หวัดดีคับ
พอดีอ่านเรื่องของคนอื่นมาเยอะ เลยอยากจะแชร์เรื่องของตัวเองบ้างอ่ะคับ แต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นยังไงดีอ่ะ เพราะผมไม่เคยเข้าใจเรื่องการเขียนเรียงความหรือการเขียนเรื่องสั้นเลยอ่ะ เอาเป็นว่าผมจะเขียนเล่าให้เป็นสเต็ปล่ะกัน เริ่มตั้งแต่ที่ผมเป็นเด็กๆเลยดีกว่า ทุกคนจะได้เข้าใจว่าทำไมผมจึงต้องกลายมาเป็นอย่างงี้ ผมขอเปลี่ยนชื่อตัวละครนิดส์หนึงนะคับ กลัวโดนฟ้องอ่ะคับ เอาเป็นชอบไม่ชอบยังไงก็ติชมได้นะคับ เพราะผมมือใหม่จริงๆ ที่อยากเล่าเนี่ยะเพราะว่ามันอินมาจากหนังเรื่อง"โฮม" ตอนที่บีมบอกกับเนว่า "ผมก็แค่อยากให้ใครบางคนจำเรื่องของผมได้" (T-T) อินเลยอ่ะ รู้สึกว่าจะพล่ามเยอะไปหน่อยแล้วนะเราเฮ้ออ ขอบอกก่อนเรื่องของผมเป็นเรื่องประสบการณ์จริงของผม80% ส่วนอีก20% อาจจะตกแต่งให้มันดูเกินจริงนิดส์หนึงนะคับ คงไม่ว่ากันนะค้าบบ

บทที่หนึ่ง
เริ่มยังไงดีว่ะเนี่ยะ ไปไม่ถูก เอางี้แล้วกัน ผมเป็นเด็กภูเก็ต เกิมมาในครอบครัวคนจีน(ไหหลำ) ผมมีพี่น้องอยู่2คน ผมเป็นพี่ชายคนโต ส่วนน้องสาวผมอีกคนเป็นลูกของพ่อเลี้ยงผม ส่วนผมเกิมมาไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ เพราะแม่เลิกกับพ่อตั้งแต่ผมอยู่ในท้องได้2เดือนมั้ง ตั้งแต่เล็กจนตัวมาได้สักอยู่ป.5มั้ง ผมถึงได้รูว่าพ่อเลี้ยงอ่ะไม่ใช่พ่อที่แท้จริงของผม ไอผมก็เรียกเค้าว่าพ่อมาตั้งนาน อาจจะเป็นเพราะสาเหตุนี้มั้ง ที่ทำให้ผมโตมาแล้วเป็นเกย์ เพราะตอนเด็กๆผมเคยสงสัยหลายอย่างมาก ทั้งที่ผมไม่เข้าใจว่าทำไม พ่อคนนี้ถึงได้รักน้องสาวผมมากกว่าผม ตอนเด็กๆผมต้องช่วยที่บ้านทำงานบ้านเกือบทุกอย่างเลยอ่ะ ตัองหุงข้าวใช้เต่าถ่านนะ ล้างจาน กวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้าด้วยนะ น่าสงสารมั้ยล่ะชีวิตผม
จนน้องสาวผมได้เรียนประถมที่เดียวกับผม ผมเรียนอยู่ป.5 ส่วนน้องสาวผมเรียนอยู่ป.1 ตอนเช้าทุกเช้าผมจะต้องเดินไปโรงเรียนทุกวัน แต่น้องสาวผมพ่อเลี้ยงผมจะเป็นคนไปส่ง ผมได้เงินค่าขนมวันล่ะ5บาทเอง ส่วนน้องสาวได้วันล่ะ10บาท ตอนเช้าทุกเช้าผมต้องตื่นมาหุงข้าวทอดไข่เจียวใส่ปิ่นโตไปกินที่โรงเรียนทุกวัน และผมก็จะทอดไข่ดาวกินข้าวก่อนไปโรงเรียนทุกเช้า ส่วนน้องสาวพ่อเลี้ยงผมเค้าจะพาไปหาไรทานก่อนโรงเรียน บางวันก็ขนมจีน บางวันก็ติ่มซำนะ ผมเคยสงสัยว่าทำไม ผมก็อยู่โรงเรียนเดียวกับน้องสาวทำไมพ่อถึงไม่ยอมไปส่งผมหรือไปหาไรกินพร้อมกัน ผมก็เก็บความสงสัยอยู่ไปเรื่อยๆ จนตอนเย็นพ่อเลี้ยงก็จะมารับน้องสาวกลับบ้าน ส่วนผมนะเหรอก็คงต้องเดินกลับเหมือนเดิม จนมีอยู่หนึ่งเรื่องที่ทำให้ผมกับแม่ต้องผิดหวังและก็เสียใจ ตอนนั้นผมเป็นเด็กแค่11ขวบเอง เรื่องมันเกิดอยู่ว่าตอนโรงเรียนปิดเทอมภาคเรียนที่2 ผมก็ไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนๆตามประสาเด็กๆของผม แต่ก่อนที่ผมจะไปเที่ยวเล่นผมก็ทำงานบ้านทุกอย่างเกือบเรียบร้อยแล้วนะคับ เหลือแค่ซักผ้าอย่างเดียว ผมแค่เอาผ้าทุกคนในบ้านไปแช่แฟ้บไว้ในกาละมังใบใหญ่ใบเดียว กะว่าเดียวสักตอนบ่ายๆค่อยกลับมาซัก
ผมก็มีเพื่อนที่รุ่นๆเดียวกันแค่ไม่กี่คน ไปเล่นน้ำในคลอง ไปปีนต้นไม กะจะมีไอโยที่รุ่นเดียวกันกับผม ส่วนที่เหลือก็เป็นรุ่นน้องๆผมทั้งน้านเลย หลังจากที่กลับมาจากเที่ยวเล่นผมก็แวะไปหลบฝนที่กระท่อมหลังคาจากที่เค้าทำไว้พักข้างทางเดินเข้าไปในหมู่บ้าน เหลือแต่ผมกับไอโยอยู่2คนที่กระท่อม ส่วนน้องๆมันยอมเดินเล่นตากฝนกลับบ้าน ผมก็คุยกับไอโยไปเรื่อยเปื่อย เพราะว่าเราอยู่กันคนล่ะโรงเรียนกัน ผมก็เผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีผมก็เห็นไอโยมันกำลังดันไอนั่นของมัน อันเท่านิ้วก้อย มาที่ตูดผม ผมก็ถามมันกลับไป "เฮ้ยไอโย มึงจะทำอะไร" รู้มั้ยตอนนั้นผมเด็กมากกก ไม่รู้จริงๆ มันก็บอกผมว่า "เออไอขวัญ เมิงนอนไปเฉยๆเลยเงียบๆ"ไอโยบอกว่า "เมื่อคืนกูเห็นพ่อกับแม่เอากันว่ะ กูก็เลยอยากลองทำดู"
ผมก็นอนนิ่งๆไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลย จนมีคนผ่านมาเห็นแล้วตะโกนมาว่า "เฮ้ยพวกเมิงอัดถั่วดำกันเหรอ" ตอนนั้นทั้งผมและไอโยตกใจมาก ต่างคนต่างวิ่งกลับ้านของตนเอง ผมก็กลับไปถึงบ้านตอนเกือบจะห้าโมงแล้วล่ะ ผมก็เข้าไปอาบน้ำและก็ซักผ้าที่แช่แฟ้บเอาไว้ ตอนที่กำลังซักผ้าอยู่ดีๆ พ่อเลี้ยงก็เข้ามาจับตัวผม แล้วก็บอกว่า "มานี่เลย แม่เมิงหาตัวเมิงอยู่) ตอนนั้นผมก็ยังงงงอยู่ แม่ก็เดินมาพร้อมไม้หวาย พอผมเห็นเป็นไม้หวาย ผมก็เตรียมตัวจะวิ่งหนีแล้ว แต่ไม่ทันจะได้วิ่ง พ่อเลี้ยงล็อคตัวผมแล้วก็จับผมไปผูกชือที่ข้อมือทั้งสองแล้วไปแขวนไว้กับขื่อไม้ อธิบายไม่ถูกอ่ะ ใครเคยดูเรื่องนางทาสบ้าง ประมาณนั่นแหละ แม่ผมเป็นดุมากถึงมากที่สุด ผมก็กลัวท่านมากด้วย แม่ผมถามว่า"ไอขวัญ เมิงไปให้ไอโยอัดตูดเมิงเหรอ" กูถามว่าใช่มั้ย ผมก็พนักหน้าว่าใช่ จังหวะนั้นแหละ ผมโดนไม้หวายฟาดโดนที่ตัวจนนับครั้งไม่ถ้วน เออลืมบอกไปอย่างหนึง ผมโดนแก้ผ้าหมดเลยนะตอนที่โดนแม่เฆี่ยน หลังจากที่ผมโดนตีเสร็จ ผมก็ยังคงโดนล่ามอยู่ที่หน้าบ้านจนถึงเช้าอีกวันหนึง ข้าวคืนนั้นก็ไม่ได้กิน ส่วนไอโย เ่ทาที่ผมรู้ว่า มันเองก็โดนพ่อมันตี แต่ก็คงจะโดนไม่หนักเท่ากับผมม้าง ตอนเช้าเด็กๆแถวหมู่บ้ายก็เดินผ่านไปผ่านมาที่หน้าบ้านผม บางคนก็แซวว่า อยู่ดีๆไม่ชอบ เสือกอยากกินถั่วดำ เป็นไงล่ะ ดูไว้นะลูก ตอนนั้นปากผมแห้งมากกก น้ำก็ไม่ได้ดื่ม ยุงก็กัดทั้งคืน ก็เกือบจะเก้าโมงเช้ามั้ง เท่าที่ผมได้ยินนาฟิกามันดัง ทุกคนในบ้านตื่นมาไม่มีใครสนใจผมเลย เห็นผมเป็นตัวประหลาดด น้องสาวผมก็เอาผมไปล้อกับเพื่อน พี่ขวัญไปให้พี่โยอัดถั่วดำมา แม่เลยตีเพราะโมโหมากกก
ผมรู้สึกเจ็บและแสบแผลที่โดนตีจากไม้หวายมากก ไหนจะมีแมลงวันมาตอมที่แผลผมอีก ข้าวเย็น ข้าวเช้า น้ำก็ยังไม่ได้กินเลย จนมีป้าที่อยู่ข้างๆบ้าน ชื่อว่าป้าคิด เอาน้ำมาให้ผมดื่ม แล้วก็สอนผมว่า "วันหลังเอ็งก็อย่าไปทำอย่างงั้นงี้อีก แม่เอ็งไม่ชอบ" คับป้า ผมก็ตอบกลับไป
จนเวลาเกือบบ่ายกว่า พ่อเลี้ยงก็มาปลดเชือกที่ข้อมือผม แล้วบอกกลับผมว่า "ไปทำงานบ้านให้เรียบร้อยไป" ผมก็ก้มหน้าตอบกลับไปว่า "คับ" ผมก็เข้าไปซักผ้าที่ยังซักไม่เสร็จมาจากเมื่อวาน ซักผ้าไป ก็นั่งร้องไห้ไป แผลก็ใคตรแสบพอมาโดนกับน้ำแฟ้บเข้าไปอีก

เฮ้อออ เดี่ยวค่อยมาต่อให้นะคับ พอยิ่งนิกย้อนกลับไปแล้ว ก็เรื่องมันเศร้าอ่ะนะ อาจจะมีเศร้าอีกเรื่อยๆนะค้าบบ บอกไว้ก่อน เรืีองผมอาจจะดูน่าเบื่อนะ ดูมันยืดๆเยื้อยังไงไม่รู้ เขียนเรียบเรียงเรื่องไม่เป็นอ่ะ