นักรักหน้าหยก ตอน 7 เดินไปกับฉัน
ความรัก คำนี้มีคนหลายคนที่จะนิยามมัน แต่ก็ไม่เคยมีใครที่จะนิยามมันได้ครอบคลุม และถูกต้อง เพราะรักคือเรื่องของใจ ที่พลิ้วไหวไปตามสิ่งต่างๆที่กระทบมัน ท้ายที่สุดจะคงอยู่หรือเลิกราไปก็อยู่ที่เจ้าของใจจะตัดสินใจเองหลายคนบอกว่ารักคือสิ่งที่ดี รักพ่อ รักแม่ รักเพื่อน รักแฟนล้วนแล้วแต่ดีทั้งสิ้น แล้วถ้าชายจะรักชายล่ะ มันไม่ดีตรงไหน ในเมื่อนั้นมันก็คือความรัก ความรักที่โอกาสเกิดขึ้นได้น้อยแต่มันก็เกิดขึ้นได้ระหว่างชายสองคน นี้สิคือสิ่งที่ต้องเรียกว่ารักมหัศจรรย์
ในสมัยกรีกก่อนคริสตศาสนารุ่งเรือง เรื่องชายรักชายนั้นได้เกิดขึ้นแล้วในสมัยนั้น เพียงแต่เป็นการรักระหว่างครูกับศิษย์ มีการร่วมเพศกันเพื่อที่จะถ่ายทอดความรู้ระดับจิตวิญญาณกัน คนที่ดังในรุ่นๆนั้นก็คือ พระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราช(ผมชอบเป็นส่วนตัวครับ) และคนที่มากความสามารถอีกหลายๆคนที่เป็นพวกรักร่วมเพศ
รักร่วมเพศนี้บางศาสนาบอกว่านี้คือพวกสามาน พวกนอกรีต แต่ในทัศนคติผมคือ เป็นกลไกธรรมชาติเองที่จะควบคุมประชากรโลกให้พอเหมาะพอดี โดยให้อัตราการเกิดน้อยลง และคนที่มีอยู่ก็เป็นคนที่สติปัญญาล้ำเลิศ และบางคนอาจมีแนวความคิดสร้างสรรค์อีกต่างหาก ส่วนพวกสามานคือพวกที่ชอบตีตราว่าคนนั้นคนนี้บาปตะหากครับ อาจเพราะผมเป็นรักร่วมเพศด้วยมั้งผมจึงมองไม่เห็นมุมที่คนเหล่านั้นมอง แต่อย่างไรผมก็ไม่เคยคิดที่จะอยากมอง เพราะเป็นอย่างนี้ผมก็รู้สึกดีแล้ว อีกอย่างผมก็ไม่ใช่พวกไร้ความสามารถที่จะไม่สามารถมีลูกได้
ตอนนี้ผมกับน้องแตงนั้นได้ตกลงปลงใจรักกันแล้วครับ หลังจากที่น้องแตงไปทานข้าวที่บ้านผมวันนั้น แม่ผมไปเล่าให้แม่ไอ้วิวฟัง ผู้ใหญ่ทั้งสองคนดูเหมือนมีท่าทีผ่อนคลายลงไปเกือบหมดเกี่ยวกับเรื่องความสัมพันธ์ของเรา เพราะท่านอาจคิดว่าถ้าชอบผู้หญิงได้นี้คือไม่เป็นเกย์แล้ว แต่จริงๆไม่ใช่เลยครับ ผมยังโด่ได้เรยเมื่อเจอไม้ตายของไอ้วิว
แล้ววันหนึ่งไอ้วิวก็รู้เรื่องผมพาน้องแตงกลับบ้านตอนที่มันไม่อยู่จนได้ ซึ่งคนที่เล่ามันก็คือป้าละม้ายเอง แต่ผมไม่โทษป้าละม้ายหรอกครับ เพราะป้าละม้ายเองก็รับการส่งเวรต่อจากแม่ผมอีกทีอย่างที่บอกไว้ในตอนแรก แต่ดูเหมือนไอ้วิวจะทำใจได้แล้ว มันไม่แสดงท่าทีว่าโกรธหรือรู้สึกอย่างไรกับเรื่องนี้เลย ผมเลยแซวมันเล่นๆว่า ก็ไม่ดีหรอจะได้มีกันสามคนผัวเมีย ไอ้วิวหันมามองผมด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรแล้วก็ผ่านไป
ผมเองในช่วงนี้ต้องสลับช่วงเวลาให้เพียงพอกับทั้งเรื่องเรียน ไอ้วิว และน้องแตง ครับ ตอนแรกก็วุ่นๆหรอก แต่พักหลังนี้เริ่มลงตัวมากขึ้น สิ่งที่ผมกลัวมากสุดคือกลัวว่าทั้งไอ้วิวและน้องแตงมาเจอกัน แล้วมันจะเกิดอะไร อึ๋ย ไม่อยากคิด
เคยได้ยินแต่ในหนังในละครว่ารถไฟชนกันนั้นมันน่ากลัวอย่างนั้นอย่างนี้ แต่กับผมไม่เลยครับ มันไม่มีวันได้เกิดขึ้นเพราะตอนนี้ผมจัดสรรเวลาเรียนและเวลาส่วนตัวให้ย่อยเล็กลงเป็นวินาทีอีกเพื่อจะได้มีเวลาให้ทั้งน้องแตงและไอ้วิว เกือบเดือนกว่าอะไรๆจึงจะลงตัว แต่เมื่อเริ่มจะลงตัวปัญหาก็เสือกเกิดอีก เมื่อน้องแตงเธอได้ฟังเพื่อนปากบอนบอกมาว่า ผมกับไอ้วิวเป็นเกย์ เรื่องนี้ทำให้น้องแตงหวั่นไหวเลยทีเดียวแล้วเหตุการณ์ณ์สนับสนุนก็ดันมาประจักษ์ต่อหน้าเธอเข้าครั้งหนึ่ง
เรื่องนี้มันเกิดที่ห้างดังแห่งหนึ่ง หลังจากดูหนังจบ เราทั้ง2 ก็ออกมาจากโรงหนัง แล้วมีเกย์คนหนึ่งเดินตามผมมาด้วย เรียกเกย์อาจไม่ถูกทีเดียว ต้องเรียกว่ากระเทยแต่งชายจึงจะถูก มันช่างตามจริงๆครับ ทั้งๆที่เห็นผมแล้วว่ามากับแฟน เล่นเอาน้องแตงสงสัย แล้วพี่แกคงอดใจไม่ไหว เลยเข้ามาประเหลาะผมตอนที่เข้าไปเลือกหนังสือกันในร้านหนังสือ ตอนนั้นผมกับน้องแตงเลือกหนังสือกันคนละล็อค ผมพยายามเดินเลี่ยงออกมา แต่ก็ไม่ทันพ้น พี่นั้นคว้ามือผมไว้ ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันที่น้องแตงเดินมาหาผมเพื่อที่จะชวนกลับ น้องแตงเห็นเหตุการณ์นั้น เธอถึงกับเบือนหน้าหนี ซึ่งถ้าจะพูดกันจริงๆผมคิดว่านั้นมันเล็กน้อย ไม่น่าที่จะมาคิดมากหรือโกรธเอาง่ายๆ ผมเห็นท่าไม่ดีเลยรีบสลัดมือไอ้พี่นั้นออกแล้วรีบเดินตามน้องแตงไป โดยไม่หันไปมองข้างหลังอีก
เธอโบกตุ๊กๆ เพื่อจะกลับหอพัก ตุ๊กๆขับมาจอดเทียบแต่น้องแตงไม่ทันขึ้นรถ ผมดึงเธอไว้ก่อนแล้วก็ลากเธอเดินไปที่รถ ข้างหลังได้ยินเสียงตุ๊กๆมันสรรเสริญพระคุณบิดามารดาผม นี่ถ้าไม่มีน้องแตงเป็นภาระ เรื่องผมกับตุ๊กๆคงอีกยาว บนรถผมเซ็งมากที่ต้องมาง้องอนกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง(แต่นึกอีกทีมันก็เป็นสินะเพราะผมมันก็เกย์จริงๆนี่หว่า) ก่อนที่ผมจะเริ่มพูดอะไรน้องแตง ก็ระบายความรู้สึกตนเองออกมาก่อน
แตงใจร้อนเองค่ะ ขอโทษนะค่ะ
ผมได้แต่จ้องหน้า และสนใจจะฟังเธอต่อ
บ้าจริง แค่เรื่องนิดเดียว ทำให้พี่บอสต้องมาโดนตุ๊กๆว่าเอาได้
ไม่เป็นไร แตงเข้าใจพี่ พี่ก็ดีใจแล้ว ผมพูดออกมาอย่างขัดกับความรู้สึก
วันนั้นตกลงว่าไม่รู้อะไรมันสั่งใจน้องแตงให้เปลี่ยนความคิดได้อย่างไม่น่าเชื่อ ซึ่งถ้าดูจากเค้าเรื่องแล้วน่าจะไม่จบแค่นั้น หลังจากเคลียร์ใจเสร็จผมก็จัดการพาเธอไปทานข้าว แล้วก็ไปส่งที่หอพัก กลับมาที่หอก็เจอไอ้วิวนั่งสอนการบ้านเจ้าจอม น้องฟ๋ง น้องตั้ง ผมยิ้มให้เด็กๆแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำแล้วจึงออกมาแจมนิดหน่อย ผมกับไอ้วิวสอนไปสอนมา ดันมาเถียงกันเองเรื่องตารางธาตุ เด็กๆนั่งหัวเราะกันใหญ่ สรุปผมแพ้ครับ อิๆๆๆ ก็คนมันเรียนมานานแล้วนี่นา
เสร็จจากทำการบ้าน ไอ้วิวออกไปซื้อของกินกับน้องตั้งทิ้งผมกับเจ้าจอมและน้องฟ๋งไว้ที่หอ ระหว่างคอยไอ้วิวนั้น เจ้าจอมตัวดีมันขายเพื่อนมันให้ผมฟังว่าพวกนี้ว่าวยังไม่เป็นเลย ต้องให้มันสอนให้ แต่หลังจากนั้น เจ้าจอมบอกว่ามันเข้าห้องน้ำไม่ได้เลยเพราะห้องน้ำลื่น กลัวล้มลงหัวฟาด พูดจบเจ้าจอมหัวเราะใหญ่ เล่นเอาน้องฟ๋งเพื่อนเมตมันหน้าแดงกึ่งอายกึ่งแค้นเจ้าจอม ตอนแรกผมงง เพิ่งมาเข้าใจเอาตอนที่น้องฟ๋งอายนี่แหละ ผมได้แต่หัวเราะตามเจ้าจอมไป ผมสังเกตอะไรบางอย่างว่าเจ้าจอมมันเปลี่ยนไปจากวันแรกที่เจอจริงๆ ตอนนี้ดูมันรับรู้เรื่องราวที่แท้จริงของสังคมมากขึ้น และทันคนมากขึ้นด้วย ที่สำคัญกว่านั้นมันดูแล้วหล่อวันหล่อคืน คล้ายๆไอ้วิวตอน ม.4เลยครับมองแล้วน่ารักดี
เพราะโลกใบนี้มันยังไม่หยุดหมุน คนบนโลกใบนี้จึงยังไม่คงไว้ซึ่งความเป็นอดีต มีแต่จะเปลี่ยนหมุนไปตามวันเวลา จากเด็ก โตเป็นผู้ใหญ่และตายไปในที่สุดนี่คือแก่นแท้อีกข้อหนึ่งของพระพุทธศาสนาที่ผมคิดว่าเป็นความจริงเมื่อได้พิจารณาตามอย่างถี่ถ้วน และถือเอามาเป็นสาระในการเทียบเคียงกับคนใกล้ตัว จากเด็กหน้าใส หรือไอ้หน้าหล่อที่เพื่อนคนอื่นๆเคยเรียกให้ไอ้วิวอายเล่นๆตอนเรียน ม. ปลาย ตอนนี้ผมได้เห็นอีกมุมที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนครับ มันเป็นเหมือนหนังฮ่องกงอ่ะครับ (บางคนอาจไม่ทันยุคที่หนังฮ่องกงรุ่งเรือง)
ปลายเดือนกรกฎาคมที่แล้วนั้น เรา5 คน( ผม ไอ้วิว เจ้าจอม น้องตั้ง น้องฟ๋ง) มีโอกาสไปเที่ยวน้ำตกโตนงาช้าง ซึ่งห่างออกไปจากเมืองหาดใหญ่นิดหน่อย ตอนแรกก็ตระเตรียมตัวกันเป็นอย่างดี ตั้งใจจะออกกันไปแต่เช้า เพื่อจะสูดอากาศสดชื่นๆจากน้ำตก แต่ดันตื่นเอาตอน 11.00น.แล้ว (ก็เมื่อคืนรุนแรงไปหน่อย อิๆ) เมื่อตื่นขึ้นมาผมก็วิ่งไปเรียกห้องเด็กๆให้ลุกขึ้น หวังใจว่าพวกนั้นคงตื่นสายเหมือนกัน แต่เมือประตูเปิดออกผมก็เห็นหน้าใสๆของน้องตั้ง และข้างในมีหน้าเน่า อย่างอารมณ์เสียของเจ้าจอมที่พร้อมจะส่งกลิ่นออกมา
ผมไปเรียกตั้งหลายครั้งแล้วไม่ยอมตื่นเลย เจ้าจอมพูดอย่างน่าถีบ
ผมมองสำรวจในห้อง เห็นเด็กๆเตรียมของพร้อมสรรพ โดยที่ไม่อยากใส่ใจเจ้าจอม
อ่ะ โอเคๆ คอยพี่แป๊บเดียว
ผมเดินมาที่ห้องเห็นไอ้วิวกำลังยัดผ้าขนหนูลงในกระเป๋าสะพายข้าง
ไปได้แล้วเตรียมให้เสร็จแล้ว ไอ้วิว โบกมือให้ออกไปจากห้อง
ยังไม่อาบน้ำเลย ฟันก็ยังไม่แปรง ผมร้องเตือนความจำมัน
ไอ้วิวเดินมาผลักที่อกผม แหม มันทำให้ผมรู้สึกวาบขึ้นมาในทรวงอกเลยครับ แต่เหมือนไอ้วิวจะรู้ทันผม มันเคาะหัวผม
ไปอาบน้ำที่น้ำตกนั้นแหละ ไปเหอะๆ
สรุปว่าผมนั่งบูดเคียงข้างไอ้วิว ไปทั้งผมเผ้ารุงรัง พูดกันก็ไม่มองหน้า ไม่ได้โกรธกันหรอกครับ แต่กลัวอีกฝ่ายเหม็นปาก อิๆ ส่วนข้างหลังเฮฮาใหญ่ ผมมองทางกระจกเห็นน้องฟ๋งกำลังโดน 2 คนนั้นรุมโขกหัว