บทที่ 10 คนไร้ค่า จากสายตา ของชายแท้ชีวิตฉันมันก็เป็นคนไร้ค่า
ถูกมองด้วยสายตาที่เหยียดหยาม
ถึงชายเกย์จะรักชอบเพียงชั่วยาม
แต่ก็ไม่เคยประณามตัวฉันเลย
นั่นเป็นเพราะเราต่างเป็นเกย์เหมือนกัน
หัวอกเธอหัวอกฉันเข้าใจอยู่
อย่างน้อยน้อยก็ไม่คิดเป็นศัตรู
เราต่างคนต่างรับรู้เป็นมิตรกัน
ผิดกับในความคิดของชายแท้
เกย์นั้นเป็นสิ่งแย่สุดวิปริต
ชายชอบชายเสียชาติเกิดไร้ความคิด
เป็นสิ่งผิดสุดโรคจิตแสนต่ำทราม
เหล่าชายแท้ชอบดูหมิ่นเหยียดหยามฉัน
มีความสุขรังเกียจมันสมเพชหลาย
ชายเหนือชายเศษชายช่างน่าอาย
หมู่ผู้หญิงมีมากมายไม่สนใจ
ทำไมหนอชายแท้จึงเกลียดฉัน
คนดีเลวเขาวัดกันที่ตรงไหน
ฉันเป็นเกย์ฉันจึงเลวหรืออย่างไร
ทำไมไม่วัดกันจากการกระทำ
เกย์ก็เป็นคนเหมือนกันอย่ารังเกียจ
อย่าได้เหยียดอย่าได้หยามให้ใจสลาย
อย่าซ้ำเติมคนที่เกิดไม่สมชาย
อย่าใจร้ายกับผู้ชายอย่างฉันเลย
__________________________________
ชายเหนือชาย = เกย์คิง (ฝ่ายรุก)
เศษชาย = เกย์ควีน (ฝ่ายรับ)
__________________________________
28 พฤศจิกายน 2544