241……………….
กระเทยพออยู่กับผู้ชายเยอะๆก็วุ่นวายเหลือเกินทั้งต่อ ทีน่าและเรา ต่างสาละวนป้วนเปี้ยนกับคนโน้นทีคนนี้ที สนุกจนเกินห้ามใจไม่อยู่ เรามองหน้าอั้นที่กำลังเมาได้ที่แล้วตัดใจไม่ลง ถ้าหากว่าทีน่าทำสำเร็จเหมือนเราในวันงานแล้วเราจะรู้สึกอย่างไร หรือแม้แต่หนึ่งเองแม้จะห่างหายไปนานแล้ว แต่พอได้อยู่ใกล้ๆแบบนี้มันทำให้หวนคิดถึงวันเก่าๆไม่ได้เช่นกัน ใครก็ได้ในคืนนี้ แต่ทั้งคู่นั้นถูกหมายตาจากเพื่อนสนิทเราทั้งคู่เสียแล้ว เราจะทนทำตัวเป็นนักบุญที่มองผู้ชายที่เราเคยกินแล้วทำเฉยให้เพื่อนสมหวังได้กระนั้นหรือ อั้นนั่งติดกับทีน่าโดยมีเราอยู่ฝั่งตรงข้าม แม้ว่าทีน่าจะชวนอั้นคุยเท่าไหร่ก็ตามแต่สายตาของทีน่ายังคอยระแวดระวังเราเหมือนกัน
“เอ๋ ดูแปลกๆนะ ไม่ค่อยพูดเลย” ทีน่ายื่นหน้ามาถาม “มีอะไรไม่ถูกใจเหรอ”
“ไม่มีหรอก อิจฉาหล่อนต่างหากที่ได้นั่งขนาบข้างด้วยหนุ่มหล่อ”
“คนสวยก็ยังงี้แหล่ะ” ทีน่าเชิดหน้าทำสวยมองไปที่อั้นและเพื่อนอั้นคนละที “นี่ก็หล่อ นี่ก็เร้าใจ ทำไงดีน๊า”
“พี่ทีน่า พี่คิดอะไรเหรอครับ”
“คิดจะกินเธอนะสิ อั้น” เราตอบไปโดยไม่คิด
“อย่าไปเชื่อเอ๋มัน เมาแล้วเลอะเลือนพูดอะไรไม่รู้” เรามองไปที่ต่อที่แข่งกันยกกับหนึ่งและเพื่อนของเขาอยู่ด้านในสุด โต๊ะใหญ่แบบนี้ มันก็สะดุดตาคนที่เดินไปมา สาวน้อยสาวใหญ่เดินเรียกคะแนนกับหนุ่มๆโต๊ะเราเช่นกัน เรารู้สึกอึดอัดกับอารมณ์หวงของตัวเองเลยลุกขึ้นโยกกับเพื่อนของอั้นที่เคลิ้มกับเสียงเพลงอยู่คนเดียว ทีน่าไม่ยอมเช่นกันขอประชันแบบสวิงสวายนั้นด้วย ผู้หญิงมาเต้นด้วยเพราะเพื่อนอั้น ตาไวไปจิกหญิงที่มากันเป็นกลุ่มใหญ่ หนึ่งในนั้นมองเราจากโต๊ะที่เธอนั่งอยู่แล้วไม่คาดคิด คนที่เต้นอยู่กับเราก็เดินไปจูงมือคนที่มองเราจากที่นั่งให้ลุกมาเต้นกะเรา เราพยายามไม่แรดมากเท่าไรนักเพราะไม่มีอารมณ์อ่อยผู้ชาย
“มาเที่ยวบ่อยมั๊ย” เราไม่ได้สนใจคู่เต้นของเราหรอก เพราะตาคอยมองอั้นที่เชียร์อยู่ใกล้ๆ
“ไม่บ่อย” เราตอบ “แล้วเธอหล่ะ”
“เหมือนกัน” กลิ่นเหล้าหึ่งเลย “ชื่ออะไรเหรอ น่ารักจังเลย”
“เพื่อนเราเหรอ คนไหนหล่ะ” เราไม่เข้าใจคำถามของหล่อน
“เราหมายถึงเธอนั่นแหล่ะ ชื่ออะไร”
“เอ๋”
“เราชื่อแก้วนะ” เราพยักหน้า พอเพลงจังหวะแรงขึ้น เพื่อนของแก้วก็ลุกมาแจม ทางเดินระหว่างโต๊ะแคบๆมันทำให้เบียดกันอย่างช่วยไม่ได้ เราพยายามแกะมือที่คอยจะเกาะแขนเรา หรือบางครั้งก็โอบรอบคอเรา เราไม่คุ้นเคยกับเรื่องแบบนี้ แก้วท่าจะเมาหนักซบเรา เรารีบคลายวงแขนเธอออกแล้วสะกิดเพื่อนของหล่อนให้มาดึงตัวออกไป
“แก้วมันปิ๊งเธอนะ เอ๋”
“เหรอ พาเขาไปที่โต๊ะเถอะ” แก้วยังดันทุรังเต้นกับทีน่าต่อ เราลอบถอนหายใจโล่งอกที่หลุดจากการเกาะกุมนั้นได้ เราเดินไปห้องน้ำที่อยู่ด้านในทันที อยากจะดูหน้าตัวเองในกระจก เหลือเกินว่าสภาพเป็นยังไง ทำไมไม่มีผู้ชายมาเกาะแกะเลยคืนนี้ หน้ากระจกมันสะท้อนหน้าตาที่แดง เราไม่เคยเป็นแบบนี้ คงเพราะห่างจากการกินเหล้ามานานกระมัง ทุกทีเรากินแล้วมันจะไม่แดงแบบนี้ เราหลบหนุ่มที่คอยนวดในห้องน้ำ พอจะออกจากห้องน้ำ อั้นก็เดินเข้ามาพอดี
“พี่เอ๋ ไม่ไหวแล้วเหรอครับ”
“เปล่าหรอก รู้สึกหงุดหงิดเท่านั้น”
”มีสาวน่ารักมากอดแบบนั้นยังหงุดหงิดอีกเหรอพี่”
“พี่ไม่ชอบตีฉิ่ง” เราตอบอั้นแล้วเดินกลับโต๊ะทันที
“เอ๋” แก้วยกแก้วเหล้ายื่นให้เรา หล่อนขยับตัวไปนั่งเก้าอี้ถัดไปพร้อมกับดึงแขนเราลงนั่งข้างๆ
“มีแฟนรึยัง เราชอบนายนะ” แก้วบอกความรู้สึกผสมกับความเมาออกมาอย่างโจ้งแจ้ง มือที่วางที่ต้นขาเรา เรารู้สึกชาวาบ
“แก้ว ดูไม่ออกเหรอว่าเราเป็นแบบไหน”
“ไม่รู้ ไม่ดู เราชอบหน้าตาแบบนี้นี่” แก้วจับหน้าเราให้หันไปมองหล่อน เราแกะมือออก
“พอแล้วนะ เราจะไปที่โต๊ะเราแล้ว เพื่อนเราหลายคนยังโสด เราจะคุยให้”
“แก้ว” เสียงเพื่อนทอมของหล่อนปราม เรามองหน้าเขา แล้วพยักหน้าอย่างเข้าใจซึ่งกันและกัน
“เดี๋ยวก่อน” แก้วดึงมือเราไว้ เราหันไปมอง
แก้วหอมแก้มเรา เราไม่ได้รู้สึกประทับใจเหมือนตอนที่ผู้ชายหอมแก้มเราสักนิดมันรู้สึกเปียกแฉะและบอกไม่ถูก เราลุกขึ้นทันที
“สวีทนะยะ” ต่อเห็นเหตุการณ์โดยตลอด
“หล่อนคงเหมือนแมนมากๆเลยวันนี้” ทีน่ามองหน้าเรา เสื้อยืดกางเกงยีนส์ตามแบบฉบับของเรา ส่วนต่อนั้นเสื้อลูกไม้พริ้วๆ ทีน่าก็ออกแนวรุ่มร่ามแบบหญิงๆ เราอายอั้นที่เขาเองก็เห็นเช่นกัน
“พี่เอ๋ ไม่เอายกให้ผมนะ” หนึ่งแซว
“เอาสิ เดี๋ยวจะแนะนำให้รู้จัก”
”อย่านะ เดี๋ยวจะโดน” ต่อทำมือเหมือนจะตบหน้าหนึ่งแบบน่ารักตามแบบฉบับของหล่อน
โต๊ะของแก้วเลิกมาวอแวเราแล้ว แต่สายตาหล่อนยังมองเราอยู่ไม่นานทอมหัวหน้าทีมก็เช็ค และลุกกลับ
“กลับก่อนนะเอ๋” ทอมบอกกับเราตอนที่เดินผ่าน “แล้วเจอกันใหม่ เพื่อนเรามันไม่ไหวกันแล้ว” แก้วเดินมาใกล้ๆลูบคางเราแล้วก้มหน้ามาใกล้ๆ
“ขอหอมทีนึงนะตัวเอง” แก้วแนบปากกับแก้มเราอีกครั้ง เย็นยะเยือก ลื่นๆ แฉะๆ เรารีบเอามือเช็ดแก้มหลังจากที่แก้วเดินผ่านเราต้องการให้ความรู้สึกอันไม่น่าประทับใจนั้นหายไปให้เร็วที่สุด ตอนนี้ที่นั่งมันโยกย้ายกันหมดแล้ว เรานั่งติดกับอั้นแทนทีน่า ส่วนทีน่า ไปนั่งติดกับหนึ่งและเพื่อน ทำงานที่เดียวกันเลยมีเรื่องคุยกันยืดยาว ต่อนั้นก็คุยกับเพื่อนอั้นที่นั่งถัดไป เราแอบจับมืออั้นเขาบีบมือเราตอบ ไม่แปลกใจที่อั้นทำไมไม่มีคนวอแว เพราะเพื่อนแก้วบอกกับเราว่า
“คนหล่อๆคนนั้นน่าเสียดายนะเป็นแฟนทีน่า”
”เธอรู้ได้ไง”
“ก็ทีน่ามันบอกพวกเราทุกคนว่าห้ามเด็ดขาด พอพวกเราจะไปชวนเขามาเต้น หล่อนก็กันท่าตลอด” อั้นมองหน้าเรายิ้ม เราอยากจะทำอะไรสักอย่างเหลือเกิน เด็กเริ่มเอาบิลล์มาเช็คตามโต๊ะ เรานับเงินและยื่นให้ไป ไฟในร้านเริ่มสว่างแล้ว พวกเราเริ่มลุกและเดินออกจากร้านพร้อมกับกลุ่มนักเที่ยว ทั้งฝูงยืนโงนเงนกันอยู่หน้าร้าน
“เอาไงดีเอ๋ มันจะจบยังไงเนี่ย อีทีน่ามันจะเอาใครกันแน่วะ” ต่อหัวเสีย
“ไม่รู้มัน” อั้นกับเพื่อนยืนคุยกันอยู่ไม่ห่าง
“ว่าแต่พวกเรานั่นแหล่ะ จะเอาไง จะกลับหรือว่า” ต่อมองหน้าเรา
“ถ้าแพ้อีทีน่าก็ไม่ใช่ชั้นกะหล่อนนะ ดูมันสิ” ทีน่าคะยั้นคะยอให้เด็กๆทั้งหลายตามหล่อนไปอีกที่นึงเพื่อร้องเพลง
“เอ๋ ไปด้วยกันมั๊ย แถวบ้านชั้นเองนะ”ทีน่ามือนั้นยังคล้องคอเพื่อนของหนึ่งอยู่ เราหันไปมองอั้นกับเพื่อน
“ว่าไงหล่ะ อั้นจะไปต่อกันมั๊ย” เขาส่ายหน้า
“ไม่ไหวพี่เอ๋ “ แต่เพื่อนของอั้นยังอยู่ในอารมณ์นั้นอยู่ ต่อเดินไปหาทีน่าถามสถานที่
“ชั้นจะไป” ว่าแล้วต่อก็ลากแขนเพื่อนของอั้นไปขึ้นที่เบาะหลังของแท็กซี่
“พี่เอ๋ ไปเถอะนะ เดี๋ยวผมพาไปเอง” หนึ่งเรียกแท็กซี่อีกคัน นั่งคู่กับคนขับ ตอนนี้มันแตกกลุ่มกันหมดแล้ว เรานั่งตอนหลังติดกับอั้น เรารู้ว่าเขาเมามาก
“ไอ้อั้น นี่คออ่อนน่าดู แค่นี้ก็เมา” เพื่อนเขาที่นั่งถัดไปคุยกับเรา อั้นนั่งตรงกลาง เขาหงายหน้าพิงกับเบาะหลับตาไปตลอดทาง
“ทำไมพวกเธอไม่เมาหล่ะ”
“พวกผมหน่ะระดับไหนแล้ว ว่ามั๊ยหนึ่ง”
“เออ เออ มันจะไม่เมาได้ไงหล่ะ พี่เอ๋ พี่ทีน่ามอมมันอยู่คนเดียว”
“แล้วทีน่าทำไมไม่ดูแลเขาหล่ะ”
“พี่ทีน่านะเหรอ พอเห็นอั้นมันคุยไม่รู้เรื่อง คอตกก็เลิกสนใจแล้ว พี่เอ๋ชวนมันมาต้องรับผิดชอบเองนะคร๊าบ”
“แล้วอั้นจะนั่งไหวเหรอ”
“ไปถึงก็ไหวเองแหล่ะพี่” เรามองหน้าอั้นที่หลับตาพริ้ม ยังรู้สึกถึงการบีบมือของเขาได้ดีในร้านนั้น
เพื่อนอั้นประคองเขาลงจากรถแล้วส่ายหน้า อั้นเข้าไปในร้านก็ฟุบอยู่กับโต๊ะ ต่อกะทีน่าแหกปากร้องเพลงด้วยกัน “อั้นกินชาร้อนๆก่อนนะจะได้ดีขึ้น” เราเรียกเขาแล้วยื่นถ้วยชาให้ อั้นกัดฟันกินมันจนหมดแต่มันก็ได้แค่บรรเทา
“เฮ้ยกูกลับก่อนนะ” อั้นบอกกับเพื่อน แต่เพื่อนได้แต่มอง
“มึงจะกลับยังไงหว่ะ คนเดียว พวกกูยังสนุกอยู่เลย” เพื่อนของอั้นเริ่มมีความหวังกับสาวๆพวกหาป้ายสุดท้ายเหมือนกัน
“เออ กูกลับได้” อั้นลุกขึ้นแล้วเดินออกไปหน้าร้าน เรารีบเดินตามออกไป ต่อหันมาส่งซิกให้ เราเองยังอยากได้อั้นอยู่แต่ก็ห่วงเพื่อนเหมือนกัน
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่ไปดูเอง” เราห้ามเพื่อนของเขาไม่ต้องตามออกมา
“อั้น” เขานั่งก้มหน้าอยู่ที่ข้างๆกระถางต้นไม้หน้าร้าน
“บ้านอยู่ไหนเหรอ”
“ไอ้เพื่อนเวร หลีหญิงอีกแล้ว”
“กลับไหวมั๊ย”
“ไหว” อั้นลุกขึ้นตามแรงดึงของเรา เราดันเขาเข้ารถแท็กซี่แล้วนั่งประกบที่ด้านหลัง เราเห็นทีน่าวิ่งออกมาเหมือนจะเรียกเราให้กลับเข้าไป แต่ไม่ทันแล้วหล่ะ ใครจะเป็นอย่างไรเราไม่รู้ เรารู้แค่ว่าเราต้องการเขา อั้นนอนคอพับอยู่ที่คอเราแล้วก็เอนลงมาที่ตัก เรามองที่กระจกมองหลังอย่างระวังแท็กซี่มือก็เลื้อยผ่านข้างลำตัวแล้วสอดเข้าไปในกางเกงของอั้นผ่านนอกผ่านในกำท่อนไว้แล้วรูดเล่นไปตลอดทางอั้นกางขาให้เรากุมไข่เขาได้ง่ายขึ้น เขาคงไม่รู้ตัวกระมัง ถึงหน้าอพาร์ทเม้นท์เราทั้งลากทั้งประคองอั้นจนถึงห้องของเรา
“ที่ไหนนี่พี่ ผมจะกลับห้องผม”
“ห้องพี่เองแหล่ะ นอนก่อนเถอะ พรุ่งนี้เช้าค่อยกลับ”
อั้นวิ่งเข้าห้องน้ำเขาคงรู้สึกผะอืดผะอมในที่สุดทำนบมันก็พังทลาย อั้นโก่งคออาเจียนใส่ชักโครกอย่างเอาเป็นเอาตาย เราลูบหลังเขาเบาๆ ตาของอั้นแดงเจือไปด้วยน้ำตา เรานึกสภาพน้ำขมๆที่ออกมาได้นั้นมันแทบขาดใจเหลือเกิน
“พอ พอพี่” อั้นเอามือโบกให้เราเลิกลูบหลังเขา อั้นนั่งทรุดกับพื้นห้องน้ำ อย่างหมดสภาพก่อนที่จะกดชักโครกที่เต็มไปด้วยอาเจียนอยู่หลายครั้ง เขาบ้วนน้ำขมๆในปากที่อ่างล้างหน้าอยู่นานแล้วบ้วนปากล้างหน้าแรงๆเพื่อให้สร่าง จนเสื้อผ้าเปียกพอสมควร เรายื่นผ้าเช็ดหน้าให้เขา อั้นเช็ดหน้าเบาๆ ตาเขายังแดงอยู่ กาแฟดำตามมา
“กินเข้าไปสักหน่อยแล้วกันจะได้ดีขึ้น” เขารับไปแล้วค่อยๆกินพร้อมทำหน้าเหยเก ความขมของกาแฟยังไงมันก็ดีกว่าขมน้ำดีก็แล้วกันง
“ดูสิเสื้อขาวเปื้อนหมดเลย” รอยกระเด็นของคราบที่มันพุ่งออกมา อั้นดูสารรูปของตัวเองในกระจกแล้วเสยผมที่มันเปียกขึ้น
“ไม่เป็นไรพี่” เรายื่นผ้าขนหนูให้เขาพร้อมแปรงสีฟันสำหรับแขก ของพวกนี้เรากับต่อจะไม่ให้มันขาดจากห้องเพราะบางทีได้ผู้ชายมาจะจูบปากผู้ชายแล้วผงะมันเลยต้องเตรียมเอาไว้
“อาบน้ำหน่อยแล้วกันจะได้รู้สึกดีขึ้น” อั้นรับมันไปแล้วเดินเข้าห้องน้ำ เขาออกมาพร้อมกางเกงสีดำของเขา เช็ดตัวเสร็จก็จะหยิบเสื้อขาวที่ผึ่งไว้มาใส่แต่มันเปียกอยู่
“จะรีบไปไหนเหรอ” อั้นหันมามองหน้าเรา
“พี่เอ๋ พาผมมาห้องทำไมครับ”
เกลียดพวกรู้ทันที่สุด
“รอก่อนนะ” เราเข้าห้องน้ำจัดการกับตัวเองให้เรียบร้อยอย่างรวดเร็ว ถ้าคืนนี้มันจะวืดก็ไม่เป็นไร สายน้ำดับความรุ่มร้อนในอารมณ์ของเราได้เป็นอย่างดี อั้นนั่งสูบบุหรี่ที่ระเบียง เสื้อของเขายังไม่แห้ง เพราะเราแอบซักตอนที่เขาอาบน้ำ จัดการกับตัวเองเสร็จก็คว้าเสื้อของเขามาผึ่งกับพัดลม
“ดีขึ้นรึยัง” เรานั่งข้างๆเขา ที่ถอดเสื้ออยู่ ผิวขาวละเอียดมาก วัยมันทำให้ทุกอย่างดูดีไปหมด เราใช้นิ้วไล้ไปทั่วแผ่นหลังของเขาเล่น มันเป็นรอยตามเล็บเราที่ขีดมันเบาๆ อั้นยังนิ่งเฉย
“ป่านนี้เพื่อนคงยังสนุกอยู่มั๊ง”
“พรุ่งนี้มันคงล้อผมแน่ๆ”
“ถ้าไม่ได้มีอะไร ทำไมจะต้องอายหล่ะ” อั้นมองหน้าเราอีกทีเขาขยี้บุหรี่ที่ซิงค์แล้วเดินไปในห้อง เราปิดประตูระเบียงเปิดแอร์
“เดี่ยวเสื้อก็แห้งแล้ว นั่งคุยกันไปพลางๆก่อนนะ ไม่นานเพื่อนพี่คงกลับมาพร้อมเพื่อนของอั้นนะแหล่ะ เขาบอกเดี๋ยวจะตามมาต่อที่ห้อง รอที่นี่แหล่ะจะได้กลับพร้อมกัน” อั้นเล่าให้ฟังว่าเขาเป็นลูกอาจารย์ที่ปรึกษาของพี่แจ่มและพ่อเขาเป็นคนแนะนำให้มาฝึกงานพร้อมกับเพื่อนๆ ที่อยู่ก็มาเช่ากันเอง ส่วนเพื่อนผู้หญิงมาสนิทกันเพราะโอเรียนเทชั่นพร้อมกัน
“จะถอนสักหน่อยมั๊ย” เขาส่ายหน้า เรายื่นเสื้อยืดให้เขาใส่ พร้อมคิดในใจว่าทำไมมันยากกว่าคืนนั้นนัก เขาใส่เสื้อแล้วนั่งเอาหัวพาดไว้บนเตียง เขายังมึนอยู่ เราเปิดเพลงเบาๆ แล้วปิดไฟในห้อง มีห้องมีเพียงไฟจากโคมที่ให้แสงสว่าง เราขยับไปนั่งใกล้ๆเขาแล้วลูบที่ต้นขาเขาเล่น อั้นไม่ได้ถอยหนี เราย่ามใจค่อยๆไซ้ทีต้นคอของเขาเล่น
“ขนลุกไปหมดแล้วพี่ เล่นอะไรก็ไม่รู้” เราไม่หยุดการจู่โจมนั้น มือสอดเข้าไปในเสื้อเขี่ยหัวนมเขาเล่น อั้นเบี่ยงตัว หันมามองหน้าเรา ตาต่อตามองกันอยู่นาน เขาคงตัดสินใจแต่เราไม่รอแล้ว มือเราวางที่เป้าของเขาเค้นมันเบาๆ มันเริ่มแสดงอาการแม้อั้นจะพยายามแกะมือเราออก แต่ว่าเรื่องแบบนี้หากเรากะเขาไม่เคยมีอะไรกันมาก่อนมันคงยากกว่านี้ รีโมทวีดีโอเริ่มทำงานพร้อมกับภาพเคลื่อนไหวของวีดีโอที่โมเปิดทิ้งไว้ เราดันตัวอั้นให้ขึ้นไปบนเตียง เขาหลับตา เราแกะเข็มขัดมือเขาปัดป้อง
“ทำไมเหรออั้น” เรามองตาเขาอย่างตัดพ้อ แต่มือยังพยายามอยู่ เข็มขัดหลุดแล้วตะขอตามมา ซิปไหลลงเรื่อยๆ เรายังจับมันตามความยาวนอกกางเกงใน พอจะเอามือล้วง
“พอแล้วพี่เอ๋”
“นะอั้นนะ นิดเดียวเอง” เราอ้อน มือแข็งๆยังคงไม่ยอม
“มันไม่ลุกหรอก อย่าจับเลยพี่”
“โกหก”
มือเราหลุดเข้าไปได้แล้วเราชักมันเล่น ขนหยาบๆระคายมือดีจัง เราดึงกางเกงเขาลงพร้อมบอกว่า
“มันจับไม่ถนัด” กระเทยได้ห้าจะเอาสิบ อั้นเกร็งตัว เรายอมแพ้เปลี่ยนเป็นงัดมันออกมาจากกางเกงในแทน
“อ้าว เป็นงั้นไป”อั้นมองหน้าเรา มือเรายังรูดกระบองเล่นอยู่ “เห็นมั๊ยมันไม่มีอารมณ์”
“ดูหนังโป๊แล้วยังไม่มีอารมณ์อีกเหรอ” อั้นหันไปที่จอทีวี “ถ้าเป็นหญิงจริงคงคร่อมไปแล้ว” เขาพูดทีเล่นทีจริงให้มันรู้ไปสิ ว่าของปลอมอย่างเราจะทำไม่ได้ นางมารกำลังกินเหยื่อในจอ เราเลื่อนตัวลงมาที่ท่อนลำที่นอนครึ่งหลับครึ่งตื่นอย่างรวดเร็ว ค่อยๆดมมันเล่น
“ฮั่นแน่” อั้นจะเอามือปิด ปากเราไวกว่าครอบมันไว้แล้ว เรารีบดูดทันที อั้นเอามือปิดตาไว้แทน เขาปล่อยให้เราดึงกางเกงออกง่ายๆ ของปลอมก็เสียวได้เหมือนกันนะคะ แข็งและยาว ท่อนขาวหัวแดง เราดูดอย่างดูดดื่มอั้นเกร็งแล้วเกร็งอีก เราบีบไข่เขาสองเม็ดนั้นถูกลิ้นตวัดเล่นอย่างว่าง่าย มันหดรั้ง เขาอยู่ในสภาพพร้อมแล้วสิท่า เราเอื้อมมือหาอาวุธลับ ฉีกและครอบมันรูดมันเบาๆ แสงสว่างรางและขนาดทำให้เราเงอะงะพอสมควร
“พี่เอ๋ ทำอะไร” อั้นเหลือบมองมือเราที่รูดถุงยางลงช้าๆที่หัวจนถึงลำตัวแล้ว
“ทำอะไรดีหล่ะอั้น” ทำไมจะไม่เคยแม้มันจะยังแดงอยู่แต่เส้นสองสลึงไม่เหลือแล้วนี่ อั้นมองหน้าเราอย่างไม่แน่ใจ
“อั้นทำได้มั๊ย” เขาส่ายหน้า ไม่เป็นไรคะไม่คร่อมชั้นชั้นคร่อมเองก็ได้ เราป่ายขาข้ามตัวเขา ดึงกางเกงออกเฉพาะด้านหลังมือประคองแล้วแหย่เข้าไป หัวมันหลุดเข้าไปทีละนิด เรารู้สึกแสบพอสมควรมันใหญ่เหมือนกันนะ
“อั้นช่วยหน่อยสิ เข้าแล้ว” เขาดันสะโพกสวนขึ้นมา ปั๊วะสุดลำ สุดยอดขอบคุณพ่อพระเอกหนังในจอ ที่สอนอั้นแทงสวน จังหวะมันคล้องจองกันดีมาก จุกเล็กน้อย สักพักอั้นก็เหนื่อย เราควบแทนจนเหนื่อยเขามองทีวีตาแป๋วพอเราหยุดเขาก็สวนต่อ สนุกจัง เราโน้มตัวลงไปหาเขาจูบที่คอเขาพร้อมซุกไซ้ ท่อนยาวๆมันแทงเข้าแทงออกอย่างเอาเป็นเอาตาย จุกเสียดเหลือเกิน
“พี่เอ๋ แตกแล้วพี่” อั้นบอกเราตอนที่มันหลุดออกมา เรารีบไปหาที่หมาย ดึงถุงยางออกโดยเร็วน้ำหวานพุ่งใส่กระพุ้งแก้มเรา อั้นร้องครางเกร็งต้นขา เรายังตามโหมดูดให้มันหมดท่อนอย่างเอาเป็นเอาตายจนเขาเกร็งแล้วเกร็งอีก อั้นกุมพวงไปห้องน้ำ ตามด้วยเราล้างเช่นกัน
เสียงต่อเปิดประตูตอนตีห้า เรารีบเปิดออกไปดู
“เพื่อนผมหล่ะ”อั้นถาม
“กลับกันหมดแล้ว”
”อ้าวผมจะกลับไงเนี่ย กระเป๋าตังอยู่ในเป้ มันเอาเป้ผมกลับด้วยมั๊ยครับ”
”เขาไม่เมาจนลืมของแบบเธอหรอก รูปหล่อ” ต่อกัดอย่างอารมณ์ดี อั้นกลับเข้ามาในห้อง
เรายื่นค่ารถให้เขา ห้าร้อยบาท
“มากไปพี่” อั้นจะคืนเรามา
“เหลือแล้วค่อยมาคืนแล้วกัน ไม่มีเงินติดตัวไม่ใช่เหรอ” เราไม่รับคืน เพราะอยากสานต่อ เขาเปลี่ยนเสื้อยืดเป็นเสื้อขาวของเขา เรามองการเคลื่อนไหวของเขาอย่างเสียดาย เราอยากจะนอนดอมดมท่อนลำนี้อีกสักวัน ตอนที่เขาเผลอเราคว้ามันจากภายนอก
“ยังไม่อิ่มเหรอพี่”
“ยัง” อั้นมองหน้าเรา
“ผมกลับก่อนนะครับ”
“แล้วเมื่อไหร่จะมาหาพี่อีกหล่ะอั้น”
“เมื่อไหร่ดีหล่ะครับ” อั้นตอบแค่นั้นแล้วเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้เราเซ็ง ได้แล้วแต่ไม่อิ่มนี่มันสุดจะทำใจเนะ กระเทยสองนางไม่ได้นอน เพราะมานั่งเม้าท์กันต่อ
“ไปที่ห้องของพวกมันนั่นแหล่ะ อีทีน่างี่เง่ามันลากพวกไอ้หนึ่งไปหมดเลย บอกว่าทางเดียวกัน ชั้นก็เลยต้องติดรถเพื่อนอั้นมา”
“แล้ว”
“มันก็ต้องถอนสิจ๊ะ สองไม้ได้แต่ดูด ก็ยังไม่เสียเที่ยวนะ” ต่อเหมือนไม่ค่อยพอใจ “ไม่แตก ชั้นแกล้งนอนแล้วลุกขึ้นมาดูดพวกมันทีละคน”
“ใครจะโชคดีอย่างหล่อนหล่ะ เอ๋ ดีนะที่หล่อนลากอั้นมันมาได้พอหล่อนออกจากร้าน เพื่อนมันก็แทบวงแตกมันห่วงเพื่อนกัน จนชั้นหลอกว่าเดี๋ยวจะไปเจอกันที่ห้องหล่อน แต่ต้องกินเหล้าให้หมดก่อน ชั้นต้องขอบคุณน้องนีโต๊ะข้างๆที่ช่วยชั้นดึงเกม”
“น่ารักจัง”
“มันหน้าหม้อต้องเอาหม้อมาล่อ สรุปอีทีน่านี่เป็นโรคประสาท จะเอาใครก็ไม่รู้ มั่วไปหมด แบบนี้ไม่มีทางได้และจะพลอยนกไปทั้งฝูงด้วย” ต่อกระแทกเสียงแบบอารมณ์เสีย
เราเจอหน้าอั้นและเพื่อนในเช้าวันจันทร์ความสัมพันธ์มันไม่ได้ดูดีขึ้นแววตาของอั้นเหมือนจะไม่ยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นเท่าไหร่นัก เพื่อนเขาแกล้งแซว แต่เขาทำหน้าเฉย
“พี่เอ๋ พามันไปไหนมาครับ”
“ไปนั่งรอพวกเธอที่ห้องนะสิ ไปไหนกันต่อเหรอ ถึงไม่ยอมตามมา ได้หญิงแล้วหนีกลับ”
“หญิงอะไรพี่”
“หญิงต่อไง”
“น่ากลัว” เพื่อนอั้นเปลี่ยนเรื่อง ก็พอกันหล่ะนะจ๊ะหนุ่มๆ
“ว่าไงเอ๋” พี่แจ่มตบบ่าเรา “อย่ามาหลอกล่อเด็กๆนะยะ” อั้นมองหน้าพี่แจ่ม
“ไม่ได้หลอก น้องเขาน่ารักก็อยากรู้จัก”
“ถามชั้นก็ได้ อยากรู้จักคนไหน ไม่ต้องจีบเอง” พี่แจ่มเท้าสะเอวมองหน้าเรา
“แหม ไม่จีบเองก็ไม่รู้จักสิ ให้คนอื่นจีบให้ พอดีโดนคาบไปหมดสิ พวกแม่ปลาช่อนน่ากลัวจะตาย” เราลุกเอาถาดไปเก็บ พร้อมเสียวแหวของพี่แจ่ม
“อีบ้า” แล้วแกก็หัวเราะ อั้นยังทำหน้าเฉย เราไม่สบายใจที่การณ์กลับเป็นแบบนี้ เสียดายนะนึกว่าจะมีตอนต่อ แต่ช่างมันเถอะ ไหนๆก็ทำไปแล้วนี่ ตอนเย็นก็สะเทือนใจอีกที่เขาเดินผ่านเราไปโดยไม่ได้ทักทายอะไรสักนิด เราได้แต่มองตามร่างสูงของเขาเดินคุยกับพวกเพื่อนที่ฝึกงานออกจากทางเข้าออกพนักงานตอนที่เรารอทีน่า
เราโบกมือให้ชมพู่ซึ่งออกมาเป็นคนสุดท้าย อั้นยืนจับกลุ่มรอกันอยู่ข้างนอก เขาไม่ได้มองหน้าเราเลยสักนิด
แย่จัง..............