เห้ยไอ้โจร้องเบาๆพลางดิ้นขลุกขลัก แต่ผมไม่สนใจลงมาทำไม หืม ผมมอยากห้อมแก้มมัน แต่แค่นี้มันก็อายจนหน้าขึ้นสีหมดแล้ว
ไอเชี่ย ปล่อย กูอายไอ้โจพูดหน้าแดงเมื่อเพื่อนๆผมพากันส่งเสียงวีดวิ้ว แต่ผมยิ่งกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอีก
อายทำไมเล่า คนเค้ารู้แล้วว่าเราเป็นผะ..อ๊อก!แล้วผมก็โดนศอกมันเข้าเต็มรักจนจุก ไอ้โจไถลตัวไปนั่งข้างๆ ผมพยายามจะก้มลงไปนอนตักมันแต่มันก็ผลักหน้าผมออก
โอ๊ย อย่าหวานกันมากได้มั้ยไอ้เหี้ย อิจฉาไอ้นัทพูด ผมไม่ยอมแพ้กอดเอวมันไว้ทั้งตัว ในที่สุดมันก็ยอมให้ผมหนุนตักจนได้ ผมนอนตะแคงหลับตาพริ้ม เอามือมันมาแนบแก้ม ทำเหมือนในที่นี้มีเราอยู่แค่สองคน โดยไม่แคร์สายตาประชาชีที่มองตรงมาเป็นตาเดียว
กูจะอ้วกว่ะไอ้แมนพูด ทำท่าอ้วกอย่างสมจริง
โด่ อิจฉาอะดิ คนเค้ารักกันอะ เนอะผมหันไปพูดกับไอ้โจ และก็ต้องร้องอู้อี้เพราะมันเอาหมอนมากดหน้า
หลังจากนั้นก็เป็นเหมือนกับตอนที่ผมลงมาครั้งแรก พวกไอ้แมนเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ไอ้โจฟัง ไอ้โจขอบคุณทุกคนรวมไปถึงน้องบิ๊ก ซึ่งพยายามขอโทดและไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าไอ้โจ แต่ไอ้โจของผมก็ยังคงอ่อนโยนไม่เปลี่ยนแปลง มันไม่ถือโทษโกรธเคืองน้องบิ๊กเลยสักนิด ซ้ำยังขอบคุณที่ตามคนมาช่วยอีกด้วย
รอบนี้แตกต่างออกไปตรงที่ทุกคนแสดงความยินดีกับผมและไอ้โจที่เราคืนดีกัน และยินดีที่เราจะ เอ่อ..
...เอากันอย่างเป็นทางการ ไอ้อาร์ตใช้คำนี้แหละ ไอ้โจแม้จะดูอายแต่มันก็ไม่ได้
ปฏิเสธอะไร มันยิ้มอย่างมีความสุข มือเล่นหัวเล่นหูผมเบาๆ ส่วนผมหน้าบาน ยิ้มรับทุกคำล้อเลียนอย่างไม่รู้สึกอายแม้แต่นิดเดียว
ภาพตรงหน้าเป็นอย่างที่ผมอยากให้เป็น ผมนอนอยู่บนตักไอ้โจ มีเพื่อนๆที่ผมรักรุมล้อมแสดงความยินดี คิดว่าภาพแห่งความสุขนี้คงจะอยู่ในความทรงจำของผมไปอีกนานมากทีเดียว
การคุยของพวกเราตึงเครียดขึ้นเมื่อหัวข้อสนทนากลับเข้าสู่เรื่องของไอ้เชนอีกครั้ง ไอ้แมนถามพวกผมอีกครั้งว่าจะตัดสินใจยังไง
กระทืบ ไอ้นัทยังคงยืนยันคำเดิม
ถ่ายคลิปข้อเสนอของไอ้อาร์ต หน้ามันยิ้มกริ่มอย่างคาดหวัง
ขังไว้ แล้วไม่ต้องให้ข้าวให้น้ำไอ้ก๊อตเสนอขึ้นบ้าง ซึ่งผมว่าร้ายกาจกว่าไอ้สองคนแรกซะอีก
ไอ้โจมองหน้าผม ผมพยักหน้าให้มันอย่างให้มันตัดสินใจ ไอ้โจหันไปพูดกับทุกคน
พวกมึงแน่ใจนะว่าจะให้กูตัดสินใจไอ้โจถาม พวกมันทุกคนพยักหน้ายืนยัน
งั้นปล่อยพวกมันไป
ห๊ะ!ทุกคนประสานเสียงกันพูดออกมา ทุกคนจริงๆยกเว้นผม ผมรู้ดีอยู่แล้วว่าไอ้โจจะต้องตัดสินใจแบบนี้
มึงบ้าป่าววะ มันทำร้ายมึงขนาดนั้นเลยนะเว้ย พวกไอ้เชนน่ะไอ้นัทพูด ยกมือทาบอก มองหน้าไอ้โจราวกับเป็นสิ่งแปลกประหลาดที่มันไม่เคยเจอมาก่อน
ไม่ใช่ทำร้ายธรรมดา แต่ซ้อม และจะข่มขืนไอ้อาร์ตช่วยย้ำ แม้แต่ไอ้แมนก็มองหน้าไอ้โจอย่างไม่เชื่อสายตา ทว่าไอ้โจยังคงดูสงบแน่วแน่
เออ กูรู้ แต่กูไม่อยากให้พวกเรากับพวกมันต้องเกลียดกันอีกต่อไปว่ะไอ้โจพูด ทุกคนเงียบลงก่อนที่มันจะพูดต่อ
พวกมึงคิดดูดีๆนะ จริงๆแล้วพวกเรากับพวกมันไม่ได้มีปัญหาอะไรกันเลย เราไม่เคยทำอะไรให้มัน พวกมันก็ไม่เคยทำอะไรให้เรา ที่เราเกลียดกะพวกเม่ง ก็เพราะยึดทิฐิ อยากเอาชนะ เหตุผลงี่เง่าทั้งนั้น ครั้งก่อนที่มันทำไอ้แว่น เราก็ทำมันกลับ ผลสุดท้ายมันก็ไปลงกับคนอื่น แล้วก็ย้อนกลับมาเล่นงานพวกเราแบบนี้ ถ้าเรายังเอาคืนอีก เรื่องนี้มันก็ไม่จบสักทีสิวะไอ้โจพูดยืดยาว
เห้อ มึงนี่มันเหลือเชื่อเลยไอ้แมนพูด แต่มันก็ดูยอมจำนนต่อเหตุผลของไอ้โจ ผมเองก็ยอมรับว่า มันพูดถูก เรากล่อมตัวเองให้เชื่อว่าเราเกลียดไอ้เชน เป็นความไม่ชอบขี้หน้าที่ไม่มีเหตุผล ซึ่งมันก่อให้เกิดผลเสียกับทุกฝ่าย ผมเองก็เกือบจะสูญเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดไปในครั้งนี้ ผมจึงเข้าใจในสิ่งที่มันพูดได้อย่างดี
มึงนี่โคตรพระมาโปรดเลยว่ะ กูนับถือๆไอ้นัทยกมือไหว้ท่วมหัว
มึงคงไม่เห็นด้วยหรอกมั้งไอ้เอ็กซ์ไอ้บอลถามผม ผมนอนซุกท้องไอ้โจ พูดตอบทันทีโดยไม่ต้องคิด
กูตามเมียกูในเมื่อไอ้โจเลือกที่จะปล่อยวาง ไม่ชำระความหรืออาฆาตแค้น ผมก็เชื่อในการตัดสินใจของมัน
แต่กูบอกไว้เลย กูจะให้โอกาสพวกมันแค่ครั้งเดียว ถ้าพวกมันยังมารังแกเพื่อนกูอีก คราวหน้ากูไม่ให้อภัยพวกมันแน่นอนผมพูดอย่างแน่วแน่ และตั้งใจจะทำแบบนั้นจริงๆ
ถึงอย่างงั้นก็เถอะ พวกไอ้เชนมันไม่ได้มีสำนึกพอจะมาซาบซึ้งบุญคุณพวกเราหรอกนะ เราปล่อยมันไป มันก็ต้องเล่นงานเราอีกไอ้ก๊อตพูดอย่างมีเหตุผล ไอ้นัทกับไอ้อาร์ตพยักหน้าหงึกๆ ดูพวกมันผิดหวังมากที่จะไม่ได้รุมกินโต๊ะไอ้เชน
เราก็อย่าใช้วิธีเดียวกับพวกมันไปตอบโต้พวกมันสิวะ คนอย่างไอ้เชนไม่ยอมติดหนี้บุญคุณใครฟรีๆหรอก ถ้าเราปล่อยมันไปคราวนี้ กูมั่นใจว่ามันต้องเลิกตอแยกับพวกเรา
มึงเชื่อความดีในเบื้องลึกของมนุษย์มากไปป่าวว้าไอ้อาร์ตพูด แต่มันก็รู้ตัวว่าค้านไปไอ้โจก็ไม่เปลี่ยนใจ สุดท้ายพวกมันทุกคนก็ยอมจำนนต่อความมุ่งมั่นของไอ้โจ
แต่กูยังปล่อยมันไปไม่ได้หรอกนะ กูต้องเอาคลิปเด็กพวกนั้นมาจากพวกมันให้หมดก่อน แต่กูจะไม่ทำร้ายพวกมันไอ้แมนพูด ไอ้โจพยักหน้าอย่างเข้าใจ สรุปว่าเย็นนั้นพวกเราจะไปเจรจากับไอ้เชนให้คืนคลิปพวกเด็กๆมาดีๆ หลังจากนั้นก็ขอให้เลิกแล้วต่อกัน ไม่รู้ว่าจะได้ผลแค่ไหน คนที่จะไปคุยกับพวกมันแน่นอนว่ามีไอ้แมน มีผม ไอ้โจเองก็อยากไปด้วยแม้ผมจะไม่เห็นด้วยก็ตาม แต่ก็จำต้องยอมทำตามที่มันขอ
กูขอไปด้วยคน ไอ้บอลพูดหลังจากที่เงียบมานาน ท่าทางกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
ส่วนคนอื่นๆจะอยู่ที่บ้านผม ผมชวนให้พวกมันนอนบ้านผมพร้อมกันคืนนี้ ผมอยากฉลองเล็กๆที่พวกเราผ่านเรื่องเลวร้ายไปได้ และเหนืออื่นใดคือฉลองที่ไอ้โจคืนดีกับผม ไอ้กันกับไอ้จอมกำลังบึ่งกลับมาจากพิษณุโลก พวกมันตีโพยตีพายใหญ่ที่พลาดเหตุการณ์สำคัญ คิดว่าพวกมันคงมาถึงในเย็นวันนี้
งั้นกูขอไปส่งบิ๊กก่อนนะไอ้ก๊อตบอก ผมชวนให้น้องบิ๊กอยู่ด้วยกันกับเรา แต่น้องบิ๊กปฏิเสธไม่ยอมท่าเดียว ก่อนจะกลับน้องบิ๊กแอบคุยกับผมว่าขอบคุณที่ไม่เกลียดตน ขอโทดสำหรับทุกสิ่ง และขอให้รักกับไอ้โจไปนานๆด้วย ผมยิ้มให้ ลูบหัวน้องเบาๆ ถามกับน้องบิ๊กว่าต่อไปเราจะเป็นพี่น้องกันได้หรือไม่ ซึ่งมีแต่รอยยิ้มบางๆเป็นคำตอบ
ไอ้ก๊อตกับน้องบิ๊กนี่ยังไงๆอยู่น้า ผมพูด มองตามไอ้ก๊อตที่ลงทุนนั่งแท็กซี่ไปส่งน้องบิ๊กด้วยตัวเอง
ไม่มีอะไรหรอกน่า ไอ้ก๊อตมันมีแฟนแล้วมึงอย่าลืม มันรักของมันจะตายไอ้นัทพูดอย่างไม่ใส่ใจ แต่ผมเห็นสายตาที่ไอ้ก๊อตมองน้องบิ๊กแล้ว ไม่ต่างอะไรกับสายตาที่ไอ้แมนมองไอ้แว่น หรือสายตาที่ผมมองไอ้โจเลย...
จากนั้นผม ไอ้โจ ไอ้แมนและไอ้บอล นั่งรถที่พ่อไอ้แมนส่งมารับ มุ่งหน้าไปที่บ้านของมัน ระหว่างทางผมนั่งครุ่นคิด ทุกสิ่งที่ผ่านมาระหว่างผมกับไอ้เชน ผมจะสามารถปล่อยวางความเกลียดชังที่มีต่อมันได้ง่ายขนาดนั้นจริงหรือ เมื่อผมไปพบหน้ามัน ผมก็จะรู้คำตอบ...