พลอยคือเด็กผู้หญิงอายุ 15 ที่ดูอ่อนหวาน น่ารัก และเป็นขวัญใจของทหารวัยรุ่นหลายๆ คน เธอเป็นสาวชนกลุ่มน้อยที่อยู่ใกล้ๆ กับค่ายของพวกเรา ชื่อจริงของเธอนั้นเรียกยากพวกเราจึงเรียกเธอว่าพลอย พลอยก็เหมือนเด็กชนกลุ่มน้อยในสมัยปัจจุบันคนอื่นๆ ที่ได้รับการศึกษาเล่าเรียน (จากทหารอย่างพวกเรา) จนจบชั้นประถมต้น ในเวลาที่ว่างจากการทำไร่ เธอมักจะตามน้องชายเข้ามาป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ ค่าย บางครั้งก็เอาข้าวโพดที่ปลูกลงมาขาย ครั้งแรกที่ได้เจอกับเธอนั้นคือเมื่อผมไปซื้อข้าวโพดของสองพี่น้อง ผมรู้สึกถูกใจในเครื่องแต่งกายที่ดูน่ารักของทั้งคู่จึงได้คุยกัน เด็กทั้งคู่ก็เหมือนจะคุยถูกคอกับผมในทันที เมื่อเจอกันหลายครั้งเข้าก็เริ่มสนิทกัน จ๋าวสือ น้องชายฝาแฝดของพลอยซึ่งในที่สุดผมเรียกแค่ เสือ นั้นติดใจอะไรผมนักก็ไม่รู้ได้ คอยป้วนเปี้ยนรอบๆ ค่าย และเข้ามาคลอเคลียกับผมเมื่อเห็นผมปลีกวิเวกอยู่คนเดียว ไม่นานพลอยก็ตามมาขลุกอยู่กับผมด้วยในเวลาที่ผมว่าง เราสามคนไปเที่ยวไหนต่อไหนด้วยกันบ่อยครั้ง
.
ในวันหนึ่งนายน์เป็นคนมาบอกผมว่า คนในเผ่าของพลอยบอกไม่ให้ผมไปยุ่งกับพลอยอีก ผมมารู้จากเสือว่าตาของสองพี่น้องคือหมอผีประจำหมู่บ้าน และตามประเพณีนั้น พลอยจะต้องรักษาพรมจรรย์ไว้จนอายุครบ 16 ปี ด้วยเหตุนี้ทางบ้านจึงรู้สึกกังวลใจที่เด็กหญิงมาสนิทสนมกับผม
.
ผมอายุยี่สิบปีและยังไม่เคยมีแฟน ผมยอมรับว่าเมื่อใช้เวลาใกล้ชิดกับใครมากๆ เข้ามันก็ทำให้ผมรู้สึกอ่อนไหวไปได้มาก อย่างเมื่อครั้งที่เราไปเล่นน้ำตกกันสามคนนั่นปะไร เสื้อยืดของพลอยที่เปียกน้ำ (เธอไม่ได้สวมชุดประจำเผ่าทุกวันหรอก) มันทำให้เรือนร่างวัยสาวของเธอออกมาอวดสายตาผม และความออดอ้อนของพลอยซึ่งก็ดูเหมือนว่าเธอจะชอบผมอยู่ก็ทำให้ผมฟุ้งซ่านสับสน
.
หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เห็นพลอยอีกเลย เสือบอกว่าที่บ้านไม่ให้พี่สาวลงมาป้วนเปี้ยนแถวๆ ค่าย ความที่สนิทสนมกันอยู่ผมก็คิดถึงเธอเหมือนกัน หลายๆ ครั้งผมจะซื้อขนมเล็กๆ น้อยๆ ฝากเสือขึ้นไปให้เธอ
.
ในวันหนึ่งหลังจากผ่านไปประมาณเกือบสองเดือน นายน์เดินตรงเข้ามาหาผมแล้วถามว่า
.
“มึงทำพลอยท้องใช่ไหม”
.
นัยน์ตาของเขาฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำตา ตัวสั่นด้วยความโกรธหรือเสียใจ สองมือกำแน่นจนผมคิดว่าคงจะโดนเขาชกเข้าให้แล้ว แต่เขาก็อุตส่าห์ทนเก็บเอาไว้จนมาระเบิดออกในวันนี้