Go back to previous page
Forum URL: https://www.palm-plaza.com/cgi-bin/CCforum/board.cgi
Forum Name: Story Club
Topic ID: 554
Message ID: 222
#222, RE: นิยายที่ยังไม่มีชื่อเรื่อง(กระทู้ 3 ครับ)
Posted by someone on 18-Jul-13 at 11:42 AM
In response to message #221
บทสุดท้าย.......

เอกเล่าต่อ…..

ผมตื่นแต่เช้าด้วยความสดใส ไอ้นัยไม่ลืมเตือนผมให้ส่งข้อความไป Happy Birthday พี่กรก่อนอื่นเลย…..ใช่สิครับ…..วันนี้เป็นวันเกิดพี่กร และเราก็จะมีเซอร์ไพรซ์พี่ชายที่น่ารักของพวกเราด้วยแหละ

“กูกับไอ้ตาลจะไปรอมึงหน้าโรงเรียนนะ” ไอ้นัยบอกผม “จะได้ไปบ้านพี่กรพร้อมกันหมดเลย”

“เออ….ก็ดีนะ เพราะกูนัดไอ้บอมบ์ให้มารอด้วยเหมือนกัน” ผมบอกไปเพราะไอ้บอมบ์มันก็เป็นหนึ่งในทีมงานเซอร์ไพรซ์พี่กรด้วย

“มึงว่า…..พี่กรจะชอบมั้ยวะ” ผมถามไอ้นัยขณะเดินออกจากซอย

“ต้องชอบแน่” ไอ้นัยพยักหน้าพูดหนักแน่น “กูจะคอยดูมึงด้วยแหละ” ไอ้นัยพูดแปลกๆ ผมเลยหันไปมองหน้ามัน แต่มันก็ยักไหล่แล้วบึนปากใส่ผม……เอ…..จะคอยดูกูทำไมกันวะ

ผมไปถึงโรงเรียนในเวลาปรกติ แต่กว่าจะเดินเข้าไปถึงห้องได้ก็ต้องทักทายน้องๆไปตลอดทาง…..ฮี่ๆ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนดังยังไงยังงั้นเลยครับ

พอมาถึงห้องก็ต้องตกใจ เพราะมีขนมและดอกไม้มาวางอยู่เต็มโต๊ะ…..แม่เจ้า……อะไรกันวะนี่

แต่เอาเหอะ…..คนจะดังใครก็ห้ามไม่อยู่…..อิอิ…..แม้จะยังไม่ชินกับความป๊อบในโรงเรียน แต่สุดท้ายผมก็ต้องปรับตัวให้รอดจนได้แหละ

ช่วงพักลางวันผมไปรวมตัวกับไอ้เบสต์ พี่อิท ไอ้โนและนักร้องอีกสองคน เพื่อซักซ้อมการเซอร์ไพรซ์พี่กรในตอนเย็นวันนี้ ไอ้โนบอกคร่าวๆว่ามันทำซีดีเอาไว้แล้ว จะเปิดให้พี่กรดูช่วงที่เราจะเซอร์ไพรซ์กัน

ผมอดตื่นเต้นไม่ได้เลยครับ อยากให้ถึงตอนเย็นเร็วๆจังเลย อิอิ

……………………………

พี่กรไม่ได้มารับเหมือนเคยหรอกครับ เพราะแกลาครึ่งวันเพื่อเตรียมอาหารไว้เลี้ยงพวกเรา ไอ้บอมบ์เดินทางมาถึงพร้อมเค้กก้อนใหญ่จากร้านดัง ที่พวกเราหุ้นกันซื้อให้พี่กร แต่จริงๆแล้วมันก็ต้องเสร็จพวกผมเองนั่นแหละ อิอิ

พวกเราเก้าคน มีผม ไอ้นัย ไอ้ตาล ไอ้เบสต์ ไอ้โน พี่อิท ไอ้บอมบ์และนักร้องอีกสองคน หอบข้าวของมาถึงบ้านพี่กรเอาตั้งแต่ยังไม่ห้าโมงเย็น แต่อาหารก็เพียบพร้อมแล้วครับ

“สุขสันต์วันเกิดครับพี่กร” พวกผมพร้อมใจกันอวยพรแกตั้งแต่แกมาเปิดประตูบ้านให้

“มีอาหารเหนือที่สัญญาเอาไว้ด้วยนะครับ” พี่กรบอกแล้วพาพวกผมไปเปิดหม้อดู “นี่แกงฮังเล”

“แกงฮังเล!” พวกผมทวนชื่อแกงแปลกๆที่แกบอกพร้อมสูดกลิ่นหอมยั่วน้ำลายผมจนท้องรองจ๊อกๆ

“อันนี้น้ำพริกอ่องครับ” พี่กรจัดจานน้ำพริกสีส้มพร้อมผักสดเต็มจานดูน่ากินมากๆ

ส่วนอย่างอื่นก็เป็นอาหารภาคกลางอีกหลายเมนู พวกผมมันแมงหิวกันอยู่แล้วละครับ เลยพากันกินกับข้าวฝีมือพี่กรกันอย่างเอร็ดอร่อย

พวกเราคุยกันเสียงดังครับ เพราะรวมตัวกันมากขนาดนี้ยังไงก็เอาไม่อยู่ แต่ก็ทำให้พี่กรหัวเราะจนท้องแข็งไปหลายครั้ง พี่กรยิ้มอย่าร่าเริงดูแกมีความสุขเหลือเกินครับ…..ผมแอบมองแกแล้วยิ้มอย่างดีใจ

จนพวกเราอิ่มกันเรียบร้อย ตอนนั้นก็ค่ำแล้วครับ พวกเราเลยช่วยกันล้างจานเก็บของจนสะอาดสะอ้าน เพราะลำดับต่อไปก็จะมีการแสดงเซอร์ไพรซ์พี่กรกันแล้ว…..ฮี่ๆ

“อะไรน้า อยากเห็นเร็วๆจัง” พี่กรยิ้มกว้างเมื่อพวกผมขอขึ้นไปเตรียมตัวที่ชั้นสอง โดยมีเพียงไอ้โนที่เป็นคนคอยควบคุมแสงสีเสียงอยู่ด้านล่าง

พอเข้าห้องนอนพี่กรได้ พวกผมก็รีบแต่งตัวกันใหญ่ งานนี้ไอ้นัยเป็นตัวเด่นครับ เพราะหน้ามันเหมือนที่สุด

พวกเราแต่งตัวกันเรียบร้อยก็ตะโกนบอกให้ไอ้โนดับไฟ แป๊บเดียวครับ พวกเราก็รีบเปิดประตูวิ่งลงมายืนหันหลังเรียงกันด้านหน้าพี่กร

ไอ้โนเปิดไฟสว่างจ้าพร้อมเสียงเพลงอินโทรดังขึ้น พวกเรารีบหันหน้ามาพร้อมกัน พอพี่กรมองเห็นพวกเราถึงกับหัวเราะออกมาเสียงดัง

“…..ดอยเต่า บ้านเฮากันดารหมู่เฮาจากบ้านมาหางานทำ
ทำงานเซาะเบี้ยหาเงิ๊น ลำบากเหลือเกิ๋นตากแดดหน้าดำ
ทนเอาหนักเบาเช้าค่ำ ทนเอาหนักเบาเช้าค่ำ
มันแสนชอกช้ำทำงานหาเงิน……”

ไอ้นัยยืนหน้าสุดเป็นคนร้องตามเพลงไอ้หนุ่มดอยเต่า เพราะพวกเราลงมติกันแล้วว่าหน้ามันเหมือนเด็กดอยมากกว่าใคร พวกผมที่อยู่ด้านหลังก็เต้นตามท่าที่ซ้อมกันเอาไว้ แต่ก็จำท่ากันได้ไม่หมดหรอกครับ เลยทำให้หลุดขำกันเอง จนพี่กรหัวเราะท้องแข็ง

“……ไอ้หนุ่มดอยเต่า มันเศร้าหัวใจ๋……..”

ท่อนฮุก พวกเราทำท่าตามมิวสิควิดีโอเลยครับ กำมือขวายกขึ้นแล้วโยกกันอย่างสนุก ไอ้นัยที่อยู่หน้าสุดก็ใส่เต็มที่ ลูกบ้าแม่งเยอะมากๆ ทำเอาพวกผมเต้นไปหัวเราะไปด้วยความฮา

พี่กรกับไอ้โนก็ขำพวกเราจนต้องกดท้องตัวเอง…..อิอิ……ดีใจจังเลยครับ ที่เห็นพี่กรมีความสุขแบบนี้……พี่ชายที่น่ารักของพวกเรา

ช่วงหลังของเพลงพวกเรายิ่งบ้าหนัก เพราะเต้นกันไปคนละทิศละทาง ท่าเต้นแต่ละคนก็แล้วแต่จะสรรหามาเต้น ส่วนใหญ่จะเป็นท่าบ้าๆบอๆทั้งนั้นครับ เพราะเน้นฮามากกว่าสวยงาม ผมเองเต้นไปก็หัวเราะไปจนน้ำตาไหล….แม่งสนุกโคตรๆเลยครับ ที่ว่าจะเซอร์ไพรซ์พี่กร แต่กลายเป็นว่าพวกเรากลับเซอร์ไพรซ์กับท่าเต้นบ้าๆของแต่ละคนไปซะนี่……ฮ่าๆๆๆ

พอเพลงจบพวกเราต่างลงไปนอนหัวเราะกลิ้งไปกับพื้น เพราะยังขำค้างกันอยู่นี่ครับ ผมเองก็หัวเราะจนปวดท้องไปหมด พี่กรกับไอ้โนตบมือให้แล้วส่ายหน้าหัวเราะไม่หยุด…..แกคงคิดไม่ถึงว่าพวกเราจะบ้าได้ขนาดนี้

“เป็นไงคับพี่กร หายคิดถึงบ้านบ้างมั้ยคับ” ไอ้ตาลคุมสติได้ก่อน หยุดหัวเราะแล้วตะโกนถามพี่กร

“เยี่ยมมาก ฮ่าๆๆ” พี่กรยกนิ้วแล้วหัวเราะร่วน “หายคิดถึงบ้านเป็นปลิดทิ้งเลยครับ ฮ่าๆ”

พอไอ้โนดับไฟ พวกเราก็รีบวิ่งขึ้นไปชั้นสองเพื่อเตรียมร้องเพลงให้พี่กรเป่าเค้ก พวกเราไม่ได้เปลี่ยนชุดกันหรอกครับ ก็แค่ขึ้นมาเตรียมจุดเทียนจนเต็มหน้าเค้ก ก่อนจะส่งสัญญาณบอกไอ้โน

พวกผมเปิดประตูห้องพี่กรออกมา ด้านนอกมืดสนิท มีแต่แสงดาวน์ไลท์สว่างตรงที่พี่กรนั่งและแสงจากเทียนที่ปักอยู่บนหน้าเค้กเท่านั้น พี่กรแหงนมองพวกเราด้วยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุข ก่อนพี่อิทจะส่งสัญญาณให้เริ่มร้องเพลง

“……เมฆดูสวยงาม เมื่อยามมองฟ้า ฟ้าดูกว้างใหญ่เหมือนเก่า
เมื่อยังเล็กแหงนดูมือไขว่คว้าเอา สูงจังอยากตัวโตสูง…..”

เสียงเพลง “พี่ชายที่แสนดี” ถูกร้องออกมาจากปากของพวกเราทุกคน พี่กรมองพวกเราแล้วยิ้ม ดวงตาของแกเริ่มเต้นระริก

“…..จ้องมองแสนนาน พี่ชายคงเห็นยิ้มเดินมาใกล้แล้วอุ้ม
ขี่คอจนเกือบสูงทัน จ้องมองบนฟ้านั่น เอื้อมมือถึงจันทร์ จะเอาเป็นของเรา…..”

ด้วยน้ำเสียงทุ้มๆของผู้ชายทั้งหมด เลยทำให้เสียงเพลงไพเราะไปอีกแบบนึง ผมเองร้องไปฟังไปก็ยังแอบขนลุกไปด้วย ตอนนั้นพวกเราเดินมาถึงด้านหน้าพี่กร เลยทำให้ผมเห็นภาพในจอทีวีขนาดใหญ่ที่ติดอยู่บนผนังด้านหน้า…….ผมต้องเบิกตามองด้วยความแปลกใจ

ภาพในวัยเด็กของพี่กรกับเด็กอีกคนนึง……ทำไม…..หน้ามันเหมือนผมได้ขนาดนั้น……ผมขยี้ตามองภาพที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆทีละภาพๆ จนยิ่งแน่ใจว่าได้เด็กคนนั้นหน้าตามันเหมือนผมยังกับแกะ

“……ครั้นโดนเขารังแกร้องงอแงร้องไห้
พี่คนนี้ยังคอยคุ้มครองคุ้มภัย น้องเอยอย่ากลัวใครเขา…..”

ผมรีบหันหน้ามองพี่กร แกจ้องมองผมน้ำตาไหลพรากลงอาบแก้ม ผมหยุดร้องเพลงไปโดยปริยาย หันมองไปทางจอทีวีอีกครั้ง ก็เห็นภาพเด็กคนนั้นในวัยรุ่น…….เชี่ย……นั่นมันตัวผมชัดๆ ภาพแต่ละภาพที่เปลี่ยนไป ทำให้ผมยิ่งแน่ใจว่าหน้าตาของผมเหมือนกับเด็กคนนั้นอย่างแยกแทบไม่ออก

“……สองพี่น้องเดินไป น้องตามพี่ชาย
จับมือจูงน้องไป มองฟ้าอันกว้างใหญ่ ฟ้าคงไกลไป
ขี่คอพี่สูงเอง…..”

เสียงเพลงยังคงออกจากปากของคนอื่นๆอย่างไม่หยุด ไอ้ตาลซึ่งยืนอยู่ติดกับผม หันมาจ้องหน้าผม ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาหา


“น้องชายพี่กรเสียไปแล้ว หน้ามึงเหมือนน้องเค้ามาก อย่างที่มึงเห็นในรูปนี่แหละ”


นี่มันอะไรกัน……น้ำตาผมเริ่มไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ผมรู้สึกสงสารพี่กรจับใจ นี่แกคงคิดถึงน้องชายของแกมากสินะ เมื่อมาเจอผมที่หน้าตาเหมือนกันมากขนาดนี้ แกเลยพยามยามติดต่อผมให้ได้

น้ำตาผมไหลออกมาเป็นสายอย่างสุดจะห้ามได้ หันไปมองพี่กรที่กำลังร้องไห้จ้องมองผมอยู่…….พี่กรครับ……ผมรักพี่ที่สุดเลยครับ ผมรักพี่เหมือนพี่เป็นพี่ชายแท้ๆของผมเหมือนกัน


“……เมื่อยามท้อใจ จ้องมองบนฟ้านึกตอนเป็นเด็กเล็กนั่น
ขี่คอจนเกือบสูงทัน เอื้อมมือให้ถึงจันทร์
บอกเอาไว้นาน……..พี่ชายที่แสนดี…….”

เมื่อเสียงเพลงจบลง ผมรีบเดินถือเค้กเข้าไปหาพี่กรด้วยน้ำตาที่นองเต็มหน้า……พี่กรครับ……พี่ช่างแสนดีกับผมเหมือนในเพลงที่เราร้องไปไม่มีผิด

“สุขสันต์ วันเกิดครับ…..พี่กร…..พี่ชายที่แสนดีของผม” ผมบอกแกพลางร้องไห้พลาง พี่กรรับเค้กแล้วเอาวางลงที่โต๊ะ ก่อนจะเข้ามาสวมกอดผมเอาไว้แน่น

เราสองคนต่างร้องไห้ออกมาไม่หยุด ผมบอกรักพี่กรไปไม่รู้กี่ครั้ง พี่กรเองก็บอกว่ารักผมเหมือนกัน…….เรากอดกันนานแค่ไหนก็ไม่รู้ครับ ผมรู้แค่ว่าผมอุ่นใจเหลือเกินที่ผมได้กอดพี่กร เหมือนผมได้กอดพี่ชายแท้ๆของผม ที่รักผมอย่างบริสุทธิ์ใจ โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน

เราผละออกจากกัน….ยิ้มให้กัน….แล้วจ้องมองกันด้วยน้ำตาที่นองหน้า พี่กรเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาให้ผม ผมเลยยกมือเช็ดน้ำตาให้แกบ้าง…

“ผมจะเป็นน้องชายของพี่ให้ดีที่สุด ผมรักพี่นะครับ…..พี่กร” ผมโผกอดแกอีกรอบ เพราะซึ้งใจในทุกๆอย่างที่แกทำให้ผมมาตลอด

“ขอบใจนะ น้องเอก” กรบอกผมเบาๆ ก่อนจะลูบหลังไปมา ผมรู้สึกอบอุ่นเหลือเกินครับที่ได้รู้จักกับพี่ชายที่แสนดีคนนี้ ผมจะเป็นน้องชายที่ดีให้แกชื่นใจด้วยเหมือนกัน

“เป่าเค้กเถอะครับพี่กร” ไอ้ตาลร้องบอกเลยทำให้เราผละออกจากกัน แล้วหันไปมองเพื่อนๆ

“ขอบใจมากๆนะครับ ทุกๆคน ไม่รู้จะขอบคุณยังไงแล้ว” พี่กรบอกไอ้พวกนั้นพลางยกมือปาดน้ำตาออก แล้วยิ้มให้อย่างใจดี

ผมมองไปรอบๆ ก็เห็นพวกมันต่างยิ้มออกมาทั้งๆที่ตาแดงก่ำกันทุกคน บางคนก็ยกมือปาดน้ำตาออก…..ไอ้นัยเองก็ร้องไห้ครับ มันมองผมแล้วยิ้มให้ทั้งน้ำตา

“สุขสันต์วันเกิดนะครับพี่กร” พวกเราต่างอวยพรแกเสียงดัง พี่กรยิ้มแล้วก้มลงเป่าเทียนจนดับหมดทุกแท่ง พวกเราเลยปรบมือวี๊ดวิ่วกันใหญ่

จากนั้นก็มีแต่ความสุขและความสนุกสิครับ พวกเราต่างกินเค้กกันอย่างเอร็ดอร่อย บรรยากาศกลับมาคึกคักกันอีกแล้ว ไอ้โนตัวชงเปิดเพลงแดนซ์ให้พวกเราขยับแข้งขาเต้นกันอย่างสนุกสนาน

แต่ยังมีเค้กเหลืออีกไม่น้อยเลยครับ เพราะพวกเราอิ่มกันด้วยอาหารเย็นอร่อยๆไปก่อนซะแล้วนี่หว่า…..เอ…..ทีนี้จะเอาเค้กทำอะไรดีน้า

ครับ……ผมเริ่มเอามือป้ายครีมแล้วปาดไปที่หน้าไอ้ตาลก่อน จากนั้นก็ไม่ต้องบอกเลยครับว่าจะเป็นยังไง พวกเราต่างเล่นเอาครีมป้ายหน้ากันอย่างสนุก ใครวิ่งหนีก็จะโดนไล่ตามแล้วล็อคตัวเอาไว้ ก่อนจะโดนละเลงครีมลงไปทั้งหน้า ทุกคนโดนอย่างไม่มีเว้น……แม้แต่พี่กร……พี่ชายที่แสนดีของผม

เสียงหัวเราะดังลั่นบ้าน ตามมาด้วยเสียงโวยวายของคนที่โดนจับตัวล็อค บ้านพี่กรที่เคยเงียบเหงาเพราะต้องอยู่บ้านเพียงลำพังคนเดียว……ตอนนี้มันกำลังคึกครื้นด้วยเสียงของเด็กหนุ่มหลายคน ที่กำลังเล่นกันอย่างสนุกสนาน

ไอ้นัยเดินเข้ามาจับมือผมแล้วบีบเบาๆ ผมหันมองหน้ามันแล้วยิ้มกว้าง……อิอิ…..หน้าไอ้นัยลายไปด้วยครีมขาวๆเต็มไปหมด ผมหัวเราะเบาๆ ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปหาแล้วแลบลิ้นเลียครีมเข้าปาก ไอ้นัยเลยจับผมจูบปากตรงนั้น ต่อหน้าพี่กรและเพื่อนๆทุกคน ทำเอาเสียงวิ๊ดวิ่วโห่ฮาดังไม่หยุด…..และสุดท้ายก็มีเค้กก้อนใหญ่ละเลงลงมาที่หน้าของเราทั้งสองคน

ผมคงไม่มีวันลืมเวลาแห่งความสุขในช่วงชีวิตวัยรุ่นนี้ไปได้ ผมจะเก็บมันเอาไว้ในใจของผมไปตลอด……มันคือความทรงจำอันแสนประทับใจที่ผมจะระลึกถึงอยู่เสมอ แม้ว่าในอนาคตเราจะต้องจากกันไป ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดๆก็ตาม…….ผมจะไม่ลืมว่าผมได้มีพี่ชายที่แสนดี มีเพื่อนที่แสนจริงใจ และมีคนรัก……ที่แสนน่ารักอย่างไอ้นัย…..

บางที……ความรักมันอยู่ใกล้ๆตัวเรา โดยที่เรามักจะมองข้ามมันไปเพื่อไขว่คว้าความรักที่อยู่ไกลตัวเสมอ ลองหันมองดูคนใกล้ตัวเราอย่างช้าๆ คุณอาจเจอความรักที่คุณรอคอยมานานแสนนาน ขอเพียงแค่เปิดใจ….เข้าใจ….และจริงใจ…..คุณก็จะได้สัมผัสความรักอันมีค่านั้น……อย่างแน่นอน

****** จบแล้วคร้าบ ******