ในที่สุด....เวลาแห่งการแก้แค้นที่รอคอยก็มาถึงเมื่อครูทองภูมิขอลากลับไปเยี่ยมบ้านที่ต่างจังหวัดนานร่วมสองสัปดาห์.....................วันนั้น.....ค่ายมวยที่ปกติมีคนพลุกพล่านดูเงียบเชียบผิดปกติ นั่นเป็นเพราะไอ้โต้ง และไอ้ชัย หัวโจกประจำค่ายได้สั่ง เคลียร์ พื้นที่ไว้แล้ว....ไว้สำหรับต้อนรับและรับต้อนไอ้ริว เหยื่อหนุ่มหล่อชั้นม. 6 เป็นการเฉพาะ
แต่ดูเหมือนว่า เจ้าตัวจะไม่รู้ตัวแต่อย่างใด จึงยังวางท่ากร่างอยู่เหมือนเดิม
ปกติแล้ว เมื่ออยู่ในค่ายมวยแห่งนี้ ไอ้ริวจะทำตัว ไม่ร่วม กับคนร่วมค่ายอยู่ 4 อย่างคือ ไม่ร่วมดื่มกิน ไม่ร่วมสนทนา ไม่ร่วมห้องน้ำห้องส้วมเดียวกัน (โดยไอ้ริวจะไปอาบน้ำเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวที่บ้าน ส่วนห้องส้วม ก็จะเข้าเฉพาะที่ทนไม่ไหวอย่างเดียวเท่านั้น) และสุดท้ายไม่ร่วมฝึก โดยไอ้ริวจะมีครูฝึกมวยส่วนตัว คือ ครูทองภูมิ
วันนี้ก็เช่นกัน เมื่อมันฝึกตามลำพังคนเดียวเสร็จตอนพลบค่ำ มันสะพายเป้เตรียมตัวกลับบ้าน มันเดินตรงไปที่ประตูแล้วพบว่า ไอ้โต้ง นักมวยหนวดหนาร่างล่ำที่เต็มไปด้วยรอยสัก ยืนเอาเท้ายันประตูขวางทางมันอยู่
ไอ้ริวขมวดคิ้วและเหยียดปากอย่างรังเกียจ นี่ก็คนชั้นต่ำอีกคนในสายตามัน
มันตวาด เฮ้ย มึงมายังขวางประตูทำไมว่ะ ถอยไป กูจะกลับบ้าน
ไอ้โต้งทำหน้ายิ้มยียวน กูไม่ถอย มึงจะทำไรกู..............
ไอ้ริวหน้าแดงด้วยความโกรธจนลืมสังเกตว่า ไอ้ชัย ไอ้นบ ไอ้ต๊อบ และนักมวยคนอื่นๆ อีกหลายคนในค่ายเริ่มปรากฏตัวตามมุมต่างๆ ของโรงฝึกล้อมกรอบมันอยู่
เฮอะ..........กูต้องถามมึงต่างหาก ว่า น้ำหน้าอย่างมึงจะทำอะไรกูได้
ไอ้โต้งหัวเราะดังลั่น ไอ้ริว มึงต่างหากที่พูดผิด จริงๆ แล้ว มึงต้องพูดว่า พวกกู จะทำอะไรมึงต่อไปต่างหาก
ไอ้ริวเริ่มหน้าซีดเมื่อมองไปรอบๆ แล้วพบว่า มีนักมวยล้อมรอบมันอยู่ไม่ต่ำกว่า 10 คน สายตาแต่ละคนที่มองมาล้วนไม่เป็นมิตรทั้งสิ้น
เมื่อเห็นว่าตัวเองหัวเดียวกระเทียมลีบ.......มันเริ่มสอดส่ายสายตาหาไอ้ดำเด็กรับใช้มันไปรอบๆ เพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ก็หาไม่เจอแม้แต่เงา
มันยังทำใจแข็งแต่เสียงที่พูดออกไปกลับดูสั่นๆ พวกมึงมีอะไรกับกูว่ะ..........มึงต้องการอะไรจากกู
ไอ้โต้งยิ้มแสยะ... กูไม่มีอะไรกับมึงหรอก เพียงแต่พวกกูอยาก มีอะไร กับมึง เฮ้ย จับตัวมันไว้
อะไรนะ ไอ้ริวใจหายวาบด้วยความตกใจ ก่อนที่จะรู้สึกตัว แขนขาของมันก็ถูกกลุ่มนักมวยล็อกไว้แน่น และจับกดตัวให้นั่งคุกเข่าเอามือไขว้หลังไว้
พวกมึงคิดจะทำอะไรกู ครูทองภูมิไม่ปล่อยพวกมึงแน่.............คอยดูสิ
ไอ้โต้งหัวเราะหึหึ จริงๆ แล้ว กูก็ไม่แคร์ไอ้ครูจอมงกนั่นเท่าไรหรอก แต่พวกกูมีวิธีที่จะให้คนอย่างมึงหุบปากไม่บอกใครเกี่ยวกับเรื่องในวันนี้แน่ มันยืนหน้าเข้ามาใกล้ไอ้ริวแล้วเน้นเสียง วันนี้และอีกหลายๆวันต่อจากนี้ที่มึงจะจำจนวันตาย
อย่านะโว้ย......พวกมึงไม่รู้เหรอไงว่า พ่อกูคือใคร ขืนมึงทำอะไรกู พ่อกูเอาคนมากระทืบมึงแน่......
ไอ้ริวได้ยินเสียงหนึ่งดังแทรกขึ้นมา....เสียงที่มันคุ้นเคยดี ก็ไม่แน่หรอกครับ คุณริว
ไอ้ริวหันควับกลับไปมอง มันเห็นไอ้ดำคนใช้คนสนิทของมันเดินยิ้มกริ่มเข้ามา
อ้อ ไอ้ดำ กูนึกแล้ว มึงนี่เองใช่ไหมที่เป็นคนต้นติด......ไอ้คนใช้ทรยศ ไอ้เนรคุณ พ่อแม่กูไม่ปล่อยมึงไว้แน่....
ไอ้ดำยิ้มเหี้ยมเกรียม...... ก็อาจใช่ครับ.....ถ้าท่านรู้.......แต่ถึงท่านรู้ ผมว่าท่านก็คงไม่ทำอะไรกับผม ซึ่งต่อไปอาจเป็นหนึ่งใน ลูกเขย ของบ้านมั้งครับ
ไอ้ริวเบิกตากว้างเมื่อคิดตามคำสองแง่สองง่ามนั้น มะ...มึงคิดจะทำอะไรกู ไอ้พวกชั้นต่ำ ไอ้พวกวิปริต.........กูไม่ใช่พวกตุ๊ดอย่างมึงนะโว้ย........ปล่อยกู.........ปล่อยกู ไอ้ริวพยายามดิ้นรนขัดขืนหวังจะพ้นจากพันธนาการ แต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะแรงมันคนเดียวหรือจะสู้กับแรงนักมวยที่ผ่านการฝึกฝนหลายคน
ไอ้โต้งบอก ตอนนี้ มึงยังไม่เป็น แต่อีกเดี๋ยว มึงก็ใช่แล้วว่ะ ฮ่าฮ่าๆๆๆๆ อีริว เมียสุดที่รักของพวกกู
ไอ้ริวหน้าซีดเป็นไก่ต้ม...... มึงจะทำอะไรกู มึงต้องการอะไร ต้องการเงินใช่ไหม กูพอมีอยู่บ้าง เดี๋ยวไปเบิกมาให้ จะเอาเท่าไร
ไอ้โต้งหัวเราะเบาๆ หึหึหึ ข้อเสนอน่าสนใจดี แต่พวกกูไม่ รับ เพราะพวกกูชอบ รุก ว่ะ