อย่าขี้ขลาดไปหน่อยเลยน่ะไอ้เหี้ยแม็ค ลองทำอะไรกู พ่อกูไม่อยู่เฉยแน่ไอ้เชนพูดอย่างถือดี เสียงค้านดังจากเพื่อนๆคนอื่นของมัน แต่มันตวาดสั่งให้เงียบว่าไงล่ะไอ้ตุ๊ด หรือว่าป๊อดกันทั้งผัวทั้งเมีย จับกูมาแต่มีปัญญาแค่นี้เองเหรอวะ
มึงอยากจะพูดจะทำอะไรก็ตามใจมึง แต่กูให้อภัยพวกมึง ทุกคน..ไอ้โจพูดออกมา ซึ่งผมคิดว่าไม่มีประโยชน์อะไรกับไอ้พวกสันดานชั่วพวกนี้ ทั้งที่พวกเราตั้งใจจะมาสงบศึกดีๆ แต่สิ่งที่ได้รับคือการกวนตีนอย่างไม่มีเหตุผล
แต่ไอ้เชนกลับชะงักไปทันที
แค่คืนคลิปพวกเด็กๆมา คลิปพวกมึงกูสัญญาว่าจะคืนให้เหมือนกัน ถ้ายังมีเรื่องไม่หนำใจ มาหาเรื่องได้ตลอดเวลา พวกกูจะเป็นคู่มือให้เองผมยืนคุมเชิงติดกับไอ้โจที่ยืนห่างจากไอ้เชนเพียงคืบ ดูเหมือนคำพูดของไอ้โจจะทำให้ไอ้เชนนิ่งค้างไปเลย
มึงพูดบ้าอะไรของมึง คิดว่ากูจะเชื่อเหรอแรกทีเดียวผมก็ไม่คิดว่าวิธีของไอ้โจจะใช้ได้ผลหรอก เหมือนกับสีซอให้ควายฟังซะมากกว่า แต่ท่าทีของไอ้โจที่ไม่ได้โกรธเคืองอะไรไอ้เชนเลยนั้น เหมือนจะทำให้ไอ้เชนงุนงงอย่างมาก
กูพูดจริง กูไม่เอาเรื่อง ขอแค่เอาคลิปพวกเด็กๆมา กูจะปล่อยพวกมึงไปทันทีไอ้โจยืนยัน มันไม่จำเป็นต้องแสดงท่าทีแข็งกร้าวข่มขู่อะไรเลย แค่สีหน้าและคำพูดของมัน ก็ทำให้มันน่าเกรงขามที่สุดในที่นี้แล้ว
ยอมมันไปเถอะไอ้เหี้ย กูไม่อยากถูกขังอยู่ที่นี่เสียงจากไอ้ต้นดังขึ้นอีก
ไม่!ไอ้เชนตวาด หันกลับไปมองเพื่อนที่ขี้ขลาดของตน
คิดว่าคำพูดง่ายๆสองสามประโยคของมึงจะทำให้เรื่องจบได้เหรอ ยังไงกูก็เกลียดพวกมึง กูไม่หยุดจองเวรพวกมึงหรอกไอ้เชนพูดเสียงดัง แต่เพื่อนๆของมันท่าทาง
ไม่เห็นด้วยเลยแม้แต่น้อย
พอเถอะครับคุณเชน พวกมันอุตส่าห์ยอมปล่อยเราแล้ว อย่าดื้อแพ่งอีกต่อไปเลยครับไอ้เดชที่ยืนเงียบมานานพูดขึ้น และทันทีที่พูดจบ ไอ้เชนก็หันไปหามัน
เพียะ! และตบด้วยฝ่ามือแรงๆเต็มหน้า ไอ้เดชหน้าหัน อึ้งไปชั่วขณะ
หุบปาก มึงมันขี้ข้า ไม่มีสิทธิมาสั่งกูผมไม่เข้าใจว่าทำไมไอ้เชนถึงได้ยึดติดกับการเกลียดพวกเรา-เกลียดผมมากขนาดนี้ ตอนนี้มันดูบ้าคลั่งขึ้นมาอีกแล้ว ผมดึงไอ้โจถอยห่างออกมา
ตกลงจะเอายังไง จะยอมคืนคลิปมาดีๆ หรือว่าจะโดนขังอยู่ที่นี่ อย่าให้กูต้องหมดความอดทนนะไอ้แมนพูดบ้าง ที่ผ่านมามันอยู่เฉยไม่พูดอะไรเพราะมันปล่อยให้ผมกับไอ้โจจัดการ แต่ตอนนี้มันคงมองว่าไอ้เชนมาไกลเกินกว่าที่ผมกับไอ้โจจะทำอะไรได้แล้ว
กูไม่ทำอย่างที่พวกมึงต้องการหรอก จะทำอะไรกูก็เชิญตามสบาย แต่อย่าหวังจะได้คลิปไปเลย ไม่มีวัน!ไอ้เชนจ้องพวกผมตาวาว ไอ้โจอ้าปากจะพูดแต่ผมจับไหล่มันไว้แล้วส่ายหน้า
มึงทำดีที่สุดแล้ว กลับกันเหอะผมทำในสิ่งที่ควรทำไปหมดแล้ว ไม่มีอะไรจะต้องพุดกับมันอีก ผมกับไอ้โจกำลังจะเดินออกไป ตอนที่เสียงไอ้เชนตะโกนตามหลัง
มึงอย่าคิดนะว่ามึงชนะกูแล้ว พวกเพื่อนที่มึงรักนักหนาน่ะ มันอาจจ้องแทงข้างหลังมึงอยู่ก็ได้ผมชะงัก มันหมายถึงอะไร จริงๆแล้วที่ผมอยากมาพบมันเพราะผมยังมีอีกเรื่องที่ค้างคาใจ แม้เรื่องทั้งหมดจะคลี่คลายลงด้วยดี แต่ผมก็รู้สึกว่ามีบางอย่างขาดหายไป เหมือนหมอกดำทะมึนที่อยู่ใกล้ตัว ผมหันไปหามัน สีหน้าสงสัยใคร่รู้อย่างห้ามไม่ได้
อย่าไปฟังมัน ไปเถอะไอ้โจขัดขึ้น มันรีบดึงมือผมออกไป แม้ผมจะติดใจกับคำพูดของมัน แต่ผมก็ยอมให้ไอ้โจลากออกไป
พวกมึงเลือกแบบนี้เองนะ แล้วจะหาว่ากูใจร้ายไม่ได้ไอ้แมนชี้หน้าไอ้เชนแล้วพูดปิดท้ายก่อนที่มันกับไอ้บอลจะเดินออกมา ตลอดเวลาที่เผชิญหน้ากัน ไอ้บอลไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว เสียงโวยวายจากเพื่อนๆไอ้เชนดังขึ้นตอนที่ไอ้แมนปิดประตูลง
ผมกับไอ้โจเดินออกมาข้างนอก ไอ้แมนเดินตามออกมา ท่าทางหัวเสีย
แล้วจะเอาไงต่อวะผมถามมัน
ก็ต้องขังไว้ก่อน มันจะไม่ยอมก็ให้รู้ไปสิไอ้แมนกัดฟันพูด
จริงๆคนอื่นๆก็เหมือนจะยอมหมดแล้วนะ มีแต่ไอ้เชนคนเดียวแหละที่ยังบ้าอยู่
แต่จะขังไว้ได้นานแค่ไหนวะ ถ้าพ่อแม่พวกมันตามหาพวกมันละ.ไอ้โจพูด สีหน้าเป็นกังวล
เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง กูจัดการเอง
ไอ้บอลไปไหนละผมถามเมื่อนึกขึ้นได้ ไอ้บอลไม่ได้เดินตามออกมา แต่ไม่กี่วินาทีต่อมา มันก็เดินออกมาจากประตู
ทำอะไรอยู่วะไอ้แมนถาม ไอ้บอลจ้องตรงไปข้างหน้า สีหน้าไร้ความรู้สึก
เปล่า กลับกันเหอะ
ไอ้แมนขับรถกอล์ฟไปที่ประตูหน้า ก่อนที่รถบีเอ็มสีดำจะพาพวกเรากลับสู่บ้านของผมอีกครั้ง ตอนนี้ฟ้ามืดแล้ว ผมหันไปมองบ้านไอ้แมน ทิ้งความโกรธเกลียดที่มีต่อพวกไอ้เชนไว้เบื้องหลัง..