>ใช่ๆ เรื่องต๋องอ้ะ
>ตอนแรกให้เป็นเหมือนเด็กผู้ชายอยากลองเซ็กส์และเปิดกว้างเท่านั้น
>แต่ไม่ใช่เกย์ มันเลยดูมีค่าขึ้นมามาก
>ทำให้อารมณ์ที่แตกต่างของเดชต่อต๋องและโต้งเป็นสิ่งที่แปลกใหม่มากๆ
>แล้วอารมณ์ระหว่างสามคนก็บีบคั้นความรู้สึกมากๆด้วย
>ผมขอบอกว่าเป็นความรู้สึกที่โดนมากๆเพราะหลายคนคงมีส่วนร่วมมาบ้างไม่มากก็น้อย
>ซึ่งมันไม่เคยมีใครแต่งแบบนี้มาก่อนเลยก็ว่าได้(หรือเปล่า?
>ผมไม่ใช่เซียนนิยาย เพิ่งเริ่มอ่านคับ)
>
>แต่อยู่ๆต๋องเปลี๊ยนไป๋แบบนี้ อารมณ์ลดฮวบสุดๆเลย เสียดายมั่กๆ
>ถ้าเป็นไปได้ ให้ย้อนกลับไปแก้บทใหม่ ผมยังยอมให้ทำเลยคับ
>เพราะแม้แต่คนที่เจ็บปวดเมื่อสวมอารมณ์ของโต้งแบบลูกเจี๊ยบ
>ผมก็ยังคิดว่า ก็ยังอยากให้ต๋องเป็นในรูปแบบเดิมต่อไป
>เพราะถึงอย่างไร เราก็ยังเป็นแค่ผู้อ่านอยู่ดี ซึ่งหมายถึง
>เรารับอารมณ์ของทุกตัวละครได้หมด มากบ้างน้อยบ้าง
>บางคนอาจสวมตัวเองเป็นโต้งมากหน่อย
>แต่ก็ต้องได้อารมณ์ต๋องบ้างเช่นกันเนื่องจากต๋องก็เป็นตัวรับเหมือนโต้ง
>
>อารมณ์โหยหา
>อิจฉาน้อยใจเพราะไม่ได้ในสิ่งที่มันน่าจะเป็นของเรา
>แต่อีกคนที่ไม่ได้อยากได้อะไร กลับได้มาง่ายๆ มันบีบคั้นมาก
>และการที่นิยายสามารถทำได้ถึงอารมณ์นี้ มันไม่ใช่ง่ายๆ
>มันหายากมากกก อธิบายเป็นคำพูดไม่ออก รู้สึกแค่ว่า
>ถึงจะเจ็บปวดมากกว่า
>แต่มันก็เจือด้วยความหวานที่น่ามองยังไงไม่รู้
>ไม่อยากให้มันหายไม่จากสายตาถึงแม้จะเจ็บน่ะ เข้าใจป่าวคับ
>
>แต่งแล้วคงย้อนกลับยาก แต่ผมแนะนำอย่างแรงเลยนะคับ
>จะเป็นการล้ำเส้นนักเขียนก็ยอม
>แต่พยายามเปลี่ยนต๋องให้ไปตามแนวเดิมเถอะ
>เพราะนั่นคืออารมณ์ที่เยี่ยมยอดมากของนิยายคุณ
>
>ลองไตร่ตรองดูเถอะคับ

สวัสดีค่ะอีต๋อง มึงมีตัวจริงๆด้วยหรอคะนึกว่ามีแต่ในนิยาย
ส่วนเรื่องการดำเนินเรื่องของผู้แต่งอาจจะไม่ถูกใจมืง เค้าคงมีplanของเค้าไว้แล้วค่ะ
ไม่ต้องมาโลกสวยนะคะอีตุ๊ดมโนหี ชีวิตจริงก็ร่านควยและไม่มีคนเอานี่แหละคะ ไ่ม่ต้องมา่แอ๊บสวมบทบาทเป็นอีหนูต๋องของมืงให้มันมากนัก