ห่างหายจากสวนปาล์มแห่งนี้ไปซะนาน ขอขุดนิยายในคลังมาโพสให้อ่านกันยามว่างครับ ไม่รู้นักอ่านรุ่นผมยังอยู่กันหรือเปล่านะ ใครยังอยู่ก็แสดงตัวด่วนครับ ^_^
แรงแค้นใต้เงารัก.............บทนำ
พุทธศักราช 2540 เชียงใหม่
เร็วสิวะไอ้อิท มืดแล้วนะมึง
ทั้งปีแหละมึงไอ้อาที ชวนกูมาเองแท้ๆ แล้วดันเสือกกลัวขึ้นมา
เหอะน่า แม่กูไม่ได้ใจดีเหมือนแม่นางของมึงนี่
เออมึงก็รู้นี่ว่าแม่มึงอ่ะร้าย แล้วมึงยังจะมายุ่งกะกูทำไมวะ
อ้าว ช่วยไม่ได้มึงเสือกโตมาพร้อมกูทำไมล่ะ
โตมาพร้อมมึงแล้วไง แม่มึงกะพี่มึงเกลียดกูกะแม่กูเข้าไส้ ใครๆ ก็รู้ทั้งนั้น มึงอยากเป็นลูกนอกคอกหรือไง
อ้าวนั่นมันแม่กะพี่อาทิตย์ ไม่เกี่ยวกะกู กูจะคบกับมึงแบบนี้ มีไรมั้ย
ทำปากดี เดี๋ยวกลับไปถึงบ้าน แล้วมึงจะรู้สึก ถ้าแม่มึงรู้ว่ามึงกลับบ้านผิดเวลาเพราะมัวแต่เล่นน้ำคลองอยู่กะกู
มึงก็อย่าพูดมากสิ ปั่นเร็วๆ เข้าจักรยานน่ะ
เร่งๆๆ อยากเร็วทันใจ มึงก็มาปั่นเองดิ
ไม่ไหวล่ะ ว่ายน้ำตะกี้เหนื่อยชิบหาย
โธ่เอ้ย แล้วอยากจะเป็นนักไอ้นักว่ายน้ำน่ะ กูขำว่ะ
ขำเข้าไป กูได้เป็นขึ้นมาจริงๆ เมื่อไหร่ มึงจะขำไม่ออกไอ้เพื่อนยาก
เออ กูจะคอยดู จับดีๆ นะ กูจะพามึงบินแล้ว
สิ้นเสียงสุดท้ายของการสนทนา จักรยานคันเล็กก็ค่อยๆ หายไปกับความมืดที่เริ่มโรยปกคลุมไปทั้งเส้นถนน
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เหตุการณ์เป็นแบบนี้ อิทธิรับอาสาเป็นคนปั่นจักรยานให้อาทีซ้อนท้ายแบบนี้อยู่เกือบจะทุกเย็นหลังเลิกเรียน ด้วยคนซ้อนท้ายชอบชวนไปว่ายน้ำที่คลองหลังไร่ส้มอยู่เป็นประจำ ซึ่งวันนี้เป็นวันที่กลับมืดกว่าทุกวัน
เด็กหนุ่มเคยที่คิดจะขัดใจไม่ไปตามคำชวนด้วยเหตุผลที่มารดาของตนสั่งห้ามว่าถ้าไม่จำเป็นอย่าทำตัวใกล้ชิดสนิทสนมกับหลานชายเจ้าของไร่อย่างอาทีให้มากนัก จงเจียมตัวเอาไว้ว่าตนเป็นแค่ลูกคนงานจะไปตีตัวเสมอกับเจ้านายมันไม่ดีเท่าไหร่ แต่จากความผูกพันที่สานกันมาตั้งแต่วัยเด็กจนเกิดเป็นเส้นใยแห่งมิตรภาพที่แน่นหนึบ ทำให้เด็กหนุ่มขัดใจคนชวนไม่ได้ไปเสียทุกที
**************************************************