ขอบคุณมากครับที่ติดตามอ่านงานเขียนกลอนของผม ติดตามอ่านไปจนจบทุกบทเลยนะครับ
...........................................................บทที่ 14 เพชรร้าว
ในชีวิตเกิดมาอย่างสูงศักดิ์
เป็นดั่งเพชรที่ประดับไว้เหนือเกล้า
บารมีล้นเหลืองามเพริศพราว
เพชรน้ำหนึ่งสุกสกาววาวแสงเรือง
ในชีวิตเกิดมาอย่างเพียบพร้อม
แต่จำต้องเล่นละครตีสองหน้า
แกล้งว่าฉันเป็นชายแท้สมราคา
เพื่อไม่ให้เสียค่าความเป็นคน
โอ้ชีวิตคิดไปช่างแสนเศร้า
คนอย่างเราจะปิดได้นานแค่ไหน
ถ้าความจริงเปิดเผยขึ้นเมื่อไร
คงจะเจ็บปวดร้าวใจไม่มีเลือน
สักวันหนึ่งพวกเขาก็ต้องรู้
เพราะความลับหามีอยู่ในโลกไม่
เสียดายเพชรเม็ดนี้ต้องร้าวไป
อีกไม่นานคงแตกหายกลายเป็นดิน
ความสวยงามย่อมหมดสิ้นไปพร้อมกัน
18 มีนาคม 2545