ใช่ๆ เรื่องต๋องอ้ะ ตอนแรกให้เป็นเหมือนเด็กผู้ชายอยากลองเซ็กส์และเปิดกว้างเท่านั้น แต่ไม่ใช่เกย์ มันเลยดูมีค่าขึ้นมามาก ทำให้อารมณ์ที่แตกต่างของเดชต่อต๋องและโต้งเป็นสิ่งที่แปลกใหม่มากๆ แล้วอารมณ์ระหว่างสามคนก็บีบคั้นความรู้สึกมากๆด้วย ผมขอบอกว่าเป็นความรู้สึกที่โดนมากๆเพราะหลายคนคงมีส่วนร่วมมาบ้างไม่มากก็น้อย ซึ่งมันไม่เคยมีใครแต่งแบบนี้มาก่อนเลยก็ว่าได้(หรือเปล่า? ผมไม่ใช่เซียนนิยาย เพิ่งเริ่มอ่านคับ)

แต่อยู่ๆต๋องเปลี๊ยนไป๋แบบนี้ อารมณ์ลดฮวบสุดๆเลย เสียดายมั่กๆ ถ้าเป็นไปได้ ให้ย้อนกลับไปแก้บทใหม่ ผมยังยอมให้ทำเลยคับ เพราะแม้แต่คนที่เจ็บปวดเมื่อสวมอารมณ์ของโต้งแบบลูกเจี๊ยบ ผมก็ยังคิดว่า ก็ยังอยากให้ต๋องเป็นในรูปแบบเดิมต่อไป เพราะถึงอย่างไร เราก็ยังเป็นแค่ผู้อ่านอยู่ดี ซึ่งหมายถึง เรารับอารมณ์ของทุกตัวละครได้หมด มากบ้างน้อยบ้าง บางคนอาจสวมตัวเองเป็นโต้งมากหน่อย แต่ก็ต้องได้อารมณ์ต๋องบ้างเช่นกันเนื่องจากต๋องก็เป็นตัวรับเหมือนโต้ง

อารมณ์โหยหา อิจฉาน้อยใจเพราะไม่ได้ในสิ่งที่มันน่าจะเป็นของเรา แต่อีกคนที่ไม่ได้อยากได้อะไร กลับได้มาง่ายๆ มันบีบคั้นมาก และการที่นิยายสามารถทำได้ถึงอารมณ์นี้ มันไม่ใช่ง่ายๆ มันหายากมากกก อธิบายเป็นคำพูดไม่ออก รู้สึกแค่ว่า ถึงจะเจ็บปวดมากกว่า แต่มันก็เจือด้วยความหวานที่น่ามองยังไงไม่รู้ ไม่อยากให้มันหายไม่จากสายตาถึงแม้จะเจ็บน่ะ เข้าใจป่าวคับ

แต่งแล้วคงย้อนกลับยาก แต่ผมแนะนำอย่างแรงเลยนะคับ จะเป็นการล้ำเส้นนักเขียนก็ยอม แต่พยายามเปลี่ยนต๋องให้ไปตามแนวเดิมเถอะ เพราะนั่นคืออารมณ์ที่เยี่ยมยอดมากของนิยายคุณ

ลองไตร่ตรองดูเถอะคับ