บทที่ 15 ใคร ?

เมื่อฉันเหงาใครเล่าช่วยคลายเหงา
เมื่อฉันเศร้าใครเล่าปลอบโยนฉัน
เมื่อฉันเจ็บใครเล่าห่วงใยกัน
เมื่อฉันแพ้ใครช่วยฉันให้พ้นไป
ยามฉันทุกข์ใครทำให้ฉันเป็นสุข
ยามฉันล้มใครช่วยฉุดขึ้นยืนใหม่
ยามว้าเหว่ใครปลอบขวัญประโลมใจ
ยามเดียวดายใครช่วยให้ฉันครื้นเครง
"ใคร" คนนั้นเป็นเหมือนเพื่อนที่รักฉัน
เขาช่วยเสริมกำลังยามฉันล้า
ฉันโศกศัลย์เขาช่วยปลอบเช็ดน้ำตา
คอยดูแลให้แก้วตาหลับฝันดี
ฉันเหลียวมองภาพสะท้อนในกระจก
เขาคนนั้นปรากฏต่อหน้าฉัน
คนที่ช่วยคอยห่วงฉันอยู่ทุกวัน
"ใคร" คนนั้นคือตัว "ฉัน" ห่วงตัวเอง!

19 มีนาคม 2545