บทที่ 9 คนไร้ค่า จากสายตา ของชายเกย์

ชีวิตฉันเกิดมาบนโลกนี้
สิ่งที่เห็นก็มีเพียงร่างหนึ่ง
หนึ่งร่างกายหนึ่งดวงใจอันชุ่มชื่น
ที่ได้เคยให้คนอื่นแล้วช้ำใจ
ฉันได้ทุ่มเทใจให้กับเขา
แต่เขากลับมองเราเป็นอย่างอื่น
เป็นดอกไม้ชมเล่นเพียงข้ามคืน
หมดความใคร่เขาก็ยื่นมันทิ้งไป
โอ้ชีวิตร่างนี้บอบช้ำนัก
โดนขว้างทิ้งฉุดรั้งกระชากเถือ
จากมือชายมากมายผ่านเป็นเบือ
จนไม่เหลือคุณค่าความเป็นคน
เป็นแค่เพียงตุ๊กตาไว้ดึงเล่น
เป็นแค่เพียงเศษเดนไว้กินของ
เป็นแค่เพียงคนไร้ค่าไว้รับรอง
เป็นแค่เพียงผู้สนองตัณหาชาย

กลอนต้นฉบับ แต่ง 13 พฤศจิกายน 2544
แก้ไขใหม่ 15 พฤศจิกายน 2554