กว่าผมกับไอ้นัยจะกลับถึงห้องก็เย็นมากแล้วครับ พอเปิดประตูเข้าไปก็เจอตาลนอนคว่ำใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียวหลับหมดเรี่ยวแรงอยู่บนเตียง…….ไอ้ห่านี่ สงสัยแม่งเอาแฟนไปหลายยกแน่เลย ถึงได้นอนหมดสภาพขนาดนี้

“เฮ้ย…….ตื่นๆโว้ย”

ผมอยากแกล้งมันครับ เลยเดินไปเขย่าตัวมันแรงๆ ไอ้นัยเห็นแบบนั้นก็ร่วมด้วย จับขาไอ้ตาลเขย่าบ้าง แต่คงยังไม่หนำใจมัน มันเลยดึงบ็อกเซอร์ไอ้ตาลลงจนเห็นตูดเนียนๆของไอ้ตาลอยู่ตรงหน้า

“เชี่ยไรวะ” ไอ้ตาลตื่นขึ้นมาโวยวายลั่นห้องพลางดึงกางเกงขึ้น “สัส ให้กูนอนก่อนเหอะว่ะ เพลียชิบหาย” มันพูดพลางล้มตัวลงนอนอีกครั้ง แต่ยังลืมตาปรือๆ มองผมสองคนที่กำลังหัวเราะอยู่

“มึงสองตัวไปไหนกันมาวะ” ไอ้ตาลถามแล้วหลับตาลงท่าทางคงง่วงไม่น้อย

“ไปดูหนังมา” ไอ้นัยตอบ น้ำเสียงสดชื่นมาก

“หือ…….หวานกันจริงๆ คู่นี้ แต่งงานเมื่อไหร่อย่าลืมแจกการ์ดกูด้วยนะ” ไอ้ตาลพูดโดยไม่ลืมตา แต่ทำเอาผมหน้าร้อนฉ่าหันไปมองไอ้นัยแม่งยืนอมยิ้มไม่สะทกสะท้าน

เอาละสิ นี่เป็นครั้งที่สองแล้วนะที่ไอ้ตาลมันพูดอะไรทำนองนี้ ผมงงกับความรู้สึกตัวเองเหมือนกันครับ เมื่อคืนผมคิดเอาไว้ว่าแค่มีไอ้นัยอยู่ใกล้ๆ ผมก็มีความสุขแล้ว แต่นี่แค่ไอ้ตาลเอ่ยปากแซว ผมก็รู้สึกอึดอัดขึ้นมาด้วย……..เฮ้อ……..อะไรกันวะนี่

ผมกับไอ้นัยยืนมองหน้ากันนิ่งอยู่ชั่วครู่ หน้าไอ้นัยจากที่อมยิ้มอยู่ก็เจื่อนลงไปเมื่อเห็นสีหน้าเครียดๆ ของผม ผมหลบตาแล้วเดินออกไประเบียงหลังห้อง ไอ้นัยมันก็เดินตามมาหาแล้วยืนข้างๆ เอาแขนกอดคอผมเหมือนที่มันเคยทำ

“มึงไม่สบายใจเหรอวะ” ไอ้นัยถามผมด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เบาพอได้ยินกันแค่สองคน ผมหันไปมองมัน รู้เลยครับว่าสีหน้าผมไม่สู้ดีนัก ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วหันกลับไปมองด้านนอกอีกครั้ง

“ไอ้ตาลมันพูดเหมือนมันรู้” ไม่รู้ว่าผมเป็นวัวสันหลังหวะหรือเปล่า แต่เพราะรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ผมจึงพูดออกไป

“ไอ้ตาลมันก็แค่พูดเล่นมั้ง” ไอ้นัยบอกผมอีกครั้ง แต่ผมก็ไม่ได้หันไปมอง ได้แต่ยืนฟังหน้านิ่งอยู่ท่าเดิม

“แต่กูไม่ค่อยสบายใจเลยว่ะ” ผมถอนหายใจออกมาอีกครั้ง พลางคิดว่าไอ้ตาลมันจะรู้ได้ยังไงบ้าง มันอาจจะตื่นมาเห็นเราสองคนอยู่ในห้องน้ำในคืนใดคืนหนึ่งก็ได้

ผมว่าตอนนี้ ผมกำลังสับสนตัวเองอย่างมากครับ แม้ผมจะมีความสุขที่ได้อยู่กับไอ้นัย แต่พอผมคิดว่ามีคนเริ่มสงสัย แค่ไอ้ตาลคนเดียว ก็ทำเอาผมไม่สบายใจจนออกอาการได้ขนาดนี้ นี่ผมชอบมันจริงๆหรือเปล่าวะ หรือผมแค่สนุกไปกับเซ็กส์ในรูปแบบใหม่ ที่มันปรนเปรอให้

ไอ้นัยไม่พูดอะไรต่อครับ บีบไหล่ผมเบาๆ แล้วเดินกลับเข้าไปในห้อง ผมไม่ได้ตามเข้าไปครับ เพราะคิดว่าอยากจะยืนสูดอากาศ หายใจลึกๆอีกสักหน่อย อยากปรับอารมณ์ที่สับสนของตัวเองให้เป็นปรกติก่อน

ผมยืนอยู่แบบนั้นพักนึงครับ จนอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง ผมจึงเดินกลับเข้าไปในห้อง

เฮ้ย! อะไรกันวะ……..ผมอุทานในใจ

ไอ้นัยกำลังเก็บของลงกระเป๋าใบใหญ่ของมันครับ…….เชี่ย…มึงจะทำไรของมึง….ผมรีบเดินเข้าไปจับมือมันเอาไว้ ไม่ให้มันเอาเสื้อผ้าใส่กระเป๋า

“เก็บของทำไมวะ” ผมถามออกไปเบาๆ

“กลับบ้าน” ไอ้นัยหน้านิ่งมาก ทำเอาผมต้องเกาหัวแกรกๆ

“ไม่เอา…..ไม่ให้กลับ” ผมแย่งกระเป๋ามันออกมาถือ แล้วยกเอาไปไว้หลังห้อง…….ไอ้ห่านัยแม่งต้องน้อยใจอะไรกูแน่เลย

ผมกวักมือเรียกให้มันเดินมาหา เพราะอยากจะถามให้รู้ความจริง แต่มันก็ทำเมินหน้ามองทีวี…….ไอ้ห่านัย ทำไมไม่ออกมาคุยกันข้างนอกละวะ คุยในห้องเดี๋ยวไอ้ตาลตื่นมาได้ยินละก็ยุ่งแน่

ผมเลยควักโทรศัพท์จากกางเกงยีนส์ออกมาแล้วพิมพ์ข้อความส่งไปหามัน

“มาคุยกันข้างนอกดีกว่า มึงงอนไรกูวะ”

ไอ้นัยล้วงมือถือออกมาดูคงเพราะมันสั่นครับ มันกดอ่านแล้วมองหน้าผม ก่อนจะก้มหน้ากดแป้นเหมือนกำลังตอบ…….ใช่ครับแป๊บเดียวมือถือผมก็สั่น

“ก็เห็นมึงไม่สบายใจ ถ้ากูไปมึงคงสบายใจกว่านี้” ผมอ่านข้อความที่มันส่งให้ในใจ…….โห……ขี้ใจน้อยไปได้

“กูยังไม่ได้พูดอย่างนั้นเลย กูแค่เครียดกับคำพูดไอ้ตาล” ผมตอบไปอีก

“แล้วถ้ามันรู้จริงๆ มึงจะทำไง”ไอ้นัยนั่งมองหน้าผมหลังจากผมอ่านเสร็จ สายตามันเหมือนกำลังรอคำตอบจากผม……..นั่นสิ ผมจะทำยังไง ผมคิดไม่ออกครับ มือค้างอยู่ที่แป้นเพราะไม่รู้ว่าจะพิมพ์อะไรตอบกลับไป

“งั้นกูก็ควรจะกลับบ้าน” ข้อความของมันเข้ามาอีกครับ …….โอเค กูรู้แล้วว่ากูรู้สึกยังไง ผมแคร์ไอ้นัยมากกว่าแน่นอน ก็ผมชอบมันนี่หว่า ผมไม่ยอมให้มันกลับบ้านด้วยความรู้สึกน้อยใจแบบนี้หรอก…….ส่วนเรื่องไอ้ตาล เราอาจคิดมากไปก็ได้ เพราะไอ้ตาลมันก็ยังไม่ได้บอกว่ามันเห็นอะไร

“กูขอโทษ พอใจรึยัง” ผมพิมพ์บอกไปเพราะอยากง้อมันครับ

“ช่างมันเหอะ อย่าสนใจความรู้สึกกูเลย” มันตอบกลับมา…….อ้าว…….ไอ้นี่ ทำเล่นตัวอีกนะมึง

“ไม่สนความรู้สึกมึง แล้วจะให้ไปสนความรู้สึกใคร ไปอาบน้ำกันดีกว่า” ผมชวนมันอาบน้ำเพราะไม่รู้จะง้อมันยังไง ข้อความนี้ไอ้นัยกดอ่านแล้วแหงนมองหน้าผมมาทางหลังห้อง แต่หน้ามันก็ยังนิ่งอยู่ครับ

“ยังไม่อยากอาบ” มันพิมพ์ตอบกลับ แล้วหันมองทีวี ทำท่าไม่สนใจผม

“ตามใจมึง กูให้เวลาหนึ่งนาที ถ้าไม่ตามเข้าไปก็กลับบ้านไปเลย” ผมพิมพ์เสร็จก็หยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำโดยไม่มองหน้าไอ้นัย แค่แป๊บเดียวเท่านั้นเองครับ มันก็เดินตามผมเข้าห้องน้ำมาพร้อมล็อคประตู…….หึหึ นึกว่าจะแน่ซักแค่ไหน

เรายืนหันเข้าหากัน ไอ้นัยยังยืนหน้านิ่งอยู่ครับ แถมไม่มองหน้าผมด้วย ผมเลยจับคางมันยกขึ้นแล้วประกบปากมันก่อน ไอ้นัยทำขืนนิดๆ ก่อนจะปล่อยให้ผมดูดริมฝีปากมัน

ผมจูบปากมันช้าๆ โอบกอดมันลูบไล้มือไปทั่วแผ่นหลัง แค่แป๊บเดียว ไอ้นัยก็กอดตอบผมกลับพร้อมแลกจูบกับผมอย่างนุ่มมวล…….หึหึหึ……หายงอนแล้วสิมึง

ผมเลยถอนปากออก แล้วจ้องตามันพร้อมยิ้มให้นิดๆ ไอ้นัยก็ยิ้มตอบออกมาอย่างเขินๆ หน้ามันแดงมาก

ผมหมั่นไส้เหลือเกินครับ ปรกติเห็นนิ่งๆไม่น่าเป็นคนคิดอะไรมาก แต่บทจะงอนก็งอนแบบเด็กๆไปซะนี่………ผมเลยยกมือตบกะโหลกมันไปเบาๆ…….ไอ้บ้า ตัวก็ใหญ่เสือกใจน้อย…….ไอ้นัยทำจมูกย่นเอามือลูบหัวไปมา……ฮ่าๆ สมน้ำหน้า ทำเป็นงอนไม่เข้าท่า