มาต่อให้อีกหน่อยครับ แล้วจะมาใหม่พรุ่งนี้เย็นๆนะจ๊ะ

GypZy.......วันนี้ได้รู้แน่ครับ ลองอ่านดูนะ

veesak.......ขอบคุณครับ เขินจุงงงงงง อิอิ

................................

นายเอกเล่าต่อครับ

ผมฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีหลังจากลงจากรถเมล์เพื่อจะไปซ้อมเต้นที่ห้องชมรมการแสดง อดคิดในใจไม่ได้ว่า วันนี้ไอ้เบสต์จะทำซ่าส์กับผมได้อีกมั้ย…….หรือว่า มันอาจอายจนไม่กล้ามาเจอหน้าผมก็เป็นได้…….หึหึ……สมน้ำหน้าจริงๆ

ผมเดินอย่างสบายใจขึ้นไปที่ตึก เสียงเพลงซ่าส์สั่นๆ ดังลอยมาให้ได้ยิน…….โห……ใครวะโคตรขยันเลย มาซ้อมก่อนเวลาอีก ผมมองเข้าไปในห้อง ก็เห็นไอ้เบสต์กับน้องแองจี้อยู่ในห้องแค่สองคน

“อ้าว น้องเอกมาแล้วเหรอคับ” ไอ้เบสต์ยิ้มหน้าบานร้องทักผม……เฮ้ย! อะไรวะเนี่ย ทำไมแม่งไม่สลดเลยซักนิด

ไอ้เบสต์หยุดเต้น เดินรีบมาหาผมทำท่าทางกะลิ้มกะเหลี่ยหูตาแพรวพราวไม่ต่างจากเดิม……ไม่ใช่สิ มันมากกว่าเดิมอีกนะครับ……เฮ้ย! มันเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย

น้องแองจี้ยืนทำตัวลีบมองผมหน้าเจื่อนๆ ก่อนจะเดินหายออกไปจากห้อง ผมรู้โดยสัญชาติญาณว่าเมื่อเย็นวานนี้ต้องเกิดอะไรขึ้นแน่นอน…..เชี่ยแล้ว

“กินอะไรมารึยังคับน้องเอก เนี่ยพี่ซื้อเค้กมาฝากด้วยแหละ” ไอ้เบสต์กอดคอผมพาเดินไปนั่ง แถมกดจมูกลงไปที่คอผมอีก ทำเอาผมต้องรีบดันออก

“เอ่อ……กินมาแล้วพี่” ผมเค้นคำพูดตอบออกไป……โฮ่ย……ทำไมมันเป็นแบบนี้วะ ผิดแผนเหรอวะเนี่ย ผมอยากรู้จริงๆเลยครับ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นหลังจากผมกลับออกมาแล้ว

“งั้นเอาไว้กินตอนหิวแล้วกันนะ ร้านนี้อร่อยมากเลย” ไอ้เบสต์บอกพลางทำตาหวานใส่ผม “หรือว่าหิวแบบเมื่อวานนี้” ไอ้เบสต์เอามือกอดผมแน่น พยายามกดจมูกลงมาอีก ผมเลยต้องเอาแก้มรับไว้ ไอ้เบสต์เลยหอมแก้มผมไปฟอดใหญ่……เชี่ย……อะไรกันวะ

“ดูดควยเก่งมากเลย พี่เสียวสุดๆเลยรู้มั้ย ซี๊ดดด” ไอ้เบสต์กระซิบที่หูพูดต่อด้วยเสียงกระเส่า ก่อนจะกดจมูกลงไปอีก……ไอ้เชี่ย……กูขนลุก

“แล้วทำไมไม่กลับมาหาพี่อีกล่ะคับ พี่อารมณ์ค้างเลยรู้ป่าว กลัวคนอื่นรู้เหรอคับ” ไอ้เบสต์พูดทำเอาผมงงไปเหมือนกัน “อย่างงี้ต้องรับผิดชอบนะน้องเอก” ไอ้เบสต์พูดแล้วนัวเนียผมไม่หยุด ผมก็ได้แต่หลบ พ้นบ้างไม่พ้นบ้าง…….เวรจริงๆ เลยกู

ตอนนั้นผมมองไปที่ประตู ก็เห็นน้องแองจี้แอบโผล่หัวมา แล้วกวักมือเรียกผมด้วยใบหน้าที่แหยสุดๆ ผมเลยแกล้งบอกไอ้เบสต์ว่าผมจะไปห้องน้ำเพราะปวดท้อง มันถึงยอมปล่อยตัวผม

ผมอยากจะร้องตะโกนออกมาดังๆ ด้วยความอึดอัด น้องแองจี้รีบดึงมือผมวิ่งขึ้นไปอีกชั้นนึง ก่อนจะหยุดยืนหลบมุมหอบแฮ่กๆ

“ผิดแผนค่ะพี่เอก” น้องแองจี้พูดแล้วทำหน้าเศร้า “หลังจากพี่ออกไปแป๊บเดียวค่ะ ก็มีคนมาบิดลูกบิดประตู เสียงคุยกันเอะอะเลยค่ะ คงจะมาเข้าห้องน้ำ”

“ห๊า!!!” ผมร้องได้แค่นั้น…..โอย…..อะไรกันวะนี่

“หนูเลยส่งสัญญาณให้น้องคนอื่นค่อยๆย่องไปรอที่ประตูทางออก” น้องแองจี้เล่าไปด้วยความตื่นเต้น

“แล้วหนูก็รีบดันพี่เบสต์เข้าไปในห้องส้วม แก๊กเสียงแมนบอกให้แกรออยู่ในห้องนั้น พร้อมโยนเสื้อผ้าให้แก ก่อนที่หนูจะวิ่งไปปลดล็อค แล้ววิ่งฝ่าพวกนักกีฬาออกไป พวกมันก็มองหนูแบบงงๆด้วยค่ะ”

โอ้พระเจ้าช่วยลูกด้วย…..ผมปวดหัวจี๊ด เอามือกุมขมับตัวเองด้วยความเซ็ง……แม่ง……กูพูดอะไรไม่ออกเลยว่ะ ตอนนี้เลยกลายเป็นว่า ไอ้เบสต์คิดว่าผมเป็นคนดูดควยให้มันเหรอวะเนี่ย……โอ๊ย…….นรกชัดๆ

ผมไม่ได้ตำหนิน้องแองจี้หรอกครับ ก็เข้าใจว่าสถานการณ์มันบังคับ แต่ความซวยที่มันมาตกอยู่ที่ผมนี่สิ ผมจะทำยังไงดีวะ ผมจะแก้ไขปัญหานี้ยังไง……เฮ้อ……กูปวดหัว

“อย่างนี้มันต้องซ้ำนะน้องแองจี้” ผมบอกไปทำหน้าเครียด

“ซ้ำเหรอคะ” น้องแองจี้ทำตาชวนฝัน…..

“แหม….จะได้ดูดควยไอ้เบสต์รอบสอง ถึงกับเคลิ้มเลยนะเรา” ผมอดหมั่นไส้ไม่ได้เลยแซวไปนิด

“แล้วจะทำอีกเมื่อไหร่ละคะ คิกๆ” น้องแองจี้ถามนัยน์ตาแพรวพราว

“ขอพี่คิดก่อนนะ แต่พี่คงไม่ปล่อยไปแบบนี้นานๆหรอก เราก็เห็นใช่มั้ยว่ามันลวนลามพี่ตลอดเลย…..เฮ้อ….” ผมพูดพลางถอนใจออกมาเฮือกใหญ่ ผมคงต้องรีบเฉลยให้ไอ้เบสต์รู้ว่าไม่ใช่ผมที่ดูดควยให้มัน

ครับ แล้ววันนั้นทั้งวัน ไอ้เบสต์ก็ตามประกบผมไม่ห่าง แถมตอนกลางวันยังลากผมไปกินข้าวกันสองคนอีกด้วยครับ ผมต้องฝืนใจไปกับมัน เพราะต้องหลอกให้มันตายใจก่อนจะปฏิบัติการรอบที่สอง

“เลิกกับไอ้ช่างกลนั่นเหอะ” ไอ้เบสต์บอกทำเอาผมแทบสำลักข้าว “พี่ว่า พี่มีดีกว่ามันเยอะเลย ไอ้นั่นไม่เห็นมีอะไร แค่หล่อตี๋ๆ หน้าจืดๆ ควยคงเล็กมั้ง”

หนอย…..ไอ้ชั่ว มาว่าไอ้นัยของกูควยเล็กเหรอวะ มันน่ารักออกขนาดนั้น กูไม่มีทางเลิกกับมันหรอก……แหวะ!!

“ผมเลิกกับมันไม่ได้หรอกพี่” ผมพยายามบังคับเสียงให้ปรกติ “คบกันมาตั้งนาน” ผมยกเมฆโกหกออกไป……เอ……แต่เราก็พูดความจริงนะ เพราะเราเอากับไอ้นัยมาตั้งแต่อายุ 12 นี่ก็ 5 ปีกว่าแล้วนี่หว่า

“ฮืมม….. พี่เข้าใจ” ไอ้เบสต์ทำเสียงหล่อ “งั้นก็ต้องดูดให้พี่บ่อยๆนะ พี่ติดใจจริงๆเลย ดูดโคตรเก่ง” ไอ้เบสต์ทำหน้าหื่นจนผมขนลุกซู่ไปทั้งแขน

ชิบหาย…….นี่กูจะทำไงดีวะเนี่ย สายตาที่มันมองผมมันดูจริงจังมากกว่าจะพูดเล่นๆ……โอ๊ย……กูอยากจะตายไปตรงนั้นจริงๆ

ผมรู้สึกหนักใจสุดๆ จนเกือบจะหลุดเล่าความจริงให้มันฟังไปแล้ว แต่ต้องอดทนไว้ก่อน…….มันน่าจะมีทางแก้ได้สิ…..ค่อยๆคิด…..ใจเย็นๆ เข้าไว้ไอ้เอก……..ผมพยายามเตือนสติตัวเอง เพื่อรอโอกาสเหมาะๆ ครั้งต่อไป

“เออพี่ ผมขอร้องอย่างดิ” ผมจ้องตาไอ้เบสต์ มันพยักหน้าหงึกๆ “เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นน่ะ อย่าเข้าหาผมได้ป่ะพี่ ผมอายเค้าอะ”

ไอ้เบสต์ยิ้มที่มุมปาก ส่งสายตากวนๆมาให้ผม ก่อนจะพยักหน้ารับแล้วบอก

“งั้นก็ได้ แต่ถ้าไม่มีคนอื่น พี่เต็มที่เลยนะ”

เชี่ย……นี่กูควรจะดีใจหรือเสียใจกันวะ…..โอ๊ย…..ปวดหมองจริงโว้ย