บทที่ 1 โลกของเกย์

เมื่อก่อนตอนฉันเยาว์วัย
เคยฝันเคยใฝ่หลายสิ่ง
อยากรักผู้ชายผู้หญิง
อยากมีรักจริงกับใคร

ตอนนี้ฉันโตเป็นหนุ่ม
ความลับมันสุมในอก
ไม่อาจที่จะหยิบยก
ต้องเก็บและปกปิดไว้

จิตใจฝันใฝ่เพศชาย
มั่นหมายอยากมีเคียงคู่
เริ่มรักเริ่มชอบกันอยู่
โดยฉันไม่รู้ความจริง

เสียตัวมั่วชายมากมาย
ไม่อายเห็นเป็นเรื่องสนุก
ทำไปจนถึงที่สุด
ก็หยุดตรงชายคนหนึ่ง

เข้ามาสนใจรักใคร่
ยามเศร้าปลอบใจไมห่าง
ยามสุขเสพสมยาวนาน
ได้อย่างต้องการแล้วไป

ฉันนั้นเรียนรักจากเขา
เอาตัวของเราเข้าแลก
เสียตัวด้วยความใจแตก
แต่เขากลับแยกจากไป

ก้าวเดินบนทางโลกีย์
ทางเดินสายนี้สกปรก
น้ำกามมากมายไหลรด
เสร็จกันแล้วหมดเยื่อใย

เกย์นั้นหาความจริงใจ
หากันไม่ได้เลยหนา
ผ่านแล้วผ่านเลยทุกครา
ไม่มีคุณค่าอะไร

ผู้ชายของฉันหายไป
ไม่เหลือความห่วงใยฉัน
ไม่เหลือแม้ความสัมพันธ์
ฉันมันแค่เด็กรายทาง

เขาคงไปหาคนใหม่
แล้วคงรักใคร่กันมาก
สุขสมสมใจตีจาก
เขาฝากความช้ำไว้ให้

ฉันต้องตรอมตรมทนทุกข์
คิดถึงคราวสุขกับเขา
คิดถึงวันคืนเก่าเก่า
รักเราเป็นได้แค่ฝัน

ยังคงอดทนเฝ้ารอ
เขาอาจติดต่อมาหา
เขาคงไม่ลืมสัญญา
ที่ว่าจะรักจนตาย

เวลายังเดินเรื่อยไป
หัวใจฉันยังโหยหา
คอยเขาคนนั้นกลับมา
เยียวยารักษาแผลใจ

ต้องรอกี่วันกี่เดือน
เวลายิ่งเคลื่อนผันผ่าน
หรือรอจนฉันวายปราณ
ฉันจึงได้พบพาน “ความเห็นใจ”

มิถุนายน 2544