ผมรอจนไอ้โจหลับสนิท ก่อนจะเดินออกมาจากห้อง เมื่อผมเปิดประตูออกมา ก็ต้องสะดุ้งโหยงมื่อพบว่าพวกเพื่อนๆผู้มีพระคุณของผม ไอ้แมน ไอ้อาร์ต ไอ้นัท ยืนอยู่หน้าห้องกันพร้อมหน้า ทุกคนกอดอกมองผม สีหน้าพวกมันล้วนเย็นยะเยือกง่าาา~~ มาอออะไรกันตรงนี้ผมถาม ตอนนี้อยู่ในสภาพนุ่งบ็อกเซอร์แค่ตัวเดียว แล้วผมก็นึกขึ้นได้ว่าลืมซะสนิทว่าพวกมันก็จะตามมาที่บ้านนี้ ไม่ใช่ว่าผมไม่เป็นห่วงพวกมันหรอกนะ แค่ผมเห็นลูกน้องของไอ้แมนไปช่วยแล้วก็เลยหมดห่วง และอีกอย่าง ผมมัวแต่ซาบซึ้งกับบรรยากาศการคืนดีของผมกับไอ้โจ ..มากไปหน่อย
เหอะๆ ดูเอาละกัน พวกกูเสียงชีวิตไปช่วยมึง มึงเสือกมาปี้กันสบายไอ้แมนพูด มันมีแผลช้ำนิดๆที่มุมปาก นอกจากนั้นไม่เป็นอะไรมาก สีหน้าหาเรื่องเต็มที่
รู้ได้ไงอ่าผมยังทำแอ๊บ เสียวจะโดนบาทาของพวกคุณเพื่อนรุมยำ
ก็กูขึ้นมาตามมึง แล้วร้องกันเสียงดังขนาดนั้น ไม่รู้ก็เหี้ยและ ทำไรกันอยู่ล่ะ ฉีดยาทำแผลรึไงไอ้อาร์ตถลึงตาใส่ผม ผมหน้าแดงแป๊ด งั้นที่ผมทำกับไอ้โจเมื่อกี้นี้พวกมันก็ได้ยินกันหมดเลยน่ะสิ
เชี่ย พวกมึงเล่นแอบฟังเหรอเนี่ย แล้วเป็นไง ..เสียงดีปะวะผมหันไปถามไอ้อาร์ต ถ้าคิดว่าผมจะอายล่ะก็คิดผิดถนัดแล้ว สีหน้าพวกมันดูเหวอในความไร้ยางอายของผม และไอ้แมนก็ตบหัวผมทันควัน
ดีพ่อมึงสิ ยังไม่ได้ชำระความเลย หนีมาขึ้นสวรรค์ ทิ้งฮีโร่อย่างพวกกูนั่งฟังเสียงครางพวกมึงเนี่ยไอ้นัทพูดบ้างแล้วพวกมันก็ตบหัวผมคนละที(ตบแรงมาก) ซึ่งผมก็ยอมรับด้วยรอยยิ้มแหยเพราะไม่มีข้อแก้ตัว และอีกวินาทีต่อมา พวกมันก็ตบหัวผมอีกคนละที
เห้ย ทีเดียวก็พอแล้ว กูเจ็บนะผมลูบหัวป้อยๆ
ครั้งหลังนี่ของไอ้โจ แต่กูรู้มันไม่ผิดหรอก คนหื่นจัดน่ะมันมึงไอ้แมนพูด ตอนนี้พวกมันก็กำลังยืนจ้องผมด้วยสีหน้าเย็นยะเยือกและกอดอกมองผม ท่าทางพวกมันคงจะโกรธจริงๆ
โธ่ ขอโทดน้า กูเห็นพี่โจ้ไปช่วยพวกมึงแล้ว ก็เลยหมดห่วง อีกอย่าง กูดีใจมากไปหน่อยอะ ที่ไอ้โจมัน..ผมไม่รู้จะใช้คำว่าอะไรดี มันหายโกรธกู จะใช้คำว่ารับรัก ก็คงจะผิดสถานการณ์ไปหน่อย ผมยืนท่าสงบนิ่ง ประสานมือไว้ที่หน้าตัก ก้มหน้าเหมือนเด็กที่สำนึกผิด
พวกมึงจะให้กูทำไงอ้า กูผิดเองละ จะลงโทษกูยังไงก็ได้นะ กูผิดไปแล้วววผมพูดเมื่อเห็นสีหน้าพวกมันยังไม่ผ่อนคลายลงเลยสักนิด
จะชดใช้ยังไงละ ทำตัวจังไร ลืมเพื่อนฝูงแบบเนี้ยไอ้แมนพูดประนามความผิดผม ผมหัวตื้อ นึกอะไรไม่ออก
เดี๋ยวเลี้ยงมื้อใหญ่เลย โออิชิแกรนด์ ทุกคนเลย โอเคป่าวอะตอนนั้นผมพูดออกไปเพราะความถมึงทึงของพวกมันบีบบังคับ ยังไม่ทันได้นึกถึงเงินในกระเป๋าของตัวเองเลย วินาทีต่อมา ไอ้แมนก็เข้ามารัดคอผม และไอ้นัทกับไอ้อาร์ตก็แปะมือกันกลางอากาศ
ได้แดกฟรีแล้วโว้ย ฮ่าฮ่า ไอ้นัทกับไอ้อาร์ตกอดคอกันกระโดดโลดเต้น ผมยังงว่าไอ้สองคนนี้มันญาติดีกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมอ้าปากค้าง รู้ตัวว่าโดนหลอก
พวกมึงแกล้งกูเหรอ สัสผมตบหัวไอ้แมนเบาๆ แต่ก็อดขำไม่ได้ ที่จริงเพื่อตอบแทนที่พวกมันมาช่วยผมไว้ แค่เลี้ยงข้าวมันน้อยเกินไปนัก
ป่าว โกดจริงๆ กูอุตส่าห์เอาตัวเข้าช่วยมึง มึงเสือกหนีมาเอากันสองคนไอ้แมนพูด แต่ไม่ได้มีท่าทีถมึงทึงแบบเมื่อครู่อีกแล้ว
แต่กูก็ดีใจกับพวกมึง ที่ปรับความเข้าใจกันได้เสียที อีกอย่างพวกกูก็ไม่ได้เป็นไรมาก ไอ้พวกนั้นเม่งเงี่ยนค้าง ไอ้เดชเม่งยังแก้ผ้าอยู่เลย เจอพี่โจ้กูเข้าไปก็เผ่นป่าราบหมดแล้วผมมองสภาพพวกมัน ก็เป็นจริงอย่างที่มันว่า ไอ้นัทแทบจะไม่มีแผลเลย ส่วนไอ้อาร์ตฟกช้ำนิดหน่อย คงเพราะต้องต่อสู้กับไอ้เชน และถ้าพวกไอ้เชนต้องเจอกับมาเฟียมืออาชีพแล้วล่ะก็ ผมพอเดาได้ว่าการต่อสู้ก็คงจะไม่ยืดเยื้อมากนัก
ถือซะว่าเจ็บตัวนิดนึง ได้แดกมื้อใหญ่ฟรีไอ้นัทพูด แต่ผมกำลังคิดราคาต่อหัวคูณจำนวนคนอยู่ แล้วก็ต้องร้องไห้ออกมาในใจ กระเป๋าฉีกแน่เลยงานนี้
ได้ฟังหนังสดฟรีด้วยไอ้อาร์ตเสริม แต่ถูกไอ้นัทตบหัวเข้าให้
มีแต่มึงนั่นแหละ กูบอกให้ลงไปรอข้างล่าง เสือกไปแนบหูฟังอีกไอ้อาร์ตนี่มันเหี้ยจริงๆ(ผมชอบ 55) แต่ผมยอมพวกมันหมดทุกอย่างล่ะครับ ยังไงผมก็ตอบแทนพวกมันไม่หมด ที่ช่วยผมเอาไว้ในครั้งนี้
ขอโทดนะเว้ย ที่ลืมนึกถึงพวกมึง แล้วก็ขอบใจมากๆด้วย ถ้าไม่ได้พวกมึงกูคงแย่ผมพูดอย่างจริงจัง พวกมันพยักหน้ารับ
ที่จริง คนที่มึงต้องขอบใจก็คือน้องบิ๊กว่ะไอ้แมนพูด ผมขมวดคิ้ว แล้วก็นึกขึ้นได้ว่า เด็กนั่นพยายามช่วยไอ้โจ ตอนที่อยู่ในโรงยิมเก่า
ถ้าเด็กนั่นไม่วิ่งไปตามพวกกู พวกกูก็ไม่รู้หรอกว่า มึงกำลังลำบากอยู่ไอ้แมนขยายความ แต่ถึงอย่างงั้น คนที่หลอกให้ไอ้โจไปเจอเรื่องเลวร้ายขนาดนั้น ก็คือเด็กคนนี้ไม่ใช่เหรอ
แล้วไอ้โจอยู่ไหนล่ะไอ้อาร์ตถาม ผมยิ้มกริ่ม ชี้เข้าไปในห้อง
นอนอยู่ในห้อง อย่าไปกวนมันเลย มันเพลียน่ะผมพูด ไอ้นัทผิวปากวีดวิ้ว
ก็ไม่แปลกหรอกมั้ง โดนฉีดยาเข้าไป ตั้งสองรอบนี่หว่า ฮ่าฮ่า
"เออ ใช่ เข็มใหญ่ด้วย"ผมรับมุก สำหรับเรื่องพวกนี้ผมหน้าด้านมาเป็นที่1 ไม่เคยอายเลยเวลาจะต้องพูดเรื่องพวกนี้กับเพื่อน แต่ถ้าไอ้โจอยู่ตรงนี้ด้วย มันคงถีบผมตกบันไดแน่ๆ
จากนั้นผมก็เดินลงมาข้างล่าง มีไอ้บอล ไอ้ก๊อตและน้องบิ๊กนั่งอยู่ ทันที่น้องบิ๊กเห็นผม น้องเค้าก็ก้มหน้าหลบตาทันที ผมสำรวจความรู้สึกตัวเอง ระหว่างโกรธเคืองกับขอบคุณ แล้วผมก็เดินไปหาน้องบิ๊ก ไอ้ก๊อตขยับตัวเล็กน้อย ผมไม่พลาดอาการนี้ ที่มันไม่ขึ้นไปข้างบนคงเป็นเพราะจะนั่งเป็นเพื่อนน้องบิ๊กนี่แหละมั้ง
ผมหยุดอยู่ตรงหน้าน้องบิ๊ก เงื้อมือขึ้น ไอ้ก๊อตอ้าปาก ก่อนที่ผมจะตบไหล่น้องบิ๊กเบาๆ
ขอบใจนะ ที่ตามคนมาช่วยพี่"ผมยิ้ม น้องบิ๊กเองจึงคลายสีหน้าแล้วยิ้มออก เมื่อผมมองชัดๆก็พบว่าบนใบหน้าของน้องบิ๊กมีรอยช้ำอยู่ที่แก้มและมุมปาก
ไม่เป็นไรครับน้องบิ๊กพูด จริงๆผมก็สงสัยว่าน้องบิ๊กไปตามคนมาช่วยได้อย่างไร ในเมื่อโดนไอ้แม็คลากออกไปแบบนั้น และเมื่อผมถาม ก็ได้ความว่า