Go back to previous page
Forum URL: https://www.palm-plaza.com/cgi-bin/CCforum/board.cgi
Forum Name: Story Club
Topic ID: 417
Message ID: 38
#38, RE: ขอร้องพี่ๆครับ ใครมีนิยายเรื่องหนึ่งใจหลายรักของพี่เอ๋CT บ้างครับ อยากอ่านต่อจนนอนไม่หลัยเลย
Posted by POPO on 03-Aug-16 at 08:27 PM
In response to message #0
38
"กลายเป็นว่าคุณหมอป่วยแทน" เรามองหน้าพี่โด่งหลังจากป้อนยาเสร็จ
"ไม่ได้เป็นอะไร เอ๋เว่อร์ไปรึเปล่า" แกเถียง "ทำยังกะพี่เป็นคนป่วยอาการหนัก"
"อ้าวก็ตัวร้อนขนาดนั้น" เราเอามืออังหน้าผาก ความร้อนมันลดลงไปมากแล้วผิดกับเมื่อครู่ "ไข้ลดแล้วนี่" นึกแล้วก็สงสัยเราวินิจฉัยผิดรึเปล่า "แต่ยังไงพี่โด่งต้องนอนพักก่อน วันนี้ก็ห้ามกินเหล้ากินเบียร์ด้วย" เราสั่ง
"เรื่องอะไรมาสั่งพี่ วันนี้มีนัดด้วย"
"พี่มีนัดตอนกี่โมง พาเอ๋ออกไปด้วยนะจะได้กลับบ้าน"
"อะไรวะ เอะอะก็จะกลับท่าเดียว คนป่วยนอนอยู่นี่ทั้งคนไม่ห่วงเลยเรอะ"
"ก็ตัวไม่ร้อนแล้วนี่"เราเอามืออังที่หน้าผากอีกที.ยาก็กินแล้ว" พี่โด่งมองหน้า "เดี๋ยวพี่นอนพักอีกหน่อยก็ดีขึ้นแล้ว เอ๋ก็ติดรถไปลงข้างทางไง" พี่โด่งหันหลังให้ทำทีเป็นไม่สนใจ ผู้ชายงอนเป็นด้วยเหรอนี่ เราขยับไปนั่งใกล้ๆแล้วชะโงกหน้าไปดูเห็นแกหลับตา ขนตายาวเป็นแพเหมือนผู้หญิง เราหอมแก้มไปทีนึงแล้วก็ทำท่าจะลุกจากเตียงไปเก็บเสื้อผ้าต่อ พี่โด่งพลิกตัวมาอย่างเร็วล็อกเอวไว้ พร้อมกับดึงเราลงไปนอนที่เตียงแล้วแกก็ทับลงมา
"พี่นี่เล่นอะไรยังกะเด็ก เมื่อกี๊งอนเหรอ ไม่พักผ่อนก่อนเดี๋ยวจะไม่มีแรงนะ มีนัดทั้งที" พี่โด่งเอามือวางไว้ข้างๆหัวเรามือซ้ายลูบหน้าผาก
"เอ๋นี่ยิ่งดูยิ่งเหมือนแฟนเก่าพี่นะ"
"คนในรูปรับปริญญานะเหรอ" พี่โด่งส่ายหน้า
"อันนั้นพี่สาว รูปไม่มีแล้วพี่ทิ้งไปหมดแล้ว"
"แล้วเขาไปไหน"
"แต่งงานไปแล้ว" พี่โด่งไม่ได้มีสีหน้าเสียใจอะไร หน้าตาเป็นปกติ
"พี่ก็หาใหม่สิ เอาให้สวยกว่าเดิมเลย หล่อๆอย่างนี้หาได้อยู่แล้ว วันนี้มีนัดด้วยต้องให้หล่อที่สุดนะเผื่อจะเจอใครสักคน" เราพูดออกไปอย่างลำบากใจที่สุดแต่ก็คงสีหน้าให้ดูสนุกสนานเข้าไว้
"ว่าแต่ว่าพี่โด่งจะไปไหนเหรอ"
"ก็นัดกับคนแถวนี้ว่าจะพาเขาไปเที่ยว แต่เขาจะกลับบ้านแล้วก็คงต้องไปส่งหมอชิตแทน" เราอึ้งในคำตอบ
"จะกลับไม่ว่ายังเอาไข้มาติดอีก ใจดำจริงๆ"พี่โด่งพูดใส่หน้าเราอย่างน้อยอกน้อยใจทำเป็นกระพริบตาปริบๆ
"ก็หมอไม่รักษาให้หายเองนี่" แค่นี้แกก็ยิ้มแล้วดันตัวเองลุกขึ้นขยับตัวขึ้นมาจนเป้าอยู่ที่หน้าเรา เข็มฉีดยาพองตัวจนดันกางเกงใส่นอนแล้ว เรามองหน้า
"พี่โด่งจะทำอะไรเหรอ" ถามเหมือนสาวน้อยไร้เดียงสา
"เมื่อวานยามันค้างที่กระบอกฉีดยานะ เอ๋ช่วยเอายามันออกทีสิ ค้างไว้นานๆกระบอกจะเสีย" มือพี่โด่งค้ำอยู่ที่หัวเตียง เราเปิดกางเกงออกช้าๆ พร้อมกับรูดมันลง ตัวดีเหมือนอึดอัดทันทีที่กโผล่พ้นกางเกงก็ดีดตัวออกมาเหมือนดีใจที่หลุดจากการคุมขัง ปลายเริ่มปริ่มแล้วทั้งที่ยังไม่ได้ทำอะไรซักนิด เรารูดกางเกงพี่โด่งลงจนถึงต้นขา มือซ้ายลูบที่ก้นแกเบา ส่วนมือขวาค่อยๆประคองเข็มไว้ น้ำยามันปริ่มออกมาแล้ว ตวัดลิ้นเลียที่ปลายเข็มตามรอยแยก ลากยาวพร้อมกับแซะลิ้นเข้าไปตามขอบกระบอกถึงหนังด้านใน ก่อนจะอมเอาไว้ดูดเน้นที่หัว เราเหลือบไปเห็นเงาสะท้อนที่กระจกของตู้เสื้อผ้าซึ่งมันอยู่ในระดับเดียวกันกับเตียง ในกระจกนั้นเป็นสะท้อนภาพของเราที่กำลังถูกพี่โด่งสอยปากอยู่อย่างเมามันส์ พี่โด่งคงไม่สังเกต เหมือนกับว่ากำลังดูตัวเองเล่นหนังโป๊ พี่โด่งเริ่มเร่งเครื่องใหญ่จนเราต้องดันแกออกไปสักนิด เพราะมันยาวมาก จะอาเจียนน้ำตาแทบไหล มือเราทั้งสองข้างบีบที่ก้นแก ส่วนแกก็ยึดเอาหัวเตียงเป็นหลัก โหย่งขึ้นโหย่งลงกับปากเราตอนขึ้นก็ต้องผงกหัวดูดตาม ตอนกดลงมาก็ต้องรับให้ได้ให้หมด พี่โด่งปล่อยมือออกจากหัวเตียงแล้วเอามาเท้าสะเอวไว้ เปลี่ยนท่ายกข้าข้างหนึ่งคร่อมตัวเรา
"เอ๋ ดูดเฉพาะที่หัวนะ ดูดเน้นๆเลย" พี่โด่งสั่งแล้วแกก็สอยเข้าสอยออกแค่ครึ่งลำ เราก็ดูดอย่างที่บอกทุกอิริยาบถมันกระจ่างแจ้งอยู่ที่กระจกตู้เสื่อผ้า หยดแรกของยาออกมาพร้อมกลิ่นคาวหอม จากนั้นยาก็ทยอยเคลื่อนตัวออกมาเป็นชุดตามแรงดันของกระบอกฉีดยาจนหมด กระบอกฉีดยาก็เบาโหวงเพราะไม่มียาติดค้างแล้ว พี่โด่งดันเคเข้ามาจนหัวเหน่าติดอยู่กับจมูกเราขนรุงรังเกือบทำให้จาม มือเรายังคงลูบไล้แผ่นก้นแกเบาๆ
"โอย..เสียว เอ๋พี่เสียว อย่าเลีย" พี่โด่งกระดกตัวออกเวลาที่เราเลียที่ตรงปลาย แต่ไม่ยักดึงออกจากปากเราลิ้นยังคงตวัดไปตามลำกล้องเหมือนยังไม่อิ่ม กลืนยาเข้าไปจนหมดแล้ว พี่โด่งค่อยๆดึงออกพร้อมกับสูดปาก แล้วแกก็นอนหงายแผ่หราอยู่บนเตียง พร้อมกับดึงเราเข้าไปกอด มือเรายังกุมกระบอกฉีดยาอยู่
"เป็นไงกินยาแล้วดีขึ้นกว่าเดิมมั๊ย" พี่โด่งกอดเราแน่นเราลุกขึ้นไปหยิบผ้าที่ใช้เช็ดตัวแกเมื่อครู่ บิดน้ำหมาดพี่โด่งผงกหัวมองตามเหมือนสนใจ เรานั่งลงข้างๆสะโพกแก แล้วจับเคที่เพิ่งเสร็จกิจบรรจงเช็ด ตั้งแต่ปลายจนถึงโคนรกขน เคค่อยๆสงบนิ่งเพราะความเย็นของผ้าชุบน้ำเราก้มหน้าลงไปดูใกล้ๆจับมันตั้งขึ้นปลายเปิดหมดแล้วหัวยังแดงอยู่ไม่คล้ำเหมือนอาจารย์ จับพี่โด่งกางขาออก แล้วลุกขึ้นนั่งตรงกลางเอาผ้าเช็ดไปตามไข่ซอกของข้างๆ
"เอ๋ จะทำอะไร" เรานอนคว่ำที่หว่างขาแกแล้วมองใกล้ๆ พี่โด่งดันตัวขึ้นมานั่งดูเรา "ดูอะไร พี่อายนะครับ"
เรายังพินิจพิจารณาเหมือนประหนึ่งว่ากำลังตรวจคุณภาพสินค้าก่อนส่งออกสู่ตลาด แกเอามือปิดไว้ "เล่นอะไรไม่รู้ขนลุก" พี่โด่งตีหัวเราเบาๆพร้อมดึงตัวเราขึ้นมานั่งข้างๆ
"เดี๋ยวมันก็ลุกอีกหรอก คราวนี้จะเจ็บตัวนะครับ" เราไซ้ที่ซอกคอแกเบา ขบที่ติ่งหูสองสามที พร้อมกระซิบ "พี่โด่ง ค-ยสวยจัง" เหมือนแกหน้าแดง แต่ก็หันมาตอบ "แล้วชอบมั๊ย" เราพยักหน้า
"ถ้าชอบก็ยังไม่ต้องกลับ อยู่กับพี่จนหมดพักร้อนเลยนะ" แกถาม "แล้วจะให้เล่นจนเบื่อเลย"
"พี่ลาถึงวันไหนหล่ะ"
"วันจันทร์ก็ไปทำงานแล้ว" วันนี้วันพฤหัส เหลือเวลาอีกสามวันเท่านั้น
"แล้วหลังจากนั้นหล่ะพี่ เรามองหน้าแก"
"อย่าคิดไปไกลเลย เอาแค่สามวันที่เหลือนี่ เราจะทำอะไรกันดีกว่า ว่ามั๊ย นี่สิบโมงกว่าแล้ว ไปอาบน้ำกันเถอะ"
"พี่หายไข้แล้วเหรอ"
"เอ๋ รีดพิษไข้จนหมดแล้ว คราวนี้พี่ต้องฉีดยาให้เอ๋แล้วหล่ะ เดี๋ยวไข้มันกลับซ้ำนะ อดไปเที่ยวกันพอดี" พูดเสร็จกระบอกยาก็เริ่มขยายตัว พี่โด่งลากเราเข้าห้องน้ำ เข็มกระบอกนี้มันดีจริงๆ ฉีดทีไรเหมือนมีพลังต่อสู้กับพิษไข้ ไม่รู้พี่โด่งเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน ดันเราจนแทบหายใจไม่ทัน เราอาบน้ำกันนาน ตอนแกชักออก ร่างกายของเราเหมือนเป็นหลุมลึก มันเบาโหวงคล้ายกับมีใครฉีดลมเข้ามาในตัว ขาสั่นระริกจนพี่โด่งต้องประคองเอาไว้
"ไง ขาสั่นเลยสิ"
"พี่โด่ง แกล้งเอ๋ เร่งจนหายใจไม่ทัน" เราตีที่ปลายเคที่ยังกระดกยืดด้วยน้ำกาม หัวมันแดงกล่ำ พี่โด่งทำให้มันกระดกใส่เรา
"ระวังนะ เด็กดื้อ ดื้อจะถูกทำโทษ" พี่โด่งหัวเราะแล้วบอก"เอ๋ หรือว่าชอบให้ทำโทษ" พี่โด่งทำทีเป็นเบียดตัวเข้ามาที่ก้นอีก เรากุมมันไหวแล้วเบี่ยงตัวออก
"ไม่ไหวแล้ว รีบอาบน้ำกันเถอะ" ......
โยนเป้ไว้ที่หลังรถ พี่พงษ์เดินเข้ามาที่อพาร์ทเม้นท์ พอดี ก็ทักทาย
"ไง โด่ง แกจะไปไหน" พี่พงษ์ดูแก่กว่าพี่โด่งเล็กน้อย
"พาน้องไปส่ง" พี่โด่งตอบอย่างอารมณ์ดี
"อายุเท่าไหร่แล้วเรา" พี่พงษ์หันมาถาม
"สิบเจ็ด" เราตอบเพราะไม่รู้ว่าแกถามทำไม
"ระวังเจอข้อหาพรากผู้เยาว์นะยะ" พี่พงษ์สาวแตกทั้งๆที่อยู่ในชุดทำงาน แล้วทำทีเป็นค้อนเราก่อนจะเดินหนี
"ปากหมา" พี่โด่งไล่เตะแก พี่พงษ์ก็วี๊ดวายวิ่งหนีเข้าอพาร์ทเม้นท์ไป เราเห็นท่าทางของทั้งคู่แล้วอดขำไม่ได้ นึกทีไรก็หัวเราะออกมา พี่โด่งถอยรถออกมาข้างนอกแล้วหันมาถาม
"หัวเราะอะไร" แกทำหน้าฉุนเฉียว
"ก็เด็กมันสมยอมนี่นา ใช่มั๊ยพี่"แกเขกหัวเราเบาๆอีกทีแล้วก็อมยิ้ม
"ไม่รู้ว่าพี่พรากผู้เยาว์ หรือเอ๋พรากผู้ใหญ่กันแน่" แกหันมาทำหน้าทะเล้นเหมือนล้อ เราเลยเอื้อมมือไปบีบที่เป้าแกทีนึง พี่โด่งไม่ใส่กางเกงในจึงโดนเข้าเต็ม ๆ
"โอ๊ย ระวังมันเคล็ดแล้วจะอดนะ"พี่โด่งทำเหมือนกับเจ็บ
"พี่โด่ง ทำไมไม่ใส่กางเกงใน"
"อึดอัด" แกผิวปากไปตามเพลงในวิทยุ รถเคลื่อนตัวออกจากเมืองไปช้าๆ นี่จะไปไหนกันนะไม่เห็นพี่เขาบอกเลย.............