ผมอายุ 20 ปี แรกเริ่มเดิมทีผมก็ยังไม่ค่อยรู้จักกับใครเท่าไหร่ เช้าไปเรียน บ่ายก็กลับบ้านที่ฝั่งธนฯ หลังจากผมเรียนตอนเช้าแล้ว ตอนบ่ายผมรู้สึกเซ็งๆ ก็เลยไปเดินเล่นห้างแถวปิ่นเกล้า ผมเดินดูโน่นดูนี่ไปเรื่อยๆ (ผมชอบดูเครื่องเสียง) ขณะที่เดินดูเครื่องเสียง ผมก็รู้สึกปวดท้องปัสสาวะ จึงได้เดินเข้าไปห้องน้ำ ห้องน้ำที่มีอยู่ 3 ห้องก็เต็ม ผมรอสักครู่ พอดีห้องน้ำซึ่งอยู่ตรงกลางมีคนใช้เสร็จ ผมจึงเดินเข้าไป และหันมาล๊อกกลอนประตู แต่ มันไม่มี..

"แป๊ปเดียวคงไม่เป็นไร" ผมคิดในใจ พอผมหันกลับมาจะทำธุระต่อ ผมต้องตกใจเพราะกำแพงห้องน้ำทั้ง 2 ข้าง มีรูขนาดใหญ่ ผมรีบหากระดาษปิดรูทั้ง 2 ข้าง(เพราะอาย) ขณะที่ผมทำธุระอยู่ ผมคิดในใจ

"ใครเป็นคนเจาะรู แล้วเจาะรูเอาไว้ทำอะไร" หลังจากที่ผมทำธุระเสร็จ ด้วยความอยากรู้อยากเห็นตามประสาวัยรุ่น ผมจึงนั่งลงที่ฝาชักโครก แล้วใช้มือขวาดันประตูเอาไว้ ผมเริ่มขยับกระดาษที่กำแพงด้านซ้าย ตรงรูที่ผมปิดไว้ ผมไม่เอาออกแต่เปิดแง้มไว้ เพราะกลัวว่าคนข้างๆจะเห็น แต่สิ่งที่ผมเห็น..

กางเกงขาสั้นสีน้ำเงิน สงสัยจะเรียน ม.ต้น กำลังลูบคลำ "ตอปิโด" มันค่อยๆแข็งขึ้นๆ จนตั้งเป็นลำ ผมจึงเปิดรูให้กว้างขึ้น เพื่อจะดูว่าเจ้าของตอปิโด หน้าตาเป็นอย่างไร "ยังเด็กอยู่เลย" ผมคิด หน้าตาน่ารัก อายุราวๆ 15-16 ปีแน่นอน แต่ทำไม "ตอปิโด" ถึงได้ใหญ่เกินตัว มันประมาณ 6 นิ้วได้ สักพักเด็กคนนั้นก็ลุกขึ้นยืน ผมตกใจคิดว่า "ซวยแน่เลย ไปแอบดูเขา" เด็กคนนั้นกลับยื่นเจ้าตอปิโดออกมาทางรูที่ผมแอบดูอยู่ ผมตื่นเต้นทำอะไรไม่ถูก เคยได้ยินแต่เพื่อนเล่า ไม่คิดว่าจะเจอของจริง "เอาไงเอากัน" ผมคิด ผมเริ่มใช้นิ้วเขี่ยที่ปลายหัว... เจ้าตอปิโดกระดกรับ ผมจึงเริ่มกำแล้วรูด รูดเข้ารูดออกจากช้าไปเร็ว "นี่เป็นครั้งแรกของผม ที่ได้ชักว่าวให้คนอื่น" ผมคิดในใจอีกครั้ง.. เสียงครางของเด็กคนนั้น ไม่รู้ข้างนอกจะได้ยินหรือเปล่า ผมรูดเข้ารูดออก..เร็วและแรงขึ้น จนเจ้าตอปิโดแข็งและขยายขนาดขึ้นอีก

"อั๊ก..." เสียงครางของเด็กคนนั้น สักพักก็มีน้ำขาวข้น พุ่งออกมาอย่างแรงมา จนกระเด็นไปชนกำแพงอีกฝั่งหนึ่งและไหลนองที่พื้นห้องน้ำ แล้วเด็กคนนั้นก็ดึงเจ้าตอปิโดกลับไป ผมจึงก้มลงไปดู เห็นเด็กกำลังทำความสะอาดเจ้าตอปิโดอยู่ เขาหันมายิ้มให้ผม แล้วพูดกระซิบว่า "ขอบคุณมากครับ" ผมเห็นเด็กคนนั้นออกไปแล้วมีคนใหม่เข้ามา คิดว่าคงมาทำธุระ ผมจึงใช้กระดาษปิดรูไว้อย่างเดิม ยังครับ ยังไม่จบ...
จาก นั้นผมจึงหันไปสนใจที่รูอีกข้างบ้าง แต่ปรากฏว่า กระดาษที่ปิดรูอยู่นั้นหายไปแล้ว พร้อมทั้งมีกระดาษยื่นออกมาจากรูนั้น มันมีข้อความว่า.. "มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ" ผมมองรอดไปดูหน้าตา เขาใส่ชุดทำงานผูกไท้ สงสัยจะทำงานห้าง อายุราวๆ 25 ปี หน้าตาแบบไทยๆ หล่อเข้ม ตัวไม่ใหญ่มากนัก มาตราฐานชายไทย "เอายังไงดี" ผมนั่งคิด อารมณ์ผมก็กำลังค้างอยู่ด้วย "หรือจะทำแบบเด็กคนนั้น" ผมชั่งใจ..
แล้ว ผมก็ลุกขึ้นยืน แล้วค่อยๆรูดซิปกางเกงลง เจ้าตอปิโดขนาด 7 นิ้วของผมจะออกมาเชยชม ผมสอบเจ้าตอปิโดซึ่งยังแข็งอยู่ผ่านเข้าไปทางรูนั้น "มีอะไรมาเขี่ยที่หัวตอปิโดของผม" ผมรู้สึก และผมต้องสะดุ้ง รู้สึกเสียวแปลกๆ ปนตื่นเต้น สักพักก็มีมือมากำ แล้วรูดเข้า..รูดออก เหมือนอย่างที่ผมทำให้เด็กคนนั้น "มันส์กว่าชักว่าวเองอีก" ผมคิด "อาว์..โอว์.." ผมครางเบาๆกลัวคนอื่นจะได้ยิน "มีอะไรเย็นๆที่หัวตอปิโดของผม" ผมรู้สึกอีก มันลื่นๆเย็นๆแล้วก็อุ่นๆ "หรือว่า..." พี่คนนั้นอมเจ้าตอปิโดของผม รูดเข้า..รูดออก.. ผมเสียวมาก แต่ก็ไม่กล้าครางเสียงดัง ปกติเวลาผมชักว่าวอยู่ที่บ้าน ผมจะครางเสียงดังมาก มันจะได้อารมณ์ดี.. พี่เขาอมไม่อมเปล่า ยังดูดของผมดังจ๊วบๆ ผมเกร็ง ขาเริ่มสั่น หัวใจผมเต้นแรงเป็นจังหวะรัวเร็ว มือซ้ายที่ผมดันประตูเริ่มสั่น เพราะทนความเสียวที่ส่งผ่านมาจากเจ้าตอปิโดแทบไม่ไหว สั่นจนประตูกระทบกับวงกบดังก๊อกแก๊ก "อูยว์.. อาว์.. ซี๊ดดด..."

ความ เสียวมันพุ่งพล่านอยู่ภายใน ครางเสียงดังก็ไม่ได้ ผมแหงนหน้ามองเพดาน แอ่นตัวให้ชิดกำแพงมากที่สุดเพื่อรับกับแรงดูด มือขวาที่ว่างก็เสยผมไปด้านหลังและจับไว้ เพราะมันส์..เสียว ขึ้นไปถึงสมอง ขาแถบไม่ติดกับพื้น อมแล้วดูด ดูดแล้วอม รูดขึ้นรูดลงจนผมเสียวไปหมด "อั๊ก...โอว์... อาาาาาา.....หน้าท้องเกร็งและแอ่นกายกระแทกกำแพงดังปั๊กๆ ผมเก็บความเสียวไว้ไม่ไหว น้ำแห่งความเสียวของผม พุ่งกระฉูดใส่ปากพี่คนนั้น เขาไม่ถอนปากออก กลับดูดกินของผมจนหมดหยดสุดท้าย แล้วเขาก็เลียทำความสะอาดให้ผมอีก

ผม ดึงเจ้าตอปิโดของผมกลับออกมา แล้วนั่งลงที่โถส้วม หลังพิงกำแพงและใช้เท้าดันประตูไว้ เจ้าตอปิโดของผมยังตั้งเด่อยู่เลย ในขณะที่ผมแผ่สองหลึง.. "อา... อาาา..." ผมหอบหายใจอย่างแรง รู้เลยว่าเข่าอ่อนเป็นอย่างไร พี่คนนั้นได้ยื่นกระดาษออกมาทางรูนั้น มันมีข้อความว่า.. "อีกรอบไหวไหมครับน้อง" สงสัยเห็นเจ้าตอปิโดของผมยังตั้งเด่อยู่ "ไม่ไหวแล้วครับ" ผมเขียนตอบด้วยอาการสั่งแล้วยื่นกระดาษกลับไป ผมจัดแจงทำความสะอาดแล้วเก็บเจ้าตอปิโดที่อ่อนตัวลงให้เข้าที่เข้าทาง พร้อมหันไปกล่าวกับพี่คนนั้นด้วยเสียงที่แผ่วเบา..

"ขอบคุณมากครับ " ผมออกจากห้องน้ำแล้วตรงกลับบ้านเลย "คืนนี้ขอนอนแต่หัวค่ำหน่อย" ผมคิด "ไม่ยังงั้นพรุ่งนี้คงไปเรียนหนังสือไม่ไหวแน่" หลังจากวันนั้น เมื่อผมว่างจากการเรียน ผมมักจะแวะไปใช้บริการที่นั่นอยู่เสมอ ถ้าโชคดีอาจจะพบกันก็ได้นะครับ