83……
แสบไปหมดเมื่อตอนที่ทำความสะอาด ดีที่เลือดไม่ออกเหมือนตอนที่โดนไอ้ตั้มทำ เรานั่งจมอยู่ในห้องน้ำเป็นนาน แล้วถามตัวเองว่านี่เราต้องการอะไรกันแน่จากเขา เซ็กส์ หรือว่ารัก จะให้กลับห้องก็ยังไม่อยากกลับอยากอยู่กับพี่โด่งต่อ สับสนไปหมด พี่โด่งหลับสนิทอยู่บนเตียงเพียงเวลาผ่านมาหนึ่งคืนกับครึ่งวัน พี่โด่งตักตวงเอาความสุขทางเพศกับเราไปหลายครั้งแล้ว คืนที่ผ่านมาก็วนเวียนอยู่จนถึงเช้า เรายืนมองดูเขาก่อนที่จะนั่งลงบนเตียงใกล้ เอามือลูบผมแกเบาๆก่อนจะก้มลงไปจูบที่หน้าผาก ผู้ชายคนนี้คือคนที่เรารักมาตลอด เขาอยู่ในใจเราเสมอถึงแม้ว่าเราจะผ่านประสบการณ์กับคนอื่น แต่เขาก็คือคนเดียวที่เราเฝ้ารอ แล้วเราจะตัดใจจากเขาทำไม พี่โด่งรู้สึกตัวจากการสัมผัสของเราก็ดึงตัวไปกอด
“เป็นอะไรเหรอเอ๋” เราเอนตัวนอนลงตามแรงของแก
“เจ็บ”
“โทษทีนะ” พี่โด่งลูบก้นของเราเบาๆ “เอ๋มาอยู่กับพี่มั๊ย” พี่โด่งถามคำถามที่เราไม่คาดคิดมาก่อน
“ไม่สะดวกมั๊งพี่ เดี๋ยวแฟนพี่เขาแล้วจะอยู่กันยังไง” เราถามพี่โด่ง
“ก็บอกแล้วไง ว่าเขาไม่ใช่” พี่โด่งปฎิเสธ
“เอ๋ก็ไม่ใช่เหมือนกัน”
“ถึงไม่ใช่ก็อยากให้มาอยู่ด้วย” พี่โด่งยังยืนยัน
“เพื่ออะไรฮะ” เรามองหน้าพี่โด่งด้วยสายตาที่คาดคั้นหาคำตอบให้ได้
“เราสองคนมันจูนกันติดแล้วนี่ ลองกับใครก็ไม่เหมือนเอ๋ พี่ไม่เคยเห็นใครที่จะทนพี่ได้อย่างเราสักคน”
“เขาคงแค่อยากนอนกับพี่อย่างเดียวมั๊ง คนหล่อแบบนี้ ใครจะไม่อยากนอนด้วยหล่ะ” เราพูดเป็นเชิงออกความเห็น
“ว่าไง ถามทำไมไม่ตอบ มาอยู่กับพี่นะ”
“เอ๋ไม่สะดวกหรอกพี่ ต้องเรียนหนังสือ ที่นี่ก็ไกลที่ทำงานด้วย” เราหลบสายตาเพราะกลัวว่าตัวเองจะใจอ่อนหอบเสื้อผ้าตามมากับเขาอีกเหมือนก่อน
“เล่นตัว พี่รู้นะว่าเราก็ชอบเหมือนกัน เล่นตัวอยู่ได้ เดี๋ยวไม่รักเลย”
“พี่รักเอ๋เหรอ เห็นมีแต่พูดเล่นทุกที” ไม่ได้ซาบซึ้งกับคำว่ารักของพี่โด่งสักนิดเดียว “เดี๋ยวพอแยกย้ายกันพี่โด่งก็ลืมเอ๋เหมือนเดิม มาอยู่ด้วยนะไม่มีปัญหาหรอก แต่ไม่อยากเสียใจซ้ำซาก เวลาพี่โกรธรืออารมณ์ไม่ดี”
“ทำไมต้องเสียใจ” พี่โด่งทำหน้างง “อยู่ด้วยกันจะเสียใจได้ยังไง พี่ทำงานเอ๋ทำงานตอนเย็นก็เจอกันอยู่แล้ว”
“ขอเอ๋คิดดูก่อนแล้วกันนะฮะ” เราตัดบท “ตอนนี้พี่ไปรับเอ๋ที่ทำงานสิถ้าวันไหนพี่อยากขึ้นมา”
“ให้ไปรับมันดูตั้งใจไปรึเปล่า”
“เอ๋ว่ามันน่าตื่นเต้นดีออก อยากเอาก็ไปรับ น้ำแตกก็แยกทาง ไม่ผูกมัดไม่ผูกพัน ต่างคนต่างอยู่ถึงเวลาก็มานอนด้วยกัน อยู่ด้วยกันนานๆกดีแต่จะทะเลาะกัน และพี่โด่งก็จะไม่มีอิสระ ทำอะไรก็ลำบาก”
“เราคิดอย่างนั้นเหรอ” พี่โด่งเองคงงงกับคำพูดของเรา
“เอ๋ไม่อยากเป็นของตาย นอนแห้งรอพี่โด่งกลับบ้านทุกวันหรอก” เราเริ่มมีสติขึ้นมาทีละนิดไม่ได้พูดประชดประชันเพื่อให้ตัวเองมีค่าอะไรมากเพราะนิสัยพี่โด่งคือไม่ชอบง้อแกก็ว่าตัวเองแน่เหมือนกัน
“ไม่อยู่ก็ไม่อยู่ เฮ้อเรารึก็อยากจะนอนกอดทุกวัน” แกทำทีเหมือนตัดพ้อก่อนจะพลิกตัวลงนอนข้างๆ มารยาผู้ชายเราเริ่มสนุกกับการยั่วพี่โด่งขึ้นมาทีละน้อย
“ถ้าอยู่ด้วยจะแค่นอนกอดเท่านั้นเหรอ” เราพลิกตัวไปนั่งคร่อมตัวพี่โด่ง ก่อนจะก้มหน้าลงไปเลียที่ปลายหู “ถ้าเอ๋มาอยู่จริงๆ พี่โด่งคงซีด และฟ้าเหลืองทุกวันแน่ เพราะเอ๋ติดโรคเซ็กส์จัดจากพี่แล้วนะ ต่อให้พี่หมดแรงเอ๋ก็จะทำ”
เราเลื่อนตัวลงมาที่กลางตัวแกปลดผ้าขนหนูออก แล้วใช้ปากหยอกกับส่วนนั้นแลบลิ้นเลียทั้งแท่งเหมือนไอติม มือก็คลึงไข่แรงๆ ก่อนจะเน้นดูดที่หัวอย่างเดียวเท่านั้น พี่โด่งคงทั้งจุกทั้งเสียวพยายามดันตัวออกแต่เราไม่ยอมปล่อยง่าย นิ้วชี้ไล่ไปตามรอยต่อจากไข่ถึงก้นพี่โด่งกระดกตัวตามแรงดูดของเรา ถึงแม้กระสุนจะหมดตับแต่ปืนใหญ่ก็ยังพร้อมที่จะรบขึ้นมาอีกเคแกแดงกล่ำผงกตามเหมือนเสียดายเมื่อเราถอนปากออก
“เอ๋หยุดทำไม ต่อเร็ว” เราลุกขึ้นยืนแล้วดึงมือแกขึ้นพี่โด่งลุกตาม....เราดันตัวแกเข้าข้างฝาห้องน้ำแล้วดูดต่อจนพี่โด่งยืนแทบไม่ไหวงอตัวรั้งหน้าเราเอาไว้ “พอก่อนใจจะขาด” พี่โด่งทรุดนั่งกับพื้นห้องน้ำเราหยิบสบู่มาป้ายที่ร่องของตัวเองแล้วนั่งคร่อมทับพี่โด่งแม้มันจะยังแสบแต่เราก็กัดฟันปล่อยให้มันหลุดเข้ามาทั้งลำ ก่อนจะโยกค่อนข้างอึดอัด พี่โด่งดันตัวเราออกแล้วลากเรากลับห้อง จับเรากางขาแล้วสอดเข้ามาอีกครั้งๆขาเราพาดอยู่ที่ไหล่เราเห็นหน้าแกชัดเจนทุกอิริยาบท คนติดเซ็กส์อย่างเรากำลังนอนให้คนเซ็กส์จัดทะลวงอย่างเอาเป็นเอาตาย สะใจตัวเองยิ่งนัก นานเหลือเกินกว่ามันจะสงบได้ พี่โด่งเสร็จแต่ไม่ค่อยมีน้ำออกเท่าไหร่ เราลุกมองเคแกแดงกล่ำอย่างน่าสาแก่ใจ ก่อนจะลุกไปทำความสะอาดตัวเองอีกครั้ง
“พี่โด่ง เอ๋จะกลับแล้วนะ” เราเขย่าตัวหลังจากที่ปล่อยให้แกหลับอยู่เป็นนาน “ไปส่งหน่อยสิ พี่จะได้ไปหาเอ๋ถูกยังไงหล่ะ” พี่โด่งขยับตัวลุกขึ้นสะบัดหัวแล้วเดินไปอาบน้ำ
เรานั่งนิ่งๆมาตลอดทางจนถึงหน้าหอพัก พี่โด่งจอดรถแล้วเดินตามเข้ามาในห้อง ก่อนจะทิ้งตัวนอนที่เตียง
“พี่ขอพักสักงีบนะเอ๋” แกหลับไปแล้ว ในใจก็นึกสงสาร แต่อีกใจสงสารตัวเองมากกว่า ...................