ถ้าพูดถึงเรื่องของดินฟ้าอากาศ การจราจร หรืออะไรทำนองนั้น วันนี้ก็ไม่ได้ต่างไปจากวันศุกร์อื่นๆ ตรงไหนหรอก ผมแค่ควรจะโล่งใจขึ้นเพราะมันเป็นวันสอบวันสุดท้าย แล้วมันก็ยังเป็นวันสุดท้ายในชีวิตขาสั้นของผมด้วย แต่ผมกลับรู้สึกตื้อๆ หน่วงๆ ยังไงพิกล ที่นั่งจับจองโต๊ะม้าหินตัวหนึ่งไว้ด้วยกันข้างๆ ผมนี้คือเม่นและหญิง เราสามคนกำลังรอเพื่อนคนอื่นๆ ในกลุ่มเลิกออกมาเพื่อจะไปเลี้ยงฉลองวันพิเศษที่แสนจะธรรมดานี้ ทั้งคู่กำลังคุยเรื่องข้อสอบ นินทาเพื่อนนักเรียนที่เดินผ่านไปมา คิดแผนการว่าจะไปกินอะไรที่ไหนกัน รวมทั้งจะดูหนังเรื่องอะไรกันด้วย แต่ผมก็ได้แต่เออๆ ออๆ ไปอย่างนั้นเองเพราะกำลังคิดเรื่องอื่นอยู่ สักพัก กายก็เดินเข้ามาสมทบตามด้วยแม็กเพื่อนสนิท ทั้งคู่เล่นบาสในทีมโรงเรียนซึ่งตามมาตรฐานเด็กมัธยมแล้ว ทีมโรงเรียนของผมก็ถือว่าเป็นอันดับต้นๆ อยู่เหมือนกัน พักหลังนี้ผมสนิทกับกายมากขึ้นด้วยความที่เรียนดีเลยได้ไปตอบปัญหาวิทยาศาสตร์ด้วยกันอยู่ ผมเพิ่งเข้ามาเรียนที่นี่ตอนม.สี่ ส่วนกายกับแม็กอยู่ที่นี่และเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ม.ต้นแล้ว ผมใจเต้นตึกตักเมื่อทั้งคู่เดินเข้ามาใกล้... อันที่จริงต้องบอกว่า ผมใจเต้นเมื่อ แม็ก เดินเข้ามาใกล้มากกว่า
ผมไม่ได้ชวนแม็กไว้แต่ใจก็หวังว่าเขาจะไปด้วยกัน แต่ครั้นจะเอ่ยปากถามก็ไม่กล้า อย่าว่าแต่เอ่ยชวนเลย แค่ตอนนี้ มือที่ถือโทรศัพท์เล่นอยู่ก็เริ่มสั่นจนผมต้องวางมันลงไว้กับโต๊ะเฉยๆ โชคดีที่หญิงรู้ใจผม เอ่ยถามแทน
ไปด้วยกันหรือเปล่า แม็ก
อ๋ออออออ...... อ๋อ ซะยาวเลยมึง... รู้มั้ยว่ากูลุ้นอยู่ พอดีนัดเพื่อนที่อื่นไว้แล้วน่ะ คงไปด้วยไม่ได้
แน่ะ หันมายักคิ้วให้อีก ปวดใจจังวุ้ย
เพื่อนหรืออะไร หญิงหยอก แต่ผมรู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอกซะดื้อๆ มันจี้ใจดำกันรู้ไหม... ไม่ฟังแล้วดีกว่า... ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย... เป็นประชารัฐ... ไผทของไทยทุกส่วน... สะตีบๆ โป๊ะ
เฮ้ย! เพื่อนจริงๆ อย่างอื่นน่ะเรามีอยู่ในใจแล้ว
บอกหน่อยเหอะว่าเป็นกู
อัยเฮีย... ถามจริง ใครวะ เม่นพูดแทรกขึ้นมาทำท่าทางสนใจ
มึงจะรู้ไปทำไม แม็กเลิกคิ้วถาม
เออว่ะ... พวกมึงจะยุ่งเรื่องส่วนตัวมันทำไมวะ กายเอ่ยแทรก ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราว แต่แล้วกลับเอื้อมมือไปหยิบถุงที่แม็กถือมาด้วย ว่าแต่.. ไอ้นี่มันอะไรวะ
เฮ้ย.. ของกู.. มึงอย่า แม็กพยายามจะแย่งคืน แต่กายดึงของออกมาจากถุงแล้ว
อ่อ... เสื้อยืดนี่เอง สวยดีนะ แต่คำว่า Only You นั่นมัน... คิดดีแล้วหรอเนี่ยมึง
ไอ้เชี่ยกาย... มึงอย่ายุ่งดิ ของคนพิเศษกูเว่ย ไม่จริงนะ มึงอย่าพูดแบบนั้นต่อหน้ากูสิ ต่อยกูเลยดีกว่า
จ๋อมกับตุ่นเดินเข้ามาสมทบพอดี หมายความว่ารอเอ้อีกคนเดียวก็ต้องไปกันแล้ว ตอนนี้ผมอยากรู้จังเลยว่าแม็กจะเรียนต่อที่ไหน ถ้าได้เรียนด้วยกันอีกก็คงดีมากเลยนะ แต่ถ้าไม่
อีกไม่กี่นาทีนับจากนี้ ผมก็จะได้เห็นเขาเป็นครั้งสุดท้ายแล้วน่ะเหรอ! ไม่เอาได้มั้ย! เรื่องที่เขามีคนที่ชอบอยู่แล้วน่ะเหรอ
ก็ไม่เป็นไรนี่นะ ประเด็นอยู่ที่ว่าเราได้แสดงออกถึงความคิดและตัวตนของเราต่างหากล่ะ เพื่อนๆ คงเคยได้ยินนะว่าการได้รับความรักไม่ใช่เรื่องที่เราจะไปกำหนดได้ แต่เรามีอำนาจเต็มที่ที่จะมอบความรักให้กับใครๆ...
อืม
ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแหละ