Go back to previous page
Forum URL: https://www.palm-plaza.com/cgi-bin/CCforum/board.cgi
Forum Name: Story Club
Topic ID: 501
Message ID: 6
#6, RE: นิยาย บทเรียนหนุ่มหล่อ พ่อรวย ควยใหญ่
Posted by มดแดง on 01-Nov-12 at 11:05 PM
In response to message #5
" แม่...อยู่ไหมครับ....แม่ เปิดประตูให้เทพหน่อย................. "

เสียงเรียกเด็กหนุ่มดังขึ้นเมื่อเคาะบ้านอยู่เป็นเวลานาน แต่ไม่มีคนเปิดรับ....................

มันรู้สึกเอะใจ จึงตัดสินใจปีนรั้วสูงเข้าไปในบ้านที่เงียบสงัดผิดปกติ

มันค่อยๆ แง้มบานเลื่อนออก........ก่อนสอดตัวเข้าไปข้างในห้องนั่งเล่น

ภายในบ้านแทบจะมืดสนิท.....มีแสงแสงสลัวของยามเย็นสาดส่องผ่านม่านที่ห้องนั่งเล่น

" แม่ครับ แม่ ทุกคนอยู่ไหนกันครับ......." เสียงตะโกนของมันสะท้อนไปตามมุมต่างๆ ของบ้านหลังใหญ่ (ก็บอกแล้วว่า ...มันรวยไม่แพ้ไอ้ริว ไอ้ริวมันถึงยอมคบด้วย)

มันรู้สึกสังหรณ์ใจอย่างประหลาดว่าจะมีเหตุร้ายเกิดขึ้นในบ้าน เพียงแต่มันไม่แน่ใจว่า เป็นอะไรเท่านั้น..............................

ความเงียบสงัดเข้าปกคลุมทั่วบริเวณ

เสียงกุกกักที่ชั้นสองกระทบโสตประสาทมัน มันสอดส่ายสายตาหาสิ่งที่จะเป็นอาวุธ เพื่อป้องกันตัวเองหาเกิดเหตุไม่คาดคิด

นั่นไง! .....ไม้กวาด เอ่อ หาใหม่ดีกว่า.............. มันเดินเข้าไปในครัวก่อนจะหยิบมีดปลายแหลมขึ้นมา อืมม์......ไอ้นี่นะจะใช้ได้

ไอ้เทพค่อยๆ เดินย่องขึ้นไปข้างบน ร่างกายของมันเขม็งตึงทุกส่วน พร้อมสอดส่ายสายตาหาที่มาของเสียง..........................

เสียงนั้นแผ่วเบาคล้ายๆ มีอะไรสักอย่างกำลังดิ้น...........มันดังมาจากห้องดนตรีเก็บเสียงที่สั่งสร้างขึ้นเป็นพิเศษสำหรับลูกชายคนโตอย่างมัน.............

ประตูห้องเก็บเสียงนั้นแง้มอยู่..........มันค่อยๆ เอี้อมมือไปผลักประตูออก สิ่งที่มันเห็นในห้องถึงกับทำให้มันตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ

มีร่างหนึ่งนอนดิ้นขลุกขลักอยู่ที่พื้นพรม ปากถูกรัดไว้ด้วยผ้าขนหนู ส่วนมือและเท้าถูกพันธนาการไว้ด้วยเชือกไนลอนหนา ดวงตาเหลือกถลนจ้องมองมาที่ไอ้เทพอย่างขอความช่วยเหลือ

ไอ้เทพรีบถลาเข้าไปช่วยเหลือทันที พลางละล่ำละลักถามด้วยความตกใจ

" แม่....แม่ เป็นอะไรมากเปล่าครับ........ใครทำแม่"

มันใช้มือแกะผ้าขนหนูออกจากปากมารดา และใช้มีดตัดเชือกที่ผูกข้อมือและข้อเท้าออกอย่างระมัดระวัง จากประสบการณ์ที่ผ่านมา มันเดาไม่ยากนักว่า เกิดอะไรขึ้น

" ก็....ก็พ่อเรานะสิ อาการกำเริบอีกแล้ว" แม่พูดอย่างแหบโหยหลังจากที่ปากเป็นอิสระ

" พ่อ.......ทำไมพ่อถึงได้.................. " มันถามพร้อมช่วยพยุงตัวแม่ขึ้นมานั่ง

" ก็อาการละเมออย่างรุนแรงนั่นแหละ เดี๋ยวเป็นๆ หายๆ นี่ก็กำเริบอีกแล้ว แม่นอนหลับอยู่ดีๆ รู้ตัวอีกทีก็ถูกพ่อมัดมือมัดเท้าแล้วลากมาที่นี่...แต่ก็ไม่เป็นไรมากหรอก "

ไอ้เทพเพิ่งนึกขึ้นได้ " แล้วพ่อล่ะครับ อยู่ที่ไหน"

" จะอยู่ไหนเสียอีก ก็คงนั่งสงบสติอารมณ์บนเก้าอี้โยกตัวเดิมของเค้าน่ะแหละ..............ลงไปดูสิลูก พ่อน่าจะนั่งอยู่ที่นั่น ไม่ต้องเป็นห่วงแม่หรอก แม่ไม่เป็นไรแล้ว"

ไอ้เทพนึกห่วงพ่อ มันดูจนแน่ใจว่าแม่ค่อยยังชั่วแล้ว จึงวิ่งขึ้นไปที่ห้องใต้หลังคาที่มันก็คิดเหมือนกับแม่ว่า จะสามารถเจอคนก่อเหตุได้ที่นั่น

แสงสว่างที่ผ่านมาจากกระจกบานใหญ่กลางห้อง ดูเลือนราง..........ร่างคุ้มงอของชายชราวัย 50 นั่งหันหลังอยู่บนเก้าอี้โยกไม้สักตัวโปรด เสียงโยกเก้าอี้ไม้เสียดสีกับพื้นห้องดังเอี้ยดอาด......ดูหลอนราวกับหลุดมาจากหนังสยองขวัญของฮอลลีวู้ด

ไอ้เทพย่างเท้าเข้าหาผู้ให้กำเนิดอย่างกล้าๆ กลัวๆ

" พ่อ พ่อครับ พ่อเป็นไรมากไหมครับ"

ร่างนั้นยังคงนิ่งไม่ไหวติง....................มีเพียงเสียงเก้าอี้ที่เสียดสีกับพื้นไม้ และเสียงม่านยามลมพัดที่กระทบกับขอบหน้าต่างเท่านั้นที่ดังกังวานไปทั่วห้อง

" พ่อ.....พ่อครับ " ไอ้เทพพยายามคุมเสียงไว้ไม่ให้สั่น เพราะจากประสบการณ์ที่สัมผัสโรคประหลาดนี้ ความสงบสุขของครอบครัวที่เคยมี......ก็แทบจะหายไปตลอดกาล

เด็กหนุ่มค่อยๆ ชะโงกดูใบหน้าพ่อ.........................ใบหน้าของชายชราเหมือนกับอยู่ในสภาวะหลับใหล ดวงตาปิดสนิท ริมฝีปากเผยออกเล็กน้อยมีน้ำลายใสๆ ไหลจากริมฝีปากลงมาตามคาง มีเพียงเสียงลมหายใจแผ่วๆ เท่านั้นที่บ่งบอกว่า ร่างนี้ยังคงมีชีวิตอยู่

ไอ้เทพมองบิดาก่อนถอนหายใจออกมาเบาๆ

ร่างกายของชายชรามีรอยแผลขีดข่วนน้อยใหญ่เต็มไปหมดอันเกิดจากการอาละวาดอย่างหนักครั้งแล้วครั้งเล่า และที่สำคัญ......พฤติกรรมดังกล่าวจะเกิดขึ้นในช่วงที่หลับใหลเท่านั้น เมื่อตื่นขึ้น....ชายชราจะไม่รู้ตัวเลยว่า ทำอะไรลงไปบ้าง.................โชคดี ที่ยังไม่มีครั้งไหนร้ายแรงจนมีผู้บาดเจ็บหรือเสียชีวิต แต่ก็สร้างความหวาดกลัวให้คนรอบข้างได้พอสมควร สังเกตได้จาก แม่บ้านที่ดูแลพ่อ......ขอลาออกติดๆ กัน แม้ว่า ทางบ้านจะเสนอเงินว่าจ้างก้อนโตก็ตามที

ทำไมที่เกิดเรื่องประหลาดแบบนี้ได้หรือ.........ไอ้เทพนึกย้อนหลังไปเมื่อ 5 ปีก่อน ในครั้งที่มันยังอายุเพียง 12 ขวบ วันนั้นเป็นวันที่พายุเข้า ฝนตกกระหน่ำลงมาอย่างหนักหน่วง ท้องฟ้าสว่างไสวไปด้วยสายฟ้าที่ฟาดลงมาครั้งแล้วครั้งเล่า

ไอ้เบส ลูกหมาตัวโปรดของมันออกไปวิ่งเล่นข้างนอกและหายตัวไปท่ามกลางพายุ ด้วยความเป็นห่วง......มันจึงออกไปตามหาหมาของมัน โดยไม่ฟังเสียงเรียกให้กลับบ้านของผู้เป็นพ่อแม่

มันเจอไอ้เบสนอนตัวสั่นเปียกปอนที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ และส่งเสียง บ๊อกๆ เรียกเจ้านายอย่างน่าสงสาร มันจึงรีบวิ่งไปหาหมาด้วยความดีใจ ทันทีที่ถึงโคนต้นไม้......ก่อนที่มันจะรู้สึกตัว สายอสุนียบาตก็ฟาดเปรี้ยงลงมากลางลำต้น เสียงของต้นไม้ใหญ่ฉีกกลางไหม้เกรียมออกเป็นสองส่วน

มันกอดหมาไว้แน่น ในตอนนั้น มันคิดว่า มันคงตายไปพร้อมหมาแล้วแน่นอน.....แต่เมื่อลืมตาอีกทีก็พบว่า......มีร่างใหญ่ร่างหนึ่งเข้าโอบครอบป้องกันมันเอาไว้

คนนั้น....จะเป็นใครไปไม่ได้..............พ่อบังเกิดเกล้าของมันนั่นเอง

มันกับลูกหมาปลอดภัย.......แต่พ่อ.........ถูกไฟไหม้เกรียมไปทั่วตัว และต้องเข้าห้องไอซียูนานร่วมปี ก่อนที่จะออกมาได้ พร้อมกับอาการประหลาดนี้..........

อาการที่จะกำเริบในช่วงที่พ่อนอนหลับ หรือไม่ได้สติ พ่อมันจะอาละวาดทุบตีคนรอบข้าง และทำลายข้าวของพังพินาศ

จากคำปรึกษาของจิตแพทย์ ซึ่งดูเหมือนจนปัญญาที่จะรักษาพ่อ.......วิเคราะห์ว่า อาการก้าวร้าวรุนแรงดังกล่าวอาจเกิดจากจิตใต้สำนึกของพ่อที่พยายามจะปกป้องสมาชิกครอบครัวให้พ้นจากอันตรายที่มองไม่เห็น................พูดง่ายๆ ก็คือ พ่อกำลังจินตนาการว่า กำลังต่อสู้ป้องกันศัตรูที่เข้ามาทำร้ายสมาชิกในครอบครัว

ไอ้เทพน้ำตาซึม.............ก่อนตัดสินใจคลี่ผ้าห่มที่กองอยู่ขาขึ้นมาห่มให้บิดา......