เช้าวันศุกร์ ผมกำลังนั่งกินข้าวเช้าอย่างเอร็ดอร่อยอยู่ที่โรงอาหารคณะ

"นั่งด้วยคนนะ" เสียงคนพูดดังขึ้นมา

ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง พอเห็นหน้าเจ้าของเสียงเท่านั้น ใบหน้าของผมถึงกับเปลี่ยนสีทันที

"อยากนั่งก็นั่งซิ ไม่ได้ห้ามนิ ม้านั่งสาธารณะ ไม่ใช่ของผม ไม่จำเป็นต้องขออนุญาติก็ได้" ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา (นึกว่าใครที่แท้พี่ต่อนี่เอง แค่เห็นหน้า ผมก็หมดอารมณ์กินข้าวทันที)

พี่ต่อโน้มตัวนั่งลง "ตกลงกันต์จะไม่พูดกับพี่ดีๆเลยใช่ไหม? พี่ถามจริงเหอะ ที่กันต์แสดงออกแบบนี้กับพี่ กันต์หึงพี่ใช่ไหม?"

"พี่พูดอะไรของพี่? พูดจาแบบนี้ เหมือนพี่กำลังดูถูกผมอยู่นะ พี่พูดอย่างกับผมพิศวาสพี่มากมายอย่างนั้น ผมว่าตอนนี้พี่น่าจะรีบวิ่งไปส่องกระจกในห้องน้ำดูหน้าตาตัวเอง ก่อนจะมาทึกทักว่า ผมแอบชอบและหึงหวงพี่ โอเค ที่ผ่านมา ผมอาจจะเคยหน้ามืดตามัวเผลอตัวมีอะไรกับพี่หลายครั้ง แต่มันเป็นเพียงแค่ความกำหนัดเท่านั้น " ผมพูดด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง มันยากที่จะอธิบายอารมณ์ในเวลานั้นจริงๆ ( ไม่รู้ซิ บอกไม่ถูก อาจจะเป็นเพราะว่า พี่ต่อเป็นแฟนกับนพ และนพเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของผม ผมไม่อยากให้นพรู้เรื่องที่ผ่านมาระหว่างผมกับพี่ต่อ กลัวว่านพจะไม่สบายใจ สำหรับผมแล้ว การอยู่ห่างๆพี่ต่อไว้เป็นดีที่สุด)

"พี่ถามแค่นี้ ทำไมกันต์ต้องแสดงท่าทีโกรธเป็นฟืนเป็นไฟด้วย ไม่ชอบก็บอกไม่ชอบซิ ไม่เห็นต้องทำท่าฟึดฟัดไม่พอใจ" พี่ต่อทำหน้าตาไม่สะทกสะท้านใดๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น (การตีสีหน้าแบบนี้ ยิ่งทำให้ผมโมโหหนักกว่าเดิม)

"อย่าหาว่าผมเสียมารยาทเลย ผมขอตัวก่อนนะ กินข้าวไม่ลง ขืนนั่งอยู่ในโรงอาหารก็ไม่เกิดประโยชน์อะไรขึ้นมา ตั้งแต่นี้ต่อไป เวลาเจอกันให้ทำเหมือนคนไม่รู้จักกัน จะดีที่สุด" พอพูดจบผมถือจานข้าวพร้อมสมุดหนังสือ เตรียมตัวลุกออกจากโต๊ะทันที

"เออ… ทำหยิ่งจองหอง ทำเก่งไป ที่พี่ยอมลดตัวลงมาพูดคุยกับพี่เอ็ง เพราะหวังดีและอยากจะเตือนเรื่อง ไอ้ป้อง เห็นเอ็งกับมันประกาศเป็นคู่ผัวตัวเมียต่อหน้าผู้คนอย่างเอิกเกริก ไอ้นี่มันเจ้าชู้ ขี้เอาจะตาย สมัยอยู่มัธยม แม่ง.. ผ่านมาไม่รู้กี่สังเวียนกี่สนามแล้ว พี่แค่อยากจะเตือนเอ็งก็เท่านั้น แต่ดูคำพูดที่เอ็งพูดซิ สุนัขไม่รับประทานจริงๆ " พี่ต่อพูดเสียงดังใส่ผม(ผมกำลังลุกออกไปจากโต๊ะ) จนบรรดาคนที่นั่งกินข้าวอยู่โต๊ะข้างๆ ต่างก็หันมามองผมกับพี่ต่อ ด้วยท่าทางที่อยากรู้อยากเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น

ผมเดินเอาจานข้าวไปวางในที่เก็บจานอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะออกโรงอาหาร ผมเดินลัดเลาะมายังโต๊ะที่พี่ต่อนั่ง พร้อมกับชูนิ้วกลางนิ้วเดียวใส่พี่ต่อ (ด้วยอารมณ์สับสนปนเม้งหน่อยๆ) จากนั้นผมรีบใส่เกียร์วิ่งสู้ฟัดออกจากโรงอาหารทันที (ขืนไม่วิ่ง มีหวังโดนพี่ต่อตื๊บคาโรงอาหารแน่ๆ แสบจริงๆเลยตรูนี่) ในใจลึกๆแล้ว ผมเองก็รู้สึกผิดเหมือนกันที่ไปยั่วโมโหและพูดจากวนบาทา พี่เขาก่อน

เย็นวันศุกร์

ผมมีนัดกับน้องก้อง (น้องรหัสสุดหล่อของผม) หลังจากเลิกเรียนแล้ว ผมรีบกลับไปอาบน้ำอาบท่าและแต่งตัว (แฟชั่นจะต้องเนี๊ยบทุกกระเบียดนิ้ว ไม่ว่า เสื้อผ้า หน้า ผม ต้องดูดีมีสไตล์ ไม่ได้แต่งไปอ่อยเหยื่อนะครับ แค่แต่งไปเช็คเรตติ้งเฉยๆ)

ผมขับรถมาถึงข้างหน้าหอชาย 5 ตามที่ได้นัดหมายกับน้องก้องไว้

"รอนานไหมก้อง?" ผมเห็นน้องก้องมายืนรอข้างหน้าหอ ก่อนที่ผมจะมาถึง

"ไม่นานครับ พี่กันต์แต่งตัวหล่อมากๆ วันนี้ผมขอควงพี่รหัสสุดหล่อซักวัน" น้องก้องส่งยิ้มที่หวานหยาดเยิ้มให้ผม

"เราก็แต่งตัวหล่อไม่เบาเหมือนกันนะ รีบๆขึ้นรถเร็ว พี่ไม่อยากจอดขวางทางเข้านาน" ผมพูดก้มหน้าก้มตา โดยพยายามไม่มองหน้าน้องก้อง เนื่องจากเขินต่อสายของน้องก้องที่จ้องมองผม

"เขินผมหรือครับ พี่กันต์ ????" น้องก้องจ้องหน้าผม เหมือนพยายามจับพิรุจ

"ไม่มีอะไร บ้าไปใหญ่แล้วเรา ว่าแต่อยากกินอะไรละ? พี่จะได้พาไปถูกร้าน" ผมแกล้งเปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อหลบเลี่ยงประเด็น

"อะไรก็ได้ ผมกินได้หมด ถ้ากินกับพี่รหัสสุดหล่อ" น้องก้องใช้สายตาแทะโลมผม (แรงส์จริงๆ น้องรหัสตรู)

"แน่ใจนะว่า กินอะไรได้หมด ถ้าอย่างนั้น พี่จะพาเราไปกินข้าวที่โรงอาหารใต้หอเรา ว่าไง? โอเค ไหม?" ผมพูดหยอกเย้า

"พี่กันต์ช่างมีอารมณ์ขำจริงๆนะ ไม่เอาครับ พี่ถามผมว่า อยากจะกินอะไร ผมขอตอบว่า กินอะไรก็ได้ ที่ไม่ใช่กับข้าวในโรงอาหาร ร้านอาหารในมอ หน้ามอ หลังมอ หรือร้านอาหารในละแวกมอ อยากไปร้านที่อยู่ในเมือง หรือไม่ก็ไกลจากมอ นะครับพี่กันต์สุดหล่อ" น้องก้องอ้อนผม

ผมพาน้องก้องมากินข้าวที่ร้านอาหาร "ริเวอร์ไซด์" ซึ่งเป็นหนึ่งในร้านอาหารที่ขึ้นชื่อของเชียงใหม่

"อยากกินอะไร สั่งได้ตามสบายเลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ" ผมบอกน้องก้อง

"ขอบคุณครับพี่กันต์ พี่กันต์มาที่ร้านนี้บ่อยไหมครับ? ผมอยากรู้ว่า ร้านนี้อะไรอร่อย?" น้องก้องถามผม

"แค่ครั้งเดียว เมื่อตอนอยู่ปี1 พี่รหัสของพี่ ก็พี่นา พาพี่มาเลี้ยงที่นี่ แต่เห็นหลายคนบอกว่า อาหารพวกยำ หรือไม่ก็ ต้มยำ ที่นี่อร่อยนะ" ผมแสดงความเห็น

ผมกับน้องก้องได้สั่งอาหารมาคนละ 2 อย่าง น้องก้องสั่ง แกงส้มปลาช่อน และผัดคะน้าหมูกรอบ ส่วนผมสั่งยำทะเลรวมมิตร และไก่ผัดพริกเผา โดยมีส้มตำปู และหอยจ้อทอด เป็นเครื่องเคียง

"พี่กันต์ต้องชอบกินอาหารรสจัดแน่ๆ ดูสั่งแต่ละอย่าง" น้องก้องมองดูอาหารบนโต๊ะ

"ใช่แล้ว พี่ชอบกินอาหารรสจัด ยิ่งเผ็ดยิ่งชอบ แล้วก้องกินเผ็ดได้ไหม?"

"พอได้ครับ แต่ต้องไม่เผ็ดมากนะ เห็นเขาว่าคนที่ชอบกินเผ็ดนี่เซ็กส์จัด ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า?" น้องก้องจ้องหน้าผมด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ (น้องก้องพูดประโยคแบบนี้เหมือนก๊อปปี้พี่ต่อมาเลย เกี่ยวกับเรื่องกินเผ็ดแล้วเซ็กส์จัด)

"จะลองไหมละ? จะได้รู้ว่าจัดหรือไม่จัด" ผมพูดหยอกเอินแบบตลกโปกฮา โดยที่ไม่ได้คิดอะไร

"แฮ่ม... พูดแล้วอย่าคืนคำนะครับ ผมยิ่งเป็นคนใจกล้าบ้าบิ่นซะด้วย พี่กล้าท้า ผมกล้ารับคำท้า" น้องก้องพูดอย่างจริงจัง (ตรูกลัวใจไอ้น้องรหัสคนนี้จริงๆ บ้าได้ใจมาก)

"พี่พูดเล่นเฉยๆ จะบ้าเหรอ" ผมพูดดักคอ (ทั้งที่ใจจริงนั้น... ไม่ต้องคิดแทนผมนะ ผู้อ่านที่น่ารัก คุณอาจจะเดาใจผมผิดก็ได้! ผมไม่กล้าคิดกับน้องก้องแบบนั้น เนื่องจากความเป็นน้องรหัสและเรียนอยู่สาขาวิชาเดียวกัน จะต้องเจอหน้ากันไปอีกนาน ผมไม่อยากให้เรื่องเซ็กส์ต้องมาทำให้เราผิดใจกัน ชนิดที่มองหน้ากันไม่ติด แต่ว่าไปได้ซักทีก็ดีเหมือนกัน ตกลงตรูจะเอายังไงกันแน่นี่? พูดเองเออเอง กลืนน้ำลายตัวเอง และก็งงเอง)

"อ้าว... เป็นงั้นไป ผมอุตส่าห์หลงดีใจ ไอ้จ้อนของผมมันอยากออกศึกเต็มทนแล้ว" น้องก้องพูดอย่างเสียดาย

"ทะลึ่งนะเรา กินเข้าไป กับพี่รหัสยังไม่เว้นเลย หน้าตาหล่อ แถมคารมดีแบบนี้ มีคงจะมีแฟนเพียบชนิดที่หัวกระดอ เอ๊ย…! หัวกระไดหอไม่แห้งละซิ"

"มีมาเรื่อยๆครับ แต่ผมชอบมีอะไรกับผู้ชายมากกว่า มันสนุกตื่นเต้นและเสียวกว่ามาก ผมไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิงนานมาก ตั้งแต่สมัยอยู่ม.5 แล้วมั๊ง เอากับผู้หญิงน่าเบื่อยังไงไม่รู้ นอนอย่างเดียวไม่ยอมทำอะไรเลย ไม่ไหว แล้วพี่กันต์มีแฟนหรือยังครับ?" น้องก้องพูดถึงรสนิยมทางเพศของตัวเอง อย่างไม่ปิดบังและไม่มีเขินอายแต่อย่างใด

"หน้าตาอย่างพี่จะมีใครเอา ถ้าหล่ออย่างเราก็ว่าไปอย่าง" ผมพูดถ่อมตัว

"ไม่จริง... ถ้าหน้าตาอย่างพี่กันต์เรียกว่า ไม่หล่อ แล้วหน้าตาอย่างผมมันจะเหลือเหรอ" น้องก้องพูดขึ้นมา

ผมกับน้องก้องกำลังกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ทันใดนั้น มีผู้หญิงคนหนึ่ง อายุน่าจะราวๆน้องก้อง หรือไม่ก็แก่กว่าผมประมาณ 2-3 ปี ใส่เสื้อยืดแขนกุดสีขาวลายแดงเหลืองทอง กางเกงยีนส์สีดำ และสวมรองเท้าส้นสูงสีเงิน เดินเข้ามาทางผมและน้องก้อง

ผู้หญิงคนนี้ หน้าตาจัดว่าเป็นคนที่มีเสน่ห์ดึงดูดทางเพศมากกว่าเป็นคนที่สวยน่ารัก

"โลกกลมจริงๆ กันต์จำเราได้ไหม? หมวย เอกภาษาไทย ตอนรับน้องคณะเมื่อปีก่อน เราอยู่ในกลุ่มเดียวกับกันต์ เราเป็นรูมเมทของยุ้ยที่เรียนอยู่เอกเดียวกับกันต์ ไม่รู้ว่ายุ้ยพูดเรื่องของเราให้กันต์ฟังบ้างหรือเปล่า?" ผู้หญิงที่ชื่อ หมวย พูดแนะนำตัวเอง

"ที่แท้ก็เป็นรูมเมทของยุ้ย ขอโทษที่เราจำเธอไม่ได้จริงๆ อย่าโกรธเราเลยนะ" ผมพูดทักทายอย่างเป็นมิตร (ทั้งที่ในใจแอบงงมากๆ ที่จู่ๆมีชะนีโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ แถมยังรู้จักผมอีกด้วย)

"ไม่เป็นไรหรอก มากันสองคนหรือ?" หมวยถามผม

"ใช่… เราพาน้องรหัสมาเลี้ยง" ผมตอบไปตรงๆ

"เรามากับเพื่อนๆ นั่งอยู่โต๊ะโน่น กินข้าวจากที่นี่เสร็จแล้ว จะไปไหนกันต่อ? คือ เรากับเพื่อนๆจะไปเที่ยวที่กังสดาล ถ้ายังไงเราขอเชิญกันต์และน้องรหัสไปเที่ยวด้วยกัน" หมวยเชิญชวนผมและน้องก้อง

"เราต้องขอโทษด้วย เอาไว้โอกาสหน้า พรุ่งนี้ต้องรีบตื่นแต่ตี 4 จะไปธุระที่ลำปาง" ผมแจกสตอให้ยัยหมวยไปหลายกิโล พร้อมทั้งใช้เท้าสะกิดเท้าของน้องก้องเพื่อส่งสัญญาณว่า เป็นอันเข้าใจความหมาย

"เสียดายจัง... แต่ไม่เป็นไร โอกาสหน้าก็ได้ ว่าแต่วันนี้เราทั้งสองได้รู้จักกันแล้วนะ ถ้ากันต์เจอหมวยในมอ อย่าลืมทักทายบ้างนะ" หมวยสบตาผมพร้อมส่งยิ้มที่แฝงด้วยความเสน่หาให้ผม

"ได้ " ผมตอบสั้นๆ (ทั้งที่ในใจอยากจะพูดต่ออีกว่า "ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ขอเชิญคุณหมวยออกไปจากโต๊ะของผมได้แล้ว" ดูใจร้ายไปไหมตรู! ช่วยไม่ได้ตรูดันเป็นโรคแพ้ชะนี)

"เพื่อนๆกวักมือเรียกหมวยแล้ว ต้องขอตัวก่อนนะ ถ้ามีอะไรหมวยจะส่งข่าวผ่านแมวมาบอกอีกที แล้วค่อยเจอกันคราวหน้า" ก่อนจะเดินจากไป ยัยหมวยยังไม่วายที่ทำหน้าตาเซ็กส์ซี่ใส่ผม(สำหรับผมคงเห็นเป็น "เซ็กส์เสื่อม"มากกว่า)

"กว่าจะไปได้ เล่นเอาตรูถึงกับนับ 1 ถึง 1,000 ในใจ ไปซะได้ก็ดี จะอะไรกับคนอย่างตรูนักหนานี่" ผมบ่นพึมพำในใจคนเดียว

"โอ้โห ฮ็อตจริงๆพี่รหัสผม ถึงขนาดมีสาวเซ็กส์ซี่มาตามจิกถึงโต๊ะเลย เท่าที่ดูรูปการณ์แล้ว ท่าทางพี่กันต์จะไม่ชอบผู้หญิงเอามากๆนะ" น้องก้องพูดอย่างรู้ทัน (ปากไวจริงๆน้องตรู)

"เออ... ก็มันไม่ชอบนี่ จะให้ทำอย่างไร? พี่ชอบสาก มากกว่า รู" ผมพูดอย่างเปิดเผย (มาถึงขนาดนี้แล้ว ตรูคงไม่ต้องแกล้งแอ๊บว่าเป็นแมน 100% ต่อหน้าน้องก้องอีกต่อไป ในเมื่อน้องเขากล้าแสดงสปิริตเปิดเผยรสนิยมทางเพศขนาดนี้ มีหรือที่พี่รหัสอย่างผมจะยอมน้อยหน้า)

ผ่านไปซักพัก เสียงเพจเจอร์ของน้องก้องดังขึ้นมา.......

"แฟนเรียกตัวหรือ?" ผมแซวน้องก้อง

"เปล่าครับ.. นุ่ม ส่งข้อความมาชวนไปเที่ยวที่ จีจี้ คืนนี้ เห็นบอกว่าไปกันหลายคน ไปเที่ยวจีจี้ด้วยกันนะครับพี่กันต์ เพื่อนๆผมก็รุ่นน้องสาขาวิชาเดียวกับพี่กันต์ คนกันเองทั้งนั้น" น้องก้องพยายามเชิญชวนผม

"ตกลง แต่พี่ไปแป๊บเดียวนะ ไม่เกินตี1 พี่ก็กลับแล้ว พี่ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ขืนไปเที่ยวนานคงไม่สนุก กะจะไปเต้นยืดเส้นยืดสายซักหน่อย" ผมรับคำเชิญ

จีจี้ เป็นผับที่โด่งดังมากที่สุดในเชียงใหม่ (ในสมัยนั้น) ขณะที่น้องก้องและเพื่อนๆกำลังดื่มและเต้นกันอย่างสนุกสนานนั้น ผมรู้สึกปวดฉี่ จึงเดินไปเข้าห้องน้ำ เมื่อฉี่เสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมเดินไปล้างมือที่อ่าง ทันใดนั้น ผมรู้สึกว่า เหมือนมีใครมาชนตรงข้างๆตัวผม จนทำให้ผมเซๆเล็กน้อย

"ขอโทษครับ" เจ้าของเสียงที่เดินมาชนผมกล่าวคำขอโทษ

"ไม่เป็นไรครับ" ผมพูดพร้อมกับหันไปมองหน้าคนที่มาชน

สายตาของผมกับคู่กรณีจ้องประสานกัน คู่กรณีของผมเป็นชายหนุ่ม อายุคงจะแก่กว่าผมไม่กี่ปี หรือเท่ากับผม ที่สำคัญ ชายหนุ่มคนนี้หน้าตาหล่อเหลาเอาการ และรูปร่างก็สูงโปร่งได้สัดส่วน ถูกใจชาวเกย์อย่างเราๆมาก

ชายหนุ่มรูปร่างทรมานใจเกย์ คนนั้น เดินไปยืนฉี่ตรงโถ ส่วนผมล้างมือไปพลันส่องกระจกสำรวจความเรียบร้อยของหน้าตาและทรงผมของตัวเอง (กลัวเรตติ้งตก)

เงาสะท้อนจากกระจกทำให้ผมมองเห็นชายหนุ่มคนนั้น ยืนหันหลังฉี่อย่างชัดเจน (ถ้าโถฉี่ข้างๆว่าง อยากเข้าไปยืนประกบจัง) ซักพักหนึ่งชายหนุ่มคนที่ว่า หันหน้ามาแจกยิ้มให้ผม(แบบผีเห็นผีด้วยกันหรือเปล่า?) ผมยิ้มตอบอย่างมีมารยาท(ปนมารยานิดๆ) พร้อมกับเดินออกไปจากห้องน้ำอย่างรวดเร็ว (หลอกให้อยากแล้วจากไป เรตติ้งครั้งนี้เป็นที่น่าพอใจ)

ผมกลับเข้าไปสมทบกับน้องก้องและเพื่อนซึ่งกำลังแด๊นซ์กันอย่างเมามันส์ โดยเฉพาะน้องก้องท่าทางจะคึกคักเป็นพิเศษ ทั้งเต้นทั้งดื่่มอย่างไม่บันยะบันยัง (แทบจะเรียกได้ว่า ดื่มเหล้าพอๆกับดื่มน้ำ ส่วนผมนะเหรอ แค่โค๊กแก้วเดียวยังไม่หมดเลย)

ผมเต้นได้ไม่กี่เพลงก็ต้องขอตัวมายืนพักที่โต๊ะ ขณะที่กำลังยืนปลดปล่อยอารมณ์ไปตามเสียงเพลงนั้น

"มาเที่ยวบ่อยไหมครับ?" ชายหนุ่มที่เดินชนผมในห้องน้ำ พูดทักทาย (แอบสะดกรอยตามมาตั้งแต่เมื่อไหร่นี่? ผมไม่ยักกะเห็นหรือรู้สึกตัวเลย มาแบบย่องเงียบจริงๆ)

"ไม่บ่อยครับ ครั้งนี้เป็นครั้งที่สอง ส่วนครั้งแรกนั้น นานเป็นปีแล้ว" ผมตอบรับคำทักทายด้วยอัธยาศัยที่ดี

"ผมชื่อ เสือ คุณ.... ? " ชายหนุ่มแนะนำตัวเอง พร้อมกับยกแก้วเหล้าในมือเพื่อขอชนแก้วกับผม

"กันต์... ยินดีที่ได้รู้จักครับ" ผมยกแก้วขึ้นชนกับแก้วของเสือ

"เช่นเดียวกันครับ คุณกันต์เรียนอยู่ที่ไหน?"

"ไม่ต้องเรียกคุณ เรียกผมก็ได้ มันเป็นทางการจนเกินไป ฟังแล้วจั๊กจี้ เราเรียนอยู่......."

"ผมก็เด็กมอ เหมือนกัน อยู่เทคนิคการแพทย์ ปี 1 แล้วกันต์อยู่คณะไหน? ปีอะไร?"

"เราอยู่คณะ........ ปี 2 แต่ไม่ต้องเรียกเราว่าพี่นะ เราว่านายแก่กว่าเราแน่ๆ เรื่องมันยาว ไว้ค่อยเล่าให้ฟัง"

ทันใดนั้น น้องก้องก็เดินเข้ามาแทรกกลางระหว่างผมกับเสือ กลิ่นเหล้าแรงๆโชยออกมาจากตัวของน้องก้อง

"จะจีบพี่รหัสผมหรือ? ผมหวงนะ" น้องก้องพูดกับเสือด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยจะเป็นมิตร

"ไปเต้นกันต่อเถอะ พี่กันต์" น้องก้องใช้แขนโอบไหล่ผม (ถึงเนื้อถึงตัวเร็วดีจัง)

"เอาไว้เพลงหน้านะ ก้องไปเต้นกับเพื่อนๆก่อน พอเพลงนี้จบพี่ตามไปแน่นอน" ผมมองหาพร้อมกับกวักมือเรียก นุ่ม ซึ่งเป็นหนึ่งในกลุ่มเพื่อนๆของน้องก้อง ให้มาช่วยพาน้องก้องไปเต้นก่อน

"ไปเต้นกับนุ่มก่อนนะ เพลงหน้าพี่ตามไปแน่นอน" ผมรับปากน้องก้อง

"ก็ได้ครับ เพลงหน้าขึ้นแล้วต้องตามไปนะ ห้ามเบี้ยวเด็ดขาด เพราะผมมองดูพี่ตลอดเวลา" น้องก้องเน้นย้ำกับผม

ก่อนจะออกไปเต้นกับกลุ่มเพื่อนๆ น้องก้องใช้สายตาจ้องมองเสือ แววตาที่ดูแข็งกร้าวของน้องก้อง เหมือนจะสื่อออกมาเป็นการเตือนให้เสือรู้ตัว

"เราต้องขอโทษแทนน้องเขาด้วย อย่าถือสาเลย น้องเขาเมา" ผมขอโทษเสือแทนน้องก้อง

"เราไม่ถืออยู่แล้ว มีพี่รหัสหล่อๆอย่างกันต์ ถ้าไม่หวงก็ไม่รู้จะว่าอย่างไรแล้ว ตั้งแต่นี้ไป เราต้องเอาใจก้องให้มากๆซินะ เผื่อว่าเขาจะเปิดไฟเขียวให้เราใกล้ชิดกับพี่รหัสสุดหล่อได้" เสือใช้แววตาเพื่อต้องการสื่ออะไรบางอย่างกับผม

ผมไม่พูดไม่จา (ก็มันเขินนี่ จะให้ทำไง) เมื่อเพลงใหม่เริ่มต้นขึ้น น้องก้องเข้ามาฉุดแขนผมไปเต้นอย่างรวดเร็ว จนผมไม่มีโอกาสได้บอกกล่าวอะไรกับเสือ พอเพลงจบลง ผมพยายามมองหาเสือที่บริเวณโต๊ะ แต่ก็ไม่พบเจอ (ทิ้งไว้แค่ความเสียดาย)

ระหว่างทางที่ขับรถกลับ...

"คืนนี้ผมนอนค้างกับพี่กันต์ได้ไหมครับ? ผมลืมเอากุญแจห้องมา" น้องก้องเอ่ยถามขึ้นมา ด้วยหน้าตาที่เหม่อๆเคลิ้มๆ จากฤทธิ์ของสุรา (ไม่รู้ว่าลืมจริงหรือว่าแกล้งลืม?)

"อืม.. ก็ได้" ผมตอบตกลง

ก่อนจะเข้านอน ผมให้น้องก้องนอนเตียงเดียวกับผม โดยมีหมอนข้างมาคั่นกลางแบ่งเขตแดนบนเตียงระหว่างเรา

เมื่อหัวถึงหมอน น้องก้องนอนหลับทันที แถมกรนส่งเสียงดังอีกต่างหาก ส่วนผมก็เผลอหลับไปไม่นานหลังจากน้องก้อง

ในตอนกลางดึก(หรือใกล้รุ่งสาง มิทราบได้ เพราะออกจากผับประมาณตี 1 กว่าๆ กว่าจะเข้านอนก็ปาไปเกือบๆตี 3 ) ผมรู้สึกว่ามีอะไรอุ่นๆนุ่มๆแฉะๆ มาประคบตรงหว่างขาของผม (ลืมบอกไปว่า ผมนุ่งกางเกงเลแบบใช้เชือกผูกรัดเอว ซึ่งเวลานอนผมมักจะรัดเชือกแบบหลวมๆ) ผมไม่ได้ลืมตาดู เพราะรู้สึกเหนื่อยไม่มีแรง และอาจจะมาจากฤทธิ์ยาแก้ปวดด้วย (ก่อนนอนผมกินยาแก้ปวดเข้าไป เพราะรู้สึกปวดหัวจากกลิ่นควันบุหรี่และกลิ่นอะไรต่อมิอะไรในผับ)

วินาทีต่อมา ผมรู้สึกเสียวที่ถุงกะโปกเหมือนถูกลิ้นเลียไปรอบๆ จากนั้นแท่งตอปิโดของผมก็แข็งโด่ขึ้นมาอย่างอัตโนมัติ ลิ้นที่ลากเลียตรงกะโปกเริ่มเปลี่ยนตำแหน่งขึ้นมาตรงลำแท่งตอปิโดของผมอย่างช้าๆ จนมาหยุดอยู่ที่ปลายหนังหุ้มหัวตอปิโดที่เปิดออกไม่มากนัก

ผมเริ่มรู้สึกเสียววาบขึ้นมาทันที หัวตอปิโดของผมเวลานี้ได้ถูกโหมกระหน่ำเลียอย่างไม่ยั้งทำให้หนังหุ้มเปิดถอก จนหัวกระดอของผมเปิดออกมาสัมผัสปลายลิ้นได้อย่างเต็มที่ ซักพักแท่งตอปิโดของผมถูกสาวว่าขึ้นๆลงๆ ด้วยริมฝีปากที่อ่อนนุ่ม

ผมรู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างมาก จะว่าเป็นความฝันมันคงไม่ใช่ เป็นความจริงคงไม่เชิง มันเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่นซะมากกว่า เพื่อความแน่ใจ ผมจึงค่อยลืมตาขึ้นมาดูทีละนิด ภาพที่ผมเห็นนั้น น้องก้องกำลังใช้ปากอมอวัยวะเพศของผม

ส่วนตัวน้องก้องเองนั้น นอกจากจะใช้ปากลิ้มรสกระดอของผมแล้ว ยังใช้มืออีกข้างสาวว่าวให้ตัวเองอีกด้วย (เข้าใจตั้งท่านะน้องรหัสตรู)

ผมจึงแกล้งหลับและปล่อยเลยตามเลย (สถานการณ์มันสายเกินแก้ที่จะบอกให้น้องเขาหยุด เพราะกระดอของผมได้เข้าอยู่ในปากของน้องเขาแล้ว ถ้าเป็นช่วงก่อนที่น้องเขาจะปลดกางเกงผม ยังพอแก้ไขสถานการณ์ได้)

หลังจากใช้ลิ้นเลียตวัดเล่นทั่วแท่งตอปิโดของผมแล้ว น้องก้องยังใช้ริมฝีปากสาวแท่งตอปิโดของผมขึ้นๆลงๆเป็นจังหวะที่เร็วและรัวมากขึ้นเรื่อยๆ จนผมน้ำกำหนัดขาวๆขุ่นๆเหนียวๆหนืดๆ พุ่งเข้าไปในปากของน้องก้องจนหมดก๊อก

น้องก้องหันมาชักว่าวให้ตัวเองจนน้ำแตก พอสำเร็จเสร็จสิ้นกามกิจแล้ว น้องก้องดอดมาหอมแก้มผมฟอดใหญ่ๆ แถมกระซิบข้างหูผม… "ผมรู้นะว่า พี่กันต์แกล้งหลับ คนนอนหลับประสาอะไรเคถึงได้แข็งโด่ชูชันแบบนี้ แถมน้ำยังพุ่งแรงอีกด้วย ไม่ต้องอายหรอกครับ"

ผมรู้สึกเขินอายจนพูดไม่ออก ได้แต่หันไปยิ้มให้น้องก้องเท่านั้น น้องก้องกอดผมจนเผลอหลับไป

ผมตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของน้องก้อง ผมหันไปมองดูน้องก้องที่กำลังนอนหลับไหลอยู่บนเตียง
"เมื่อคืนเราถูกน้องก้องลักหลับ พลาดท่าเสียทีน้องรหัสเข้าจนได้" ผมพูดกับตัวเอง