำ”
“อยากรู้ก็ไปถามอั้นดูสิ” ต่อไม่ได้ทำงานโรงแรมเราถึงพูดให้ฟังได้ เพราะความคงไม่แตก
“ยอดมาก ชั้นสังเกตตั้งแต่มันมองหล่อนแล้ว คนเมาแบบนั้นจะไม่เงี่ยนได้ไง เอ๋หล่อนนะเหมือนพวกที่เต้นอะโกโก้เลยนะ ตอนโชว์ ไม่เห็นน่ารักเหมือนแสงระวีตอนที่หล่อนซ้อมเลย”
“บรรยากาศมันพาไป” เราหัวเราะคิก รถมาถึงหน้าอพาร์ทเม้นท์ เราไขกุญแจเข้าห้อง โมนอนหลับอยู่ เราวางของแล้วไปนั่งที่เตียง เปิดไฟหัวเตียงเขาตื่นรู้สึกตัวทำหน้าแปลกใจ
“เป็นไง อยากเห็น แต่งมาให้ดูแล้วนะ ดูให้เต็มตาก่อนจะล้าง”
เรากับโมจ้องตากัน เราเองเป็นฝ่ายที่ก้มลงจูบเขา ก่อนกลับแปรงฟันมาแล้วคะรับรองไม่มีกลิ่นอะไรให้โมตกใจแน่นอน “ชอบมั๊ย” เราถอนปากแล้วถาม โมส่ายหน้า
“ชอบเอ๋ตัวจริงมากกว่า” เราลุกจากที่นอนรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
“ตัวจริงมาแล้ว” เรานั่งโมเองเลย แต่ยังคงเคลิ้มไปกับเคแดงของอั้นอยู่ คืนนี้เรามีความสุขเหลือเกิน ฮิ...ฮิ.....
.ดอก ......เสียงพี่เพลินแว่วมาอีกแล้ว