ตกลงไอ้โจมันหายโกรธมึงรึยังวะไอ้แมนถามผมด้วยเสียงกระซิบเพราะไอ้โจอยู่ห่างไปไม่มาก ภาพที่ลูกมาเฟียกำลังถือไม้ถูพื้นถูไปมาอยู่นั้นเป็นภาพแปลกตาที่หาได้ยาก อย่าว่าแต่มันเลย ผมเองแล้วก็เพื่อนๆอีกหลายคนก็แทบจะไม่เคยแตะงานบ้านเหมือนกันแหละ ดูจากท่าถูพื้นของพวกมันก็รู้ ไอ้โจกำลังด่าไอ้นัทที่ถูพื้นแบบเดินไปข้างหน้า ถูไปก็ย่ำที่ตัวเองถูไป ไอ้นัทหันกลับไปมองทางที่ตัวเองถูแล้วก็พบว่าเต็มไปด้วยรอยตีน ผมหัวเราะ อย่างน้อยผมก็ไม่ได้ห่วยสุดในเรื่องนี้ เพราะก็พอรู้อยู่บ้างล่ะว่ามันต้องถูถอยหลังยังผมพูดคำเดียวสั้นๆ เหมือนตอนที่ผมถามไอ้โจว่าหายโกรธหรือยังนั่นแหละ
อ้าว โธ่ไอ้ห่านี่ก็ตอบเหมือนผม ทำหน้าผิดหวังเหมือนกับผมเป๊ะจนผมอดแค่นหัวเราะออกมาไม่ได้
แต่มันคุยกับมึงแล้วนี่ มันตั้งข้อสังเกต ผมพยักหน้า
เออ แต่มันก็ไม่ยอมพูดกับกูก่อนหรอก ถามคำตอบคำ
ได้แค่นี้ก็ดีแล้วแหละมึง ตอนแรกกูนึกว่าจะโกรธกันเป็นเดือนผมไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้ามันโกรธผมเป็นเดือนนี่ผมจะเป็นยังไง แค่นี้ก็เหมือนชีวิตมันขาดอะไรไปแล้วด้วยซ้ำ
อืม ยังไงก็ได้ กูยอมมันหมดนั่นแหละผมพูดพลางถูพื้นไปมา
มึงไม่เคยเป็นแบบนี้เลยรู้มั้ยไอ้แมนพูด ผมเงยหน้ามองมัน
ยังไงวะ
ไอ้ห่า ไม่รู้ตัวเลยรึไง ปกติมึงเคยง้อเคยแคร์ใครที่ไหนล่ะ เด็กมึงแต่ละคน มีแต่ต้องง้อมึงทั้งนั้น แต่กับไอ้โจ.. มันเอามึงอยู่หมัดเลยว่ะ ฮ่าฮ่าผมอมยิ้ม เรื่องที่ว่าไม่เคยง้อใครมันก็เป็นเรื่องจริงนั่นแหละ เพราะผมไม่ใช่พวกที่มีความอดทนสูง แถมยังไม่ใช่คนละเอียดอ่อนด้วย เรื่องพวกงอนง้ออะไรเนี่ยไม่เคยคิดอยู่ในหัวเลย ที่ผ่านมาผมมีแต่คนง้อ เพราะคนพวกนั้นต้องการแต่ร่างกายของผม ไม่ใช่หัวใจ ไอ้โจเป็นคนเดียวที่เข้าถึงนิสัยและรับตัวตนของผมได้จริงๆ อยู่ข้างๆผมมาตลอดโดยไม่มีเงื่อนไข ผมลองคิดดูว่าถ้าเราสองคนสลับที่กัน ผมแอบชอบไอ้โจในขณะที่มันเอาแต่ไปมั่วกับคนอื่น ผมไม่มีวันทนได้แบบมันแน่ พอคิดว่ามันต้องทนกับผมมากขนาดไหน ผมก็รู้สึกผิดและอยากจะชดใช้ให้มัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม แทนคำขอโทด ที่ผมปล่อยให้มันทรมานมานาน และขอโทดที่ผมรู้ตัวช้าเกินไป
ไม่รู้ว่ะ กูอยากชดเชยให้มัน ที่ผ่านมามันให้กูมาตลอด กูมีแต่ทำร้ายมันอย่างเดียว
ไอ้แมนตบไหล่ผมเบาๆ
กูรู้ว่ามึงรู้สึกผิด แต่มึงไม่ผิดหรอกนะ มึงไม่รู้นี่ว่าไอ้โจชอบมึงดูเหมือนมันจะพยายามปลอบใจ ผมแค่นหัวเราะ
แต่พวกมึงรู้กันทุกคนเนี่ยนะผมพูดด้วยสีหน้าเซ็ง ที่เซ็งคือเซ็งตัวเอง ทำไมผมถึงมองไม่เห็นนะ เมื่อก่อนผมไม่เคยคิดจริงๆ ว่าไอ้โจจะรักผม ไม่คิดด้วยซ้ำว่าตัวเองจะรู้สึกรักมันเหมือนกัน ตอนแรกก็ไม่รู้ตัวหรอก แต่พอมีคนเข้ายุ่งกับไอ้โจ ผมถึงพึ่งรู้ตัวว่า ผมหวงมันมากแค่ไหน
เห้อ บอกตรงๆ ใครจะไม่รู้วะ ไอ้โจน่ะ อะไรๆก็มึง กูยังไม่รู้เลยว่ามึงมีอะไรดี นอกจากหน้ากับควย
เชี่ย แค่หน้ากับควยกูนี่แหละ ชนะคนได้ทั้งโลก ไอ้สัสไอ้แมนอ้วกในขณะที่ผมหัวเราะ ในใจลึกๆก็ยอมรับว่ามันพูดจริง คนอื่นๆหมายปองผมก็เพราะหน้ากับควยกันทั้งนั้น แต่ผมมั่นใจว่า ไอ้โจเป็นคนเดียว ที่ชอบตัวตนของผมจริงๆ
แล้วตกลงว่าคนอื่น รู้เรื่องของกูกันหมดแล้วเหรอเนี่ยผมหันไปมองคนอื่นๆ
ก็คงงั้น กูไม่ได้บอกใครเลยนะ แต่พวกมันไม่ใช่คนโง่ มันเห็นที่มึงทะเลาะกันที่บ้านไอ้บอล เห็นมึงออกโรงปกป้องมันที่ชมรม แค่นี้มันก็เดากันได้แล้ว ถึงมันจะไม่พูดอะไรกันก็เหอะ มันไม่อยากให้ไอ้โจไม่สบายใจมั้ง
เอาเหอะ จะรู้ก็รู้ไป ยังไงพอกูได้เป็นแฟนกับไอ้โจ พวกมันก็ต้องรู้อยู่แล้วผมนึกถึงวันนั้น เพื่อนๆผมมันไม่รังเกียจอยู่แล้วที่ผมชอบผู้ชาย(เพราะพวกมันหลายๆคนก็ชอบผู้ชาย) ผมมีพวกมันเป็นเพื่อน โดยที่มีไอ้โจอยู่ข้างๆ แค่นี้แหละที่ผมต้องการ..
ฝันกลางวันรึไงไอ้เหี้ย วันนั้นของมึงน่ะ จะมีรึเปล่าก็ไม่รู้ไอ้แมนหัวเราะ ผมหุบยิ้มทันที
มึงก็เหมือนกันแหละ ได้เย็ดไอ้แว่นรึยังล่ะ โธ่ ไอ้ฝันกลางคืนถึงคราวไอ้แมนต้องหุบยิ้มบ้าง และไม่ใช่หุบยิ้มธรรมดา แต่ถึงกับหน้าเจื่อนเลยทีเดียว
ไอ้เชี่ย แทงใจดำกูอะมันทำหน้าเศร้าจริงๆจนผมตกใจ
ยังไม่ยอมอีกเหรอวะผมถามน้ำเสียงเห็นใจ จริงๆไอ้แมนก็ไม่ต่างกับผมนักหรอก ขี้เงี่ยนติดเย็ดไม่เบาเหมือนกัน การที่มันทนกับไอ้แว่นได้ขนาดนี้ แสดงว่ามันรักของมันจริงๆ
มันกลัวอะไรก็ไม่รู้ กลัวกูฟันแล้วทิ้ง กูก็ไม่อยากบังคับมัน กูเลยไม่ค่อยไปนอนที่บ้านมันแล้วไง กูกลัวทนไม่ไหวว่ะมิน่าล่ะช่วงนี้ไอ้แมนถึงไม่ไปนอนบ้านไอ้แว่นบ่อยเท่าเมื่อก่อน ไอ้แว่นยังมาถามผมอยู่เลยว่าไอ้แมนโกรธอะไรมันรึเปล่า
ทนไปเถอะไอ้เหี้ย มึงรักจริงขนาดนี้สักวันมันก็ต้องยอม อย่าทำอะไรไม่คิดแบบกูเลย เม่งไม่คุ้มเลยว่ะผมเหลือบมองไอ้โจอีกครั้ง ผมยังจำคืนที่มันออกจากบ้านผมไปได้อยู่เลย กินเหล้า นั่งเพ้อถึงมันทั้งคืน สุดท้ายต้องตามมาง้อมันต้อยๆอยู่นี่
แต่มึงไม่เหมือนกู มึงแน่ใจได้ว่าไอ้โจรักมึงจริงๆ แต่กูเหมือนรักไอ้แว่นข่างเดียวยังไงไม่รู้ กูไม่รู้ว่ามันรักกูรึเปล่าไอ้แมนของผมยังคงทำหน้าสลดจนผมสงสาร
บ้า มึงคิดมากไปป่าววะ ไอ้แว่นมันก็แคร์มึงมากนะ แค่ไม่ค่อยพูดเท่านั้นเอง มันคงอายมึงน่ะแหละ มั่นใจหน่อยดิวะ ไอ้นายน้อยผมพยายามปลอบมัน ปกติไอ้แมนมันมั่นใจในตัวเองมาก ไอ้แว่นเป็นคนแรกที่ทำให้มันรู้สึกไม่มั่นใจแบบนี้
ไม่รู้ว่ะ เหมือนกูสนใจมันอยู่ฝ่ายเดียว ถ้ากูไม่เข้าหามัน มันก็ไม่สนใจกู
ไอ้แว่นมันเป็นคนขี้อาย แค่อยู่กับมึงมันก็ประหม่าแล้ว มันคงอยากเข้าหามึงเหมือนกันแหละ แต่ไม่รู้จะทำตัวยังไง ปกติมันแทบไม่เคยคุยกับพวกโหดๆแบบมึงด้วยซ้ำ มันไม่ชินน่ะ ให้เวลามันหน่อยผมน่าจะเป็นไอ้โจ ผู้ซึ่งเข้าใจจิตใจของคนอื่นได้เป็นอย่างดี ในกลุ่มพวกเรา คนที่ไอ้แว่นชอบคุยด้วยมากที่สุด ก็คงจะเป็นไอ้โจนั่นแหละ
อยากได้เมีย อยากรักกันนานๆ ก็ต้องทำใจว่ะผมไม่ได้บอกแต่มันหรอก ผมบอกกับตัวเองด้วยเหมือนกัน..