“เสือ!”

เด็กชายรุ่นน้องยิ้มให้ผม เมื่อผมก้มลงสำรวจดู เสือไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยสักชิ้น ด้วยความที่อายุจะครบ 16 ปีเต็มแล้ว อวัยวะต่างๆ จึงเติบโตจนเห็นได้ชัด ไม่ใช่เด็กๆ อีกต่อไป ขนหัวหน่าวของเสือดกดำจนลามเลื้อยขึ้นมาถึงสะดือ ที่ต้นขา ขนอ่อนเริ่มปรากฏให้เห็นเป็นเส้นหนาขึ้น... อวัยวะสงวนกลางลำตัวที่ห้อยตัวสงบนิ่งมีสีขาวสะอาด ผ่านการใช้งานมาไม่เท่าไร แต่พวงไข่สองใบของเด็กหนุ่มกลับใหญ่โตและห้อยยาน ผมหันกลับขึ้นมามองใบหน้าที่ฉีกยิ้มยิงฟันขาวให้อย่างทะเล้น

“คิดถึงเหยียวมั้ย ไม่เจอกันตั้งหลายวัน” ผมรู้สึกเขินและไม่รู้จะตอบว่าอย่างไร แต่ภาพที่เห็นเบื้องหน้าทำให้อวัยวะของผมเริ่มตื่นตัวอีกครั้ง มันเริ่มชี้ดันกางเกงจนตุงโป่งด้วยเพราะผมถอดกางเกงในทิ้งไปแล้ว

“อ้าก๋อเอาแต่เที่ยวป่า เหยียวรออยู่บ้านคิดถึงนะ...” เสือเดินจูงมือผมไป และผมก็เดินตามเด็กชายไปอย่างว่าง่าย แต่ละก้าวของเด็กวัยรุ่นทำให้หนั่นเนื้อบริเวณก้นของเขาแยกออกเป็นจังหวะ ซ้ายที ขวาทีจนผมไม่สามารถละสายตาได้เลย

เสือพาผมเข้าไปในถ้ำที่อุ่นสบาย ข้างในมีคบไฟจุดสว่างอยู่ มีแท่นหินขนาดใหญ่ที่น่าจะใช้ต่างเตียงได้ และผมก็เพิ่งรู้ตัวว่าขาทั้งสองข้างมันล้าเพียงใด ผมปลดปืนที่สะพายอยู่วางพิงผนังถ้ำ เสือให้ผมนั่งลงบนตั่งหินนั้น ผมรั้งตัวเสือเข้ามากอด เขาโอบสองมือกอดผมตอบ จากนั้นผละออกมาแล้วหอมแก้มผมฟอดหนึ่ง แก้มขาวใสอมชมพูของน้องชายน่ารักสุดใจจนผมอดไม่ได้ที่จะหอมแก้มของเขาตอบ มันทำให้ผมนึกถึงวันที่เราไปเที่ยวน้ำตกกันสามคน...