แดดโรยแสงเป็นสีเหลืองทองจับผิวน้ำที่กำลังกระเพื่อมเป็นระลอกเห็นเป็นประกาย เสียงหัวเราะคึกครื้นดังก้องไปทั่วริมหนองที่ไร้ร้างผู้คน มีเพียง เด็กหนุ่มกลุ่มหนึ่งกำลังเล่นน้ำกันอยู่อย่างสนุกสนาน ทั้งหมดวางเสื้อผ้ากองไว้ตรงตลิ่ง เด็กชายกลุ่มนั้นต่างพากันเปลือยกายเล่นน้ำอย่างไม่มีเขินอายกัน

ก้าน เด็กหนุ่มที่โตที่สุดในกลุ่มและมีท่าทางเป็นหัวใจปีนขึ้นไปยืนอยู่บนตลิ่ง แสงแดดสะท้อนผิวคล้ำเนียนเปียกน้ำเห็นเป็นลอนมัดกล้ามสวยงามชัดเจน โดยเฉพาท่อนลำที่ดูอวบใหญ่เกินวัย และพุ่มขนเปียกน้ำลู่เต็มกระโปก ดูสะดุดตาจนขนาดเด็กผู้ชายด้วยกันยังอดจ้องมองไม่ได้ หลายคนลอบมองควยก้านมากกว่าที่จะสนใจว่าเขาจะทำอะไร ก้านย่อเข่าก่อนจะดีดตัวตีลังกาม้วนไปในอากาศอย่างสวยงาม ก่อนลงสู่ผิวน้ำอย่างแรงจนน้ำกระเพื่อมเป็นวงกว้าง ท่ามกลางเสียงหัวเราะเฮฮาของเพื่อนๆ ก้านดำน้ำไปโผล่ข้างเด็กชายผิวขาวจัดคนหนึ่งซึ่งอายุน้อยที่สุดในกลุ่ม ก่อนจะพึมพำกระซิบกับเขาเบาๆ

“โหไอ้บอล มึงเล่นน้ำจนปากซีดแล้วเนี่ย”

“หนาวเหมือนกัน ว่าจะขึ้นแล้วพี่” บอลตอบ ตาเล็กหยีคู่นั้นและเรียวปากบางทำให้เขาดูน่าเอ็นดูกว่าคนอื่นๆในกลุ่ม

“แล้วมึงต้องรีบกลับบ้านไหมเนี่ย”

“ไม่รีบ พี่ก้านมีอะไรเหรอ?”

ก้านกวาดตามองคนอื่นๆในกลุ่มที่กำลังเล่นน้ำ เขาเลื่อนตัวเข้าไปใกล้บอลแล้วลดเสียงต่ำพอไม่ให้คนอื่นได้ยิน “กูว่าจะพามึงไปช่วยขนของตรงเถียงนากูหน่อย แต่ถ้ามึงรีบก็ไม่เป็นไร..”

“ไม่รีบพี่ จะให้ไปขนอะไรล่ะ” บอลตกลงอย่างว่าง่าย เขาเป็นลูกไล่คนอื่นๆในกลุ่ม แต่ดูเหมือนเขาจะชื่นชมก้านมากที่สุดในฐานะหัวโจก

“ไว้เดี๋ยวมึงก็รู้เอง รีบขึ้นเหอะ มึงปากสั่นแล้วน่ะ” ก้านตัดบทแล้วลอยคอตรงไปที่ตลิ่ง บอลรีบว่ายน้ำตาม

ก้านปีนไปยืนบนตลิ่ง เด็กหนุ่มร่างผอมบางที่เล่นน้ำอยู่ห่างออกไปตะโกนถาม “มึงกลับแล้วเหรอวะก้าน..”

“เออ จะคำแล้ว พวกมึงก็พากันกลับได้แล้วเหอะไอ้ต๋อง” ก้านตอบ ตามองต๋องแล้วมองเลยไปยังเด็กหนุ่มอีกคนที่หน้าตาเหมือนต๋องไม่มีเพี้ยน สองฝาแฝดนี้เหมือนกันทุกอย่างจนก้านนึกอัศจรรย์ใจ แม้กระทั่งตอนเริ่มมีหมอยก็มีพร้อมๆกัน

บอลปีนตลิ่งมายืนข้างๆก้านซึ่งกำลังหยิบเสื้อผ้ามาใส่ เด็กหนุ่มทั้งคู่ลอบมองร่างเปลือยเปล่าของกันและกัน

บอลอายุเพียงสิบสี่ปี ผิวขาวเนียนตามประสาเด็กที่มีเชื้อจีน แม้จะยังไม่โตเต็มที่ทว่าก็มีรอยมัดกล้ามบ่งบอกว่ากำลังจะเข้าวัยหนุ่ม เอวคอดเพรียวและก้นงอนโด่ง ทว่าสิ่งที่รบกวนจิตใจก้านมากที่สุดคือเรียวปากได้รูปกระจับที่คอยจะโผล่เข้ามาในจินตนาการเสมอๆยามที่เขากำลังชักว่าว..

ส่วนบอลก็ลอบมองก้านเช่นกัน แต่เป็นสายตาที่เต็มปี่ยมไปด้วยความชื่นชม ด้วยวัยเพียงสิบหกปีทว่ารูปร่างของก้านแข็งแกร่งด้วยมัดกล้ามตามประสาคนทำงานหนัก ผิวคล้ำเนียนสะท้อนแสงเป็นประกายยามเปียกน้ำ ใบหน้าคมเข้มแบบหนุ่มเต็มตัว
เขาอยากโตเป็นหนุ่มมาดเท่แบบก้านบ้าง การเป็นเด็กลูกครึ่งจีนที่มีผิวพรรณขาวสะดุดตาทำให้เขาดูเหยาะแหยะในสายตาเพื่อน การที่ก้านซึ่งเป็นหัวโจกของกลุ่มคอยดูแลเขาเป็นพิเศษทำให้คนอื่นๆไม่กล้าตอแยเหมือนสมัยยังเด็กที่มักจะโดนแกล้งอบู่เสมอ

ก้านสวมกางเกงบอลและเสื้อยืดรด.เก่าๆอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหันมาเร่งบอล “เร็วๆหน่อยสิวะ เดี๋ยวจะมืดซะก่อน”

บอลรูดซิปกางเกงขาสั้น ตอบด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น “เสร็จแล้วพี่”

ก้านเดินนำหน้าไปตามทางลูกรัง แต่ก่อนจะพ้นจากบึง เขาก็แว่วเสียงต๋องตะโกนไล่หลัง

“เฮ้ย..พวกมึงจะไปไหนกันวะ?”