ไอ้ตาลเล่าบ้าง.......ผมนั่งรถเมล์จากปากซอยหอไอ้เอกด้วยใจที่สับสนสุดๆ
ทำไมวะ
.ทำไมกูต้องรู้สึกใจสั่นๆที่เห็นไอ้เบสต์เล่นหัวหยอกล้อกับไอ้บอมบ์ด้วย
ตอนที่อยู่ในร้านอาหาร ผมจำได้ดีว่าตอนที่ไอ้เอกแซวไอ้เบสต์ว่าจูบปากกับไอ้บอมบ์
ทำไมผมถึงต้องรู้สึกฉุนจนร้อนไปทั้งหน้า พาลกินข้าวไม่ลงแถมยังตั้งใจเอามือไปปัดแก้วน้ำร่วงแตกอีก
แล้วทำไม
..ผมถึงต้องรู้สึกดีที่ไอ้เบสต์มันเข้ามาห้ามเลือดทำแผลให้ผมอย่างห่วงใยแบบนั้น ผมบอกตามตรงเลยละครับ ว่าผมปลื้มสุดๆ ไอ้อาการเจ็บแผลมันหายเป็นปลิดทิ้งเลยละครับ
แถมตอนที่ไอ้บอมบ์ลากไอ้เบสต์กลับไปด้วยกัน ตอนนั้นผมก็เจ็บแปล๊บไปทั้งอก ผมไม่อยากบอกเลยครับว่าผมหึง
..แต่ผมก็หึงจริงๆครับ
เฮ้อ
.คืนนั้นที่รีสอร์ท ผมก็ไม่ได้เมาจนเลอะลือนจำอะไรไม่ได้หรอกครับ ผมกลับมานอนคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น สิ่งที่ผมจำได้มันไม่ใช่ความฝันแน่นอน สิ่งที่ไอ้เบสต์พูดต่างหากที่ไม่ใช่เรื่องจริง ผมรู้ตัวดีว่าผมเย็ดตูดมันแน่นอน และผมก็รู้สึกดีเหลือเกินที่ได้ทำแบบนั้นกับไอ้เบสต์
ผมสารภาพตามตรงเลยละครับ ว่านับจากวันนั้นผมคิดถึงหน้าไอ้เบสต์ทุกวัน ผมอยากไปดูมันซ้อมร้องเพลงที่โรงเรียนใจจะขาด แต่ผมก็ต้องห้ามใจไว้
นี่กูกำลังเป็นอะไรไปแล้ววะ ผู้หญิง
..กูก็ชอบ กะเทย
..กูก็เอา เกย์
ก็กูติดใจอีก
..โอยย
..กูปวดหัวว่ะ
ผมอยากโทรปรึกษาไอ้เอกเหมือนกันครับ ผมว่ามันน่าจะเข้าใจความรู้สึกที่ผมเป็นอยู่ตอนนี้ เพราะก่อนหน้านี้มันก็มีแฟนผู้หญิง แล้วมันถึงมาคบกับไอ้นัย แต่ผมก็ยังไม่กล้าเล่าอะไรให้มันฟังหรอกครับ เพราะผมเองก็ยังไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกัน
เฮ้อ
.ป่านนี้ ไอ้เบสต์กับไอ้บอมบ์จะไปกันถึงไหนแล้ววะ มันจะไปนอนด้วยกันหรือเปล่า ถ้ามันเคยจูบปากกันจริงๆ เรื่องเย็ดกันคงไม่ใช่เรื่องแปลก
เชี่ย
..ทำไมกูเจ็บจี๊ดที่หัวใจแบบนี้วะ
..โอ๊ย
.กูไม่เข้าใจตัวเองเลย
ผมทนไม่ไหวต่อไปอีกแล้วครับ รีบยกโทรศัพท์กดโทรออกหาไอ้เบสต์ทันที
แต่อีกใจนึงผมกลับไม่อยากให้โทรติด หรือถ้าโทรติดก็ขอให้มันอย่ารับสายผม
อะไรกันวะนี่
..กูสับสนตัวเองเหลือเกิน
โหล
.ไงวะตาล เสียงไอ้เบสต์กรอกมาตามสาย ทำเอาผมกระอึกกระอัก น้ำลายติดคอจนพูดอะไรไม่ออก
โหล
..ตาล ทำไมไม่พูดละวะ ไอ้เบสต์ถามย้ำมาอีกครั้ง ผมเลยรวบรวมสติพูดออกไป
เออะ
เอ่อ
..มึงถึงบ้านยังวะเบสต์ ผมถามออกไปด้วยใจที่สั่นระรัว
ถึงแล้ว เมื่อกี๊เองว่ะ ไอ้เบสต์ตอบเสียงใส มีไรป่าววะตาล
กะ
..ก็ไม่มีไรหรอก ผมเค้นเสียงตอบไป เพราะผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมโทรหามันทำไม
แล้วมึงล่ะ ยังไม่ถึงห้องอีกเหรอ เสียงดังเชียว ไอ้เบสต์ถามผมกลับบ้าง
เออว่ะ กูอยู่บนรถเมล์ ผมตอบไป ตอนนั้นเริ่มรู้สึกผ่อนคลายลงไปแล้ว
กูกลับบ้านคนเดียว ไอ้บอมบ์ก็ลงบ้านมัน เพราะแท็กซี่ต้องผ่านบ้านมันก่อน ไอ้เบสต์บอกผมเป็นฉากๆ
เชี่ย
..พูดเหมือนรู้ใจกูเลยว่าอยากรู้เรื่องนี้ แต่ผมก็รู้ตัวเลยละครับ ว่าผมโล่งใจเป็นที่สุด
แล้วมึงมาบอกกูทำมั้ย นั่นมันเรื่องส่วนตัวมึงนี่หว่า ผมพูดออกไปไม่ตรงกับที่ใจคิดเลยสักนิด
ถ้าไม่อยากรู้ก็ไม่เป็นไรหรอก กูแค่อยากบอกมึงเท่านั้นเองว่ะ ไอ้เบสต์เสียงเข้มขึ้นเล็กน้อย ท่าทางจะน้อยใจผมหรือเปล่าวะ
เออๆ อยากรู้ก็ได้วะ ผมรีบตอบสวนออกไปอย่างเขินๆ
..แม่ง
.หน้ากูร้อนไปหมดแระเนี่ย
..อายมันจังเลยว่ะ
เอ่อ
แค่นี้นะเบสต์ แล้วคุยกันใหม่ ผมรีบตัดบทเอาดื้อๆ ก็ผมอายจนพูดต่อไม่ออกแล้วนี่ครับ
เฮ้ย! ไรวะตาล ไอ้เบสต์เสียงดังเข้ามาในโทรศัพท์ได้แค่นั้น ผมก็ตัดสายวางไป
..โอยย
.อะไรกันวะเนี่ย
..กูกำลังเป็นอะไรไปแล้ววะ นี่กูกำลังรู้สึกอะไรพิเศษกับไอ้เบสต์จริงๆเหรอเนี่ย
ใครก็ได้ช่วยกูทีเหอะ
..ฮือๆๆๆ