พอหมดคาบ อาจารย์ก็บอกว่า นะ (ชื่อผมจริงๆยาวมาก อ่านยากมาก แต่ลงท้ายด้วย นะ พวกอาจารย์ก็เลยจะเรียกผมว่านะ) "นะ"อย่าเพิ่งไป เดี๋ยวตามครูขึ้นไปที่ห้องพัก ครูมีเรื่องจะคุยด้วย อะไรอีกวะเนี่ยยยยย คนยิ่งรีบ ผมก็บอกให้เพื่อนไปรอที่ร้านข้าวก่อนเด๋วตามไป ผมก็เลยตามอาจารย์ไป พอไปถึง อาจารย์ก็บอกว่า พอดีเพื่อนอาจารย์เค้าสนใจ นะ อยากให้นะไปแคสงาน ถือว่าช่วยเพื่อนครู แล้วกันนะ ลองไปแคสให้ครูหน่อย ผมก็บอกอาจารย์ไปว่า ผมไม่ค่อยชอบอะไรพวกนี้เลยครับอาจารย์ ผมค่อนข้างขี้อายอ่ะ ก็ไม่เห็นจะขี้อายตรงไหนนี่เวลาพรีเซนต์ก็ทำได้ดีมากๆเลย อย่าปิดโอกาสตัวเองดิ ผมก็บอกอาจารย์ว่า XXX XXX XXXX XXX XXX(ขอไม่เปิดเผยชื่อจริงนะครับ) ก็ได้นิครับ เค้าอยากได้ที่หน้าใหม่ๆที่ดูสดใส ชวนมอง มีเสน่ห์ ช่วยครูหน่อยละกัน ผมก็บอกอาจารย์ไปว่างั้นก็ได้คับ อาจารย์ก็นัดวันให้ผมไปวันเสาร์ ที่ช่อง3 มีอะไรป่ะ ดูเครียดๆ ลุกรี้ลุกลน อ๋อป่าวอาจารย์ ผมไปได้ยังครับ โอเค ผมก็ไหว้อาจารย์แล้ว รีบวิ่งออกมา จากห้องพักอาจารย์ กดโทรหาโอ๋ ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก โทรหาเพื่อนถามว่าอยู่ร้านไหน จะได้รีบตามไป เพื่อนก็บอกอยู่ร้านเลอรักเซ่หละ ไม่รู้จะไปไหน ให้รีบๆไป พอไปถึงผมก็นั่งลง รู้เลยว่าจะเจอศึกใหญ่
"มึงทำไรไม่รู้จักคิด"อิเป้เปิดก่อนเลย
"กูยังไม่ได้ทำไรเลย"
"แหวนที่มึงใส่ไง"ไอ้โอเสริม
"ก็แค่เพื่อนให้มา"
"แค่เพื่อน แค่เพื่อน เพื่อนที่ไหนเค้าให้แหวน แล้วเป็นแหวนของคาร์เทียด้วย"อีเตยพูดมัง
"กูไม่ได้คิดไรเกินเลยจริงๆ"
"มึงไม่คิด แต่คนที่เค้ารักมึง เค้าคิด"ไอ้โอพูดอีกครั้ง
"ถ้าแฟนกูทำแบบนี้ กูกระโดดถีบยอดหน้าแม่ม"ไอ้กอฟพูดมั่ง
"กูคงเหมือนโดนหยามมากๆเลยว่ะ"ถึงทีไอ้พีท
"เห้ยให้มันพูดมั่งดิ"แอมพูดขึ้น
"แล้วกูจะทำไงละ ถ้าพวกมึงเป็นกู"
"กูก็เชิดใส่ ดีกว่าทำให้คนที่กูรักเสียใจว่ะ แค่ห่างกันแป๊บเดียว มึงยังไปรับแหวนจากใครมาแล้ว แล้ววันข้างหน้า มึงจะทำไรได้อีกมั่ง นี่มึงเพิ่งตกลงเป็นแฟนกันเองนะ มึงยังทำขนาดนี้"อิปอนด์รัวมาเป็นชุด
"มึงสังเกตุดูดิเวลาไปเที่ยว พวกกูก็ไม่เคยให้เบอร์จริงๆ ไม่ก็ให้เบอร์มึงไป ไม่ต้องมาเป็นภาระปวดหัวตามมา"เตยพูด
ชลมุนวุ่นวายมากเลยครับ เหมือนผมโดนลุมอยู่คนเดียว มีแต่คุณชานนท์ที่ไม่พูดอะไร
"โอเคกูผิด แต่การมีแฟนนี่คือกูห้ามมีเพื่อนเพิ่มหรอวะ"
"ไม่ได้ห้ามมีเพื่อน แต่มึงต้องดูว่าเพื่อนคนไหน เข้ามายังไง แบบไอ้ยองยองซอย ใครก็รู้ว่ามันไม่ได้คิดกับมึงแค่เพื่อนแน่ๆ"ไอ้โอพูด
"แล้วกูต้องทำไงวะ"
ทุกคนเงียบหมด
"ทำไรไม่ได้แล้ว นอกจากโอ๋จะให้อภัยเอง"คุณชานนท์พูดบ้าง ทุกคนก็พยักหน้าตาม
"กูโทรหาโอ๋แล้วก็ปิดเครื่อง กูยังไม่มีโอกาสอธิบายเลยห่า ผมพูดพร้อมน้ำตา"
แล้วความเงียบก็ครอบงำอีกครั้ง ผมไม่รู้จะทำยังไง ถ้าโอ๋ไม่ให้อภัย ไม่ให้โอกาสผมอีกผมจะทำไง ผมใช้เวลามาตั้งนานเพื่อที่จะได้เป็นแฟนกัน แต่บทมันจะพัง มันจะพังง่ายๆเพราะแหวนวงเดียว กับที่เราเพิ่งได้ทำไรด้วยกัน ตกปากรับคำเป็นแฟนกันได้2-3 วันเองนี่นะ
"กูไม่เคยมองใครอื่นเลย นอกจากโอ๋ ตั้งกะเจอกันวันแรก พวกมึงรู้มั๊ย"
"รู้" ทุกคนพูดพร้อมกัน
"แล้วกูต้องทำไร แค่ไหนอีกอ่ะ ถ้าแค่แหวนวงเดียวแล้วเค้าเลิกกับกู กูก็ยอมเสียใจตั้งกะวันนี้เลยดีกว่ามั๊ย"
"เห้อ ก็ตามใจมึงละกัน พวกกูไม่พูดละ"ไอ้โอพูดพร้อมตบบ่าเบาๆ
ผมกินข้าวไม่ลงเลย โทรหาโอ๋แทบจะทุกๆนาที แต่ก้ปิดเครื่องตลอด แล้วเพลงในร้านทำไมมึงต้องเปิดแต่เพลงเศร้าๆด้วยวะ ลุมกูเข้าไปห่าเอ้ย ผมก็เลยสั่งเบียร์นั่งร้องไห้ไม่อายเพื่อน หมดสภาพแบบนั้นหละ เจ็บใจจริงๆ เจ็บโคตรๆ
"เอาน่าให้เวลาโอ๋ได้คิดบ้างดิ"ไอ้โอพูดพร้อมดึงทอสับผมไป
เพื่อนก็นังคุยกันไปเรื่อยๆเพราะไม่รู้จะไปไหนกัน รอเรียนคาบบ่าย นี่ก็เพิ่ง11โมเอง แต่ผมก็เมาๆละ เมาตอนกลางวันเป็นแบบนี้เอง จนผมฟุ๊บคาโต๊ะ เวียนหัวไปหมด จนแกงค์ไอ้เล้ง เข้ามาในร้านบ้าง
"จังไรละ ไอ้ยองยองซอยกะสมุนมา"อิเป้พูดเบาๆ
ผมก็เงยหน้าขึ้น"หนายว๊ะ"
พอมันเห็นผม มันก็รีบเดินเข้ามาหา เพื่อนผมบางคนก็เมินหน้าหนี บางคนก็เดินไปเข้าห้องน้ำ ไปดูดบุหรี่ ไปโทรศัพท์ จนเหลือผมกะเพื่อนอีก 2-3 คน ที่มันคงไม่มีข้ออ้างจะไปไหนละมั้ง
"เอ็กซ์เป็นไรอะครับ"
"ไม่เป็นไร แค่ปวดหัว"
"ไม่ปวดได้ไง กินเหล้ากลางวันนี่นะ"
"เล้งไปเหอะ ผมขอร้องนะ"
"โอเค เล้งไปละนะ take careนะ"ตบบ่าผม แล้วก้เดินไปนั่งโต๊ะตัวเอง
แล้วเพื่อนผมก็ถึงกลับมานั่งเหมือนเดิม