93
"หรั่ง ไม่ทำงานเหรอวันนี้" หรั่งงัวเงียขึ้นมาจากการปลุกของเรา
"เข้าดึก เดือนนี้เป็นรีลีฟ"เขาเอียงตัวมากอดเราไว้ให้นอนต่อ นึกขึ้นได้ว่าลืมทำอะไรก็เลยสอดมือเข้าไปในกางเกงของหรั่งแต่มันลำบากเพราะเป็นกางเกงยีนสื หรั่งก็เหมือนรู้เลยลุกขึ้นถอดกางเกงออกเหลือแต่กางเกงในแล้วนอนก่ายเราไว้ เราเหมือนเป็นโรคจิตชอบที่จะลูบคลำส่วนนั้นเล่น พอมันแข็งก็หยุดเล่นแล้วนอนเฉย เล่นๆหยุดๆจนหรั่งรำคาญเลยลุกถอดกางเกงในออกอีกครั้งพร้อมทั้งสะกิดตัวเรา ประจำที่พร้อมรบแล้วนานเป็นเดือนที่ไม่มีอะไรกันกับหรั่งดูรสวดูมันแปลกๆ เหมือนเพิ่งรู้จักกัน เราเองก็ดูขัดเขินเล็กๆตอนที่จะนั่งลงบนตัวเขาเพื่อเบิกทาง กดตัวลงช้าๆจนเก็บเข้าไปได้หมด แล้วมองหน้าหรั่ง เขายิ้มให
"หยุดทำไม ทำต่อสิเอ๋"
"เราเขินไม่กล้าทำ หรั่งหลับตาสิ" ไม่รู้เกิดอายอะไรขึ้นมาดูดัดจริตน่าดูเลยวันนั้น "จำไม่ได้แล่วทำยังไง ห่างไปนาน" แกล้งออดอ้อน
"เราไม่มีแรงทำเมา แต่มันอยากนะ" หรั่งดันสวนขึ้นมาช้าๆ
"นอนก่อนดีมั๊ย เดี๋ยวค่อยตื่นมาทำ"เราถาม
"เอ๋นอนลงแล้วกัน" เรายกตัวขึ้นแล้วนอนคว่ำข้างๆหรั่งนอนทับตัวเราแล้วสอดเข้ามาที่เดียวจนสุดลำ ก่อนที่จะขยับตัวช้าๆไม่โหมไปเรื่อยๆ หน้าของเขาซุกที่คอเรานิ่งแต่บั้นท้ายขยับเข้าออก
"เอ๋วันนี้ฝืดมากเลย เสียววะ"
"เราก็เสียว" ช่วงล่างของเราถูไปกับที่นอนไปด้วยยิ่งทำให้เสียวมากขึ้นอีก
"เอาให้เสร็จอลยนะ จะได้นอนต่อ" หรั่งกลั้นใจรัวกระหน่ำอยู่พักใหญ่ก่อนจะดึงออกมาชักข้างนอกน้ำหยดลงแผ่นหลังเราจนเลอะ ต้องรีบไปล้างตัวอีกรอบ เราลากแขนหรั่งไปอาบน้ำล้างตัวแล้วกลับมานอนกันใหม่
"วันนี้ไม่สนุกเหรอเอ๋" หรั่งถามเรา
"มันแปลกๆ บอกไม่ถูก"
"คิดมาก"
"ไม่รู้สิ เราคงกังวลเรื่องหรั่งกับอีกคนมั๊ง"
"บอกแล้วไง เราไม่ชอบคนพูดมาก"
"ไม่พูดก็ได้" เหมือนจะงอน
"คนมันจะพูดก็ปล่อยมันพูดไป เราบอกเอ๋แล้วไง เหล้าฟรีใครจะไม่กิน "
"เราไม่ได้หึงนะหรั่ง แต่ว่า"
"ไม่ต้องพูดหรอก ถ้าแค่นี้เอ๋ไม่สบายใจ เราไม่มาอีกก็ได้" หรั้งคลายมือที่กอดเราไว้ "เราก็อยากเคลียร์นะว่าอะไรวะ อยู่ดีๆ แค่อยู่คนละรอบก็เป็นเรื่องขึ้นมาได้"
"ก็หรั่งไม่มีเวลาให้เราเลยนี่"
"ใครกันแน่ คอยแต่หลบหน้า"
"เราเปล่าหลบนะ แล้วโกรธเรารึเปล่า ขอโทษนะ"
"ไม่ป็นไรหรอก อุตส่าห์มาหาแล้วทำให้เอ๋ไม่สบายใจก็ดีแล้วจะได้ไม่ต้องมาอีก"
"โธ่ บอกว่าขอโทษแล้วไง ยกโทษให้นะ"เราหอมแก้มเขา หรั่งทำเป็นพลิกตัวเอียงข้าง เราตามไปกอดเขาไว้แน่นจากด้านหลังแล้วจูบเบาๆที่แผ่นหลัง ลากปลายลิ้นเบาๆไปทั่วบริเวณ
"เดี๋ยวก็คึกขึ้นมาอีกหรอก"
"ถ้าคึกก็แลว่าหายโกรธ" มือเราเอื้อมไปด้านหน้ากุมที่อาวุธเขาไว้ มันคึกขึ้นมาจริงๆ หรั่งหงายตัวกลับมา
"เอ๋ ดูดให้หน่อยสิ" เขาเด้งเอวขึ้นมาให้เรารู้ว่าพร้อมแล้ว เราก้มหน้าลงไปซุกไซ้ที่ท่อนของเขาอยู่นาน
"ไม่ต้องหยุดนะ กำลังเสียว" หรั่งนอนหน้าเหยเกสูดปากเป็นระยะ แต่ไม่ยอมเสร็จและก็ไม่ยอมให้เราเลิกดูด จนเขาหลับไปอีกรอบ ส่วนเราก็ฟุบอยู่ที่หว่างขาเขานั่นเอง.............

ปอยเดินมาส่งบิลล์แขกที่เคาน์เตอร์แล้วไม่ทักทายเหมือนปกติ เราเนรับบิลล์แล้วก็ไม่สนใจ ไม่มีอะไรจะพูดต่างคนต่างเงียบและเราก็ไม่รู้สึกผิดอะไรในตอนนี้เราคิดเพียงแต่ว่าฉันมาก่อน ถ้าหาจะมีอะไรกันกับหรั่งแล้วทำให้คนที่มาทีหลังอย่างเธอเสียใจ ฉันก็ไม่ผิด เรื่องของปอยกับหรั่งไม่มีอะไรในกอไผ่จริงๆ เป็นแค่ลมปากกระเทยที่สักแต่พูดเพื่อกันคนอื่น
"อย่างนี้ก็ดีแล้วละเอ๋ เรานิ่งๆแบบนี้ผู้ชายเขาจะได้ไม่อึดอัด"
"เราต้องอดทนขนาดนั้นเลยเหรอพี่สุ"
"แน่นอน อย่าลืมตัวสิถ้าจะคบผู้ชาย"
"ลืมตัวเรื่องอะไร"
"ก้มดูหว่างขาตัวเองสิว่ามีอะไร" เรทำตามที่พี่สุบอกก็ไม่เห็นมีอะไร" "เอ๋มีรูข้างหน้ารึเปล่า ถ้าไม่มีก็ต้องอดทนนะจ๊ะ" เราเพิ่งถึงบางอ้อพี่สุนี่เข้าใจยกตัวอย่างประกอบหน้า
"นังปอยคงคิดว่าตัวเองแต่งหญิงแล้วจะชนะคนอื่นสินะ คงจะลืมไปว่าติ่งที่หว่างขานะยาวตั้งแปดนิ้ว" ว่าแล้วพี่สุก็หัวเราะ นังอรยืนอยู่ใกล้ๆก็งง แล้วก็มองหว่างขาของตัวเองบ้าง
"พวกนี้พูดอะไรกันเนี่ย"
"อ๊ยลืมไปว่ามีชะนียืนอยู่ แต่ชะนีอย่างอรเนี่ยคงสู้พวกพี่ไม่ได้หรอก คงนอนหงายใช้อย่างเดียว"นังอรเหมือนโดนจี้จุดเดือด ไม่ยอมแพ้สานกลับมา
"เรียกเราชะนี สาวๆอย่างพวกพี่สู้เราไม่ได้หรอก รูของพวกเธอนะ แค่นี้เอง ใหญ่ไปก็รับไม่ได้" อรทำมือประกอบ "แล้วรู้มั๊ยของชะนีอย่างพวกฉันนะเหมือนสระที่มีแหน เคยเห็นม๊ยแหนสีเขียวๆหน่ะ" เราก็โง่พยักหน้าตาม
"แล้วไง"
"แกเคยโยนเห็นลงไปรึเปล่า" เราพยักหน้าแล้วก็นึกภาพตาม
"ก้อนใหญ่แค่ไหน โยนลงไปก็แหนก็กระจายแล้วก็รวมตัวเหมือนเดิม ใหญ่แค่ไหนก็รับได้หมดหย่ะ" มันเข้าใจยกตัวอย่างนะ เรานึกถึงตอนที่เขวี้ยงหินลงน้ำตามที่มันพูด
"ต๊าย ยายโบกขรณีอยู่นี่เอง เอ๋ หลบอย่าไปยืนใกล้มัน
เดี๋ยวมันดูดเข้าไปทั้งตัว" พูดเสร็จพี่สุก็ทำเป็นวิ่งหนีไปอีกมุมนึง อรวิ่งตามไปตีแล้วพวกเราก็หัวเราะกันลั่นแถวๆนั้น..............