ไม่มีใครอ่านเลยเหรอครับ
.......................................

บทที่ 6 น้ำตาเลือด

ฉันยังจำเรื่องราวแต่คราวก่อน
ทุกบทตอนยังชัดเจนไม่แปรผัน
คนรักฉันกลายเป็นอื่นเสียโดยพลัน
หยาดหนึ่งนั้นหยดน้ำตาเริ่มไหลริน
จากวันแรกที่น้ำตาต้องไหลหยด
ฉันเริ่มรดความรักกับชายอื่น
เกิดเรื่องราวเหมือนคราวก่อนทุกวันคืน
เสียน้ำตาให้คนอื่นไปมากมาย
ชายทุกคนผ่านเข้ามาในชีวิต
ล้วนเป็นไปตามลิขิตแห่งตัณหา
ฉันต้องทนขื่นขมหลั่งน้ำตา
เฝ้ามองหาใครสักคนที่รักจริง
โอ้น้ำตาเจ้าเอ๋ยเริ่มแห้งเหือด
เจ้ากลับกลายเป็นเลือดรินไหลหลั่ง
ต่อจากนี้ชีวิตคงเป็นความฝัน
แม้โลหิตยังถูกกลั่นเป็นน้ำตา
ภาพความฝันช่างชัดเจนและงดงาม
ฉันได้พบหนุ่มรูปงามที่ใฝ่ฝัน
เราต่างตกเป็นของกันและกัน
เขาเอื้อนเอ่ยน้ำคำพร่ำเจรจา
คำว่ารักเปี่ยมล้นแผ่ซาบซ่าน
เป็นคำหวานคำสุดท้ายที่ให้ฉัน
น้ำตาเลือดหยดสุดท้ายหลั่งไหลพลัน
ปลื้มปีติตื้นตันแล้วสิ้นใจ

กลอนต้นฉบับ แต่ง 23 ตุลาคม 2544
แก้ไขใหม่ 25 ตุลาคม 2554