ผมบอกคนอื่น ผมก็ให้เหตุผลไปแล้วไม่ใช่หรือ ตั้งมากมายนั่นไม่ได้เรียกว่ามีเหตุผลหรือไงคับ (ส่วนจะถูกจะผิดก็ยังไม่ได้มีใครตัดสินนะคับ) แล้วคนอื่นล่ะคับ นอกจากลูกเจี๊ยบแล้ว ผมยังไม่เห็นมีใครให้เหตุผลอะไรเลย เหตุผลที่ผมพูดไป ไม่ดี หรือไม่จริงอย่างไรก็ไม่พูด

ทุกคนที่พูด ก็พูดตามความเห็นของตัวเองทั้งนั้น (ก็แน่ละสิ ในเมื่อตัวเองเป็นคนคิด) แต่ที่ผมพูด ไม่ได้บอกว่าจะต้องเป็นดั่งใจผมซักคำเลย มีแต่บอกให้ไตร่ตรอง ให้พิจารณา นี่หรือคือการเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางและไม่ยอมรับความคิดคนอื่น ไหนหรือความคิดคนอื่น!!! มีความคิดอะไรที่บอกเหตุบอกผล หรือบอกว่าที่ผมพูดผิดอย่างไรบ้าง นอกจากบอกว่า อย่าไปฟัง เรื่องมาก ให้มีเหตุผล.........................จริงไหมคับ?...........................นี่ไม่ใช่เหรอ ที่ตรงกับนิยาม เอาความคิดตัวเองเป็นศูนย์กลาง ไม่รัยฟังความคิดใคร หือ?

แล้วก็ยังสั่งว่าไม่ต้องมาแย้งคุณอีก ทั้งๆที่ผมพร้อมเสมอที่จะฟังเหตุผลที่จะมาแย้งผม พฤติกรรมไหนที่เป็นดังนิยามทั้งสองของคุณคับ ตอบตัวเองได้ไหม?

รีพลายนี้ไม่ขอพูดเกี่ยวกับเนื้อเรื่อง พูดตรงๆแบบไม่ดัดจริตมันคือ ไม่ขอพูดเหตุผลใช่ไหมล่ะคับ
แค่บอกสิ่งที่เห็น ก็คือ แค่จะว่าผมอย่างเดียวเท่านั้น เหตุผลรองรับอะไรไม่ต้องมี ถูกมั๊ยคับ ตรงมั๊ย?

ส่วนเรื่องไม่มีอะไรจะถูกใจคนทุกคนนั้น...................ใช่คับ...................จะต้องปรับตามทำไม ถ้าเหตุผลมันไม่ใช่ แต่ถ้าเหตุผลมันใช่ล่ะ ต่อให้ไม่ถูกใจผม ผมก็จะเปลี่ยน...........................แต่ผมไม่เคยบังคับใคร แล้วก็ไม่มีใครบังคับคนแต่งได้ด้วย