84....
“พี่กลับแล้วนะเอ๋” พี่โด่งงัวเงียตื่นขึ้นมาก็ค่ำแกหลับไปนานเหมือนกัน
“พี่กินอะไรก่อนมั๊ย เดี๋ยวเอ๋ไปซื้อให้” เรารู้สึกผิดเหมือนกันที่แกล้งแก
“ไม่เป็นไรหรอก ไม่หิว” พี่โด่งเปิดประตูออกไปเราเดินตามมาส่งที่หน้าหอ ก่อนจะขึ้นรถแกก็หันมาถามเราอีกที
“คิดดูอีกทีนะ ยังไงพี่ก็อยากให้เอ๋ไปอยู่ด้วย” พี่โด่งขับรถออกไปแล้ว เราเองก็คิดเหมือนกัน ทำไมจะไม่อยากไปอยู่ด้วยหล่ะพี่โด่ง แล้วจะให้เอ๋ทำยังไงในเมื่ออยู่กันแบบไม่มีความรักจากพี่ แล้วเอ๋จะอยู่ด้วยได้ยังไง เรายืนถอนหายใจมองตามรถของพี่โด่งจนมันหายลับไปแล้ว รู้สึกหวิวๆเหมือนกันแต่ก็โล่งใจขึ้นมาอีกระดับที่ตัวเองใจแข็งขึ้นมาได้ เพิ่งหัวค่ำป่านนี้เพื่อนๆคงกลับมากันแล้ว เราเดินขึ้นหอที่ติดกันใจอยากจะไปยืมข้อสอบเก่าและไปคุยกับอี๊ดด้วย
“อี๊ดไม่อยู่” ถาเปิดประตูห้องทิ้งไว้ เราเลยถือวิสาสะเดินเข้าไปเพราะเข้าออกจนชินแล้ว “มีอะไรเหรอ” เขาถามเหมือนอยากจะให้เรากลับเร็วๆ
“จะมายืมข้อสอบเก่า ไม่เป็นไรเดี๋ยวเรารออี๊ดก็ได้” ถาไม่สนใจแล้วหันไปดูโทรทัศน์ต่อ แปลกคนเรานึกในใจหยิบหมอนมานอนคว่ำดูทีวีบ้างแล้วก็หลับไปในที่สุด มารู้ตัวตื่นอีกทีอี๊ดก็มาปลุกให้ลุก เรางัวเงียตื่นขึ้นมาเที่ยงคืนกว่าแล้วรีบกลับหอไปนอนต่อโดยลืมที่จะยืมข้อสอบจนได้ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปทำงาน เดินสวนกับนกที่ทางเข้ากลิ่นเหล้าหึ่งเชียว
“ไงน้องเอ๋” นกเรียกเราเหมือนสมัยเรียน “พี่ไปส่งนะ” นกเดินตามมาจนได้ เราเปิดประตูห้องนกก็เดินตามเข้ามาในห้องอีก ง่วงแสนง่วง
“นกพรุ่งนี้เราต้องตื่นแต่เช้าไปทำงาน นายจะเอาอะไรเหรอ” นกไม่ตอบแต่ล้มตัวลงที่บนที่นอนแทน
“ไอ้บ้าเอ๊ย แทนที่จะนอนห้องตัวเอง” เราบ่นแล้วรีบจัดแจงปูผ้าที่พื้นขี้เกียจปลุกมันไว้พรุ่งนี้เช้าค่อยปลุกแล้วกันนกคลานลงจากที่นอนมานอนข้างๆอีกจนได้
“เอ๋นอนรึยังวะ “
“นอนแล้ว”
“จะรีบนอนไปไหน”
“มีอะไรเหรอดึกแล้วนะ พรุ่งนี้ค่อยคุยกันนะ เดี๋ยวตื่นสาย” นกคร่อมมาที่ตัวเราแล้วซุกไซ้ไปทั่ว เราเหม็นเหล้าจนต้องผละออก เราสะบักสะบอมมาทั้งวันแล้วไม่มีอารมณืจะลุกมาสวีทกับใครอีกแล้ว นกพยายามถอดเสื้อผ้าเราออก เราแกะมือมันออกจากตัวเรา “อย่าน่า ง่วงแล้ว”
“เงี่ยนโว๊ยเอ๋” นกกระซิบที่ข้างหู
“งั้นจะทำอะไรก็ทำแล้วกัน” เราตัดบทมันจะได้เลิกกวนเสื้อผ้ามันหลุดออกไปหมดแล้วทั้งคู่ มันดึงเราไปที่เตียงแล้วดันให้เรานอนคว่ำ เมาแค่ไหนมันก็ถามหาถุงยาง หรือว่ามันแกล้งเมาก็ไม่รู้ เรานอนคว่ำให้นกซอยซ้ำรอยพี่โด่งลำหักลำโค่นไม่ได้ต่างกันนัก พรุ่งนี้จะยืนทำงานไหวมั๊ยนี่ ไอ้บ้านกพอเสร็จแล้วก็ดึงถุงยางออกน้ำหกเลอะตัวเราจนได้ แล้วมันก็หลับฟุบอยู่บนหลังเราทั้งอย่างนั้น ส่วนเรารึก็เสียวเหมือนกัน นึกในใจดีเหมือนกันนะมีอยู่ๆก็มีคนมากระแทกให้ก่อนนอน........................
“ไงยะเอ๋ ” พี่สุเจ้าแม่รอบดึกเป็นรีเซฟชั่นทักเราตอนเราเข้ามารับรอบ “ไปทำอะไรมาเหรอจ๊ะ หน้าโทรมเชียว เหมือนอดนอน”
“โดนเอามั๊ง” เราตอบทีเล่นทีจริง แล้วเก็บเงินโอนรอบเข้าลิ้นชักก่อนจะเดินเข้าไปแพนทรี้ข้างในเพื่อกินกาแฟ ห้องแพนทรี้ยังดับไฟอยู่ พี่สุตามมาบุ้ยใบ้บอกว่ามีคนแอบนอนอยู่ยังไม่ตื่น
“ใครเหรอ” เราถามนี่ “มันตีห้าครึ่งแล้วเดี๋ยวก็เป็นเรื่องหรอก” พวกรอบดึกหัวเราะกันเบาๆ พวกนี้จะเปลี่ยนรอบกันเข้าไปนอนในนั้นไม่เว้นแม้แต่ผู้จัดการ พี่ผู้ชายที่เป็นออดิท จุ๊ปากบอกเราอย่าเสียงดัง รอบเช้าเพิ่งมีเราคนเดียวที่มาทำงานแล้ว พี่ตู่จะมาหกโมงครึ่ง
“เอ๋เข้าไปปลุกสิ ไอ้หรั่งมันนอนอยู่” หรั่งเป็นอีกคนที่เราปิ๊งเป็นเซ็คคิวรอบดึก หน้าตาดูเป็นลูกครึ่ง ตาสีน้ำตาลใส แต่เป็นคนไทยคงมีเชื้อปลายแถวมั๊ง ที่สำคัญหล่อทรมานใจกระเทยทั้งโรงแรม เรานึกสนุกก็เลยเดินเข้าไปในห้อง หรั่งนั่งหลับบนเก้าอี้ติดประตูทางเข้า แล้วค่อยๆปิดประตู เสียงกรนเบาๆเหมือนหลับจริง ไม่รู้นึกอะไรพอสายตาชินกับความมืดก็โน้มหน้าลงไปใกล้ๆแล้วหอมแก้มแรงๆไปที หรั่งรู้สึกตัวตกใจตื่น เรารีบเปิดไฟ
“เฮ้ยเอ๋ ทำอะไรผม” เขาอายุมากกว่าเราแต่ผู้ชายโรงแรมส่วนใหญ่พูดเพราะกับพวกทำงานฟร้อนท์
“ทำโทษ คนมาแอบหลับ” หรั่งหายตกใจบิดขี้เกียจแล้วหยิบสูทมาใส่ เราเดินไปชงกาแฟที่โต๊ะข้างๆ หรั่งทำทีมาสูดกลิ่นกาแฟใกล้ๆ
“ชงให้ด้วยสิ” พูดซะใกล้หูจนขนลุก จัดแจงชงให้เขาอีกแก้วแล้วยื่นให้
“เมื่อไหร่เอ๋ จะมาอยู่ดึกหล่ะ” เขาถามเรา
“ไม่รู้สิแล้วแต่หัวหน้า อยู่ดึกมีอะไรดีเหรอ ง่วงจะตายชัก เคยอยู่ตอนทำที่ห้องอาหารแล้ว หลับทั้งคืน แล้วเธอเมื่อไหร่จะอยู่รอบเช้าหล่ะ เห็นอยู่ดึกมาตั้งนาน ติดใจพี่สุหล่ะสิ” เราพูดต่อ เมื่อเห็นพี่สุเดินเข้ามา กะให้แกได้ยิน
“อีบ้า” พี่สุนุ่มนิ่มจะพูดจะจาที ดูหวานไปหมดไม่น่าเชื่อว่าจบจากโรงเรียนชายล้วน “ฉันแก่แล้ว ไม่ยุ่งหรอกกับเด็กๆพวกนี้ โน่นอีปุ๊โน่น” พี่สุหมายถึงเพื่อนรอบดึกอีกคน “จริงมั๊ยจะหรั่ง” แต่แกก็ถึงเนื้อถึงตัวหรั่งทันที หรั่งทำทีเหมือนขนลุกแล้วหัวเราะแหะๆ ก่อนจะรีบกินกาแฟจนหมดแล้วรีบออกไป
“เอ๋ฝากล้างแก้วด้วยนะ”
“นี่เอ๋ ไอ้หรั่งนี่เธอว่าไง พี่ว่ามันเล่นกระเทยนะ”
“พี่น่าจะรู้ดีกว่าเอ๋นี่ อยู่ด้วยกันมาตั้งนาน”
“ทำงานด้วยกันพูดให้ถูก ฉันเสียหายนะยะ”
“พี่ชอบเขาเหรอ”
“เปล่าหรอก เห็นอีปุ๊มันคลั่ง ชวนเขาไปดูหนังมั่ง ไปเที่ยวเธคมั่ง แล้วก็เอามาเม้าท์เป็นตุเป็นตะ ว่าเขาไปกับตัวที่ห้อง”
“อาจจะจริงก็ได้นี่”
“เชื่ออีปุ๊มันถ้างั้นนะ ผัวมันทั้งโรงแรมแหล่ะ แต่ถ้าเป็นเอ๋ พี่ว่าไม่แน่”
“เรื่องอะไร มาว่าเรา”
“อย่างหล่อนนะมันแรดเงียบ แค่ดูก็รู้ แต่อย่างนี้แหละดี กินเงียบๆ เก็บๆไปเรื่อยๆ”
“เหมือนพี่หล่ะสิ ที่กินตั้งแต่ลูกน้องจนถึงหัวหน้า” เราหมายถึงผู้จัดการรอบดึก
“อีบ้า อย่าพูดดังสิ เดี๋ยวไม่ได้อีก”
“สาวๆ แขกเช็คเอ้าท์แล้วจ้า” พี่ออดิทรอบดึกปิดประตูมาเรียก เราช่วยพี่สุรับกุญแจเพื่อเช็คลิสต์ห้องเช็คเอ้าท์ก่อนจะเรียกบิลล์มาดู หรั่งยืนถือวอส่งสัญญาณ กับเคาน์เตอร์เบลล์ชั้นล่างถึงขั้นตอนการเช็คเอาท์ของกรุ๊ปเพื่อเคลียร์ที่จอดรถ เรามองหน้าเขาหลังจากทำบิลล์เสร็จ หรั่งยักคิ้วให้แล้วเดินหายเข้าลิฟต์ไป สดชื่นดีนะเช้านี้ พี่สุและรอบดึกออกเวรไปแล้วตั้งแต่หกโมงครึ่ง ก่อนจะไปนังปุ๊ยังพูดเจื้อยแจ้วเหมือนจะให้กระเทยและผู้หญิงรอบเช้ารู้กันทั่ว
“วันนี้ฉันหยุด จะพาแฟนไปเที่ยว”
“เชิญเถอะยะ” พี่ตู่บอก “อีนี่มันแรดจริงๆ คนไหนก็บอกว่าแฟนมันหมด แล้วเอ๋หล่ะมีแฟนกับเขารึยัง”
พี่ตู่พี่สาวที่น่ารักถามเรา “นั่นไงแฟน” เราแกล้งชี้ไปที่หรั่งที่กลับมาตรวจล็อบบี้อีก “ไอ้หรั่งเนี่ยนะ ทะลึ่งจะตายชอบไปได้ยังไง” พี่ตู่กวักมือเรียกหรั่งมาที่เคาน์เตอร์
“นี่เธอ น้องฉันชอบเธอแหนะ” หรั่งทำหน้าเหรอ พี่ตู่นี่แรงจริง เล่นเอาเราหน้าแดง
“พี่ตู่ เอ๋พูดเล่น”
“อ้าวก็นึกว่าชอบจริง บอกให้แล้วนะ แล้วเธอว่าไงหล่ะนายหรั่ง” พี่ตู่ถามซึ่งๆหน้า ดูแล้วหรั่งน่าจะสนใจพี่ตู่มากกว่าเราได้แต่หัวเราะแหะๆตามสไตล์แล้วก็เดินไปจากเคาน์เตอร์
“ไปชอบอย่างนั้นได้ไงเนี่ย พูดก็ไม่รู้เรื่องบ้าๆบอๆ”
“หล่อดีออก”
“ไม่เห็นจะหล่อเลย แค่หน้าคล้ายฝรั่ง เท่านั้น แต่ก็ไม่ใช่ฝรั่งซะหน่อย” พี่ตู่ยังแย้งต่อ “พี่ละงงจริงๆว่าอีพวกนี้ไปชอบได้ยังไง ไม่เห็นมีผู้หญิงคนไหนชอบกันสักคน แต่พวกแต๋วๆกับแย่งกัน”
“เอ๋ไม่ได้แย่งกับใครนะพี่” เราออกตัวก่อนจะหันไปสนใจกับงานอื่นต่อ......................