บทที่ 31 น้ำตาหยดน้ำตาหยดหนึ่งรินไหล
จากใจร่ำไห้อีกครั้ง
ยามเด็กยามฉันดื้อรั้น
ขัดใจไม่ฟังเสียงใคร
น้ำตาหยดเดียวกันนี้
ไหลปรี่สองแก้มของฉัน
โตเป็นหนุ่มน้อยเร็วพลัน
เมื่อถูกกระทำล่วงเกิน
น้ำตาหยดสามไหลมา
เมื่อถูกดุด่าเหยียดหยาม
ฉันถูกรังเกียจประณาม
ว่าฉันต่ำทรามเกินไป
น้ำตาหยดสี่ยิ่งไหล
เมื่อถูกผลักไสไล่ส่ง
ทุบตีกลั่นแกล้งจากคน
พวกเหยียดเกลียดคนเป็นเกย์
น้ำตาหยดห้าสุดช้ำ
ระกำเมื่อเขาห่างหาย
คนรักจากไปห่างกาย
กี่คนก็หายจากกัน
น้ำตาหยดนี้สุดท้าย
ไม่วายเสียใจที่ฉัน
เกิดมาเป็นเกย์สุดช้ำ
ก้มหน้าใช้กรรมจนตาย
4 พฤษภาคม 2546