ผมมานั่งหอบแฮ่กๆ นึกถึงพี่เบสต์กับไอ้นักบาสคนนั้นอยู่หน้าห้องชมรม………เดี๋ยวนี้คนเป็นเกย์บางทีแม่งก็ดูกันไม่ออกเลยจริงๆว่ะ ทั้งพี่เบสต์ทั้งไอ้นักบาส…..เออ…..แล้วกูล่ะ กูเป็นเกย์กับเค้าด้วยมั้ยวะ

“อ้าว พี่เอกมาแต่เช้าเลย” น้องแองจี้ร้องทักผมแล้วเดินไปไขกุญแจเปิดห้อง “พี่นัยไม่มาด้วยเหรอคะ”

“ไอ้นัยไปทำงานกลุ่มที่โรงเรียนน่ะ” ผมบอกไปแบบหอบๆ

“แล้วเมื่อไหร่จะพาพี่ตาลมาอีกละคะ” น้องแองจี้ถามพลางทำหน้าชวนฝัน

“เอาไว้มันว่างเมื่อไหร่ พี่จะชวนมาด้วย” ผมละโคตรหมั่นไส้ไอ้ตาลเลยครับ สาวๆแถวนี้ถามหาตลอดเลย เนื้อหอมจริงๆ

“พี่เอกไปทำไรมาคะ เหงื่อโชกเลย” น้องแองจี้จ้องมองผมแล้วขมวดคิ้วถาม

“วิ่งหนีคนมาน่ะ” ผมบอกน้องแองจี้แล้วรีบเดินไปวางเป้

แต่ผมยังไม่ทันได้วางเป้เลยครับ ก็ได้ยินเสียงคนเดินมาหน้าห้อง ผมคิดว่าเป็นพวกน้องแดนเซอร์เลยไม่ได้หันไปดู

“อ้าว พี่เบสต์…พี่กัน” น้องแองจี้ร้องทักเสียงดัง “มีอะไรให้หนูช่วยรึเปล่าคะ”

ชิบหายแล้วกู……พี่เบสต์มาห้องนี้ทำไมวะ……ใจผมเต้นแรงแต่ต้องทำใจดีสู้เสือหันกลับไป……เชี่ย……ไอ้นักบาสที่ชื่อ “กัน” ก็มาด้วย มันมองหน้าผมเขม็งเลยครับ ผมฝืนยิ้มออกไปอย่างยากเย็น

“หวะ….หวัดดีพี่เบสต์” ผมพยายามบังคับเสียงและสีหน้าให้ปรกติมากที่สุด แต่ข้างในผมน่ะ สั่นเป็นเจ้าเข้าแล้วครับ

“หวัดดี วันนี้เรามากี่โมง” พี่เบสต์บอกเสียงเครียดไม่ยิ้มเลยครับ ทำเอาผมเสียวสันหลังวาบ

“พะ….เพิ่งมาถึงแป๊บเดียวเองพี่” ผมโกหกน้ำขุ่นๆ “ถามน้องแองจี้ดูก็ได้ เราเดินเข้ามาจากหน้าโรงเรียนพร้อมกัน”ผมพูดพลางหันไปขยิบตาให้น้องแองจี้ที่กำลังอ้าปากหวอ

“อ๋อ….ค่ะๆ เดินเข้ามาด้วยกันเลย” น้องแองจี้รับมุขผม……เฮ้อ…..ค่อยยังชั่ว

พี่เบสต์ยังทำหน้าเครียดอยู่ แต่ไอ้กันแม่งมองผมตาแทบถลนออกมาแล้วครับ……โฮ่ย……อย่าจำกูได้นะมึง กูสัญญาว่าจะไม่บอกใครหรอก เพราะกูเองก็ไม่อยากให้ใครรู้เรื่องกูกับไอ้นัยเหมือนกัน

“งั้นก็แล้วไป” พี่เบสต์บอกก่อนจะหันหลัง “อ้อ…..เรื่องเพลงที่เราจะร้องน่ะ ถ้ายังไงวันนี้มีเวลาว่างก็ไปเลือกได้เลยนะ” พี่เบสต์หันกลับมาบอกอีกรอบ แล้วถึงเดินออกไป

แต่ไอ้กันสิครับ แม่งยังยืนเพ่งมองผมอยู่สามสี่วิ แล้วถึงเดินตามพี่เบสต์ไป…….ไอ่เชี่ย……ทำกูใจเสียหมด

“พี่เอกจะไม่เล่าก็ได้นะคะ แต่หนูอยากรู้” น้องแองจี้ถามผมทันที หลังจากเธอเดินไปดูที่ประตูแล้ว

“เอ่อ……พี่จะบอกยังไงดีวะ” ผมเกาหัวแกรกๆ ไม่รู้ว่าจะบอกเธอยังไงครับ จะว่าสงสารทั้งสองคนนั่นก็ใช่……ยิ่งมานึกถึงตัวเองที่ยังต้องปิดคนอื่นอยู่แบบนี้ ก็เข้าใจดีว่าพวกเค้าจะรู้สึกยังไงถ้ามีคนรู้ความลับ

“ไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่เซ้าซี้แระ” น้องแองจี้บอกพลางยิ้มออกมา “บางเรื่องมันก็บอกใครไม่ได้อย่างไม่มีเหตุผล”

“ขอบใจน้องแองจี้ ที่เข้าใจนะ” ผมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

…………………………
ก่อนหยุดพักกินข้าว ผมเริ่มมั่นใจในการเต้นรวมกับน้องๆมากขึ้นแล้วครับ……..เหลืออีกแค่สามอาทิตย์เท่านั้น ผมต้องทำให้ดีให้ได้ จะออกงานใหญ่ทั้งที ต้องเกิดสิวะ….ไอ้เอก

ไอ้นัยโทรหาผมตอนพักเที่ยง กำชับผมอีกรอบให้ผมไปรอมันที่หน้าช็อป เพราะกว่ามันจะเสร็จคงเย็นๆนู่นเลย

“แล้วอย่าไปเถลไถลที่ไหนนะ มาถึงแล้วโทรบอกเค้าด้วย” มันไม่วายย้ำ

“คร้าบคุณนัย คุณพ่อคนที่สอง” ผมแอบเหน็บมันไปเล็กๆ แต่ก็ต้องยิ้มออกมาที่รู้ว่ามันเป็นห่วงผม…..หรือจะ “หวง” อย่างที่บอกผมเมื่อคืนนี้…..ฮี่ๆ

กว่าจะซ้อมรอบบ่ายกันเสร็จก็เกือบบ่ายสามโมงแล้วครับ ผมเดินหมดแรงออกมาจากห้องชมรมการแสดง กะว่าจะรีบไปโรงเรียนไอ้นัย

แต่พอเดินจากตึกมาได้ไม่เท่าไหร่ ผมก็ได้ยินเสียงเพลงจากห้องชมรมดนตรี……เออ……พี่เบสต์ให้ไปเลือกเพลงนี่หว่า……จะไปดีรึเปล่าวะ ก็ยังตะหงิดๆ เรื่องที่เห็นแกโดนดูดควยในห้องน้ำอยู่เลย……ฮืมม……อย่าเพิ่งเลยดีกว่า ไว้ค่อยไปพรุ่งนี้พร้อมไอ้นัย ท่าทางจะปลอดภัยหน่อย

ผมเลยเดินไปตามทางมุ่งสู่ทางออก ขณะที่ผมกำลังเดินผ่านโรงยิม ก็มีเสียงร้องเรียกชื่อผม ผมเลยรีบหันไปก็เจอไอ้กัน นักบาสคนนั้น ยืนกวักมืออยู่…….เชี่ยแล้วดิ…….กูจะทำไงดีวะ

ผมยืนขาแข็งใจเต้นแรงอยู่ที่เดิม เพราะตกใจที่เจอมัน ไอ้กันเลยวิ่งเหยาะๆเข้ามาหาผม

“มีเวลาคุยกับกูหน่อย ได้ป่ะ” ไอ้กันพูดเสียงห้าวหน้าตาจริงจัง ทำเอาผมใจคอไม่ค่อยดี…….อ้อ……ไอ้กันมันอยู่ ม.5 เหมือนผมครับ

“ดะ……ได้สิ” ผมบอกออกไปอย่างประหม่านิดๆ ไอ้กันเลยดึงแขนผมพาเดินไป แต่ผมก็ขืนเอาไว้

“คุยตรงนี้ก็ได้มั้ง” ผมบอกพลางแกะมือมันออก

“กูขอร้องล่ะ ไปด้านหลังเหอะ” ไอ้กันบอกเสียงน่าสงสาร ทำเอาผมต้องพยักหน้าเดินตามมันไปหลังโรงยิม ผมนึกเอาไว้แล้วครับ ว่ายังไงๆ ผมก็จะไม่ยอมรับว่าผมเป็นคนแอบดูมันเมื่อเช้านี้

“มีไรวะ” ผมแกล้งถามไปทั้งๆที่รู้อยู่เต็มอกว่ามันจะคุยเรื่องอะไร

ไอ้กันหลับตาหายใจเข้าลึกๆ แล้วลืมตามองผมอย่างน่าสงสาร

“กูถามมึงจริงๆ เมื่อเช้านี้มึงไปเข้าห้องน้ำข้างโรงยิมใช่มั้ย”

“ปละ……เปล่านะโว้ย กูบอกแล้วไงกูเดินมากับน้องแองจี้” ผมโกหกไปอย่างที่ตั้งใจเอาไว้

“แต่กูจำดวงตามึงได้นะ แล้วก็เสื้อมึงอีกสีนี้เลย” ไอ้กันพูดตาเริ่มแดง “ใช่มึง…..ใช่มั้ยวะ” มันพูดประโยคนี้เสียงสั่น ทำเอาผมอดสงสารมันไม่ได้ ท่าทางแม่งคงอายที่ผมไปรู้ความลับของมันกับพี่เบสต์

“ไม่ใช่กู๊” ผมส่ายหน้ายืนยันแบบไม่เต็มปาก ไอ้กันจ้องหน้าผมนิ่ง น้ำตามันเริ่มคลอเบ้า…….เชี่ย……อย่าร้องไห้นะมึง

“สงสารกูเหอะ กูขอร้อง กูรู้ว่าเป็นมึงแน่นอน มึงอย่าเอาไปพูดให้คนอื่นฟังได้มั้ย ฮือๆ” ไอ้กันน้ำตาไหลพราก ร้องไห้โฮออกมาจนผมตกใจ ผมเลยเอื้อมมือไปตบไหล่มันเบาๆ…..เอาวะ……คงต้องยอมรับแล้วมั้ง

“ใช่……กูเอง” ผมใจอ่อนยอมรับกับมันไปจนได้ ไอ้กันเลยกอดผมร้องไห้ออกมาใหญ่

“ฮือๆ กูขอร้องนะเอก มึงอย่าเอาไปบอกใครนะ กูอายคนอื่น ถ้ามีคนรู้ว่านักบาสตัวโรงเรียนแบบกูไปดูดควยให้พี่เบสต์ กูคงไม่กล้ามาเรียน ฮือๆ”

ไอ้กันร้องไห้อย่างน่าสงสาร ผมเข้าใจมันจริงๆครับ เพราะมันเองก็เป็นคนฮ็อทในโรงเรียน หน้าตามันก็ดี แถมยังเป็นนักกีฬาเท่ๆ สาวๆเลยกรี๊ดกันไม่น้อย

“มึงสบายใจเหอะ กูไม่บอกใครหรอก” ผมดันตัวมันออกแล้วจ้องหน้าบอกมันด้วยสายตาที่จริงใจ

“แน่นะเว้ยเอก” ไอ้กันบอกผมพลางปาดน้ำตา “มึงอย่าบอกใครนะ”

“เออๆ เชื่อกูดิ สัญญาลูกผู้ชาย” ผมบอกแล้วตบไหล่มันอีกครั้ง ไอ้กันยิ้มออกมาทั้งน้ำตา ผมรู้สึกดีเหลือเกินครับที่ผมทำให้มันยิ้มออกมาได้

แล้วมันเลยเล่าเรื่องของมันให้ผมฟังครับ มันบอกว่ามันคบกับพี่เบสต์มาหลายเดือนแล้ว แต่มันกำลังขอเลิกกับพี่เบสต์ เพราะทนนิสัยชอบบังคับ และชอบทำร้ายร่างกายมันไม่ไหว

“ทำร้ายมึงด้วยเหรอวะ” ผมอดถามมันไม่ได้ เพราะดูพี่เบสต์ขี้เก็กก็จริง แต่ไม่น่ารุนแรงขนาดทำร้ายใคร

“เออ ใช่ มันชอบชกกู ถ้ากูขัดใจมัน” ไอ้กันบอกผม……เชี่ยจริงๆไอ้เบสต์ ไอ้ขี้เก็กบ้าอำนาจ ผมอดนึกถึงไอ้นัยไม่ได้ ผมโชคดีที่สุดแล้วที่ไอ้นัยไม่มีนิสัยแบบนี้

“แฟนผู้หญิงหลายคนของมัน ยังทนไม่ได้เลย” ไอ้กันเล่าต่อ…..เออ……จริงสิ ผมเห็นพี่เบสต์ควงหญิงแล้วเลิกอยู่บ่อยๆ จนสุดท้ายก็ไม่เห็นควงใครอีก…….เพราะมาเป็นแฟนกับไอ้กันนี่เอง

“เมื่อเช้ามันก็บังคับกู” ไอ้กันบอกทำหน้าเศร้า “ไปลากตัวกูมาจากห้องพักนักกีฬา”

“แล้วทำไมมึงไม่เลิกกับแม่งให้เด็ดขาดละวะ” ผมอดสงสัยไม่ได้ เพราะถ้าเรายืนกรานจะเลิก มันจะทำอะไรได้ “ชกแม่งกลับไปบ้างสิ”

“กู…….ยังรักมันอยู่” ไอ้กันบอกเสียงสั่น “กูก็สับสนตัวเองเหมือนกัน อยากเลิกก็อยาก แต่ก็ยังรัก”

“แต่กูว่าเลิกไปจะดีกว่า” ผมบอกมันแล้วตบไหล่มันเบาๆ “คนดีกว่าไอ้เบสต์ ยังมีอีกเยอะนะไอ้กัน”

“ขอบใจนะเอก” ไอ้กันพยักหน้ามองตาผมอย่างจริงใจ ผมละโคตรสงสารมันเลย

“ถ้ามึงตัดสินใจเลิกได้จริงๆ แล้วมันไม่ยอมอีก มึงบอกกูได้นะ เดี๋ยวกูช่วยจัดการให้”

ผมบอกไอ้กันไปเพราะมีแผนอยู่ในหัวแล้วครับ จากที่เคยแค่หมั่นไส้ ตอนนี้กลายเป็นเกลียดไอ้เบสต์ไปแล้ว คนเลวๆอย่างมัน ต้องโดนเล่นกลับบ้าง

“ขอบใจว่ะ……เพื่อน” ไอ้กันบอกผมจ้องตาอย่างจริงใจ…….นี่กูได้เพื่อนใหม่เพิ่มขึ้นอีกคนแล้วเหรอวะ…….ผมยิ้มกว้างให้มันเช่นกัน

ไอ้กันกอดขอบคุณผมอีกครั้งก่อนผมกลับ ผมรู้สึกดีไม่น้อยที่ได้ช่วยอะไรมันได้บ้าง ผมนั่งยิ้มคนเดียวในรถเมล์ นึกถึงตัวผมเองที่โชคดีกว่าไอ้กัน เพราะผมมีไอ้นัย…….คนที่น่ารักที่สุดสำหรับผม