นักรักหน้าหยก 5 ตอน น้ำตาผู้หวังดี (12/6/51)
ช่วงเวลาที่เลวร้ายนั้นมันมักจะยาวนานเสมอ บางครั้งมันอาจจะทำให้ใครบางคนเลือกที่จะทำสิ่งเลวร้ายที่สุด เพราะสถานการณ์แห่งความเลวร้ายนั้นชักนำไป จนชีวิตเขาคนนั้นได้เปลี่ยนไปในทางที่เลวร้ายตลอดกาล หากเปรียบเส้นทางชีวิตคนเรานั้นเป็นสีรุ้งทั้งเจ็ดสี และสมมุติเหตุการณ์หนึ่งขึ้นมาเป็นตัวแปร เช่นระหว่างคุณเลือกเรียนหมอกับเรียนวิดวะ ถ้าคุณเรียนหมอคุณจะพบเส้นทางสีเขียว มีแฟนเป็นอีกคนหนึ่ง มีฐานะตามที่เส้นทางสีเขียวกำหนด แต่ถ้าคุณเรียนวิดวะคุณก็จะเจอกับแฟนอีกบุคลิกหนึ่ง สังคมเพื่อนฝูงที่ทำงานอีกแบบหนึ่ง นั้นเพียงแค่ตัวเลือกเพียงสองตัวที่จะทำให้เราเป็นคนละคนกันได้ แต่ในทุกๆวันเราแต่ละคนเจอเหตุการณ์ที่ต่างกันไปและหลายๆตัวแปร ดังนั้นชีวิตเราจึงอยู่บนความไม่แน่นอนเสมอๆ
ช่วงต้นปี 2551 นี้ผมกับไอ้วิวเลือกที่จะทะเลาะกัน ด้วยเรื่องที่ผมก่อขึ้นบนความมักง่ายของผมเอง ความบาดหมางในครั้งนั้นมันทำให้เราสองคนรักกันยิ่งขึ้น ผมต้องขอบคุณอุปสรรคและขวากหนามชีวิตทุกๆอย่าง ที่ทำให้ผมแข็งแรงขึ้นทุกครั้งหลังจากเจอมัน ดังคำที่ปราชญ์กล่าวไว้ว่า มารมาบารมีเกิด
จำได้ว่าวันนั้นเป็นวันมหาสงกรานต์ ปีนี้มันร้อนกว่าทุกๆปี นอกจากร้อนแดดแล้วยังร้อนใจด้วย เหตุที่ทำให้ผมเป็นเช่นนี้เพราะ ก่อนหน้าวันสงกรานต์นั้นผมมีโอกาสได้เจอกับไอ้วิว และหนุ่มคนนั้นคนที่เคยเดินกับไอ้วิว(ผมเคยเห็น) คราวนี้มันมานั่งทานข้าวกันแบบไหล่กระทบไหล่ ผมงี้เห็นแล้วหน้าชาเลยครับ แทนที่มันทะเลาะกับผมแล้วมานั่งเครียด มานั่งคิดหาทางทำไงให้รักเรามันยั่งยืนเหมือนที่ผมกำลังทำ แต่นี่มันกลับมานั่งกินข้าวกับชู้ สบายใจซะมากมาย ทำให้ผมต้องมาทนทุกข์อยู่คนเดียว (แต่เมื่อมาคิดดูอีกที ตรงนี้มันก็สมควรเพราะผมก่อขึ้นมาก่อน) ทันทีที่ผมเห็น ผมตัดสินใจโทรหาไอ้วิวเลยครับ ประโยคแรกที่ถามคือ
วิวอยู่ไหนอ่ะ ปลายสายเงียบ ผมชักโกรธขึ้นมาทันที ตอนนั้นผมยืนหลบอยู่หลังเสาไฟ
ผมก็ถามต่อ วิวอยู่ไหนได้ยินมั๊ยเนี๊ยะ ตอนนั้นในน้ำเสียงเริ่มมีอารมณ์โกรธ
ไอ้วิวตอบมาว่า อยู่ข้างนอก มากินข้าว
ผมเลยรีบถามต่อ ไปกินกับใคร
ไอ้วิวมัน เงียบครับ ผมงี้ ลุ้นคำตอบสุดตัวว่ามันจะพูดยังไง ผมถือว่าตรงนี้คือบทพิสูจน์ว่ามันซื่อสัตย์กับผมแค่ไหน
แล้วมันก็บอกผมว่า ใครก็ได้ที่ไม่หลอกลวง (ดูมันตอบดิครับท่านผู้อ่าน ส้นตีนซะ)
ผมเลยถามแบบเค้นเสียงว่า ใครบอกมาดีๆดิ
ไอ้วิวเริ่มรับรู้ว่าผมยั๊วะ มันเลยพูดว่า รู้ไปทำไมบอกไปนายก็ไม่รู้จัก อีกอย่างนายเองก็ไม่มีวันเห็นหรอกว่าจะมีคนมานั่งกินข้าวกับเราจริงหรือเปล่า…….เอ้าไอ้นี่ทำยังกะนางเอก อีวิว ผมนึกหมั่นๆมันเหมือนกัน
ตอนนั้นไอ้วิวมันไม่รู้หรอกว่าผมเดินไปทางหลังมัน ผมยังคงชวนมันพูดไปเรื่อย ในใจนั้นตึกตักๆยังกะม้าร้อยตัวควบอยู่ ผมควบคุมอารมณ์ไว้ แบบว่าเหยียบไว้สุดตีนอ่ะครับ แล้วผมก้มหน้าลงไปที่ข้างหูมันแล้วพูดว่า กับชู้ใหม่ใช่ม่ะ เท่านั้นแหละครับไอ้วิวสำลักข้าวหน้าแดงเลยครับ (กร๊ากกก สม) ขณะที่ไอ้วิวดื่มน้ำอยู่นั้น ผมกระชากเสื้อไอ้หน้าอ่อนนั้น ชาวบ้านแถวนั้นเริ่มมองมากขึ้น ไอ้เด็กหน้าอ่อนนั้นยกมือไหว้ผม แหม สายตาที่มันมอง นี่ทำให้แข้งผมหลงเสน่ห์หน้ามันเลยครับ
สวัสดีครับพี่บอส เอ้า ไอ้นี่รู้จักกรูด้วย ผมงง
ผมก็นะ มันทักทายดีซะขนาดนั้น ก็ชักอ่อนลง
ไอ้หน้าอ่อนก็คงรู้ว่า มันกำลังจะโดนตีนเลย รีบแนะนำตัวเป็นการใหญ่ ผมเป็นลูกพี่ลูกน้องกับพี่วิวครับ ผมมาเรียนที่โรงเรียน…….ข้างมหาวิทยาลัยนี่เองครับ เพิ่งเข้า ม. 4 ครับ ส่วนไอ้วิวยังคงสำลักข้าวอยู่ ไอกระด๊อกกระแด๊ก อิๆ สม
ผมเริ่มได้สติและสัมผัสถึงสายตาสอดส่าย เพื่ออยากรู้ข้อมูล เพิ่มเติมและขยายต่อ แต่ผมเลือกที่จะตัดวงจรดังกล่าวที่ชาวบ้านกำลังก่อขึ้น ผมลากไอ้วิว และไอ้หน้าอ่อนทั้งสองขึ้นรถผม แล้วรีบขับออกมาจากร้านอาหาร ระหว่างขับรถอยู่นั้น ผมเริ่มที่จะบ่นและต่อว่าไอ้วิวเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ไอ้วิวมันไม่พูดอะไร มันยิ่งทำให้ผมยิ่งโกรธและมั่นใจว่า ทั้งสองคนนั้นเป็นคู่ขากันจริงๆ ไอ้วิวนี่มันร้ายกาจจริงๆผมนึก ผมขับรถมาจนถึงหอพักผม และพาสองคนนั้นขึ้นไปบนหอพัก (ตอนนั้นผมโง่มากเลยครับที่พามันทั้งสองไปห้อง เพราะถ้ามันเป็นชู้กันจริงๆ มันคงฆ่าผมได้สบาย)
เมื่อขึ้นมาบนหอพักผมกลับเป็นฝ่ายนั่งนิ่งเสียเองเพราะโกรธมาก ไอ้วิว เห็นผีบ้าออกจากผมแล้วเลยพูดขึ้น ประโยคแรกที่มันพูดคือเลิกบ้าแล้วใช่ม่ะ (แหม หวานจัง ประโยคแรกในรอบ 2-3เดือน) ไอ้หน้าอ่อนก็นั่งมองหน้าผมทีหน้าไอ้วิวที ผมงี้อยากต่อยหน้ามันมากครับ หน้ามันมีเสน่ห์ต่อตีนมากจริงๆ ไอ้นี่อ่ะ แล้วไอ้วิวก็ต่อว่าผมอีกหลายคำ และหันมาทางไอ้หน้าอ่อนแล้วพูดว่า
จอม เดี๋ยวจอมกลับบ้านไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะให้ลุงชีพมารับ หรือจอมจะกลับพร้อมพี่ (อืม ไอ้หน้าอ่อนนั้นมีชื่อเป็นของตัวเองแล้วครับ) แต่ถ้ากลับพร้อมพี่คงอีกสักครู่เพราะพี่จะปราบผีก่อนนะ
ไอ้เด็กจอมนั้นเลยพูดแบบเสือกๆขึ้นมาว่า พี่บอสนี่ผีเข้าหรือครับพี่วิว
ผมได้ยินงี้จี๊ดเลยครับ หันไปมองมันด้วยสายตาที่คิดว่าน่ากลัวที่สุด
ดีๆ จอมอยากดูการปราบผีครับ (ผมนึกไอ้เด็กเปรต นี่กูอยากเห็นหน้าแม่มรึงจริง)
ไอ้น้องอ่ะกลับไปก่อนเลย พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนอีก ผมบอกมัน เชิงไล่ๆ
แต่เด็กกลับตอกกลับมา ผมเพิ่งได้ที่เรียนเองครับ อีกอย่างโรงเรียนยังไม่เปิดเรียนครับ
(ผมมานึกทีหลังก็จริงแฮะ นี่มันเมษานะ) ผมหน้าแตกเลยครับ แต่ที่ยิ่งกว่านั้น ไอ้เด็กจอมมันพูดต่อว่า
พี่วิวกับพี่บอสนี่ทำเหมือนเป็นแฟนกันเลย อิๆๆๆ มันหัวเราะร่าเริง
ไอ้เด็กจอมนี่เล่นเอาไอ้วิว หน้าซีด และผมเองก็เลิกโกรธไอ้วิว กลับมามีอารมณ์อยากฆ่าเด็กแทน แต่ถ้ามองดูดีๆเด็กนี้มันใสมากนะครับ เพราะมันพูดอะไรแบบโง่ๆ ตลอด อีกอย่างหน้าตามันก็ นะ น่ารักดีอยู่ ผิวขาวเหลืองๆ หน้าเนียนมากๆ คิ้วหนาๆสั้นๆ หน้าตี๋ ผมรองทรงชี้ตั้ง ใส่แว่นตาหนานิดหน่อย ปากบางแดงเรียวงาม สูง 170 ขานี้แน่นมาก มีขนอ่อนขึ้นปกคลุมขา (หุๆๆหื่นไม่เลิก)
ไอ้วิวรีบเปลี่ยนประเด็นก่อนที่ญาติมันจะรู้ถึงความสัมพันธ์เรา โดยบอกว่า จอมตะกี้ทานข้าวอิ่มมั๊ยครับ
มันตอบทันทีว่า ไม่อิ่มครับ พร้อมกับยิ้มมาทางผม (ดูมัน)
ไอ้วิวเลยได้โอกาส ชวนผมไปซื้อขนมให้มันกินต่อ ระหว่างนั่งรถไปซื้อขนมนั้น ไอ้วิวสวดอภิธรรมผมซะพร้อมเผาเลยครับ
ทีหลังอย่าทำอะไรบ้าๆแบบนั้นได้ม่ะ รู้จักอายบ้างม่ะ อาย อ่ะ อาย วันไหนความลับแตกแล้วซวยแน่ จากหมอเป็นหมาแน่ --- ผมกลัวมันกัดคอผมจัง
ผมได้แต่ยอมรับความผิดคราวนั้นแต่โดยดี ผมยอมรับว่าใจร้อนไปจริงๆ ก้อแหมนะ ของๆใครของใครก็หวง ระหว่างที่ผมสงบลงนั้น ไอ้วิวมันก็ถือโอกาส แนะนำข้อมูลไอ้เด็กจอมนั้นว่า เป็นเด็กเชียงใหม่ ครอบครัวมันอยู่เชียงใหม่ พ่อมันกับพ่อไอ้วิวเป็นพี่กับน้องกันแท้ๆ แต่กำลังจะย้ายมาอยู่หาดใหญ่ ตอนเดือนมิถุนานี้ น้องเค้าเลยลงมาก่อน เพื่อหาที่เรียน และตอนนี้ป้าละม้ายแม่ไอ้วิวเลยให้ไอ้วิวพาไอ้เด็กจอมนี้มารู้จักที่ที่หาดใหญ่ก่อน อีกอย่างไอ้เด็กนี่มันนิสัยแปลกๆด้วยเลย พามันมารู้จักสังคมบ้าง แต่ไอ้นี่นะ 4.00 ตลอดตั้งแต่เรียน ม.1 มาแล้ว ผมเลยรู้จักเด็กนี้มากขึ้นและได้เข้าใจว่าไอ้วิวมันยังคงรักผมอยู่เหมือนเดิม
กลับมาถึงห้องผมกับไอ้วิวอารมณ์ดีขึ้น ความรู้สึกเดิมๆเลยกลับมา แต่เมื่อเปิดประตูห้อง ไอ้เด็กจอมมันแอบเปิดคอมและดูหนังโป๊ในเครื่องอยู่ ผมงี้แทบบ้า ไม่รู้มันเห็นข้อมูลอื่นๆบ้างหรือยัง