เย็นวันนั้นหลังจากที่ย้ายไอ้หมอวิวของพยาบาลสาวๆที่ตึกนั้นรียบร้อยแล้ว เจ้าจอมเลิกเรียนก็มาถึงพอดี ผมสังเกตเห็นว่าเจ้าจอมเมื่อเห็นไอ้วิวครั้งแรกมันถึงกับน้ำตาคลอในแววตานั้นสื่อให้เห็นถึงการขอโทษครั้งใหญ่ ไอ้วิวเหมือนจะรู้ใจเจ้าจอม ได้แต่ยิ้มเหมือนกับรอยยิ้มของป้าละม้ายให้เจ้าจอม ก่อนเรื่องนี้จะลงท้ายด้วยน้ำตาและเน่าอย่างหนังไทยให้เตียงข้างๆซึ่งตามนั้น ผมตัดสินใจลากเจ้าจอมออกไปก่อนโดยให้เหตุผลกับไอ้วิวและผู้ใหญ่ว่าเจ้าจอมยังไม่ได้เตรียมของที่จะไปทดลองชีวะพรุ่งนี้เลย ผมจึงต้องพามันไปหาซื้อ
ในรถขณะที่เจ้าจอมพรั่งพรูความดีใจนั้น น้องแตงก็โทรมาหาผมพอดี วางสายจากน้องแตง ผมก็ต้องขับรถกลับไปรับเธออีกคน เย็นวันนั้นเป็นวันที่ผมรู้สึกว่าโลกนี้มันช่างสดใสและน่าอยู่จริงๆ มันเป็นความรู้สึกกรุ่มกริ่ม เหมือนผมชนะอะไรบางอย่างที่มันใหญ่โตมากมาย ขณะที่นั่งทานข้าวอยู่นั้น น้องแตงยังอดสงสัยไม่ได้เลย ส่วนเจ้าจอมนั้นหัวเราะผมใหญ่ เพราะผมเหมือนคนเพ้อล่องลอย เมื่อผมได้สติคืนมาเรา3 คนก็หัวเราะกันใหญ่
พี่หมอวิวเป็นไงบ้างอะค่ะพี่บอส แตงไม่ได้ไปเยี่ยมหลายวัน
ออ พี่วิวหายแล้วครับ เจ้าจอมเสือกขึ้นมา
ก่อนที่จะตอบน้องแตง ผมเคาะหัวมันด้วยศอกทีหนึ่ง แล้วตอบน้องแตงว่า ออกจากไอซียูแล้ว ตอนนี้มาอยู่อายุรกรรมชายแล้วครับ
น้องแตงยิ้มชวนสงสัย ผมเลยอดถามไม่ได้ว่ายิ้มทำไม และคำตอบที่ได้คือพรุ่งนี้น้องแตงจะขึ้นฝึกปฎิบัติงานที่นั้นพอดี ผมเลยบอกว่าผมฝากดูเพื่อนผมด้วยแล้วกัน น้องแตงรีบปฎิเสธทันทีว่า แตงคงทำอะไรได้ไม่มากหรอกค่ะ เพราะแตงเป็นแค่นักศึกษาพยาบาล ไม่ใช่พยาบาลวิชาชีพอย่างพี่ๆเขา
หลังจากทานข้าวเสร็จ ผมชวนน้องแตงไปนั่งเล่นที่ห้องผมก่อน แต่น้องแตงมีท่าทีอึดอัด ผมจึงขยั้นขยอต่อว่า ไม่ได้มีแค่ผมกับน้องแตง แต่มีเจ้าจอมนั่งด้วยอีกคน แต่ดูเธอก็ไม่ยอม ผมเลยต้องขับรถเข้ามหาลัยอีกครั้งเพื่อไปส่งเธอที่หอ และกลับมาที่หอพักกับเจ้าจอม คืนนั้นหลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จ ผมนั่งอ่านหนังสือเพลินๆอยู่ เจ้าจอมก็มาเคาะห้องผม เปิดประตูก็เห็นเด็กๆทั้ง3 คนหอบผ้าห่มหมอนมาพรุงพรัง ก่อนที่ผมจะถามว่าทำไม น้องตั้งก็บอกผมอย่างเอ๋อๆว่า
เจ้าจอมมันบอกว่ามีผีตามมันจากโรงพยาบาลด้วย พวกผมจึงกลัวไม่กล้านอนห้อง
ผมหันไปมองไอ้ต้นเหตุ แต่มันกลับหันหน้าหนี ในใจก็นึกว่าดีเหมือนกันเด็กๆมานอนเป็นเพื่อนไม่เหงา จึงให้อภัยเจ้าจอมมัน
หลังจากตกลงกันได้ว่าใครจะนอนพื้น นอนเตียงนั้นก็เล่นเอาผมง่วงมากแล้ว คืนนั้นผมนอนบนเตียงกับน้องฟ๋ง ส่วนไอ้ต้นเหตุกับน้องตั้งผู้รับกรรมนั้นนอนบนพื้นห้อง คืนนี้ผมรู้สึกว่าผมอยากนอนให้หลับเต็มที่โดยเรื่องกังวลต่างๆนั้นมันแทบจะหมดไปเมื่อไอ้วิวย้ายออกจากไอซียู ก่อนหลับสนิทผมได้กลิ่นแป้งเด็กจากซอกคอน้องฟ๋ง เล่นเอาผมหวั่นไหวได้ทีเดียว ผมแอบลืมตามองน้องเค้าผ่านแสงสลัวๆในห้องเห็นเด็กชายหน้าใส นอนหลับสนิท ในใจนึกอยากแอบหอมแก้มสักฟอดใหญ่ แต่อีกใจมันห้ามไว้ว่าเก็บไว้ให้ไอ้วิวดีกว่า
ตื่นมาตอนเช้าผมรู้สึกสดชื่นเป็นพิเศษ พวกเด็กๆกลับห้องหมดแล้ว ผมเองก็ต้องรีบแต่งตัวเพื่อไปส่งงานที่คณะ เสร็จจากที่คณะผมก็เดินไปเยี่ยมไอ้วิวที่โรงพยาบาลที่นั้นผมเจอทุกคนครบเลยทั้งพ่อ แม่ ป้าละม้าย ลุงชีพ และยังมีน้องแตงในชุดนักศึกษาพยาบาลและอาจารย์พยาบาลยืนข้างๆด้วย ผมยิ้มทักทายทุกคนอย่างอารมณ์ดี ผมสังเกตเห็นไอ้วิวหน้าตาสดชื่นขึ้นมาก ท่ามกลางบรรยากาศแห่งการชื่นชมและดีใจของครอบครัวไอ้วิวนั้น อาจารย์พยาบาลท่านนั้นก็พูดขึ้นว่า
ดิชั้นก็ขออนุญาตเอาเคส คุญอรรณพเป็นกรณีศึกษาของนักศึกษานะค่ะ
ยินดีค่ะเพื่อการศึกษาของนักเรียนพยาบาล ป้าละม้ายอนุญาต ให้น้องแตงซึ่งเป็นคนทำกรณีศึกษานี้นำเรื่องไอ้วิวเข้าอภิปรายทางวิชาการของรายวิชาฝึกปฏิบัติการพยาบาลผู้ใหญ่และผู้สูงอายุ
เป็นอันว่าเที่ยงวันนั้น ผมและไอ้วิวนั่งให้ข้อมูลเกี่ยวกับความเจ็บป่วยตามที่น้องแตงซักประวัติ ขณะที่เราพูดคุยกันนั้นผมรู้สึกโล่งใจยังไงไม่ทราบ อาจเป็นเพราะ ไอ้วิว น้องแตง และผมเข้ากันได้ดีอย่างเหนือความคาดหมายของผม ซึ่งเรื่องนี้ผมเป็นกังวลมาตลอด ถึงตอนนี้อาจสรุปได้ง่ายๆว่าแฟนผมทั้ง2คนต่างสมัครสมานสามัคคีกันดีจัง อดเป็นปลื้มไม่ได้ อิๆๆ ตอนบ่ายอาจารย์หมอ อนุญาตให้ไอ้วิวเข้าพักฟื้นในห้องพิเศษได้ อาจารย์บอกว่ารอให้ยาฆ่าเชื้อครบก่อนจึงจะกลับบ้านได้ ซึ่งเมื่อคิดเป็นเวลาแล้วก็ประมาณ 5 วัน ก่อนที่ไอ้วิวจะย้ายเข้าห้องพิเศษนั้นน้องแตงขออนุญาตป้าละม้ายไปเก็บข้อมูลไอ้วิวต่อที่ตึกห้องพิเศษ ฝ่ายป้าละม้ายก็ไม่มีปัญหา ผมล่ะโล่งใจแทนน้องแตง
เย็นวันนั้นหลังจากที่ผมกลับจากเยี่ยมไอ้วิว ผมก็พาน้องแตงไปทานข้าวต่อ ขณะขับรถไปรับน้องแตงนั้นในใจผมนึกกลัวว่าน้องแตงอาจจับติดว่าผมเป็นคู่ขากับไอ้วิวก็ได้ แต่อีกความคิดหนึ่งปลอบใจผมว่า เป็นไปไม่ได้หรอกน้องแตงไม่ใช่คนหาเรื่องขนาดนั้นอีกอย่างน้องแตงก็เห็นว่าครอบครัวเราทั้ง2 สนิทกันออกอย่างงั้น ฉะนั้นจึงไม่มีทางไหนที่น้องแตงจะคิดเรื่องเกย์ได้นา
ที่ร้านข้าวแกงเปิดใหม่เลยประตู108 ของมหาลัยไปหน่อยที่นั้นมีเด็กมหาลัยมาทานข้าวเต็มไปหมด อาจเพราะรสชาติอาหารที่อร่อยเป็นพิเศษ ที่นี่ทำให้ผมได้เจอน้องเฟิร์นแฟนเก่าผมครั้งที่เรียน ม.ปลาย เธอมากับไอ้หนุ่มหน้าโหดคนหนึ่ง และอุ้มเด็กเล็กๆมาอีกคน ผมสบตากับเธอครู่หนึ่ง เธอก็หลบหน้าผมไปและบอกไอ้หน้าโหดนั้นว่า ไปซื้อนมให้ลูกก่อนดีกว่าเดี๋ยวร้านจะปิดซะก่อน แต่ไอ้หน้าโหดนั้นไม่ประสีประสาสนใจคำพูดเธอสักเท่าไหร่ จนน้องเฟิร์นต้องตีหลังมัน ต่อมความรับผิดชอบมันจึงจะทำงาน
ภาพนั้นมันติดตาผม มาถึงห้องทำให้ผมอดคิดถึงครั้งรักครั้งแรกของผมกับเธอไม่ได้ ผมรู้สึกเป็นห่วงเธอขึ้นมาจับใจ ว่าผู้หญิงน่ารักๆอย่างเธอนั้นควรจะได้เรียนหนังสือและแต่งงานกับคนดีๆไป แต่เธอต้องมาอยู่กับไอ้โจรนั้น แต่ก็นะชีวิตใครใครก็เลือกเอาเอง คิดเรื่องนี้อยู่เพลินๆ น้องฟ๋งก็เปิดประตูเข้ามาในห้อง และบอกผมว่า อยากไปเยี่ยมไอ้วิวกัน ขณะนั้นผมเหลือบไปเห็นเจ้าจอมมันถือตะกร้านมตราหมีสีฟ้าในมือ และทำหน้าส้นตีนให้ผมสงสารช่วยไปส่งมัน ผมก็อดใจอ่อนไม่ได้ ที่จะไปส่ง
เราเดินเล่นหัวกันมาจนถึงห้องไอ้วิว เจ้าจอมเปิดประตูเข้าไปโดยไม่ได้เคาะประตู เล่นเอาป้าละม้ายตกใจ ส่วนลุงชีพนั้นนั่งดูทีวีสบายอารมณ์ ไม่ได้สนใจ เจ้าจอมเลยโดนป้าละม้ายและไอ้วิวเล่นงานอีกรอบ ผมได้แต่หัวเราะ แต่เจ้าจอมก็ไม่ได้สนใจที่ไอ้วิวหรือป้าละม้ายพูด แถมยังกระโดดขึ้นเตียงที่ไอ้วิวนอนอยู่จนเกือบชนเสาน้ำเกลือล้ม ตอนนี้เจ้าจอมดูเหมือนเด็กขึ้นมาอีกครั้ง(มันน่ารักดีนะผมว่า)
พี่วิว นี้ของฝากจากพวกเรา น้องฟ๋งยื่นของให้ไอ้วิว
ขอบใจ นี่เก็บเงินค่าขนมมากี่สัปดาห์ล่ะ ไม่ต้องลำบากซื้อมาก็ได้ เสียงไอ้วิวยังคงแหบๆอยู่บ้าง
เปล่าเลยพี่ จอมมันออกเงินให้ ส่วนพวกผมนั้นแค่ไปซื้อมา และนำมาให้พี่ แบบว่าจอมมันไม่กล้ายื่นให้พี่อ่ะ น้องตั้งขายเจ้าจอมให้พวกเราฟังต่อหน้ามัน เล่นเอาเจ้าจอมเค้นยิ้มออกมาแบบอายๆ
ไอ้วิวหันหน้าไปมองเจ้าจอม แบบสงสัยว่าทำไมไม่ยอมยื่นให้เอง
เล่นเอาเจ้าจอมร้องไห้ออกมา และกอดไอ้วิว
พี่วิวจอมขอโทษที่ทำให้พี่วิวต้องไม่สบาย อือๆๆๆๆๆ
ผมล่ะ งง กับความรู้สึกของเจ้าจอมจริงๆ จะหวั่นไหวก็เล่นเอาง่ายๆ จะเข้มแข็งก็แข็งเอาดื้อๆ
เมื่อเจ้าจอมร้องไห้ เล่นเอาป้าละม้ายและไอ้วิวร้องไห้ออกมาเช่นกัน ส่วนผมนั้นตาชื้นตาแฉะกับเขาด้วย แต่ก่อนที่บรรยากาศจะถึงขีดสุด ลุงชีพพูดตัดบทมาว่า
แล้วจอมกับเพื่อนๆกินข้าวกันยังอ่ะลูก
ยังเลยครับ เจ้าจอมพูดทั้งน้ำตา
งั้นเดี๋ยวไปกินกับลุงนะ ไปล้างหน้าล้างตาซะ
ลุงชีพพาเด็กๆและป้าละม้ายออกไปทานข้าว ทิ้งให้ผมอยู่กับไอ้วิวที่ห้อง จากวันที่ไอ้วิวไม่สบายจนถึงวันนี้ก็เกือบ 2 สัปดาห์แล้วที่ผมกับมันไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ตอนนี้ผมได้มีโอกาสอยู่กับมันอีกครั้ง ผมจึงถือโอกาสนี้ จะบอกความในใจให้มันฟัง เมื่อเห็นว่าบรรยากาศปลอดคนแล้วผมจึงลุกขึ้นไปนั่งบนเตียงใกล้ๆมันและจับมือมันไว้แน่น ไอ้วิวจ้องตาผมแต่ในตามันยังคงอ่อนแรงอยู่
นายรู้ม่ะเราแทบบ้าเลยตอนที่นายเข้าไอซียู ผมพูดแบบไม่สบตามัน
หรอ เสียงมันพูดอย่างสนใจ
อืม ไม่รู้ดิ เราคิดว่าถ้านายเป็นอะไรไปเราคงอยู่ต่อไปไม่ได้ด้วยอ่ะ
ดูหนังเยอะไป ไอ้วิวพูดแก้เลี่ยน
จริงๆนะเว้ย เราเข้าใจความรู้สึกนายแล้วล่ะ ผมพยายามทำให้หวานอีกครั้ง
อืม เพิ่งเข้าใจเนอะ มันหาเรื่องได้เรื่อย
นี้แน๊ะ ไม่ยอมหวานดีนัก ผมพูดจบก็จู่โจมหอมแก้มมัน ไอ้วิวหลบทัน ปากผมจึงไปโดนเอาคางมัน เล่นเอาเรา2 คนหัวเราะออกมาพร้อมกัน แต่ก่อนที่อะไรจะเลยเถิดนั้น ผู้ช่วยพยาบาลเข้ามาวัดไข้พอดี
คุณอรรณพยังคงมีไข้อยู่ค่ะ เดี๋ยวจะเช็ดตัวให้นะค่ะ เสียงผู้ช่วยพยาบาลพูดอย่างหวานหยด
ไม่เป็นไรครับผมเช็ดเองได้ ขอบคุณครับ ไอ้วิวรีบปฏิเสธ
ผู้ช่วยพยาบาลพยักหน้ารับทราบ และออกไป ผมจึงหันมาถามมันว่า
เช็ดเองได้หรอ
โป๊ก ไอ้วิวเคาะหัวผม และบอกว่า
จะเช็ดได้ไง แรงจะถีบนายยังไม่มีเลย
แหมไอ้นี่ปากดี ผมนึก
อ่ะ เราเช็ดให้ก็ได้ ผมลองพูดเล่นๆ
ไม่เอา เดี๋ยวให้แม่กลับมาเช็ดให้ดีกว่า ไอ้วิวทำเสียงอ้อน
ม่ะๆๆๆ ไม่ต้องเล่นตัว คนกันเอง เราเช็ดให้นายเอง ถอดกางเกงออก ผมพูดพลางทำหน้าหื่นกาม
ไม่ต้องเลย เช็ดเองได้ ไอ้วิวพูดและทำท่าเหมือนผมจะข่มขืนมัน
ไม่ต้องมากมาย เราเห็นของนายหมดแล้ว ไอ้5 นิ้วเอ้ย ผมอดหมั่นไส้มันไม่ได้
เป็นอันว่า ผมได้เช็ดตัวให้มันสมใจ ที่อยากจะดูแลมัน ตัวมันร้อนผ่าวอยู่ เมื่อเช็ดตัวให้หมด ผิวมันเริ่มแดงๆ เพราะผมถูแรงไปหน่อย (อิๆๆ) เช็ดไปจนเหลือจุดยุทธศาสตร์ ผมจึงเอาผ้าห่อมือแล้วจะล้วงลงไป ไอ้วิวกลับขยับตัวหนี
เอ้า ไอ้นี่ จะเช็ดได้ไง เร็วอย่าหนี ผมพูดทำหน้าจริงจัง
อายโว้ย ไอ้วิวทำหน้าเป็นเด็ก
แหมๆๆๆ อายขึ้นมาเชียว ผมพูดเลียนแบบ เท่ง เถิดเทิง
ผมจัดการล้วงไปที่อาจู๋ไอ้วิวและปู้ยี่ปู้ยำ ด้วยความหมั่นไส้ จนมันหัวเราะออกมาด้วยความจั๊กจี้ ภารกิจเช็ดตัวเสร็จสรรพ ผมจึงหันมาหางานอื่นทำ เพื่อแก้เขิลไอ้วิว ที่ตอนนี้มันนอนมองหน้าผมปานจะกลืนกินแทนผมในตอนแรก
เอ้ยอย่ามองดิ เขิลโว้ย ผมพูดพลางกุมเป้ากางเกง
บ้า ไอ้วิวชมผมสั้นๆ แต่เข้าใจง่าย
ผมนั่งปอกแอ๊ปเปิ้ลให้มันไปสักพัก ลุงชีพก็กลับมา ส่วนเจ้าจอมและเพื่อนๆนั้นลุงชีพไปส่งที่หอแล้ว ผมนั่งคุยกับครอบครัวไอ้วิวสักพัก ก็ขอตัวกลับ เพราะเห็นว่าไอ้วิวเริ่มหาวแล้ว จึงไม่อยากรบกวนมันนาน
ขณะที่ขับรถกลับ มีสายเข้ามาเป็นเบอร์แปลก ผมจึงปล่อยให้มันดังไปโดยไม่ใส่ใจ แต่เจ้ากรรมก็โทรมาอีกสาย ผมจึงรับสาย ปลายสายเป็นเสียงผู้ชาย บอกผมว่าชื่อเกม เป็นเพื่อนไอ้วิว อยากสอบถามอาการของไอ้วิว ผมจึงแนะนำให้ไปเยี่ยมเองดีกว่า เพราะผมไม่แน่ใจว่าไอ้เกมนี่มาดีหรือร้าย แต่มันกลับบอกว่า อยากถามจากผมมากกว่า เพราะตอนนี้ดึกแล้ว ไม่อยากไปรบกวน ผมเริ่มลังเลที่จะบอกข้อมูลกับมัน จนมันเริ่มรับรู้ได้ มันจึงบอกผมว่า ให้หยุดรถก่อน ตอนแรกผมงง ว่าทำไมต้องหยุดรถด้วย มันเลยบอกผมว่า มันขับรถตามหลังผมอยู่ ตอนแรกผมก็ไม่เชื่อ แต่เมื่อเหลือบมองทางกระจกก็เห็น ผู้ชายคนหนึ่ง พยักหน้าเมื่อสบตากับผม ผมจึงตัดสินใจอดรถ เพราะเห็นว่ามันคงทำอะไรผมไม่ได้หรอกเพราะย่านประตู 109 คนเยอะอยู่
เจ้าเกมนี่ดูสูงเท่ากับผมเลยทีเดียว หน้ามันตี๋เถื่อนสะใจดี ผิวสีน้ำผึ้งเหมือนผมทุกอย่าง แต่ที่ต่างกันคือเจ้านี่มันเก่งเรื่องการพูดคุยกับคนแปลกหน้า มันเล่นเอาจนผมรู้สึกว่าคุ้นหน้ามันมาแสนนาน เจ้าเกมมันแนะนำตัวว่ามันเรียน วิศวะที่นี่ แต่ตอนนี้มันยังติดอีกวิชาหนึ่งเลยยังไม่จบ มันเป็นเพื่อนกับไอ้วิวตอนปี1 ปลายๆเทอม (ตอนนั้นผมเลิกกับมัน และไม่ได้รับรู้ว่าไอ้วิวคบใครบ้าง) มันเพิ่งรู้เรื่องไอ้วิวจากเพื่อนมันเมื่อวาน ซึ่งเพื่อนมันที่มีแฟนเรียนพยาบาลอีกที ผมฟังแล้วงงดี เหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้สนใจมากมาย สนแต่เพียงว่ามันบอกให้ผมหยุดรถทำไม
คืออย่างงี้ครับ เกมอยากสอบถามอาการของหมอวิวเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรมาก พอดีเห็นหมอบอสขับรถออกมาเลย รีบขับถามมาเพื่อให้ชัวร์ว่าใช่หรือไม่
และตอนนี้ก็ใช่ ใช่ม่ะ ผมพูดให้ติดตลกที่สุด
ครับใช่ แล้วหมอวิวเป็นไงบ้างอ่ะครับ
ก็ดีขึ้นเยอะแล้วครับ อาจารย์หมอ บอกว่าคงอีก 5 วันก็น่าจะออกจากโรงพยาบาลได้
แหมโชคดีจังนะครับ ที่มาไม่สบายเอาตอนที่หยุดเรียน และหายตอนเปิดเรียนพอดี
ครับ ไอ้วิวมันโชคดีเสมอๆแหละครับ
ผมพูดกับเจ้าเกมไปสักพักเริ่มหลงเสน่ห์มันอ่ะ (จริงๆเลยเรา) ผมจึงเผลอใจชวนมันไปนั่งคุยกันต่อที่ร้านเหล้าปั่น ไอ้เจ้านั้นก็รับปากทันที แต่มันบอกว่า ให้ผมเอารถยนต์ไปเก็บก่อน ให้ไปเวสป้าของมันดีกว่า มันให้เหตุผลว่าไม่อยากนั่งรถยนต์เพราะดูแล้วขี้โม้ยังไงไม่รู้ อีกอย่างยังได้
เหล่สาวด้วย ผมพูดแทรก
ป่าวครับเหล่ชายตะหาก มันพูดแล้วหัวเราะรวน
ไม่รู้ว่ามันจะเหล่ชายจริงๆหรือมันพูดเพื่อกัดผมกันแน่ แต่ตอนนี้มันมีคะแนนหมั่นไส้จากผม 1คะแนนแล้ว
ร้านเหล้าปั่นตอนนี้บรรยากาศดีเหลือเกินผมนั่งกับมันได้สักพัก มีชาย2-3คนเดินเข้ามาอีก เจ้าเกมจึงทักขึ้น เป็นอันว่าคืนนั้นที่โต๊ะผมมีเพื่อนมันมานั่งแจมด้วยเป็นวิศวะที่เรียนเป้อ (คนที่ไม่จบ4ปี) กันทั้งหมด ท่าทางเพล์บอยน่าดู การได้รู้จักกลุ่มคนที่แตกต่างไปจากวงการสุขภาพก็ทำให้ผมได้แนวคิดแปลกๆจากพวกนี้เยอะเหมือนกัน เรื่องราวที่เขาพูดก็ต่างจากพวกเราที่ชอบพูด ดังเช่นเรื่องโรงพยาบาล คนไข้ หรือไม่ก็โรคต่างๆ ผมฟังประสบการณ์ต่างๆจากพวกนี้แล้วก็อดอิจฉามันไม่ได้ รู้สึกว่าถึงมันจะเรียนจบกันช้าหน่อย แต่ประสบการณ์ทางชีวิตจริงมันช่างเข้มแข็งเหลือเกิน ซึ่งจากจากผมที่เก่งเฉพาะตัวหนังสือแต่อ่อนปวกเปียกทางสังคม
เรานั่งโม้กันเพลินๆจนร้านปิด เหยือกเหล้าปั่นไม่ต่ำกว่า 8 เหยือกที่กินกัน ไม่รวมของกินอื่นๆ ค่าใช้จ่ายคราวนี้เล่นเอาผมหวั่นเลยทีเดียว ไม่ได้ไม่มีตังค์นะครับ แต่ไม่ได้พกเงินมามากพอ เมื่อพนักงานเสิร์ฟมาคิดเงิน ปาเข้าไป 780 บาท ไอ้เจ้าเกมมันชักแบงค์พันออกมา แล้วบอกว่าไม่ต้องทอนเดี๋ยววันหลังมานั่งอีกขอที่ดีๆแบบนี้ก็พอ เด็กเสิร์ฟดีใจใหญ่ เจ้าเกมหันมามองหน้าผมและยิ้มให้ทั้งๆที่หน้ามันเริ่มแดงๆ (แหม เจ้านี่มันอวดเราอ่ะป่าวเนี๊ยะ ผมนึก) หลังจากลูบหัวลูบหลังเพื่อนใหม่เพื่ออำลากัน ผมก็ซ้อนท้ายเจ้าเกมนี้กลับหอพัก
เวสป้าคันงามของเจ้าเกมจอดไว้ใกล้ๆกับรถยนต์ของผม ส่วนเจ้าของมันเดินขึ้นตามผมไปบนห้อง ในใจผมรู้สึกพิลึกๆยังไงไม่รู้ เหมือนกับว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี่ผมจะทำการทรยศความรักของผมอีกครั้ง หลังจากที่ผมได้ซาบซึ้งกับมันมาตลอด 2 สัปดาห์ ห้วงสำนึกของผมยังคิดถึงไอ้วิว -น้องแตงสลับกัน แต่ผมก็ไม่มีเวลาที่จะคิดถึงเรื่องนี้ได้นานเพราะ เจ้าเกมมันเริ่มในสิ่งที่ผมกังวลขึ้นแล้ว เจ้าเกมมันเริ่มโดยการเข้าไปในห้องน้ำผมแล้ว แกล้งตะโกนออกมาว่า
หมอบอส มีโฟมล้างหน้า ป่าวอ่ะครับ
มี อยู่ในตระกร้าตรงหน้ากระจกอ่ะ
ผมบอกไปด้วยในใจนึกอยากให้มันเรียกผมเข้าไปหาให้มัน และเป็นไปตามคาดครับมันเรียกผมเข้าไปในห้องน้ำจริงๆ เมื่อผมหันหลังไปหยิบให้มัน เจ้าเกมก็เริ่มที่จะลวนลามผมด้วยการจับก้นผม 2 มือแล้วขย้ำๆ ผมสะดุ้งโหย่งโดยไม่นึกว่าเจ้านี่จะกล้า ผมรีบหันมามองหน้ามัน ทันทีที่หน้าผมหันมา เจ้าเกมก็รุกเร้าเข้ามาหาผม ริมฝีปากเรา 2 คนถูกันไปมาอย่างดูดดื่ม ปลายลิ้นเรา 2 คนลามเลียกัน เมื่อผมเริ่มเคลิ้มตามมัน เจ้าเกมก็จัดการถอดเสื้อผ้าผมออก ถึงตอนนี้ผมล้อนจ้อนเปลือยเปล่า ตอนนั้นห้วงสำนึกแห่งความรักมันสั่นไหว แต่ก็คงแพ้แรงแห่งห้วงกามที่จ่ออยู่ตรงหน้าผม เจ้าเกมมันเริ่มลดตัวลงมาดูดหัวนมผมจั๊วจ๊าบ ฟังแล้วเสียวดี ผมก็เริ่มเกมบ้างเช่นกัน ผมปลดกระดุมกางเกงยีนส์มันลงด้วยใจหมายจะฝากรักทางหลังให้มัน เมื่อบ็อกเซอร์หลุดออก ทำให้เห็นก้นเจ้าเกมที่มีไรขนออกมาจากร่องก้นอย่างดกดำ ผมจับมันโน้มตัวลงเพื่อจะจัดการมัน ซ่าๆๆๆๆๆๆ เสียงน้ำจากฝักบัวไหลลงมารดตัวผมและเจ้าเกม เล่นเอาเปียกปอนไปตามๆกัน
เอ้ยเปิดน้ำทำไม ผมถามมัน
ก็อยากอาบน้ำอ่ะหมอ มันตอบกวน
เอ้า ผมพูดอย่างเบื่อๆ
นา อาบน้ำก่อนแล้วกัน
เป็นอันว่าสิ่งที่ผมหวังตั้งแต่ขึ้นหอนั้นต้องจบเห่กัน เพราะต้องมาลงเอยด้วยการอาบน้ำ เสร็จจากอาบน้ำ เจ้าเกมมันขอเสื้อผ้าผมมาใส่และบอกผมว่าจะขอค้างที่นี่ด้วย ผมก็ไม่ขัดมัน ทั้งๆที่ผมเพิ่งรู้จักมันในคืนนี้เป็นครั้งแรก อาจเป็นเพราะผมหวังในตัวมันอีกครั้งผมจึงยอมให้คนแปลกหน้าร่วมหลับนอนด้วย แต่ก็ไม่มีโอกาสนั้นอีกแล้วเพราะเมื่อผมปิดไฟ เจ้าเกมก็เริ่มหลับอยากกะคนตายจนเช้า ในขณะที่ใจผมจดจ่ออยู่กับเรื่องเซ็กส์ มันช่างสวนทางกันอย่างสิ้นเชิง
ตอนเช้าเจ้าเกมมันตื่นก่อนผม ก่อนไปมันยังบอกผมว่าเดี๋ยววันหลังจะชวนไปนั่งที่ร้านเหล้าปั่นนั่นอีกครั้ง ผมก็พยักหน้ารับคำเชิญชวนมัน หลังจากส่งแขกข้ามคืนแล้วผมก็ต้องรีบแต่งตัวไปเรียนที่คณะ วันนั้นกว่าจะเสร็จสิ้นเรื่องที่คณะก็ปาเข้าไปเกือบเย็น ผมเริ่มหิวแต่ก็ยังไม่หาอะไรกินด้วยใจหวังจะพาน้องแตงไปทานฟูจิด้วยกัน แต่ก่อนจะถึงคิวน้องแตง ผมก็ต้องแบ่งเวลาไปให้เมียหลวงผมก่อน ที่ตึกห้องพิเศษ วันนี้บรรยากาศมันดูเงียบๆ ผมเห็นแล้วรู้สึกเศร้าอย่างไม่มีเหตุผล อาจเป็นเพราอากาศช่วงนี้ด้วยมั้ง ผมนึกเล่นๆก่อนที่ลิฟต์จะเปิดออก ผมเปิดประตูห้องเข้าไปในห้องที่ไอ้วิวอยู่โดยไม่เคาะประตูเพราะคิดว่าตัวเองเป็นคนสนิทจึงไม่จำเป็นต้องเคาะ แล้วภาพที่ผมเห็นนั้นก็คือยอดรักของผมทั้ง2 คนนั่งป้อนข้าวให้กันและกัน แว๊ปแรกที่เห็นนึกหึงขึ้นอยากจับใจ หน้าชาๆตึงๆอย่างบอกไม่ถูก แต่ใจหนึ่งห้ามผมไว้และบอกว่า ดีแล้วที่เขาเข้ากันได้ดี (ผมนี้บ้าจริงๆ ที่หึงทั้ง2 คนนั่น)
เอ้าพี่บอส มาพอดี น้องแตงวางช้อนลงในชามข้ามต้ม
ผมพยักหน้ารับคำทักทายของน้องแตง
ไงวันนี้ เลิกเรียนช้าจัง ไอ้ตัวโต ไอ้วิวแหย่ผมเล่น
อืม เล่นซะเราเป็นยักษ์ไปเลยนะ พูดจบเรา3 คนก็หัวเราะกันใหญ่
เรา 3 คนนั้นนั่งคุยกันจนลืมเวลา 1 ทุ่มกว่าๆป้าละม้ายกลับมาจากข้างนอกก็ซื้อของฝากมาเต็มไม้เต็มมือ สรุปว่าค่ำวันนั้นผมกับน้องแตงก็ไม่ได้ไปกินฟูจิกันตามแผนที่ผมวางไว้เพราะอิ่มหมูย่าง ข้าวเหนียวจากงานเกษตรประจำปีของมหาลัยที่ป้าละม้ายซื้อมาฝาก หลังจากเสร็จจากมื้อเย็นนั้น ผมก็ต้องรีบขอลาป้าละม้ายก่อนเพราะต้องไปจองตั๋วเครื่องบิน เพราะเสาร์หน้านี้ผมต้องไปทำธุระที่กรุงเทพกับเพื่อนๆที่คณะ เราไปกัน1 สัปดาห์ ก่อนไปผมมีท่าทีแบบชวนน้องแตงออกมาด้วยเพื่อหวังให้ไปเป็นเพื่อนผม แต่ดูเธอจะไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมส่งออกไป จะพูดออกมาตรงๆก็เกรงใจไอ้วิวที่มันเริ่มสังเกตท่าทางผมออก มันสบตาผมอย่างคนรู้ใจกัน จนผมต้องหลบและกล่าวคำลาแต่เพียงผู้เดียว เมื่อผมเดินไปเปิดประตู น้องแตงเดินมาเปิดประตูให้ผม และยิ้มละมัย
เดี๋ยววันนี้แตงขอรบกวนเพื่อนพี่บอสอีกวันนะค่ะ พอดีแตงยังค้างซักประวัติพี่หมอวิวเรื่อง จิต-สังคมอ่ะค่ะ
น้องแตงพูดจบผมพยักหน้าให้และยิ้มอย่างชายชาติทหารที่มีใจเอื้อเฝื้อต่อสตรี (ตอนนั้นคิดว่าตัวเองแมนสุดๆ) หลังจากจองตั๊วเสร็จผมรู้สึกว่ามันหงุดหงิดอย่างหาสาเหตุไม่ได้ เจออะไรก็รู้สึกรำคาญไปหมด แม้แต่เสียงนาฬิกาที่ห้อง เมื่อถึงเวลามันก็จะร้องบอกเวลาตามปกติของมัน แต่วันนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่มันจะได้ทำหน้าที่ของมันก่อนที่ลูกกอร์ฟในมือผมจะบินไปโดนกระจกมันแตกและร่วงลงมา จะหันมาเปิดเพลงฟัง ก็ยิ่งทำให้รำคาญสุดๆเพราะมุขที่ฝืดยังกะตอนที่เอากันแล้วลืมทาเค-วายของดีเจมันสร้างความรำคาญได้อย่างดี ………..รำคาญโว้ยยยยยยย
ผมจึงตัดสินใจวิสัญญีตัวเองด้วยยานอนหลับที่ไอ้วิวแอบเอามาจากโรงพยาบาลตอนขึ้นฝึก 2 เม็ด เป็นอันว่าได้ผลครับ หลับสนิทตลอดคืนแบบไม่ไหลย้อนกลับ (นั้นมันผ้าอนามัยนี่หว่า) 8 โมงเช้าวันพฤหัส ไอ้วิวโทรมาหาผมและบอกว่ามาช่วยเก็บของป้าละม้ายหน่อยพอดีวันนี้อาจารย์หมอให้มันกลับบ้านได้แล้ว ผมล่ะดีใจสุดๆ จึงรีบไปโรงพยาบาลทันทีหลังจากที่แปรงฟันเสร็จ ตะกร้าเยี่ยม ดอกไม้สดและของจิปาถะที่ผมช่วยขนลงมาเล่นเอาเต็มหลังรถเหมือนกัน
เดี๋ยวไปส่งที่ไหนครับป้า
ที่บ้านเลยลูก เดี๋ยวคืนนี้ป้าให้วิวนอนบ้านก่อนสักคืนนะ
ครับ งั้นผมนอนบ้านด้วยดีกว่า คิดถึงแม่ อิๆ ผมทำเสียงอ้อนป้าละม้าย จนไอ้วิวเหลือบมองอย่างรู้ทันว่าผมล้อมัน