Go back to previous page
Forum URL: https://www.palm-plaza.com/cgi-bin/CCforum/board.cgi
Forum Name: Story Club
Topic ID: 554
Message ID: 153
#153, RE: นิยายที่ยังไม่มีชื่อเรื่อง(กระทู้ 3 ครับ)
Posted by someone on 08-Jul-13 at 01:25 AM
In response to message #152
เอกเล่าบ้าง

เสียงกรี๊ดดังสนั่นเมื่อเพลงเร็วเพลงสุดท้ายจบลงไป ทำเอาผมและทุกคนต่างยิ้มหน้าบานที่ได้เห็นปฏิกิริยาของคนดูที่สนุกไปกับพวกเราได้ขนาดนี้ ผมว่าวันพรุ่งนี้หอประชุมคงคึกคักกว่านี้อีกหลายเท่าตัวแน่นอน

พี่กร ไอ้นัยและไอ้โน ต่างเข้ามาด้านหลังเวที เพื่อมาช่วยพวกผมเก็บของพร้อมเอ่ยชมพวกผมกันใหญ่

“ไม่ได้อวยนะโว้ย มันส์มากเลยว่ะ กูกับไอ้โนเต้นไม่หยุดเลย” ไอ้นัยพูดขึ้นยิ้มจนตาหยี

“พี่ก็เต้นนะ ฮ่าๆ” พี่กรสวนขึ้นมาทำเอาผมต้องหัวเราะ

“ไอ้ตาลไปไหนวะนัย” ไอ้เบสต์ถามขึ้นช่วงที่ผมกำลังจะอ้าปากถามพอดี ผมเลยนิ่งไป

“กูโทรหามันแระ มันบอกยังปวดท้องอยู่เลยกลับไปนอนพักเอาแรงที่ห้องไอ้เอก” ไอ้นัยตอบพลางช่วยถือของจากผม

“มันจะเป็นไรมากรึเปล่าวะ” ไอ้เบสต์พูดต่อทำหน้าซีเรียส

“คงไม่เป็นไรมากหรอกมั้ง ไอ้ตาลมันอึดจะตายไป” ไอ้นัยบอกยิ้มๆ

“ยังไงคืนนี้มึงก็ไปนอนห้องกูอยู่แล้วนี่ เดี๋ยวไปดูอาการมันอีกทีก็ได้มั้ง” ผมอดห่วงไอ้ตาลไม่ได้เหมือนกันครับ ถึงขั้นไม่อยู่รอกลับพร้อมกัน อาการของมันคงไม่ค่อยดีแน่เลย

“อย่ามัวแต่คุยกันจนดึกล่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เสียงไม่มีล่ะแย่แน่” พี่อิทไม่วายกำชับพวกเราก่อนจะพากันแยกย้ายกลับ

“เออ มีใครได้ข่าวแองจี้บ้างมั้ยน้องเอก” พี่กรถามผมขณะขับรถไปส่งพวกเราที่หอ

“ไม่มีเลยคับพี่กร” ผมตอบไปพลางมองออกไปนอกรถ

ใช่สิ……..จนป่านนี้พวกเราก็ยังติดต่อเธอไม่ได้เลย ถึงแม้วันนี้การแสดงบนเวทีทั้งสองเพลง จะผ่านไปได้อย่างไม่มีปัญหา แต่ในใจของผมและแดนเซอร์ทุกคน ยังคงรู้สึกเหมือนขาดอะไรไป……ถ้ามีน้องแองจี้มาเต้นด้วย มันคงสมบูรณ์มากกว่านี้

……………………..

ไอ้ตาลนอนหลับอยู่บนเตียงเมื่อพวกเราไปถึงห้อง ไอ้เบสต์ตรงรี่เข้าไปยืนมองดูไอ้ตาลก่อนใครพร้อมเอามือไปอังหน้าผากไอ้ตาล

“ไม่มีไข้นี่หว่า” ไอ้เบสต์บอกแล้วนั่งลงบนเตียง เลยทำให้ไอ้ตาลรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา มันผงกหัวมองไปรอบๆทำหน้างงๆ ก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วยิ้มแหยๆ

“โทษทีว่ะ ที่ไม่ได้อยู่ดูช่วงหลัง” ไอ้ตาลมองหน้าผมก่อนจะเหลือบไปมองไอ้เบสต์แล้วหลบตาลง

“วันนี้กูไม่ว่า แต่พรุ่งนี้ห้ามพลาดนะมึง เค้าเต้นกันมันส์จนหอประชุมแทบแตก” ผมตอบไปพลางเอามือไปยีหัวมัน

“ไงวะ มึงยังปวดท้องอยู่อีกมั้ย” ไอ้นัยร้องถามแล้วไปยืนอยู่ข้างเตียง

“ไม่แล้วว่ะ” ไอ้ตาลพูดยิ้มเจื่อนๆ “กูขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะ”

ไอ้ตาลลงจากเตียงแล้วเดินเข้าห้องน้ำด้วยอาการแปลกๆ ดูหน้ามันแดงๆพิกล ผมหันไปมองหน้าไอ้นัยซึ่งมันก็ยักไหล่ให้ผมกลับมา มันก็คงงงเหมือนกันกับผม ผมเหลือบไปมองไอ้เบสต์ที่นั่งอยู่บนเตียง ก็เห็นมันขมวดคิ้วนิดๆตามองต่ำเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ในหัว…….อะไรกันวะไอ้สองตัวนี้ เสือกมามีอาการแปลกๆพร้อมๆกันซะนี่

ไอ้ตาลอาบน้ำเสร็จออกมาดูสดชื่นขึ้นเยอะเลยครับ มันเริ่มกลับมาเป็นปรกติ พูดคุยเล่นหัวกันเหมือนคนละคนกับเมื่อครู่นี้……เออ……เมื่อกี๊มันคงเมาขี้ตาอยู่มั้ง

พวกเราลงไปกินข้าวด้วยบรรยากาศสนุกสนานเหมือนเดิม ทั้งไอ้ตาลและไอ้เบสต์ก็กลับมามีอาการปรกติ เราเลยคุยกันเสียงดังในร้านป้าเจ้าประจำ จนกินเสร็จก็กลับมานั่งดูทีวีคุยกันอยู่ในห้องผม

“เออ…..เบสต์” ไอ้ตาลหันไปหาไอ้เบสต์ที่นั่งพิงเตียงติดกับมัน “วันนี้ขอบใจมึงมากเลยนะโว้ย อุตส่าห์นั่งเฝ้ากูซะตั้งนาน”

“คิดมากไปได้” ไอ้เบสต์พูดแล้วยิ้มกว้าง “กูก็แค่จะอยู่ดูอาการมึงเท่านั้นแหละ ถ้าเป็นหนักจะได้รีบส่งวัดไงวะ ฮ่าๆๆๆ”

“โห…..แช่งกูเลยนะมึง” ไอ้ตาลตบหัวไอ้เบสต์ไปทีนึง แต่คงกะจังหวะผิดไปมั้งครับ เลยเกิดเสียงดังเพี๊ยะ จนไอ้เบสต์ร้องลั่นรีบเอามือลูบหัวท่าทางคงเจ็บน่าดู

“เฮ้ย! ขอโทษนะ” ไอ้ตาลรีบโอบหัวไอ้เบสต์เข้ามาพิงหัวไหล่ของมันแล้วลูบไปมาเบาๆ “เจ็บป่าววะ กูไม่ได้ตั้งใจว่ะ” น้ำเสียงไอ้ตาลดูห่วงแบบอ้อนๆยังไงไม่รู้

“เออๆ ไม่เจ็บแระ” ไอ้เบสต์หน้าแดงก่ำรีบดันตัวออกมาจากหัวไหล่ไอ้ตาล คงเพราะเห็นว่าผมกับไอ้นัยนั่งมองอ้าปากค้างอยู่

ไอ้ตาลเองก็หน้าแดงไม่แพ้ไอ้เบสต์ มันรีบหัวเราะเสียงดังเหมือนกำลังจะกลบเกลื่อนอะไรซักอย่าง ผมกับไอ้นัยเลยหัวเราะตามมันไปแบบเกรงใจ พลางมองหน้ากันอย่างงงๆ

“กูไปเยี่ยวก่อนนะ” ไอ้ตาลรีบลุกขึ้นเดินไปห้องน้ำ แต่หน้ามันก็ยังแดงไม่หายหรอกครับ……มันอะไรกันหว่าไอ้สองตัวนี่

………………………..

ไอ้ตาลเล่าบ้าง

พวกเรารีบเข้านอนกันแต่ยังไม่สี่ทุ่ม เพราะไอ้เอกบอกว่าไม่อยากนอนดึกกลัวไม่มีเสียงร้องเพลงพรุ่งนี้ ไอ้เอกกับไอ้นัยนอนอยู่บนเตียงสองคน ส่วนผมกับไอ้เบสต์นอนใส่บ็อกเซอร์เปลือยด้านบนอยู่ที่พื้น

ผมรู้สึกตื่นเต้นตั้งแต่ไฟถูกปิดลง……โอย…..อะไรวะ ทำไมหัวใจถึงเต้นแรงขนาดนี้……ผมรีบนอนตะแคงหันออกไปด้านข้างโดยหันหลังให้ไอ้เบสต์อย่างตั้งใจ ผมพยายามข่มตาให้หลับ แต่มันกลับยิ่งทำให้ผมฟุ้งซ่านอยู่ในหัวจนต้องลืมตามองออกไปในความมืด จนผ่านไปพักใหญ่ผมก็ยังคงนอนไม่หลับ

“ห่มผ้านะ เดี๋ยวจะไม่สบาย” เสียงไอ้เบสต์ดังมาจากทางด้านหลังพร้อมผ้านุ่มๆคลุมลงมาบบนตัวผม……อ้าว มันก็ยังไม่หลับเหมือนกันเหรอวะ

“ฮื่อ…..ขอบใจว่ะ” ผมร้องบอกไปแต่แอบยิ้มออกมาด้วยความดีใจ

ตอนนี้เลยกลายเป็นว่า ผมกับไอ้เบสต์นอนอยู่ในผ้าห่มผืนเดียวกันโดยปริยาย การเคลื่อนไหวของไอ้เบสต์เมื่อครู่นี้ทำให้มือและแขนมันมาโดนตัวผมบ้าง……โอย……ทำไมกูต้องรู้สึกตื่นเต้นแบบนี้ด้วยวะ ผมไม่กล้าหันกลับไปด้านที่ไอ้เบสต์นอนอยู่เลยครับ เพราะผมเกร็งไปทั้งตัวแล้วครับตอนนี้

ผมหายใจแรงเพื่อระบายความรู้สึกตื่นเต้นข้างในออกมาบ้าง ในขณะเดียวกันผมก็ได้ยินเสียงหายใจแบบเดียวกันจากทางด้านหลัง……มันไม่ใช่เสียงกรนแบบไอ้เอกกับไอ้นัยที่กำลังกรนเบาๆอยู่บนเตียงตอนนี้ แต่มันคือเสียงหายใจของคนที่กำลังนอนไม่หลับ เพราะกำลังคิดอะไรอยู่ในหัวเหมือนที่ผมกำลังเป็นอยู่ต่างหาก

“นอนไม่หลับเหรอวะตาล” เสียงไอ้เบสต์พูดกับผมเบาๆ แต่ด้วยความเงียบของค่ำคืนเลยทำให้ผมได้ยินอย่างชัดเจน

“เอ่อ……ใช่ว่ะ” ผมบอกไปอย่างเกร็งๆ “แล้วมึงล่ะ ทำไมยังไม่หลับอีก” ผมถามมันกลับไปบ้าง

“กูยังไม่ง่วง” ไอ้เบสต์พูดออกมาแค่นั้นก็หยุดไป

“นอนน้อยเดี๋ยวเสียงหายนะมึง ดูอย่างไอ้เอกสิ หลับจนกรนคร่อกแล้ว” ผมบอกมันไปโดยยังคงนอนเกร็งอยู่ท่าเดิม

“ตาล…..” ไอ้เบสต์เรียกชื่อผม

“หือ” ผมขานรับเบาๆ

“ขะ…..ขอมือมึงหน่อยได้ป่าววะ” ไอ้เบสต์พูดเสียงสั่นๆ แต่ผมสิสิครับ…..กลับใจสั่นมากกว่าเสียงของมันอีก

ไอ้เบสต์เลื่อนมือของมันมาติดตัวของผม ก่อนที่มันจะเลื่อนขึ้นมาด้านข้างตัว ใจผมเต้นโครมครามจนอกแทบทะลุ อยากจะจับมือของมันใจจะขาด แต่อาการเกร็งเลยทำให้ผมเลื่อนมือไม่ออกซะอย่างนั้น

“ไม่เป็นไรว่ะตาล” ไอ้เบสต์พูดขึ้นพร้อมดึงมือกลับเหมือนน้อยใจผม ก่อนจะพลิกตัวหันตะแคงข้างไปอีกด้านทันที

เฮ้ย!......ไม่ใช่อย่างนั้นนะเบสต์……..ผมรีบหันกลับไปหาไอ้เบสต์โดยอัตโนมัติ ก่อนจะเอาแขนโอบตัวไอ้เบสต์จากด้านหลังแล้วกอดเอาไว้แน่น

อา…….ทำไมผมถึงรู้สึกดีแบบนี้ก็ไม่รู้ ไอ้เบสต์รีบเอามือมาจับมือผมแล้วบีบเบาๆ ยิ่งเพิ่มความรู้สึกดีๆมากขึ้นไปอีก ผมกดจมูกลงไปที่ต้นคอของมันโดยอัตโนมัติ สูดดมความหอมจากตรงนั้นเข้าไปเต็มปอด…..อา……ชื่นใจจัง

ไอ้เบสต์นอนนิ่งอยู่ในอ้อมกอดของผมได้เพียงอึดใจเดียว มันก็พลิกตัวหันมาหาผม จนใบหน้าของเราทั้งคู่ห่างกันเพียงไม่กี่เซ็นต์ ลมหายใจอุ่นๆของไอ้เบสต์รดลงมาที่จมูกและปากของผมจนรู้สึกได้ เราสองคนมองตากันนิ่ง แม้จะอยู่ในความสลัว แต่เราก็มองเห็นกันได้อย่างชัดเจน

จากนั้นผมก็ไม่รู้แล้วครับว่าปากใครประกบใครก่อน เราต่างดูดริมฝีปากกันเบาๆ…..นุ่มนวล…..ให้ความรู้สึกอบอุ่นไปถึงหัวใจของเราทั้งคู่……อา……ผมมีความสุขเหลือเกินครับ ผมรู้แล้วครับว่า ผู้ชายกับผู้ชายก็สามารถให้ความรู้สึกดีๆต่อกันได้……โดยไม่นับเรื่องเซ็กส์

คืนนั้นผมนอนกอดไอ้เบสต์โดยที่ไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่านั้น เพราะพรุ่งนี้มันมีงานสำคัญรออยู่ มันควรต้องพักผ่อนและถนอมร่างกายเอาไว้ให้ได้มากที่สุด…….ผมเข้าใจและรอได้เสมอ