เห้ย!แรกทีเดียวผมรู้สึกตกใจ เพราะผมอยู่คนเดียวแถมยังอยู่ในความมืด เกือบจะตะโกนเพราะนึกว่าเป็นโจรเสียแล้ว แต่เสียงแผ่วเบาที่คุ้นหูกับสัมผัสโอบกอดทำให้รับรู้ได้ว่าผู้บุกรุกเป็นใคร แม้จะรู้สึกโล่งอก แต่ความรู้สึกที่เข้ามาแทนที่อย่างฉับพลันมีสองอย่าง อย่างแรกคือร้อนผ่าวกับท่อนแขนที่โอบรัด ผมไม่เคยถูกไอ้เอ็กซ์สัมผัสอย่างอ่อนโยนแบบนี้มาก่อน ในสภาพที่ผมเปลือยท่อนบนและผ้าเช็ดตัวกำลังจะหลุด โชคดีแล้วที่ผมปิดไฟก่อนเพราะผมให้มันเห็นหน้าของผมในตอนนี้ไม่ได้แน่ๆ และอีกอย่างคือความรู้สึกน้อยใจที่สั่งสมมาตลอดทั้งคืน ซึ่งความรู้สึกนี้ชัดเจนมากกว่าอย่างอื่นปล่อยผมพูดสั้นๆแกะมือมันออกจากตัว แต่พบว่าตัวเองแรงน้อยกว่าที่ควรจะเป็นมาก ผมไม่รู้ว่ามันมาที่บ้านผมทำไมตอนนี้ อีกครึ่งชั่วโมงวันเกิดผมก็จะหมดลงแล้ว
โกรธกูเหรอมันพูด น้ำเสียงออดอ้อนเหมือนพยายามจะง้อ ผมแค่แค่นเสียงหึ
มาทำไมผมไม่สนใจจะตอบ ปกติแล้วไม่ว่าผมจะรู้สึกน้อยใจขนาดไหนแต่ผมก็ไม่เคยแสดงออก แต่วันนี้เป็นข้อยกเว้น เสียงครางของมันที่ผมได้ยินจากโทรศัพท์ยังค้างอยู่ในหู ผมแค่ขอให้มันอยู่กับผม ในวันเกิดของผมเท่านั้น บางทีสำหรับมันแล้วผมอาจไม่มีความสำคัญอะไรเลยก็ได้
มาหาเพื่อนรักไงแม้ผมจะอยู่ในอ้อมกอดของมัน แต่คำว่าเพื่อนยังคงตอกย้ำทุกอย่างได้อย่างชัดเจน ไอ้เอ็กซ์ก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว ถึงเนื้อถึงตัวเพื่อนทุกคน มันทำแบบนี้กับผม แต่ก็ทำกับคนอื่นไม่ต่างจากที่ทำกับผมเลย
มึงเข้าบ้านกูมาได้ยังไงผมไม่หลงคารมมันหรอก เนื่องจากมันไม่ยอมปล่อยตัวผม ผมจึงจำเป็นต้องยืนอยู่ในวงแขนของมัน ถึงมันจะสนิทกับผมขนาดว่าเข้าบ้านได้โดยไม่ต้องขออนุญาต แต่ผมก็ไม่ได้ทำถึงขนาดยกกุญแจบ้านไว้ให้มันหรอกนะ
ปีนเข้ามา โดนรั้วบาดด้วยผมเกลียดน้ำเสียงหงอยๆเรียกร้องความเห็นใจของมันจริงๆ แม้ในใจผมจะนึกเป็นห่วง แต่ความน้อยใจไม่ได้ลดลงไปเลย
สมน้ำหน้า กูต้องบอกพ่อให้เปลี่ยนประตูใหม่แล้ว โดนบุกรุกง่ายปานนี้ผมพูดด้วยอารมณ์ขุ่นมัว
ใจร้ายว่ะ อุตส่าห์ลงทุนปีนรั้วเข้ามาหา จะเอาของขวัญมาให้แท้ๆ ยังมาทำร้ายจิตใจกูอีกใครทำร้ายจิตใจใครกันแน่ ผมแกะมือมันออกจากตัวจนได้ ผมหันไปเผชิญหน้ามัน เห็นสีหน้าของมันจางๆในเงามืด
ไม่เอา มึงกลับไปเลยผมตอบทันควัน เห็นแววตาของมันหงอยลงทันที แต่ผมทำใจแข็ง
มึงโกดกูมากเหรอ กูขอโทดนะ กูรู้ว่ากูเหี้ย แต่กูแค่เอาของขวัญมาให้มึง เสดแล้วกูก็จะกลับมันหยิบกล่องมาจากโต๊ะข้างๆ ผมเห็นกล่องเล็กๆจากแสงจันทร์ที่ส่องลอดเข้ามาทางหน้าต่าง
อะไรเนี่ยผมพูดสั้นๆ แต่น้ำเสียงอ่อนโยนกว่าที่ตั้งใจไว้มาก ผมรับกล่องเล็กๆนั้นมาถือ ถึงมันจะไม่ใส่ใจที่จะมางานวันเกิดของผม แต่อย่างน้อยมันก็อุตส่าห์เอาของขวัญมาให้
เปิดดิมันพูดยิ้มๆ ผมเปิดฝากล่องเรียบๆนั้น มีการ์ดเล็กๆห้อยอยู่กับฝาเขียนว่า ให้ไอ้เพื่อนรัก
ข้างในเป็นชาร์มสีเงิน(สร้อยข้อมือแบบหนึ่ง)ที่ทำเป็นตัวอักษร X กับ J เป็นตะขอเกี่ยวกัน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตัวเอ็กซ์หมายถึงมัน และตัวเจหมายถึงผม
ชอบปะมันถาม ผมพยักหน้าทันทีโดยไม่ต้องคิด กำแพงความโกรธที่ตั้งไว้พังทลายไปจากใจหมด แม้ผมจะเป็นได้แค่เพื่อนของมัน แต่การที่ผมได้รับสิ่งนี้จากมัน สิ่งที่เป็นเหมือนสัญลักษณ์ว่ามันอยากอยู่กับผม แค่นี้ผมก็ดีใจมากแล้ว
กูไม่ได้ตั้งใจจะไม่มาวันเกิดมึงนะ แต่กูไม่รู้ว่าจะให้อะไรมึงดี กูไม่อยากให้อะไรง่ายๆแบบเหล้าหรือหนังโป๊ แบบที่คนอื่นให้น่ะมันเกาหัว ไอ้บอลให้เหล้ามา ถ้าอย่างงั้นของขวัญจากไอ้พวกห้องสี่ก็คงจะเป็นหนังโป๊แน่ๆเลยสิ
กูไปเจอชาร์มที่บ้านน้องเป้เค้าทำ กูเห็นมันสวยดีแล้วก็เป็นเงินแท้ด้วย กูเลยไปสั่งทำที่ร้านน้องเป้เค้า วันนี้กูเลยต้องไปกับน้องเค้าไงมันอธิบาย แต่นั่นก็ไม่ใช่เหตุผลว่าทำไมมันถึงมาช้าอยู่ดี ผมยังคงเงียบ จ้องสร้อยข้อมือเส้นนั้น
แต่พอกูไปถึงร้าน ชาร์มอันที่กูสั่งมันหายไปไหนก็ไม่รู้ เหมือนร้านแม่งทำผิดอะไรสักอย่าง กูเลยโวยให้เค้าทำให้ใหม่ แล้วกูก็นั่งรอที่ร้านนั่นแหละ ตั้งแต่ห้าโมงเย็นแล้วผมรู้สึกเหมือนโดนไม้ฟาดเข้าที่กลางกบาล ถ้าอย่างงั้นที่ไอ้เอ็กซ์มาช้าก็เพราะรอของขวัญผมอยู่น่ะสิ
มึงไม่ได้ เอ่อ........ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกผิดแล้ว แต่ถึงอย่างไร ตอนผมโทรไป ไอ้เอ็กซ์ก็กำลังมีความสุขอยุ่กับน้องเป้นี่นา ไอ้เอ็กซ์รู้ว่าผมจะถามอะไร มันส่ายหน้า
ไม่เลย กูยังไม่ได้เอาน้องเค้าสักรอบ ก็เพราะมึงนั่นแหละ กูไม่ได้เหี้ยขนาดเย็ดเด็กติดกัน5ชั่วโมงแล้วไม่มาวันเกิดเพื่อนหรอกน่ะ..... แต่มึงคิดอย่างงั้นใช่มั้ยล่ะไอ้เอ็กซ์พูดตัดพ้อ ผมจะปฏิเสธก็พูดไม่ออก เพราะตอนแรกคิดแบบนั้นจริงๆ
พอกูได้ชาร์มมาแล้วกูจะกลับเลย แต่น้องเป้เค้าอ้อนขอมีอะไรกับกู กูเลยยอมแค่ให้เค้าดูดควยกูเพราะกูกำลังรีบ แค่นั้นเองมันอธิบายจนจบ ผมรู้สึกผิดขึ้นมาทันที
มึงไม่ต้องสนใจชาร์มก็ได้นี่หว่า กูก็ไม่ได้อยากได้ของขวัญอะไรผมบอก นึกภาพไอ้เอ็กซ์นั่งรออะไรบางอย่างถึงสี่ห้าชั่วโมง ปกติมันเป็นคนรออะไรแค่สิบนาทียังจะไม่ได้ด้วยซ้ำ
ไม่ได้หรอก กูอยากให้อะไรที่เป็นสัญลักษณ์ของกูกับมึง มึงจะได้ไม่ลืมกูไงมันยิ้ม ผมอยากจะบอกมันว่าต่อให้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน ผมก็ไม่มีวันลืมมันได้หรอก
งั้นกูกลับก่อนนะ ขอโทดจริงๆที่ไม่ได้มางานวันเกิดมึง แค่มึงชอบชาร์มอันนั้นกูก็ดีใจและมันยิ้มเศร้าๆแบบที่ทำเอาผมหัวใจหล่นวูบ มันคงน้อยใจที่ผมคิดถึงมันในแง่นั้นอย่างเดียว มันโบกมือให้ผม ก่อนจะเดินออกไป มันเดินไปถึงประตูแล้วตอนที่ผมตัดสินใจพูดขึ้นมา
นอนบ้านกูป่าวตอนแรกผมอ้ำๆอึ้งๆ อยากจะขอบคุณหรือขอโทษก็พูดไม่ออก เพราะอารมณ์ก่อนหน้านี้ของผมมีแต่ความโกรธอย่างเดียว ไปๆมาๆประโยคที่พูดกลับเป็นประโยคนี้ ไอ้เอ็กซ์หยุดเดิน หันหน้ามามองผม
ไม่โกรธกูแล้วเหรอ ไอ้ห่านี่ เวลาแบบนี้เสือกมาทำเป็นคนดี ถ้าเป็นปกตินี่วิ่งขึ้นไปนอนบนเตียงผมแล้ว
จะนอนหรือไม่นอน กูง่วงแล้วผมพูดแล้วเดินขึ้นบันไดไป แต่ก็ต้องหยุดเพราะไอ้เอ็กซ์วิ่งขึ้นบันได้มาดักหน้า