มาชมอีกแระ...ฮิฮิ ไม่อยากจะข้ามไป เพราะตอนล่าสุดจะเห็นตัวอย่างได้อย่างชัดเจน
แม้ว่าคุณsomeoneจะมีเวลาในการเขียนไม่มากนัก แต่สำนวนการใช้ภาษายังสุดยอดเช่นเคย
ที่สำคัญที่สุดคือ การบรรยายนั้น...มีคุณสมบัติของการเป็นนักเขียนอย่างสมบูรณ์แบบ...
>>คำเพียงไม่กี่คำ...ประโยคเพียงไม่กี่ประโยค...สื่อได้ถึงเรื่องราวต่างๆได้เป็นสิบสิบหน้า>>
...อ่านแล้ว...นึกไปถึงเหตุการณ์ และบรรยากาศเมื่อห้าปีก่อนในตอนเริ่มเรื่อง เหมือนกับว่าเพิ่งจะอ่านจบไปหมาดๆ
แต่สิ่งที่ได้มากกว่านั้นก็คือ ความรู้สึกของตัวละคร ที่ผู้อ่านสัมผัสและรับรู้ได้ด้วยใจจริงๆ...โดยไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรเลย...
ขอจบดื้อๆแบบนี้แหละ...ขอบคุณคุณsomeoneครับ...แวะมาส่งข่าวบ้างนะครับ.