ผีกองกอยอาจจะไม่ค่อยฉลาดนัก แต่มีความอดทนเป็นเลิศ มันพูดเกลี้ยกล่อมพยายามให้ผมฟื้นขึ้นมา รวมถึงจักจี้ผม หยิกแขนผม และล้วงลูบร่องก้นและอัณฑะของผม ดีแต่ว่าผมได้เห็นหน้าตาอัปลักษณ์ของมันแล้วอวัยวะของผมจึงไม่ตอบสนองไปในทางกามารมณ์แม้แต่น้อย หลังจากเวลานานนับชั่วกัปชั่วกัลป์ มันก็ร้องไห้และกระโดดเกงกอยจากไป

เวลาเช้ามาถึงในที่สุด ผมไหว้ศพของนายน์และขอยืมกางเกงและรองเท้าของเขามาใส่ ผมสัญญาว่าจะกลับมาเอาศพของเขาออกไป และจะใส่บาตรพิซซ่าของโปรดของเขา อันที่จริงแม้ผมจะไม่เห็นศพอื่นๆ แต่ผมก็เชื่อว่ารายการอาหารใส่บาตรของผมคงจะต้องยาวเป็นพรวนแน่ๆ

ผมเดินโซซัดโซเซไป รู้สึกเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า หิวน้ำจนคอแห้งผากแต่ร่างกายก็ยังสูญเสียน้ำไปเรื่อยๆ ขณะที่ขาสองข้างของผมอ่อนแรงพับลงและเปลือกตาของผมกำลังจะปิด ผมก็เห็นร่างหนึ่งเลือนรางอยู่ที่ปลายสายตา ร่างนั้นตะโกนเรียก

“น้อต!”